เทพมารตกสวรรค์ – ตอนที่106 พบเจอ 2 จบ

ตอนที่106 พบเจอ 2 จบ

หลังจากทุกคนได้เห็นคะแนนการสอบในครั้งนี้..บ้างก็ต่างผิดหวังบ้างก็สมหวังแต่ที่ทุกคนเห็นประจักต็มสองตาคู่นี้รวมทั้งเหล่าผู้ชมนับหมื่นรวมถึงเหล่าจักรพรรดิ์และขุนนางชั้นสูงอีกหลายคนต่างเห็นประจักษ์คะแนนที่ในรอบหลายร้อยปีจะมีสักครั้ง1000คะแนนเต็ม!!!! ในขณะที่ไป๋หลงได้เพียง 900คะแนน พอดี ไป๋หลงหดในตาแคบลงในทันทีส่วนอู้เฉียงได้600คะแนนแม้แต่อู้เฉียงก็ยังอดที่จะแปลกใจเรื่องคะแนนของไป๋หลงไม่ได้…

ซึ้งผู้ที่ได้คะแนนเต็มนั้นเด็กจากเผ่าเทพ นามว่าชิเอล ผู้ซึ้งเป็นอัจฉริยะแห่งตระกูลเทพชั้นสูงที่ถูกส่งเข้ามาศึกษา ณ สถาบันแห่งนี้ เพื่อจุดประสงค์บางประการ!!!

ผู้อาวุโสได้กล่าวเงื่อนไขพิเศษบางอย่างขึ้นมาสำหรับผู้ที่ได้คะแนน800คะแนนขึ้นไปสามารถเลือกได้ว่าจะเข้าเป็นศิษย์สายนอก สายใน หรือสายหลักซึ้งแน่นอนว่ามีทั้งผลดีและเสียเช่นกัน…ทุกคนในที่นี้รู้ดีว่าในสถาบันเทพมารแห่งนี้มีการจัดตั้งกลุ่มกองกำลังย่อยๆโดยที่ทางอาจารย์จะไม่เข้ามายุ่งในเรื่องนี้…แต่ถ้าเกินกว่าเหตุขึ้นมาจะมีอาจารย์เข้ามาระงับเหตุในทันที..

ซึ้งทางสถาบันจะมอบกองทหารจักรกล!!!ที่สร้างขึ้นจากแร่ธาตุที่หาได้ยากแก่หัวหน้าของกลุ่มนั้นๆซึ้งจะมีการจัดอันดับตามความแข็งแกร่งของกลุ่มนั้นๆ ซึ้งภายในสภาบันนั้น ไม่ว่าจะเป็นศิษย์สายหลัก สายในหรือสายนอก มีการจัดตั้งกองกำลังหลายร้อยกลุ่ม…

ไม่ต้องพูดถึงสายหลักการที่จะจัดตั้งกองกำลังของตัวเองนั้นยากเย็นราวกับเรือเล็กที่กำลังจะมุ่งเข้าหาพายุ…

ไป๋หลงและอู้เฉียงคุยปรึกษากันอยู่ครู่นึงก่อนจะมุ่งหน้ากลับที่พักและคิดทบทวนว่าจะเลือกเป็นศิษย์สายนอก สายใน หรือสายหลัก ซึ้งอู้เฉียงเพียงออกความคิดเห็นเท่านั้นไม่สามารถเลือกสายได้ด้วยคะแนนที่ไม่ถึงเกณฑ์ มีเพียงไป๋หลงและเว่ยเว่ยเท่านั้นที่ถึงเกณฑ์..ซึ้งแน่นอนว่าเว่ยเว่ยต้องติดตามไป๋หลงแน่นอน..

ดังนั้นการตัดสินใจทั้งหมดจึงอยู่ที่ไป๋หลงขณะใกล้ที่พักรับรองนั้นเองไป๋หลงและอู้เฉียงต่างสั่นสะท้านไปทั่วร่าง…

” ปะ..ไป๋หลงนี้มันอะไรกันความรู้ที่ราวกับยืนอยู่ปากหุบเหวลึกที่ไม่มีวันสิ้นสุด!!! ”

ไป๋หลงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันใบหน้าซีดเผือกราวกับโลหิตหยุดไหลเวียนไปชั่วขณะนึง…

” มีใครบางคนอยู่ในห้องรับรองของพวกเรา..เว่ยเว่ย!!! ” ไป๋หลงรวบรวมสติก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปยังประตูและเปิดเข้าไปก็เจอกับสตรีนางหนึ่งความงามของนางนั้นแทบจะขโมยสติของไป๋หลงไปชั่วขณะอู้เฉียงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันราวต้องมนต์สะกดเส้นผมสีแดงโลหิตสยายดวงตาทับทิมสีแดงเลือดหน้าตาราวกับเป็นเว่ยเว่ยตอนโตไม่มีผิด!!! ขณะนั้นเองสตรีตรงหน้าไป๋หลงได้เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย…

” หืม? เจ้าใช่หรือไม่ที่ดูแลลูกของเรา ”

ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็คืนสติขึ้นมาในทันที…

” ใช่…แล้วท่านเป็นใครกันแล้วมาอยู่… ” ไป๋หลงกล่าวไม่ทันจบก็นึกถึงคำพูดที่หลิงหลุนเคยกล่าวไว้ขึ้นมาก่อนที่ไป๋หลงจะเบิกตากว้างขึ้น..

ตัวตนที่ใกล้เคียงกับเทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ราชันย์มังกร!!!

” ปะ…ป๋ามาแล้วแต่มะ..ม๋าบอกว่าไม่สามารถอยู่ได้นานต้องรีบไปยังสถานที่ห่างไกล มะ ม๋าเลยอยากคุยกับ ปะ..ป๋าก่อน ” เว่ยเว่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงใสซื่อ

ไป๋หลงแทบจะเป็นลมให้รู้แล้วรู้รอดไปซะตอนนี้เลยเพราะแรงกดดันที่แผ่ออกมาจากสตรีตรงหน้าทำไป๋หลงหายใจติดขัดซึ้งดูเหมือนว่าจะจงใจปล่อยแรงกดดันเพียงคนเดียว!!! ส่วนอู้เฉียงมิได้รับผลกระทบแต่อย่างใด

” เจ้าเด็กหนุ่มตรงนั้น…พาลูกของเราไปเดินเล่นข้างนอกก่อนเรามีบางอย่างอยากจะคุยกับ…เจ้า!!! ” สตรีนางนั้นเอ่ยขึ้นก่อนจะหันไปเหลียวมองไป๋หลง

เว่ยเว่ยแสดงท่าทีขัดขืนเล็กน้อยแต่ก็ยอมทำตามที่สตรีนางนั้นบอกเป็นอย่างดีส่วนอู้เฉียงถึงแม้จะไม่ใช่คนฉลาด…แต่ก็ไม่ขนาดถึงขั้นดูสถานการณ์ไม่ออก..อู้เฉียงจูงมือเว่ยเว่ยออกไปก่อนจะเหลือเพียงแค่ไป๋หลงและสตรีผู้นั้นเพียงสองคเท่านั้น!!!

” แล้ว…เราต้องพูดว่าถวายความเคารพแด่จอมราชันย์หรือไม่!!!…เจ้าในตอนนี้ยังไม่คู่ควรที่จะได้รับการยอมรับจากพวกเราที่เหลืออยู่ ตัวเราตื่นจากการจำศีลอันยาวนานตลอดหมื่นปีที่ผ่านมาเราหลับไหลมาโดยตลอด!!!! เฝ้ารอการกลับมาของจอมราชันย์ที่แท้จริง!! แต่เราสัมผัสได้ถึงสัมผัสได้ถึงพลังที่เหมือนกับเราซึ้งก็คือลูกของเราที่เจ้าดูแลอยู่… ”

สตรีนางนั้นกล่าวด้วยวาจาที่แข็งกระด้างและน้ำเสียงที่เด็ดขาด..ทำให้ไป๋หลงถึงกับสั่นสะท้านไปชั่วขณะ..

” อีกอย่าง..เหล่าราชันย์มังกรทั้ง11 ตนที่เหลืออยู่ตัวเราพูดได้เต็มปากเลยว่าจะไม่มีราชันย์ตนใดยอมรับเจ้าแม้แต่น้อย…เพราะเจ้าในตอนนี้ยังไม่คู่ควร..เราสามารถสังหารเจ้าได้เพียงต้องการเท่านั้นถึงแม้เจ้าจะเป็น จอมราชันย์ที่แท้จริงก็ตาม!!! ”

ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยในทันทีเกี่ยวกับจอมราชันย์!!!

” งั้นท่านก็คือ ราชันย์มังกรเพลิง!!! แล้วอะไรคือจอมราชันย์ที่แท้จริง? ”

สตรีนางนั้นหดนัยน์ตาแคบลงก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สามารถสะกดข่มได้แม้กระทั่งชนชั้นจักรพรรดิ์!!!!…

” นี้เจ้ายังไม่รู้อีกอย่างงั้นรึ!!! ชั่งเถอะ เวลาจะดำเนินเรื่องราวทุกอย่างข้ามาที่นี้เพียงจุดประสงค์เดียวคือพาตัว ลูกของเรากลับไปเท่านั้น เราไม่อาจฝากฝังลูกของเราไว้กับเจ้าที่อ่อนแอยิ่งกว่าลูกของเรา!!! ”

ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นราวกับเส้นด้ายเส้นสุดท้ายได้ขาดลง…

” หนึ่งคำก็อ่อนแอ..สองคำก็ไม่คู่ควรพวกท่านทุกคนคิดว่าตนเองวิเศษวิโสมาจากไหน!!!ถึงมาดูถูกกันแบบนี้…ข้ารู้ตัวข้ามันอ่อนแอแต่ข้าไม่ให้ท่านนำตัวเว่ยเว่ยกลับไปเด็ดขาด!!! ”

สตรีนางนั้นได้ยินเช่นนั้นก็หามีโทสะไม่กลับกัน..ยกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย

” พิสูจน์สิ..ว่าตัวเจ้าสามารถดูแลลูกของเราได้ ”

ไป๋หลงได้ยินเช่นนั้นก่อนแววตาจะแข็งกระด้างขึ้น..ไป๋หลงในยามนี้ไม่สามารถปลดปล่อยพลังของเผ่าเทพหรือมารออกมาได้เพราะอาจจะมีบางคนสัมผัสได้ถึงมันไป๋หลงจึงเลือกใช้กระบวนท่าเพียงอย่างเดียว!!!

” ท่านเสนอมา..ข้าก็จะสนองให้ เขตแดนจักรพรรดิ์!!! ”

เงาสีดำพุ่งออกมาจากร่างของไป๋หลงก่อนที่ภายในห้องนี้จะปกคลุมไปด้วยความมืดมิด..เขตแดนจักรพรรดิ์ที่ไป๋หลงใช้นั้นเป็นประบวนท่าพื้นฐานของกระบวนท่าเงา ผลของมันก็คือยกระดับของผู้ใช้ให้มีพลังเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัวและทำให้อีกฝ่ายไม่สามารถจับการเคลื่อนไหวได้…แต่ไม่ใช่กับสตีรผู้นี้

” ของเด็กเล่น!!! ” สตรีนางนั้นกล่าวก่อนจะโพกสะบัดมือเพียงครั้งเดียวเขตแดนเงาถูกทำลายในทันที..

เพล้ง!!!

เขตแดนเงาแตกเป็นเสี่ยงๆไป๋หลงคาดการณ์ไว้แล้วก่อนจะโผล่มาอยู่ด้านหลังและปล่อยหมัดอัดกระแทกเข้ากลางแผ่นหลังอันขาวนวล..

” ร้อยมังกรถล่มปฐพี!!! ”

มังกรสีน้ำเงินครามพุ่งชนสตรีผู้นั้นแต่แล้ว..สตรีผู้นั้นเพียงหันหลังกลับมาและจับหัวมังกรที่ก่อเกิดจากเปลวเพลิงก่อนเปลวเพลิงสีน้ำเงินจะแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดและหันเหเปลี่ยนทิศทางไปยังไป๋หลง!!!

ไป๋หลงใบหน้าขาวซีดในทันที…

” บัดซบ!! ”

ตู้ม!!

ไป๋หลงโดนกระบวนท่าของตัวเองก่อนจะรีดเค้นพลังออกมาป้องกันได้ทัน..

” คิดจะใช้ไฟโจมตีข้า..ชั่งโง่เขลา!!! ข้าคือราชันย์มังกรเพลิง ผู้ควบคุมเปลวเพลิงที่แท้จริง!! ”

ไป๋หลงสำรอกเลือดออกมาก่อนจะปรากฏรอยยิ้มจางๆออกมา..

” แข็งแกร่งจริงๆด้วย…แต่ยังไงท่านก็เป็นเพียงร่างจำแลงจะทนรับการโจมตีนี้ได้หรือไม่!!! ”

ไป๋หลงปลดปล่อยเงาออกมาพร้อมกับมังกรเพลิงและยิ่งไปกว่านั้นไป๋หลงสร้างดาบขนาดใหญ่ขึ้นจากอัสนีสีแดง..ก่อนที่ดาบอัสนีเล่มนั้นจะไปอยู่ในมือของมังกรเพลิงที่ถูกปกคลุมไปด้วยเงาเป็นวิชาที่ไป๋หลงคิดประยุกต์ขึ้น…

” นักรบเงาจักรพรรดิ์มังกร!!! ”

มังกรขนาดใหญ่ราวกับแม่ทัพผู้ออกศึกฟาดฟันดาบเร็วดุจสายฟ้าฟาดอย่างต่อเนื่องซึ้งแน่นอนไป๋หลงสูญเสียพลังอย่างต่อเนื่องในการควบคุม นักรบเงาจักรพรรดิ์มังกร.. แต่สตรีนางนั้นกลับยืนนิ่งเฉยรับการโจมตีนับร้อยครั้งแล้ว ตอนนี้ไป๋หลงยกระดับพลังตัวเองขึ้นชั่วคราว เป็นนักรบที่แท้จริงขั้นที่6 จากเดิม คือ4 แต่ระดับพลังก็ยังห่างชั้นกันเกินไป…..

” ถือว่าทำได้ดีแต่… ”

เคร้ง!!!

ดาบอัสนีกระทบกับอะไรบางอย่างซึ้งก็คือมือของสตรีนางนั้นจับดาบอัสนีก่อนจะแย่งดาบอัสนีมาจากนักรบเงาที่ไป๋หลงสร้างขึ้นมา..ไป๋หลงเบิกตากว้างในทันที..

” บัดซบนี้มันจะเกินไปแล้ว!!! หยุดดาบอัสนีด้วยมือเปล่าแล้วแย่งดาบจากนักรบเงาของข้าเนี้ยนะ.. ” ไป๋หลงสถบออกมา..

” ข้าคืนให้!! ”

สตรีนางนั้นกล่าวจบก็ขว้างดาบอัสนีด้วยท่าทีที่ไม่ได้แฝงพลังอะไรไว้แต่ความเร็วระดับที่ไป๋หลงไม่สามารถสัมผัสถึงมั่นได้..

ฟิ้วววว!!! ตู้ม!!

ไป๋หลงเหลือหันไปมองก็ต้องตกตะลึงอีกครั้งนักรบเงาที่ถูกสร้างขึ้นโดยผ่านการประยุกต์ถูกทำลายด้วยดาบที่ตนสร้างขึ้น..

” หมดลูกเล่นแล้วยัง..ทีนี้รับการโจมตีจากเราดูถ้าเจ้ารับได้ข้าจะฝากฝังลูกของเราไว้กับเจ้าแต่เรายังไม่ยอมรับเจ้าหรอกนะ..เรามาเริ่มกันเลยเสียงดังเกินไปจนผู้คนเริ่มแห่มากันแล้ว ”

สตรีนางนั้นกล่าวจบก็ปลดปล่อยเปลวเพลิงสีม่วงออกมาบนฝ่ามือ..

” เปลวเพลิงแห่งอันตกาลรูปแบบ พิเศษ เพลิงล้างสวรรค์!!! ”

ไป๋หลงสัมผัสได้ถึงพลังที่น่าหวาดกลัวที่แผ่ออกมาไป๋หลงจึงตัดสินใจเรียกศาสตร์ตราจิตวิญญาณออกมา!!!!

ไป๋หลงตั้งจิตสงบก่อนจะดึงดาบเล่มนึงออกมาจากความว่างเปล่าตัวดาบมีละอองแสงสีขาวปกคลุมทั่วตัวดาบไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงได้…ศาสตร์ตราจิตวิญญาณ!!! นี้ชื่อเดิมของมันเหล่าเทพบนสรวงสวรรค์ยังต้องก้มหัว เหล่ามารปีศาจยังพากันหลีกหนี…

” ดาบแห่งการพิชิต!!! “

เทพมารตกสวรรค์

เทพมารตกสวรรค์

Status: Ongoing

ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน ได้เกิดเหตุการณ์ครั้งสำคัญที่สุด เทพและมารได้ตกหลุมรักกันเรื่องนี้เป็นเรื่องที่รู้กันเฉพาะเบื้องบนเท่านั้น แต่ก็มีเบื้องล่างบางส่วนที่รู้เแต่ทั้งสองนั้นหาใช่เทพและมารทั่วไป ฝ่ายเทพคือ ราฟาเอล ซึ่ง ตกหลุมรักกับเทพมาร อัลบาร์ ซึ่งทั้งสองเป็นบุคคลที่ทรงอำนาจ และมีชื่อเสียงอยู่มาก ในเรื่องความแข็งแกร่ง ทั้งสองได้ตกหลุมรักกัน และได้ให้กำเนิดบุตร แต่ ความรักของเทพและมาร เป็นเรื่องต้องห้าม เพราะ ทั้ง2ฝ่าย ต่าง เปรียบเสมือน แสง และความมืด ซึ่งมิอาจเป็นที่ยอมรับได้ เรื่องนี้รู้ถึงหูของ เทพสูงสุด จึงจำเป็นจะต้อง สะสางปัญหาเรื่องนี้ด้วยตัวเอง...

"ราฟาเอล เจ้าได้ทำผิดกฏของสวรรค์ และมิหนำซ้ำยังให้กำเนิดบุตร เห็นทีว่าข้าต้อง สังหารบุตรของเจ้าเพื่อไม่ให้เป็นที่ครหา "

เสียงพูดอันทรงพลังและศักดิ์สิทธิ์ แต่ มิทำได้ให้ราฟาเอล หรือ เทพมารหวั่นแม้แต่น้อย ถึงแม้อยู่วงล้อมของกองทัพเทพ มากกว่าแสนตนก็ตาม

" เอาล่ะส่งตัวบุตรของพวกเจ้ามาข้าจะถือว่าข้าให้อภัยพวกเจ้าทั้งสองก็แล้วกัน"

เมื่อองค์เทพค์สูงสุดของเหล่าเทพพูดจบก็เกิดความเงียบเข้าครอบคลุมแต่ในขณะนั้นเองก็เกิดเสียงหัวเราะของเทพมารขึ้น ทำให้เหล่าเทพ หน้าขึ้นสีและจะเข้าไปจัดการเทพมารตนนั้นแต่ไม่มีคำสั่งขององค์เทพสูงสุด เลยได้แต่รอฟังคำสั่ง

"ฮ่าๆๆๆๆ!! ตลกสิ้นดี คิดว่าข้าจะส่งบุตรของพวกเราให้เจ้าอย่างงั้นรึ หึ!! ฝันไปเถอะ ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าจะลากพวกเจ้าไปด้วยให้จงได้"

เทพมารพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันสร้างความไม่พอใจกับเหล่าเทพอย่างมาก แต่ องค์เทพสูงสุดยังไม่ได้กล่าวอะไร

"เป็นเช่นนั้น ถึงแม้ข้าจะตายแต่ข้าจะลากพวกท่านทุกคนไปกับข้าด้วยถึงแม้ข้าจะตายก็ตามแต่....บุตรของพวกข้าต้องรอด ถึงแม้พวกท่านจะะเป็นเผ่าพันธุ์ เดียวกัน แต่ข้า ก็ไม่ยอมให้พวกท่านแตะต้องบุตรของข้าเป็นอันขาด!!! "

หลังจากราฟาเอลและเทพมารพูดจบก็หันหน้ามาหากันซึ้งในอ้อมแขนของเทพมาร อุ้มเด็กทารกหน้าตาน่ารัก ดวงตาที่ไร้เดียงสา เส้นผมที่ปลิวไสวตามสายลม ทั้งสองได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมา สร้างความกดดันให้กับเหล่าเทพเป็นจำนวนมาก

ตู้มมม!!

หลังจากทั้งสองปลดปล่อยแรงกดดันออกมา ทำให้องค์เทพสูงสุดเริ่มขมวดคิ้วและเริ่มคิดบางอย่างในใจ

" ทั้งสองคงจะรักกันมากสิน่ะ ข้าเองก็ไม่อยากสู้กับเผ่าพันธ์ตัวเองด้วยสิ งั้นเอาเป็นแบบนี้ละกัน "

"ราฟาเอล และ เทพมาร พวกเจ้าคงจะรักกันมากสินะ เอาเป็นแบบนี้เป็นไง เรื่องบุตรของพวกเจ้าข้าจะไม่ยุ่ง แต่ ข้าจะผนึกพวกเจ้า ทั้งสองไว้ในมิติพิเศษ เป็นเวลา10000ปี หลังจากผ่านหนึ่งหมื่นไป พวกเจ้าทั้งสองจะทำอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของข้า นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ข้าในนามองค์เทพสูงสุด ขอปลด ราฟาเอล

ออกจาก การเป็นเผ่าเทพ ณ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ส่วนเจ้า เทพมาร!! ถ้าเจ้ารัก ราฟาเอลจงตัดปีกตัวเองออก1คู่ ข้าจะไม่ทำอันตรายต่อลูกของพวกเจ้า เป็นไงจะรับหรือไม่รับข้อเสนอของข้าล่ะ จงเลือกซะ"

หลังจากเทพสูงสุดกล่าวจบก็เกิดเสียงคัดค้านหลายเสียง...

" ท่านเทพสู- " เทพองค์นั้นกล่างยังไม่ทันจบก็ โดนเสียงอันทรงพลังกล่าวขึ้น

"เงียบบบบบ!!"

" นี้คือการตัดสินใจของข้าพวกเจ้าไม่มีสิทธ์ ในที่นี้มีใคร สู้ตัวต่อตัว กับ ราฟาเอลและเทพมารได้บ้างล่ะ ข้าขอพูดเลยว่าไม่มี พวกเขาทั้ง2 ทรงพลังเกินไป และอีกอย่าง ราฟาเอลเป็นพวกพูดจริงทำจริง จำที่นางพูดได้หรือไม่ ว่านางจะลากพวกเจ้าไปด้วยถึงให้ต้องตาย " หลังจากเทพสูงสุดพูดจบก็ไม่ใครกล่าวขีดขึ้นมาอีก ถึงจะมีเทพบางองค์เจ็บใจแต่ต้องยอมรับว่า ที่เทพสูงสุดพูดมานั้นเป็นเรื่องจริง

"ได้ ข้าขอรับข้อเสนอ นั้นข้าจะตัดปีกของข้าออก1คู่ หวังว่าเทพอย่างพวกเจ้าคงไม่ผิดคำพูด!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันแสนจะเย็นชา การตัดปีกออกนั้น จะเป็นการตัดพลังไปด้วย ซึ่งเทพมารที่มีปีกถึง8 คู่ การที่เสียไป1คู่ ถือว่าเป็นการสูญเสียที่หนักหนาพอสมควร...

"ไม่นะอัลบาร์เจ้าจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ!!!"

ราฟาเอลพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเศร้าและเสียใจ...

"ไม่เป็นไรหรอกยังไงต้นเหตุก็เกิดมาจากข้า แล้วอีกอย่างข้าก็ไม่อยากให้เจ้าสู้กับเผ่าพันธุ์ตัวเองด้วย"

ราฟาเอลกำลังจะพูดต่อ แต่เทพมารได้ตัดปีกตัวเองออก1คู่ ทำให้ความเจ็บปวดถาโถม เข้ามา แต่เทพมารไม่ส่งเสียงร้องออกมาแม้แต่น้อย

"เอาล่ะข้าทำตามที่ท่านพูดไว้แล้ว หวังว่าท่านคงจะไม่ผิดคำพูดนะ!!!"

เทพมารพูดด้วยน้ำเสียงอันอ่อนล้าเต็มทน...

"อืม...ข้าให้สัญญา"

หลังจากเทพสูงสุดให้คำสัณญาเขาก็ล้มตัวลงหมดสติเพราะการตัดปีกออกนั้น เหมือนกับตายทั้งเป็น

"อุแว้ๆ"

เสียงเด็กทารกร้องขึ้น ถึงแม้จะไร้เดียงสาแต่ความเป็นบุตรเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อบาดเจ็บก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา ราฟาเอลเห็นภาพตรงหน้ารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก นางเองก็ถือเป็นแม่คนนึง ราฟาเอลนางเดินเข้าไปใกล้ ลูกของตนซึ่งอยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นพ่อ นางได้ทำการผนึกจิตวิญญาณส่วนนึงของนางไว้ในจิตของบุตร เมื่อถึงเวลา ผนึกจะคลายออกและจะได้เจอกับจิตวิญญาณ....ของนางที่นางได้หลงเหลือไว้ให้ และได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตร

เป็นดาบประจำดวงจิตวิณญาณของผู้ถือครอง...ไม่สามารถให้ใครใช้ได้ ยกเว้นจะได้รับการสืบทอดโดยตรงและได้รับการยิมยอมทั้ง2ฝ่าย!! ซึ่งบุตรของ ราฟาเอล และ อัลบาร์ นั้น เป็นกรณียกเว้นสามารถให้ได้โดยไม่ต้องผ่านการยินยอมจากอีกฝ่าย ซึ่งก่อนหน้านี้อัลบาร์ ได้มอบอาวุธจิตวิณญาณของตนให้กับบุตรไปแล้ว... ราฟาเอลอุ้มบุตรขึ้นมาและนำพลังส่วนหนึ่งมาห่อหุ้มร่างของบุตรตนและหายวับไปทันที ในตอนนี้บุตรของนาง ถูกส่งลงไปยังโลกเบื้องล่างแล้ว สร้างความตื่นตระหนกให้กับพวกเทพเหล่านี้เป็นอย่างมากเพราะกลัวว่าในอนาคต เด็กคนนี้จะนำภัยพิบัติมาให้...

"หลังจากผนึกพวกมัน2คนแล้วพวกเจ้านำกำลังคนของเราไป100 คนแล้วสังหารเด็กนั้นทิ้งซะในอนาคตมันอาจจะเป็นปัญหาต่อแผนการในอนาคตของท่านผู้นั้นได้"

เทพองค์นี้ รูปร่างสูงใหญ่กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เส้นผมสีน้ำตาล กล่าวด้วยน้ำเสียงเบาๆกับสหายของตนแทนที่จะใช้จิตคุยกันเพราะมันมั่นใจว่าไม่มีใครได้ยินแต่แล้วเหตุการณ์บางอย่างไม่เป็นดังที่คิดเมื่อมีน้ำเสียงดังขึ้นพร้อมปล่อยแรงกดดันระดับมหาเทพ ขั้นปลาย ออกมา ทำให้เทพองค์นั้นหน้าซีดเผือกเพราะมันที่อยู่ขั้นเทพนักรบไม่อาจต้านทานแรงกดดันของราฟาเอลที่ปล่อยออกมา

ตู้มมม!!

เสียงระเบิดพลังของราฟาเอลที่ปล่อยกลิ่นอายระดับมหาเทพออกมา พร้อมกับแรงกดดันที่มหาศาล

"เจ้าเมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรน่ะเจ้าจะสังหารบุตรของข้ายังงั้นเหรอ หึ!! ชั่งหาที่ตาย..ดีในเมื่อข้ายอมรับข้อเสนอแต่กลับมีพวกคิดไม่ซื่อกับลูกของข้า ข้าจะสังหารมันทิ้งซะ จงโผล่หัวออกมา หรือจะให้ข้าไปลากหัวเจ้าออกมา จงเลือกเอาซะ!!! "

ราฟาเอลตอนนี้พูดด้วยน้ำเสียง เย็นชา แฝงไปด้วยความโกรธแค้น จนยากจะควบคุม!!!

"ใจเย็นลงก่อน เรื่องนี้ข้าจัดการให้เมื่อครู่ข้ารู้เป็นเสียงผู้ใด เจ้าไม่ต้องลงมือหรอก ราฟาเอล บุตรแห่งข้า ข้าจะจัดการให้เพื่อเป็นการไถ่โทษที่มีพวกคิดไม่ซื่อ"

หลังจากองค์เทพสูงสุดพูดจบ ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้งก่อนจะมีเสียงขึ้น...

" อะไรนะ ท่านราฟาเอลเป็นบุตรของท่านองค์เทพสูงสุดอย่างงั้นเหรอข้าไม่เคยรู้มาก่อนข้าอยู่มา1000ปีข้าพึ่งรู้เนี้ยแหละ"

เทพองค์นี้กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงตกตะลึง

"ใช่ๆข้าก็พึ่งรู้เนี้ยแหละ !! " เสียงเทพองค์อื่นดังขึ้นเรื่อยๆพูดกันไปต่างๆนาๆ

"เงียบ!! "

องค์เทพสูงสุดพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

"เรื่องนี้ข้าไม่เคยบอกพวกเจ้าก็คงไม่รู้หรอก ว่าราฟาเอลเป็นบุตร สตรี เพียงคนเดียวของข้าเรื่องอื่นชั่งมันตอนนี้ข้าจะจัดการกับเทพนอกรีตที่แฝงตัวอยู่ในนี้ "

ตู้มมมม!!

เทพองค์ที่โดนจับได้ว่าเป็นคนพูดระเบิดพลังระดับเทพนักรบ เพื่อจะหนีไปให้ไกลแต่มีหรือระดับเทพนักรบจะเทียบเคียงกับระดับเทพสูงสุด มันโดนฝ่ามือของเทพค์สูงสุดซัดเข้าตรงที่หน้าอกอย่างจังจนตัวระเบิดออก เพียงแค่ใช้พลัง ไม่ถึง1ใน10 ก็จัดการกับเทพองค์นั้นลงได้อย่างง่ายดาย...

"เอาล่ะข้าจัดการมันให้แล้วเจ้าจงวางใจเถิด ราฟาเอลบุตรเพียงคนเดียวของข้า ตามกฏเจ้าต้องโดนผนึก10000ปี เจ้าถึงจะออกมาได้ เพราะฉะนั้นพ่อรักลูกนะราฟาเอล"

เมื่อองค์เทพสูงสุดกล่าวจบราฟาเอลก็คลายพลังลงและส่งยิ้มให้ผู้เป็นพ่อก่อนจะกล่าวตอบกลับไปว่า

"ข้าขอโทษที่เป็นบุตรที่แย่ ให้กับท่าน ฝากท่านช่วยเฝ้ามองบุตรของข้าแทนข้าด้วย"

ราฟาเอลพูดจบก็มีแสงสีเหลืองส่องลวมาที่ร่างของราฟาเอลและอัลบ่ร์ ที่หมดสติอยู่แล้วทั้ง2ก็หายไปอยู่ในห้องมิติที่โดนผนึก จนกว่าจะครบ10000ปี

"แล้วค่อยกลับมาเจอกันใหม่นะบุตรเพียงคนเดียวของข้า"

น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแฝงไปด้วยความเศร้าและเสียใจเป็นอย่างมากที่ต้องผนึกบุตรของตัวเอง...

"หึมันยังไม่จบเพียงเท่านี้หรอก ดินแดนแห่งนี้จักต้องล่มสลาย!! "

เมื่อกล่าวจบ เงาสีดำที่แอบมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ ก็หายไปทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า..สาเหตุที่มกาเทพสูงสุดมิอาจจับการเคลื่อนไหวได้เพราะมันเป็นเพียงร่างที่สร้างขึ้นเท่านั้นไร้ซึ่งจิตวิญญาณ...

ระดับพลัง

นักรบแรกเริ่ม 1-9

นักรบจิตวิณญาณ 1-9

นักรบหลอมรวม 1-9

นักรบที่แท้จริง 1-9

ราชันนักรบ 1-9

ราชันนักรบที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพนักรบ 1-9

เทพสงคราม 1-9

มหาเทพ 1-9

เทพสูงสุด(พระเจ้า)

ระดับพลัง สัตว์อสูร

อสูรระดับแรกเริ่ม 1-9

อสูรระดับจิตวิณญาณ 1-9

อสูรระดับหลอมรวม 1-9

อสูรที่แท้จริง 1-9

ราชันอสูร 1-9

ราชันอสูรที่แท้จริง 1-9

จักรพรรดิ 1-9

จักรพรรดิที่แท้จริง 1-9

เทพอสูร 1-9

มหาเทพอสูร 1-9

เทพอสูรสูงสุด (ผู้ปกครองเหล่าอสูรทั้งปวง)

เงินตรา

1000เหรียญทองแดง = 1เหรียญเงิน

1000เหรียญเงิน = 1เหรียญทอง

1000เหรียญทอง = 1เหรียญเพชร

ระดับอาวุธ

อาวุธจะแบ่งออกเป็น2ประเภท ประเภทแรก 1.อาวุธที่หาได้จากการสังหารสัตว์อสูร

และหาซื้อทั่วไปหรือได้จากงานประมูล

ประเภทที่สอง อาวุธจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตใจของแต่ละคน แต่ละคนสามารถมีได้เพียงหนึ่งเดียว ยกเว้น สายเลือดผสม

อาวุธประเภทแรก

อาวุธระดับ 1 ดาว (ชาวบ้าน)

อาวุธระดับ 2 ดาว (นักรบฝึกหัด)

อาวุธระดับ 3 ดาว ( นักรบ)

อาวุธระดับ 4 ดาว ( พาลาดิน)

อาวุธระดับ 5 ดาว (ราชา)

อาวุธระดับ 6 ดาว (ราชัน)

อาวุธระดับ 7 ดาว (มายา)

อาวุธระดับ 8 ดาว (ตำนาน)

อาวุธระดับ 9 ดาว (เทวะ)

อาวุธประเภทที่ 2 ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ เป็นอาวุธที่อยู่ในจิตของผู้ครอบครอง มีพลังมหาศาลกว่า อาวุธประเภทแรก เป็นอย่างมาก ข้อเสียก็คือพลังจะลดลงอย่างลวดเร็วแรกกับพลังมหาศาลที่ได้รับ ระดับยิ่งสูงยากต่อการควบคุมในการใช้แต่ละครั้ง

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ชาวบ้าน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบฝึกหัด

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ นักรบ

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ พาลาดิน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ราชัน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ มายา

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ ตำนาน

ศาสตร์ตราจิตวิณญาณ ระดับ เทวะ

* ศาสตร์ตราวิณญาณต้องใช้เวลาในการฝึกฝนเป็นอย่างมาก หาผู้ใช้ได้น้อยมากในแต่ละทวีป

ทวีป

ทวีป จรัสแสง (เป็นที่ตั้งของเผ่าพันธ์มนุษย์)

ทวีป ปักษา

ทวีป อสูร

ทวีป มืด

ทวีป สีชาด

ทวีป มังกร

ทวีป หงส์สา

เผ่าพันธ์

มนุษย์

เทพ

มาร

มังกร

เอล์

อสูร

ระดับโอสถ

ความบริสุทธิ์จะมี1-10ส่วน 5ในส่วน10 จะถือว่า ระดับ ต่ำ 6ในส่วน10 ระดับกลาง 7 ส่วนขึ้นไปถือว่าระดับสูง

โอสถระดับ ต่ำ (สีเทา)

โอสถระดับ กลาง (สีเขียว)

โอสถระดับ สูง (สีเหลือง)

โอสถระดับ ราชัน (สีขาว)

โอสถระดับ จักพรรดิ (สีม่วง)

โอสถระดับ ตำนาน (สีทอง)

โอสถระดับ มายา (สีแดง)

โอสถระดับ เทวะ (สีรุ้ง)

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท