Chapter 311: เทพธิดาแห่งโชคลาภ
ผู้เล่นที่กําลังบ่นเกี่ยวกับการอัพเดทนั้นส่วนใหญ่เป็นผู้เล่นธรรมดาทั่วไป ส่วนผู้เล่นมืออาชีพต่างใจเย็นและให้ความสนใจกับการอัพเดทครั้งนี้
มนุษย์คนนี้มีความสามารถในการ “เรียนรู้” ที่ดีซึ่งอนุญาตให้ผู้เล่นพัฒนาประสิทธิภาพ ของสกิลพวกเขาได้และทําให้กลบข้อเสียเปรียบตามธรรมชาติของพวกเขาไป ถึงแม้ว่าประสิทธิภาพของ“เรียนรู้” มันก็ไม่ได้เห็นได้เด่นชัดในปัจจุบัน พวกมันก็จะเห็นได้อย่างเด่นชัดในช่วงเวลาหลังของเกม
นอกจากนี้ เผ่าพันธุ์อื่นก็มีข้อจํากัดในการเรียนรู้สกิลด้วยเช่นกัน ออร์คไม่สามารถที่จะ เรียนสกิลเวทย์มนต์ได้ มนุษย์ปีกศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถที่จะเรียนสกิลมืดได้และเอลฟ์ไม่สามารถเรียนสกลป้องกันได้ ในเวลาเดียวกัน มนุษย์สามารถที่จะเรียนทุกสิ่งทุกอย่างได้นี่คือข้อได้เปรียบเผ่าพันธุ์อื่นอย่างเห็นได้ชัด
หวังหยู่ล็อคอินเข้าไปในเกมหลังจากที่ดูเว็บบอร์ดและเขาก็เห็นว่านิกายซวนเงินทั้งหมดต่างออนไลน์หวังหยอดที่จะประหลาดใจเสียมิได้ที่พวกเขามีเวลาเล่นเกมกมากว่าเขาแม้ว่าพวกเขาจะมีงานหลักก็ตามที
คนที่เหลือก็รู้สึกเหมือนกับหวังหยู่ด้วยเช่น หวังหยู่นั้นเล่นเกมอย่างกับอาชีพตั้งแต่ 9โมงเช้ายัน 5โมงเย็นในแต่ละวัน แต่จะหยุดเล่นหลังจากมื้อค่ํา เมื่อเป็นช่วงเวลาที่ผู้เล่นส่วนใหญ่ต่างออนไลน์กันแต่หวังหยู่ก็ยังคงเป็นผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมที่สุดในเกม ถ้าพวกเขาไม่รู้จักหวังหยู่แล้วละก็พวกเขาก็คงจะคาดเดาว่าเขาทําการโกงเกมอยู่อย่างแน่นอน
เกมนี้กําลังจะเปิดเป็นทางการในอีกสามวัน ไอดีเกมสิบล้านไอดีที่ถูกปล่อยไปก่อนหน้านี้ก็มีคนได้รับมันกันทั้งหมดแล้วดังนั้นเผ่าพันธุ์ใหม่จึงยังไม่ปรากฏตัวในเกมหวังหยู่จึงรู้สึกไม่พอใจเนื่องจากว่าเขาต้องการที่จะเห็นเผ่าพันธุ์ใหม่ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร
“พวกนายกําลังทําอะไรอยู่กัน? นายต้องการที่จะไปเคลียร์ดันจี้ยนกันไหม?”หวังหย่เห็นว่าเควสเนื้อเรื่องดันเจี้ยนอยู่ในรายชื่อเควสของเขาและก็ถามในช่องแชทกิลด์ในทันที
“พวกเรากําลังทําเควสฝ่ายอยู่ รอพวกเราก่อน” คนที่เหลือตอบกลับ โดยปราศจากการทําเควสฝ่ายให้สําเร็จ เควสเนื้อเรื่องก็ไม่สามารถที่จะไปต่อได้ นี่คือการจัดตั้งของระบบ
“กระทิง นายมีเงินเท่าไหร่กัน? ฉันจําเป็นต้องใช้เงินในการซื้อวัตถุดิบมากกว่านี้”ดาบน้ําแข็งถาม
“นายใช้พวกมันหมดเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”หวังหยู่ประหลาดใจ “ฉันคิดว่าพวกเราจะเหลือเงินมากกว่าหมื่นเหรียญทองก่อนอัพเดทเสียอีก?”
“เฮ้อ ผู้เล่นไม่ได้โง่กัน ตั้งแต่ที่พวกเขารู้ดีว่าคุณค่าของเงินจะลดลงไป ทุกคนก็เริ่มที่จะขายวัตถุดิบเพื่อที่จะซื้ออุปกรณ์ที่มีประโยชน์
“ผมเหลือเงินอีกห้าพันทอง ผมจะส่งพวกมันไปให้กับนายทางตู้จดหมายนะ!” หวังหยู่ตอบกลับและหาตู้จดหมายที่อยู่ข้างเขาและส่งเงินที่เหลืออยู่ของเขาให้กับดาบน้ําแข็ง
หลังจากที่ส่งจดหมายไปให้กับดาบน้ําแข็ง หวังหยู่ก็ตระหนักได้ทันทีว่าเขายังเหลือไอเทมจากป่าวันเดอแลนด์อีกจํานวนมาก ตั้งแต่ที่ทุกคนใช้เงินกันจนเหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้กันแล้วเขาก็ควรที่จะขายพวกมันเลยในตอนนี้
หลังจากนั้นหวังหยู่ก็เดินตรงเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ
เมื่อขามาถึงร้าสะดวกซื้อ สถานการณ์นี้ก็ทําให้เขาตกตะลึง ทั้งซอยนั้นเต็มไปด้วยผู้คนเขาเกือบที่จะคิดว่าคนเหล่านี้ต่างมาสร้างปัญหาให้กับร้านของเขาอีกครั้งหนึ่ง
หลังจากพยายามเดินเข้าไปหลายต่อหลายครั้ง หวังหยู่ก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่สามารถที่จะเบียดตัวฝ่ายฝูงชนได้ เขาตัดสินใจที่จะขึ้นไปบนดาดฟ้าของบ้านที่อยู่ด้านข้างเขาและเข้าร้านค้าจากทางนั้นแทน หลังจากที่เขาอยู่บนดาดฟ้าของร้านสะดวกซื้อ เขาก็ส่งจดหมายให้กับมู่ลี่เซียนและสุดท้ายเขาก็เข้าไปในร้านผ่านประตูข้าง
มันมีผู้เล่นจํานวนมากที่มาหาซื้อไอเทมในร้านค้าและมู่ลี่เซียนก็เรียกหลี่ซัวและคนที่ เหลือเพื่อที่จะมาช่วยเธอ
เมื่อหลลี่ซัวเห็นหวังหยู่ปรากฏตัวขึ้นอย่างฉับพลันด้านหลังโต๊ะเคาน์เตอร์ เธอก็ ประหลาดใจ“พี่ชายหยู่ก็มาช่วยด้วยเช่นกันเหรอคะ?”
“เอิ่ม…ผมมาที่นี่เพื่อที่จะส่งสินค้าบางอย่างให้”หวังหยู่พูดด้วยน้ําเสียงตื่นตระหนก เขาใช้เวลานานมากอยู่แต่ในบ้านและก็อึดอัดกับสังคม เขาไม่เคยที่จะไปประมูลเลยแม้แต่ครั้งเดียวไม่ต้องพูดถึงการขายไอเทมในร้านค้าที่มีการต่อรองราคาเป็นเรื่องหลักเลย
“สินค้า? ไหนสินค้า?”มู่เซียนหันกลับมามองด้วยเช่นกัน “อุปกรณ์ ยา และของอย่างอื่น..”หวังหยู่ก็หยิบกองไอเทมออกมาในตอนที่เขากําลังพูดอยู่
ลูกธนูระดับสูง ยาฟื้นฟูระดับกลางและอุปกรณ์เวทย์มนต์ทุกรูปแบบ
หลี่ซัวและคนที่เหลือก็มึนงงกับจํานวนของไอเทมที่หวังหยู่หยิบออกมาจากกระเป๋า แมรี่ก็อุทานออกมา“คุณเจ้าของบ้าน กระเป๋าของคุณจะต้องใหญ่กว่าตู้เซฟในธนาคารแน่ๆเลย..”
หวังหยู่ยิ้มและหันกลับไปมองมู่ลี่เซียน “ไอเทมพวกนี้เป็นยังไงบ้าง? ผมเดาว่าพวกมันต่างล้ําค่าอย่างมาก”
อุปกรณ์เหล่านี้ต่างเป็นอุปกรณ์ชั้นยอดที่ถูกผลิตมาโดยโนมส์ นอกจากค่าสถานะที่สูง มากแล้วพวกมันก็ต่างมีคุณสมบัติทางเวทย์มนต์ด้วยเช่นกัน พวกมันก็ดีกว่าอุปกรณ์ที่ดรอปจากมอนสเตอร์อย่างมาก
แม้ว่าแมรี่ที่เป็นช่างตีเหล็กก็ประหลาดใจกับคุณภาพของอุปกรณ์
“ใช่” มู่ลี่เซียนพยักหน้า เธอเก็บโพชั่นและลูกศรไว้และก็พูดออกมา “ซัว เธอช่วยฉันแสดงไอเทมเหล่านี้วางบนชั้นวางที”
“ไม่ใช่ว่าพวกเราจะต้องขายลูกศรและโพชั่นงั้นเหรอ?”หวังหยู่สงสัย “พวกมันต่างเป็นไอเทมใช้ดังนั้นราคาของพวกมันจึงเพิ่มสูงขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป” “โอ”หวังหยู่พยักหน้า
ในเกม ไอเทมที่ล้ําค่าที่สุดก็คืออุปกรณ์ อย่างไรก็ตาม ไอเทมก็เสื่อมราคาลงอย่าง รวดเร็วก็เป็นอุปกรณ์ด้วยเช่นกัน สุดท้ายแล้วเมื่อระดับของผู้เล่นก็เพิ่มขึ้น อุปกรร์ของพวกเขาก็ถูกแทนที่ไปด้วยเช่นกัน
ถึงแม้ว่าอุปกรณ์ที่หวังหยู่เอากลับมานั้นดีมาก แต่พวกมันเป็นอุปกรณ์ระดับ 20 เพียง เท่านั้นเมื่อเวลาผ่านไป เมื่อดันเจี้ยนระดับ 25 เปิดออกมา อุปกรณ์เหล่านี้ก็ต่างเสียคุณค่าของพวกมันลงไป
อย่างไรก็ตาม ของใช้งานนั้นเป็นเรื่องที่แตกต่าง แม้กระทั่งช่วงท้ายเกม โพชั่นธรรมดาทั่วไปที่ขายโดนร้านค้า NPC ก็จะถูกซื้อด้วยจํานวนมาก ราคาใช้งานก็มีแต่จะเพิ่มขึ้น
ก่อนเศรษฐกิจจะเกิดหายนะขึ้น มันเป็นกฎที่สําคัญที่สุดของผู้เล่นที่เชี่ยวชาญก็คือการเก็บของใช้ที่หายากไว้กับตัวเอง
อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นธรรมดาทั่วไปต่างไม่ได้มีความคิดแบบนี้ พวกเขาทั้งหมดต่างสนใจที่จะจ่ายเงินทั้งหมดของพวกเขาลงไปกับไอเทมที่มีประโยชน์มากที่สุดกับพวกเขาในตอนนี้ ด้วยเหตุนี้นี่นี่เอง อุปกรณ์ของหวังหยู่ก็คือสิ่งที่พวกเขาตามหา
อุปกรณ์นั้นมีค่าสถานะที่สูงกว่าอุปกรณ์ที่ถูกสร้างโดยช่างตีเหล็ก แม้ว่าจะขายพวกมัน ด้วยราคาที่สูงกว่าราคาตลาดปกติทั่วไป อุปกรณ์เหล่านี้ต่างถูกขายออกแทบจะในทันที
หวังหยู่ก็ซื้ออุปกรณ์ไปเกือบแปดสิบชิ้นจากร้านค้าโนมส์และพวกมันทั้งหมดก็หายไปในสิบนาที
ในเวลาเดียวกัน หมิงคู่ก็ส่งตําแหน่งที่อยู่เข้าไปในช่องแชทกิลด์ “มันมีบอสในเมือง พระอาทิตย์ส่องสว่าง พวกเราจะไปแย่งมันมาหรือเปล่า?”
“พฤติกรรมของเฒ่าหลี่มาอีกแล้ว…”ทุกคนต่างดูถูกหมิงตู ทางเทคนิคแล้วบอสไม่ได้เป็นของใครก็ตาม ดังนั้นมันเป็นเรื่องปกติที่จะแย่งบอส ถ้าพวกเขาพบหน้ากัน อย่างไรก็ตามการข้ามไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อที่จะแย่งบอสเป็นเรื่องที่ข้ามเส้นเกินไป
“พฤติกรรมก็บ้าแล้ว! มันเป็นเทพธิดาแห่งโชค! มันมีกิลด์ที่ไล่ตามพวกมันอยู่ จะมาตอนนี้หรือจะมาไม่มาอีกเลยละ!”
“เหี้..อะไรวะ เทพธิดาแห่งโชคงั้นเหรอ?”บทสนทนาเริ่มเพิ่มมากขึ้น เมื่อพวกเขาได้ยินชื่อมัน
“เป็นไปได้ยังไงกัน? นายต้องการที่จะมาหรือเปล่า? พ่อของนายนายต้องการที่จะ มา….”หมิงคู่เริ่มต้นที่จะส่งข้อความในช่องแชทกิลด์รัวๆ
ไร้ความกลัวปิดเสียงหมิงต่อย่างสบายๆและตอบกลับ “เลิกส่งข้อความมาได้แล้ว รอพวกเราก่อนเถอะ!”
