จากพลังของสายเลือดราชวงศ์ที่เกื้อหนุนซึ่งกันและกันของราชวงศ์เทพมาร ดิไคร์ เซอร์ และ ราชวงศ์ สายเลือดรอง ดิอาร์ค
ความสามารถพิเศษของสายเลือดทั้งสองได้ทำให้ถือกำเนิดพลังใหม่ขึ้นมาเป็นพลังที่ทัดเทียมกับชนชั้นมหาเทพเลยก็ว่าได้!!
ประกายแสงสีแดงดำขนาดใหญ่ฝ่าวงล้อมของเผ่าปีศาจพร้อมกับสังหารเผ่าปีศาจที่อยู่เหนือเมืองหลวงด้วยความเร็วที่น่าสะพรึง!!
“ นั่นมันอะไร… ”
ปีศาจชั้นสูงตนหนึ่งสังเกตุเห็นประกายแสงสีดำพุ่งตรงมาแต่ไม่อาจที่จะตอบสนองต่อความเร็วของประกายแสงนี้ได้ทันจนถูกสังหารภายในไม่กี่เสี้ยววินาทีเท่านั้น!!
หากสังเกตุให้ดีข้างในประกายแสงสีดำมีชายหนุ่มกับหญิงสาวอยู่ข้างในประกายแสงนั้น..
แม้แต่ไป๋หลงและเทียร์เองก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตะลึงกับความแข็งแกร่งของพลังนี้..
“ เทียร์ข้างหน้ามีกลุ่มก้อนพลังงานสีดำที่มีกลิ่นอายชั่วร้ายอยู่อย่างหนาแน่นมุ่งตรงไปทางนั้น.. ”
“ ตกลง.. ”
เทียร์และไป๋หลงเพิ่มความเร็วพร้อมกับสังหารปีศาจโดยรอบโดยไม่เหลือแม้แต่ตัวเดียว..เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นแทบจะในพริบตาเดียว เหล่าทหารและจอมยุทธ์ต่างรู้สึกขนลุกขนพองอย่างบอกไม่ถูก
เมื่อมองไปที่ประกายแสงสีดำแดง..หากนั่นไม่ใช่มิตร..ก็คงเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งสามารถสังหารพวกตนได้ภายในพริบตาเดียวเลยก็ว่าได้…
ไป๋หลงและเทียร์ลดความเร็วลงก่อนที่ทั้งสองจะแอบไปหลบตรงมุมของหลังคาเพื่อสังเกตุการณ์ใจกลางสนามรบ…
“ นี่มัน… ”
ภาพเบื้องหน้าที่ไป๋หลงและเทียร์เห็นนั้น คือเหล่าทหาร จอมยุทธ..และสัตว์อสูรกำลังต่อกรกับเผ่าปีศาจ!!!
และใจกลางสนามรบนั้นหากสังเกตุจะพบว่ามีเสาหินรูปร่างประหลาดสีดำคล้ายกับไม้กางเขน ซึ่งมีร่างของชายผู้หนึ่งถูกห้อยอยู่ซึ่ง ชายผู้นั้นก็คือ..จักรพรรดิ์ถังหน่ายเหิง!!
ซึ่งตอนนี้นั้นจากที่ไป๋หลงใช้ดวงตาเทวะในการตรวจสอบระดับพลังของปีศาจทั้งหมดรวมถึงจักรพรรดิ์ถังหน่านเหิง ก็พบว่าเส้นพลังทั้งหมดของจักรพรรดิ์ผู้นั้นถูกทำลายจนหมดสิ้น..
มีเพียงแค่กลุ่มก้อนพลังสีทองภายในร่างที่ถูกบางอย่างปิดผนึกอยู่..
“ นั่นคงจะเป็นจักรพรรดิ์ถังหน่านเหิง ที่ถูกทำลายเส้นพลังทั้งหมด..มิหนำซ้ำยังถูกปิดผนึกมังกรทองหวงหลง..แต่ที่ยิ่งแย่กว่าไปกว่านั้น..นั่นมันพลังระดับสัตว์ประหลาดชัดๆ..ชนชั้นมหาเทพขั้นที่ 8 เทียบเคียงกับท่านแม่… ”
ไป๋หลงพูดขึ้นในใจพร้อมกับสังเกตุสีหน้าที่ไม่สู้ดีของเทียร์อย่างเห็นได้ชัด นี่คือชนชั้นระดับเดียวกันกับราฟาเอลเมื่อหมื่นปีที่แล้ว..แม้แต่นางยังรู้สึกอึดอัดจนอยากจะอาเจียนออกมา…
“ ปีศาจนั่นมัน..เดียร์รอส..อะไรมันจะซวยขนาดนี้ แบบนี้สู้ไม่ได้แน่ถ้าไม่ใช้พลังนั่น…ถ้าเป็นตอนนี้ละก็อาจจะใช้ได้..”
สติของไป๋หลงดำดิ่งสู่ความว่างเปล่าแต่ทว่าในขณะนั้นเอง..เทียร์ก็สะบัดมืออย่างรุนแรง..
“ ไป๋หลงเจ้ากำลังจะทำอะไร!! ”
ราวกับว่าคำพูดของเทียร์ดึงสติของตนกลับมาก่อนจะพบว่าแขนของตนเองถูกแช่แข็งไปแล้วเพียงแค่เสี้ยววินาที!!
แม้แต่แขนของเทียร์เองก็ถูกแช่เเข็งไปด้วยเช่นกัน!!
“ นี่มัน…”
“ ท่านพี่ พลังนั่นในตอนนี้ท่านพี่ยังใช้มันไม่ได้ ถอยกลับมาตั้งหลักก่อน..หากท่านพี่ฝืนดื้อดึงมันจะกลายเป็นภัยต่อตัวท่านพี่..เกร็ดหิมะหมื่นปีคือดาบสองคมที่น่าสะพรึงที่สุด”
เสียงของเด็กสาวดังขึ้นภายในจิตใต้สำนึกของผู้เป็นพี่..
ไป๋หลงที่ได้ยินเสียงเตือนของผู้เป็นน้องสาวก็พลันได้สติอีกครั้งนึง…น้ำแข็งที่แขนค่อยๆสลายหายไปในที่สุด..
“ ไป๋หลงนี่มันคือพลังอะไรกันแน่…”
“ ไว้ข้าจะอธิบายเรื่องนี้ทีหลัง..แต่ก่อนอื่นเลยเทียร์ เจ้าสามารถใช้พลังบิดเบือนมิติได้ไหม… ”
หญิงสาวที่ได้ยินเช่นนั้นก็ตอบกลลับในทันที..
“ ย่อมได้..ข้าสามารถเปิดมิติหรือบิดเบือนมิติได้ แต่ได้เพียงแค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้นว่าแต่เจ้ามีอะไรอย่างงั้นหรือ..ยิ่งช้าคนพวกนั้นจะยิ่งเป็นอันตรายนะ.. ”
ซึ่งแน่นอนว่าไป๋หลงย่อมรับรู้ถึงอันตรายที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นอย่างดี…ศัตรูแข็งแกร่งหากทำอะไรบู่มบ่ามนั่นก็เท่ากับฆ่าตัวตาย…
“ ถ้าตัวต่อตัวก็พอว่า..หากข้ากับเทียร์ร่วมมือกันก็พอมีโอกาสชนะ..เราในตอนนี้เอาชนะพวกนั้นไม่ได้อย่างแน่นอนจากความต่างของชนชั้นพลัง..แต่ถ้าเป็นอีกทางนึงละก็คงจะพอได้… ”
ไป๋หลงแสยะยิ้มขึ้นชั่วขณะพร้อมกับบอกเล่าแผนการให้เทียร์ฟัง…
“ จะบ้ารึไง!!..ข้าทำแบบนั้นได้ที่ไหน..ข้าบอกแล้วไงว่าข้าสามารถเปิดมิติได้ก็จริงแต่จะเปิดมิติจำนวนมากขนาดนั้นข้าทำไม่ได้..”
“ แต่ตอนนี้เจ้ามีข้าอยู่..ทำได้แน่ ”
ไป๋หลงส่งผ่านเคล็ดวิชาบางอย่างให้กับเทียร์..
“ นี่มัน!! ”
“ ถ้าใช้มันละก็เจ้าทำได้แน่..เก็บไว้กับข้าก็ไม่มีประโยชน์เพราะข้าไม่มีพลังในการเปิดมิติ..เอาล่ะ เริ่มแผนการกันได้แล้วหลังจากข้าระเบิดพลังออกมาเจ้าก็เปิดมิติบริเวณโดยรอบทั้งหมด ส่วนที่เหลือเป็นหน้าที่ของข้าเอง.. ”
ไป๋หลงฉายแววตามุ่งมั่นออกมาก่อนจะสื่อสารผ่านโทรจิตกับผู้คน ชาวยุทธ์ และทหารบริเวณโดยรอบทั้งหมด..
“ จงตั้งใจฟังให้ดี พวกท่านจะเชื่อคำพูดของข้าหรือไม่ก็แล้วแต่..แต่ว่าต่อจากนี้อีก 10 ลมหายใจจะมีมิติสีดำปรากฎขึ้นใกล้กับบริเวณที่พวกท่านอยู่ ถ้าอยากมีชีวิตรอดก็กระโดดเข้าไปในมิตินั้น หลังจากนี้ ข้าจะเบี่ยงเบนความสนใจของเผ่าปีศาจทั้งหมด!! ”
เหล่าทหารและจอมยุทธ์ต่างหยุดขะงักการต่อสู้ชั่วขณะ..ก่อนที่ปีศาจสองตนนั้นจะจับสัมผัสประหลาดได้…..
แม้แต่จักรพรรดิ์ถังหน่านเหิงที่ถูกล่ามด้วยโซ่พร้อมกับลมหายใจที่อ่อนลงทุกคราก็ยังได้ยินเสียงของไป๋หลง..แน่นอนว่าจักรพรรดิ์ถังหน่านเหิงย่อมจำเสียงนี้ได้เป็นอย่างดี!!
“ เป็นเจ้า… ”
ไป๋หลงติดต่อไปยังตุลาการสรรค์ทั้งสองให้หาสถานที่โล่งกว้างที่ปลอดภัยไม่มีเผ่าปีศาจ..แม้คราแรกตุลาการสวรรค์ทั้งสองจะไม่ยินยอมในการกระทำเช่นนั้น..แต่ในเมื่อเป็นคำสั่งของจ้าวสวรรค์ทำให้ไม่อาจที่จะขัดขืนได้..
ไม่นานตุลาการสวรรค์ทั้งสองก็บอกสถานที่ตั้งตรงนี้ ไป๋หลงใช้เคว็ดวิชาบางอย่างทำให้เทียร์เห็นตำแหน่งของสถานที่ก่อนจะเปิดมิติสีดำตั้งไว้..
“ เอาล่ะ..แล้วเจ้าจะทำยังไงต่อ— ”
เทียร์ยังพูดไม่ทันจบไป๋หลงก็ปลดปล่อยระดับพลังทั้งหมดออกมา..ในระดับชนชั้นเทพสงคราม!!
หากปล่อยมือจากเทียร์จะสามารถใช้พลังระดับเทพสงครามได้ไม่เกิน 20 ลมหายใจ!!
ไป๋หลงปลดปล่อยพลังแห่งจอมราชันย์ออกมาพร้อมกับเรียกอสูรรับใช้อุโรโบรอส และพยัคฆ์สวรรค์กลืนนภาออกมาพุ่งตรงไปที่ปีศาจระดับสูงทั้งสอง..
“ วงแหวนราชันย์ครอบนภา!! ”
“ หมื่นกระบี่สยบเทวา!! ”
“ กระบี่ตัดสวรรค์!! ”
กระบวนท่าทั้งหมดล้วนส่งผลต่อเผ่าปีศาจระดับต่ำแต่ทว่ากลับถูกทำลายลงเพียงแค่การระเบิดพลังของปีศาจสองตนนั้น…
ไป๋หลงกลายเป็นแสงสว่างท่ามกลางความมืดมิด..ทำให้ตัวของไป๋หลงในตอนนี้เป็นตัวดึงดูดความสนใจทั้งหมด..
“ เทียร์ตอนนี้แหละ!! ”
เทียร์เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ระเบิดพลังมิติออกมาเกิดเป็นหลุมมิติสีดำขนาดใหญ่นับร้อย ก่อนที่หลุมมิตินั้นจะปรากฎใกล้กับเหล่าทหาร จอมยุทธ์ และกองกำลังจากสถาบันต่างๆ..
“ ดาราจักรเคลื่อนย้ายมิติ!! ”
แม้จะมีความลังเลอยู่บ้างแต่ทั้งหมดตัดสินใจเข้าไปหลุมมิติสีดำอย่างไม่คิดชีวิต..
ไป๋หลงพุ่งตรงไปที่กางเขนหินขนาดใหญ่พร้อมกับใช้ตรีศูลดับสุริยันตัดโซ่ที่ตรึงจักรพรรดิ์ถังหน่านเหิงเอาไว้ก่อนจะกระโดดหายเข้าไปในหลุมมิติ..
เดียร์รอสยกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัยในขณะที่กำลังรับมือกับงูยักษ์สีดำสัตว์อสูรบรรพกาล…
ไม่นานอุโรโบรอสและพยัคฆ์สวรรค์กลืนนภาก็ถูกเรียกตัวกลับไป..ลานกว้างนี้เหลือเพียงแค่เผ่าปีศาจที่ยังคงหลงเหลืออยู่ประปราย…
“ นั่นนะเหรอ เด็กหนุ่มที่เจ้าบอกว่ามีสายเลือดของนายหญิงของพวกเราอยู่..ก็คงจะจริงเพราะข้าก็สัมผัสได้ถึงสายเลือดนั้น…แต่หากตั้งตนเป็นศัตรูข้าก็ไม่เคยคิดจะออมมือ..เดียร์รอส ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่.. ”
“ เจ้าเองก็จงใจให้เด็กคนนั้นหนีไปเหมือนกันหนิ…แต่ก็เอาเถอะ..ยังไงข้าก็มั่นใจว่าเด็กคนนั้นจะต้องไปหาร่างสถิตย์วิหคสวรรค์อย่างแน่นอน..เมื่อถึงตอนนั้นท่านเบลเซบับจะกลับมาจุติอีกครั้งนึง..”
จบตอน
