Chapter 258: เนื่องจากว่าผมอะเป็นตัวปัญหา!
พวกเขาทั้งสามคนนั้นมีเพียงแค่หมิงตู่เท่านั้นที่จะต้องส่งเควสในเมืองฝนฟ้าคะนอง ดังนั้นหวังหยู่และรัศมีฤดูใบไม้ผลิก็ขึ้นยานเหาะและออกไปก่อนเป็นอันดับแรก
เมื่อหวังหยู่กลับไปยังเมืองรัตติกาล มันเพก็ค่อนข้างสายแล้ว ดังนั้นเขาจึงรีบออกจากเกมไป
เมื่อหวังหยู่ถอดหมวกออกมาและยืดหลัง เขาก็สังเกตเห็นว่ามู่จี่เซียนที่อยู่ด้านข้างเขานอนหลับไปแล้ว ด้านข้างเขาก็มีโน้ตเขียนไว้อยู่ “ที่รัก อาหารอยู่ใน Slow cooker นะ อย่าลืมกินก่อนที่คุณจะนอนนะ โอเคไหม?”
การอ่านข้อความสั้นนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้หวังหยู่สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและความสบายใจ
หวังหยู่ก็ลูบไปที่หัวของมู่จี่เซียนเบาๆและก็จูบไปที่หัวของเธออย่างนุ่มนวล หลังจกาที่เขากินข้าวเสร็จและกลับมาที่ห้อง เขาก็เปิดประตูแรงเกินไปจนปลุกมู่จี่เซียนขึ้นจากการนอนหลับ
“ที่รัก คุณเล่นเกมเสร็จแล้วงั้นเหรอ?”มู่จี่เซียนพึมพำเบาๆ
“อื้ม”หวังหยู่พยักหน้าแล้วเขาก็รีบกลืนข้าวในปากลงไปและพูด “เธอจะต้องเหนื่อยมากแล้วแน่ๆ นอนก่อนเถอะนะ”
“ฉันไม่เหนื่อย…อาหารมื้อค่ำเย็นไปไหม? คุณต้องการให้ฉันอุ่นมันให้กับคุณไหม?”มู่จี่เซียนถามแล้วเธอก็คลานขึ้นมาอย่างช้าๆ
“ไม่ ไม่ มันกำลังดีเลย ธุรกิจเป็นยังไงบ้าง วันนี้?”หวังหยู่หัวเราะ
“โอ้ ธุรกิจงั้นเหรอ? มันเยี่ยมเลย!”เมื่อหวังหยู่ก็เอาเรื่องร้านค้าพูดขึ้นมา มู่จี่เซียนก็เงยหน้าขึ้นและเล่าเหตุการณ์ต่างๆอย่างตื่นเต้น “ทุกสิ่งทุกอย่างบนชั้นวางของหมดลงแล้ว! พร้อมกับยาฟื้นฟูระดับกลางและยาผสมที่พวกเราขายในวันนี้ ฉันก็ได้รับเงินเดือนมากกว่าตอนกลางวันเสียอีก!”
“เฮะ เฮะ เฮะ ภรรยาของฉันนี่ฉลาดมากจริงๆ! มันเป็นความคิดที่ดีเลยที่เปิดร้านขึ้น!”หวังหยู่หัวเราะ
“ฮึ่ม! ฉันรู้ว่าคุณจะพูดอะไรแบบนั้น! ฉันพูดมันผ่านๆแค่นั้นแหละ ฉันไม่ได้คิดว่าคุณจะเปิดมันขึ้นมาร้านหนึ่งจริงๆ…คุณคิดจริงๆเหรอว่าฉันไม่รู้ความตั้งใจของคุณในตอนเริ่มแรกหน่ะ?”มู่จี่เซียนด่าหวังหยู่เล่นๆ
“เอ่อ ฉผมทำมัน แต่ผมขาดแม่บ้าน…”
“เด็กน้อย!”มู่จี่เซียนหัวเราะคิกคักและจิ้มไปที่แก้มของหวังหยู่
ตั้งแต่วันที่พวกเราแต่งงานกัน นี่เป็นครั้งแรกสำหรับหวังหยู่ที่เห็นมู่จี่เซียนมีความสุขมากขนาดนี้
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสาบานว่าจะแบ่งปันและความสุขและความทุกข์กัน การที่ผลักดันให้เธอหนีตามเขามานั้นทำให้หวังหยู่รู้สึกล้มเหลวและรู้สึกผิดกับมู่จี่เซียน
ไม่สำคัญว่ามันจะเป็นคนที่ความคิดเชิงบวกมากขนาดไหน มันก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่จะเผชิญหน้ากับความยากลำบากที่ไม่มีสิ้นสุดเช่นนี้ไหว
“ที่รัก มันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอมากจริงๆ…”หวังหยู่ถอนหายใจแล้วเขาก็ลูบไปที่ใบหน้าของมู่จี่เซียนอย่างนุ่มนวล
“ตราบเท่าที่ฉันอยู่กับคุณ มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรหรอก…ฉันต้องการที่จะเก็บเงินของพวกเราไว้และซื้อบ้านหลังใหญ่ ดังนั้นลูกของเราในอนาคตก็สามารถที่จะวิ่งเล่นได้อย่างสบายๆ โอเคไหม?”มู่จี่เซียนหัวเราะคิกคัก
“บ้านหลังใหญ่? ไม่ใช่ว่าตอนนี้ก็ใหญ่มากแล้วงั้นเหรอ?”
“แต่มันแตกต่างกัน! ฉันต้องการลูกหลายคน และฉันต้องการที่จะให้พวกเขาได้เรียนศิลปะการต่อสู้กันทั้งหมด ดังนั้นพื้นที่ใหญ่มันสำคัญมาก!”มู่จี่เซียนส่ายหัว
“คนเดียวก็พอแล้ว พวกเรายังมีเส้นทางอีกยาวไกล พวกเราไม่ได้มีเงินวางมัดจำพอด้วยซ้ำ”หวังหยู่หัวเราะ
“คุณไม่รู้เหรอว่าฉันได้พบกับลูกค้ารายใหญ่วันนี้!”มู่จี่เซียนตบไปที่อกของเธออย่างภาคภูมิใจ
“ลูกค้ารายใหญ่? ลูกค้ารายใหญ่อะไรกัน?”หวังหยู่ถามอย่างสงสัย
“ใครบางคนที่เรียกว่าน้ำแข็งรุ่งสาง ฉันคิดว่านะ เขาซื้อยาฟื้นฟูระดับกลางทั้งหมดในร้านค้าไป! และเขาพูดในอนาคตว่าเขาต้องของทั้งหมดที่อยู่ในคลังที่พวกเรามีด้วย…”
“น้ำแข็งรุ่งสาง? ทำไมมันคุ้นๆ….”
“แน่นอนว่ามันคุ้นเคย เขามาจากสตูดิโอรุ่งสาง พวกเขาค่อนข้างเป็นที่รู้จักกันดีในโลกของเกม”มู่จี่เซียนตอบกลับ
“โอ้ โอเค ผมเคยพบกับพวกเขามก่าอน! ไร้ความกลัวบอกว่าพวกเขานั้นจะทำลายตลาดในเกมไป…”หวังหยู่รำลึกถึงสิ่งที่ไร้ความกลัวบอกกับเขา เมื่อมู่จี่เซียนพูดถึงสตูดิโอรุ่งสาง
“ดังนั้นพวกเขาต้องการที่จะผูกขาดมันงั้นเหรอ? มันยังโอเค ฉันคิดว่าซัวน้อยเป็นคนเดียวที่สามารถผลิตมันได้อยู่แล้ว”มู่จี่เซียนหัวเราะ
“ถูกแล้ว…”หวังหยู่พยักหน้า คำพูดของมู่จี่เซียนสมเหตุสมผล
ตั้งแต่ที่หลี่ซัวเป็นผู้เล่นคนเดียวในเกมที่สามารถสร้างยาฟื้นฟูระดับกลางได้นั้น มันก็ไม่จำเป็นต้องกลัวว่าจะมีใครอื่นผูกขาดตลาดไป
….
เช้าวันต่อมา หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จ หวังหยู่กำลังจะเข้าเกม เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตูขึ้น
“ใครกัน?”
ใครก็ตามจำเป็นที่จะต้องผ่อนคลายก่อนที่จะเข้าเกม ดังนั้นการเคาะนี้นั้นขัดจังหวะเขา
“พี่หยู่ ฉันเองค่ะ ซัวน้อย!”
“โอ้ โอเคเลย มีอะไรเหรอ?”หวังหยู่ถามแล้วเขาก็เปิดประตูอย่างระมัดระวัง
“ฉันมีบางสิ่งที่จะต้องบอกคุณ…”หลี่ซัวพึมพำแล้วเธอก็ละอายใจ
“จะต้องเป็นตอนนี้เลยเหรอ?”หวังหยู่ถาม มู่จี่เซียนยังอยู่ในห้องครัวและหวังหยู่ก็ไม่ต้องการทำให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดขึ้น
“แต่ถ้าพี่สะใภ้ได้ยิน พี่สะใภ้อาจจะโกรธก็ได้..”
เมื่อหวังหยู่ได้ยินคำพูดของหลี่ซัว เขาก็สันนิษฐานถึงสิ่งเลวร้ายที่สุดขึ้นและตอบกลับอย่างตึงเครียด “ซัวน้อย เธอยังเด็กอยู่ อย่าทำตัวแบบนี้ ให้ผมบอกเธอนะ ผมไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้น! ผมนั้นภักดีกับพี่เซียนของเธออย่าง!”
“เดี๋ยว อะไรนะ? พี่พูดอะไรอยู่ พี่เข้าใจฉันผิด!”หลี่ซัวพูดติดอ่าง
“โอ้…อุปส์…ดังนั้นเธอต้องการที่จะบอกผมอะไรงั้นเหรอ?”หวังหยู่พูดติดขัด
“เอ่อ…เมื่อฉันเล่นเกมเมื่อวานนี้ มีใครบางคนจากกิลด์ใหญ่แอดฉันเข้ามา และหลังจากนั้นเขาก็พยายามดึงฉันเข้ากิลด์ไป..”หลี่ซัวตอบกลับอย่างตึงเครียด
“โอ้ ยังไง?”หวังหยู่ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“พี่หมายความว่าอะไรงั้นเหรอ พี่หยู่?”หลี่ซัวถาม
“ผมหมายความว่าถ้าเธอจะเปลี่ยนกิลด์ มันจะเป็นปัญหาของไร้ความกลัว ทำไมเธอถึงพูดว่าพี่เซียนจะหงุดหงิดกัน?”หวังหยู่อธิบาย
“เนื่องจากว่ากิลด์ใหญ่เป็นสตูดิโอ พวกเขาต้องการีท่จะทำงานร่วมกับฉันในการสร้างยาฟื้นฟูระดับกลาง…ราคาที่พวกเขาเสนอให้กับฉันนั้นสูงมาก แต่ถ้าฉันเข้าร่วมกับพวกเขา ฉันก็จะไม่สามารถส่งไอเทมให้กับพี่เซียนได้อีกต่อไป…”
มันคือสตูดิโอรุ่งสางใช่ไหม?”หวังหยู่ถาม
“ใช่ มันคือพวกเขา”หลี่ซัวพยักหน้า
“ดังนั้นเธอวางแผนอะไรอยู่?”หวังหยู่เป็นคนใจกว้าง ดังนั้นเขาจึงไม่บังคับให้หลี่ซัวทำบางสิ่งที่เธอไม่ต้องการที่จะทำมัน
ยิ่งไปกว่านั้น ไร้ความกลัวบอกกับหญิงสาวทั้งสี่คนว่านี่เป็นการจัดการชั่วคราว ถ้าพวกเธอต้องการที่จะออกจากกิลด์ไป พวกเธอสามารถที่จะทำได้ทุกเมื่อ
พวกเธอทั้งสี่คนนั้นก็เป็นผู้เชี่ยวชาญในการเล่นเกมกันทั้งหมด พวกเธอเล่นเกมนี้ก็เพื่อที่จะได้เก็บเงิน ถ้าพวกเธอได้รับสิ่งที่ดีกว่า ถ้าอย่างงั้นหวังหยู่ก็จะไม่บังคับพวกเธอไว้ เนื่องจากความเห็นแก่ตัวของเขา
“ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเราได้ในตอนนี้ก็เป็นเพราะนิกายซวนเฉิน ถ้าไม่ใช่ว่าเป็นเพราะพี่หยู่แล้วละก็ ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเราจะอยู่ที่ไหนกันในตอนนี้ ถึงแม้ว่าสตูดิโอรุ่งสางจะส่งข้อเสนอให้พวกเรามากกว่า พวกเราก็จะอยู่ต่อกับนิกายซวนเฉินต่อไปอย่างแน่นอนค่ะ มันก็แค่…”หลี่ซัวตอบกลับอย่างมั่นใจ
“มันก็แค่อะไร?”
“สตูดิโอรุ่งสางค่อนข้างใหญ่ ดังนั้นฉันกลัวว่าพวกเขาจะสร้างปัญหาให้กับพี่หยู่..”หลี่ซัวถอนหายใจ
“เหอะ ไม่ต้องกังวลไป นิกายซวนเฉินก็เป็นปัญหาอยู่ดี!”หวังหยู่หัวเราะ
