Chapter 241: เนียนลู่หยุน
“พาวิลเลียนฤดูใบไม้ผลิ-ฝน?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิและหมิงตู่ก็พึมพำด้วยความโล่งอกที่เติมเต็มบนใบหน้าของเขา ไม่สงสัยเลยที่ผู้คนจะตระหนักถึงพวกมัน!
“พวกนายรู้จักเขางั้นเหรอ?”หวังหยู่ถามอย่างสงสัย
“ใช่ เด็กน้อยนี้อยู่ในกิลด์ที่ดีเยี่ยมในอดีต แต่พวกเขานั้นก็ได้สลายกิลด์ไป…”หมิงตู่ตอบกลับอย่างไม่แยแส เหมือนกับว่าเขากำลังอธิบายบางสิ่งที่ไม่สำคัญอะไร
“น่าเศร้า? ฮ่าๆๆ!”หมิงตู่หัวเราะอย่างเย็นชา
สำหรับมือใหม่ในการเล่นเกมอย่างหวังหยู่แล้วนั้นไม่เคยได้ยินชื่อของพาวิลเลียนฤดูใบไม้ผลิ-ฝนมาก่อน แต่ใครก็ตามที่เคยได้เล่นเกมมาก่อนเป็นเวลาหลายปีจะรู้จักชื่อนี้
ชื่อเสียงของพาวิลเลียนรัศมีฤดูใบไม้ผลิ-ฝนไม่เพียงมาจากผู้นำกิลด์ของคฤหาสน์อันสิ้นสุดที่มีคนนับแสนคน เขายังเป็นที่รู้จักกันในนามพระเจ้าของโลกแห่งเกม
ในช่วงที่มันเป็นยุคของเมาส์และคีย์บอร์ดที่เกมนั้นมีผู้เล่นหลายล้านคน มันเป็นคอนเซปต์อะไรกันที่มีกิลด์ที่มีผู้เล่นนับแสนคนเช่นนี้?
แม้กระทั่งกิลด์ใหญ่ที่สุดใน {REBIRTH} สวรรค์อันไร้ที่ตินั้นก็มีผู้เล่นราวๆห้าหมื่นคนเท่านั้น มันก็ยังอีกห่างไกลเมื่อเทียบกับคฤหาสน์อันสิ้นสุด
แม้ว่าคฤหาสน์อันสิ้นสุดนั้นจะมีปัญหาขัดแย้งกันภายในจนสลายกิลด์และปัญหาภายนอกอย่างอื่น ไม่มีใครที่สามารถแทนที่พาวิลเลียนฤดูใบไม้ผลิ-ฝนที่เป็นผู้เล่นเกมชั้นยอดในหัวใจของแฟนคลับที่ชื่นชมเขา
รัศมีฤดูใบไม้ผลิมองอย่างดูถูกใส่นักแอบซุ่มแล้วเขาก็หัวเราะ “ฮ่าๆๆ ฉันมัวแต่สงสัยว่ามันเป็นใคร แต่สุดท้ายแล้วมันก็กลับกลายเป็นขยะแบบนายนี่เอง! นายไปแอบอยู่ที่ไหนมาหลายปีกัน?”
“ฮึ่ม! ฉันนั้นก็ยังคงเล่นเกมอยู่เสมอๆแหละ ฉันแค่ทำตัวไม่โดดเด่นออกมาเหมือนกับพวกบ้าอย่างนาย อย่าคิดสักวินาทีละว่าฉันนั้นหวาดกลัวพวกนาย! ถ้าพวกนายไม่กลัวการแก้แค้นของฉันแล้วละก็ นายก็คงไม่เปลี่ยนชื่อของนายด้วยเช่นกันละ!”นักแอบซุ่มตะโกน
“นายก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจริงๆ หลังจากที่ผ่านไปหลายปี เหตุผลเดียวที่พวกเรานั้นเปลี่ยนชื่อของพวกเราไปนั้นก็เพราะว่า เฒ่าหลิงนั้นจากไป นี่มันเป็นบางสิ่งที่พวกเราไม่ต้องการนำมันขึ้นมา!”รัศมีฤดูใบไม้ผลิหัวเราะอย่างเย็นชา “แต่มือของฉันนั้นค่อนข้างที่จะเริ่มเมื่อยหลังจากที่ฉันเห็นนาย นายสามารถที่จะตั้งกิลด์ใหม่ได้ด้วยตัวของนายเองแล้วงั้นเหรอ?”
แม้ว่าคฤหาสน์อันสิ้นสุดนั้นจะสลายตัวไป ชื่อเสียงของพาวิลเลียนฤดูใบไม้ผลิ-ฝนก็ยังคงอยู่ การเริ่มต้นใหม่นั้นไม่ได้สร้างปัญหาให้กับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
“พันธมิตรปึกแผ่น! นี่คือชื่อกิลด์ใหม่ของฉัน นายไม่ต้องกังวลไป ฉันจะไม่จัดการไอ้บัดซบอย่างนายในวันนี้ แต่ทางที่ดีนายควรที่จะล้างซวยสักหน่อยนะ เนื่องจากวันที่ฉันแขวนนายไว้ต่อหน้าฝูงชนนั้นจะมาถึงในไม่ช้า!”การแสดงออกอันโหดเหี้ยมของนักแอบซุ่มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าเมื่อเขาพูด
“ไม่ใช่ว่านายพูดสิ่งพวกนี้ไปทั้งหมดแล้วเมื่อหลายปีก่อนงั้นเหรอ? ฮ่าๆๆ…”หมิงตู่หัวเราะ “พันธมิตรปึกแผ่น? นายยังคงขมขื่นกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนอยู่อีกเหรอ?”
“เฮ้! ระวังคำพูดหน่อย!”นักต่อสู้ที่ยืนอยู่ด้านข้างนักแอบซุ่มก็เตือนอย่างตึงเครียด
แต่ทำไมใครบางคนที่หยิ่งยโสอย่างหมิงตู่จะฟังคำพูดมั่วซั่วของนักต่อสู้ที่ไหนก็ไม่รู้กัน? หมิงตู่ก็ยกมือและระเบิดสายฟ้าก็ลงมาจากบนฟากฟ้า
“ตู้ม…”
หลังจากที่สายฟ้านั้นจางหายไป หมิงตู่ก็ประหลาดใจที่เห็นนักต่อสู้นั้นไม่ถูกเปลี่ยนไปเป็นแสงสีขาว แต่ยิ้มให้กับเขาแทน
“หื้อ?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิและหมิงตู่นั้นสับสนกับฉากที่เกิดขึ้น
แม้ว่าหมิงตู่จะเป็นอันธพาลที่ต่ำทราม เขาก็ยังคงเป็นผู้เชี่ยวชาญอยู่ เพียงแค่ระเบิดสายฟ้าลูกเดียวนั้นก็เพียงพอที่จะฆ่าแท็งค์ส่วนมากในเกมนี้แล้ว แต่นักต่อสู้คนนี้ยังเอาชีวิตรอดมาได้
“อุปกรณ์ของเขานั้นทำให้เขาต้านทานเวทย์มนต์ได้งั้นเหรอ?”รัศมีฤดูใบไม้ผลิถาม
“ไม่ เขาหลบการโจมตีของหมิงตู่ต่างหาก!”หวังหยู่พูด
“หลบมันงั้นเหรอ?”หมิงตู่อ้าปากค้าง มีเพียงคนที่เขารู้จักที่สามารถหลบการโจมตีของนักเวทย์ได้ตรงๆนั้นก็คือหวังหยู่ หรือว่าชายคนนี้ก็เป็น…
“ไม่เลวเลย ชายคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญ!”หวังหยู่หัวเราะแล้วเขาก็ดื่มน้ำเข้าไปอึกหนึ่ง ในเวลานั้นเอง นักต่อสู้คนนั้นก็พุ่งตัวเข้าใส่และยกหมัดเข้าใส่หมิงตู่และใช้ [หมัดกระแทก]
หมิงตู่ก็มีปฏิกิริยาในทันทีแล้วเขาก็ไปซ่อนอยู่ด้านหลังหวังหยู่ แต่นักต่อสู้คนนั้นก็ยังคงนิ่งเฉยแล้วเขาก็สร้างกรงเล็บด้วยมือขวาของเขาและยังคงใช้ [หมัดกระแทก] ต่อไปด้วยหมัดขวา และวางแผนที่จะฆ่าทั้งหวังหยู่และหมิงตู่ไปพร้อมๆกัน
“ฮ่าๆ การโจมตีของเสือมังกรอันโดดเดี่ยว…”
หวังหยู่ก็ยิ้มเจื่อนๆออกมาเมื่อเขาเห็นศิลปะการต่อสู้ของนักต่อสู้ เขาก็วางแก้วลงบนโต๊ะอย่างใจเย็นและกระแทกเข้าใส่นักต่อสู้ที่กำลังจะซัดเข้าใส่หมิงตู่ นักต่อสู้คนนั้นก็รีบบิดแขนขึ้นมาป้องกันตัวของเขาเองและใช้แรงของหวังหยู่ในการส่งตัวเขาถอยหลังกลับไป
ถ้าใครก็ตามเห็นฉากที่เกิดขึ้น พวกเขาก็คงจะคิดว่านักต่อสู้คนนี้ปะทะเข้ากับหวังหยู่อย่างไม่ได้ตั้งใจและกระเด็นถอยหลังไป
“ลู่หยุน นายเป็นอะไรหรือเปล่า?”นักแอบซุ่มถาม
เนียนลู่หยุนนั้นเป็นนักต่อสู้อันดับสองบนกระดานจัดอันดับ เขานั้นมีแฟนคลับจำนวนมากที่ยังคงอัพเดทเรื่องราวของเขาบนเว็บบอร์ด ผู้คนบางส่วนนั้นก็เชื่อว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นก้าวข้ามนักต่อสู้อันดับหนึ่งอย่างหวังหยู่ไปแล้ว….
แต่เนื่องจากผู้เล่นทั้งสองคนนั้นอยู่ในคนละเขตจึงทำให้ไม่มีใครรู้ว่าผู้เล่นคนไหนแข็งแกร่งกว่า
ตั้งแต่ที่พวกเขานั้นแลกหมัดกันมันก็แสดงให้เห็นเด่นชัดว่าใครนั้นแข็งแกร่งกว่า แม้ว่าอีกฝ่ายนั้นจะดูเสียเปรียบในการแลกเปลี่ยนการโจมตีก่อนหน้านี้ รัศมีฤดูใบไม้ผลิรู้สึกว่าหวังหยู่นั้นยังคงออมมือให้อยู่
“การต่อยแห่งภูเขาโลหะ? นายคือใครกัน!”เนียนลู่หยุนชี้ไปที่หวังหยู่
“การต่อยแห่งภูเขาโลหะ? ไม่ใช่ว่ามันเป็นสกิลระดับ20 ของนักต่อสู้ที่ชื่อ [ร่างกายโลหะ] งั้นเหรอ?”นักแอบซุ่มถาม
คนนอกอย่างนักแอบซุ่มนั้นเป็นเรื่องธรรมชาติที่จะไม่เข้าใจมัน แม้ว่าหวังหยู่จะใช้สกิลอย่าง [ร่างกายโลหะ] เขาก็ได้ใช้ศิลปะการต่อสู้ในการเคลื่อนการต่อยแห่งภูเขาโลหะที่เป็นการเคลื่อนที่จาก ปาจี๋เฉวียนในการแลกเปลี่ยนกันก่อนหน้านี้
