มือแกร่งทั้งสองข้างกดข่มลงบนบ่าของปีศาจทั้งสอง..
“ บังอาจมาแตะตัวข้า!! ”
ตึง!!!
เซร่ากล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยโทสะ..แต่ทว่าแม้จะขัดขืนเช่นไรก็ไม่เป็นผล..ซึ่งเป็นเรื่องที่อยู่เหนือความคาดหมายของเดียร์รอสและเซร่า..
การที่อู้เฉียงประสานรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกับอสูรเทพศักดิ์นั้นอยู่เหนือความคาดหมาย..อีกทั้งยังไม่อาจประเมินความแข็งแกร่งโดยรวมของอู้เฉียงในตอนนี้ได้อย่างชัดเจน..
“ ระดับความแข็งแกร่งนี่มัน..เหนือกว่าเมดูซ่าอีกอย่างงั้นเหรอ..เด็กนี่ไม่น่าจะมีพลังขนาดนี้แม้จะใช้เคล็ดวิชาสองประสานรวมเป็นหนึ่ง..เจ้าเป็นใครกันแน่!! ”
เซร่ากล่าวขึ้นด้วยความตื่นตระหนก แม้ในอดีตนางจะเคยต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งขนาดไหนก็ตาม..แต่ไม่เคยมีใครมีจิตสังหารและจิตคุกคามที่มหาศาลเช่นนี้มาก่อน..
“ ข้าก็คือคนที่จะส่งพวกเจ้ากลับไปปรโลกอีกครั้งหนึ่ง.. ”
ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับมือแกร่งทั้งสองข้างที่จับล่าของทั้งสองแรงขึ้นพร้อมกับความร้อนที่ค่อยๆแผ่ออกมาจากฝ่ามือ…เพียงแค่การกดมือลงบนบ่าคล้ายกับแบกภูเขาทั้งลูกเอาไว้!!
เดียร์รอสจำเป็นต้องปลดปล่อยพลังเกือบทั้งหมดออกมาเพื่อสลัดให้หลุดพ้นจากมือทั้งสองข้างที่อยู่บนบ่าของตนเองและช่วยเหลือเซร่า
จากการระเบิดพลังที่แท้จริงของเดียร์รอสทำให้เซร่าหลุดออกมากพันธะนาการของอู้เฉียงแต่ถึงกระนั้นอู้เฉียงก็ไม่ได้แสดงท่าทีใดๆออกมาคล้ายกับให้ทั้งสองหลุดออกไปจากฝ่ามือของตนเอง..
ตู้มม!!!
“ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็มีแต่ต้องใช้ร่างที่แท้จริงเท่านั้นสินะ…ปีศาจจุติ.. ”
ตึง!!
บัดนี้เดียร์รอสนั้นไม่ได้อยู่ในรูปลักษณ์ของมนุษย์อีกต่อไปแล้ว..แต่มันคือรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเผ่าปีศาจ..เป็นร่างที่จะแสดงศักยภาพออกมาทั้งหมด!!
“ หนึ่งในปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดในแดนปีศาจเมื่อหลายหมื่นปีมาแล้ว..เดียร์รอส..”
ด้วยรูปลักษณ์ที่แปรเปลี่ยนไปของเดียร์รอส กรงเล็บที่ยาวขึ้นใบหน้าแม้จะยังคงเดิมแต่ลักษณะทางกายภาพนั้นล้วยเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง..มีคริสตัลมีม่วงขึ้นมาเกาะตามแขนขาของเดียร์รอส..
เขาสีทองค่อยๆงอกออกมาแผ่กลิ่นอายที่สุดน่าสะพรึง..
อู้เฉียงก็ยังคงแสดงสีหน้าเรียบนิ่งไม่ได้รู้สึกแปลกใจในสิ่งที่เกิดขึ้นแต่อย่างใด…กลับกันเมดูซ่ากลับรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมาในทันทีเมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่แปลกไปของเดียร์รอส…
“ อู้เฉียง..อย่าประมาทเป็นอันขาด..หากเจ้าประมาทละก็ฝ่ายที่จะต้องเพรี้ยงพล้ำก็คือเจ้า.. ”
ในขณะเดียวกันนั้นก็มีปีศาจระดับสูงหลายสิบตนกำลังมุ่งหน้ามา ณ ที่แห่งนี้..ตามตำแหน่งที่เดียร์รอสได้ส่งออกไปก่อนหน้านี้..
อู้เฉียงเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ปลดปล่อยเปลวเพลิงสีฟ้าครามออกมาเปลวเพลิงสีฟ้านั้นได้ห่อหุ้มตัวของชายหนุ่มเอาไว้..เป็นเปลวเพลิงที่เคยแผดเผาแดนปีศาจเมื่อนานมาแล้ว นามของเคล็ดวิชานั้นก็คือ..
“ เพลิงเก้าตะวันชั้นฟ้า..”
ตู้มมม!!!
อาภรณ์เปลวเพลิงส่วยหนึ่งถูกนำมาใช้มาเป็นหอกเพลิง..อู้เฉียงกำหอกเพลิงเอาไว้แน่นก่อนจะพุ่งเข้าใส่เดียร์รอส..
ซึ่งเดียร์รอสผู้นี้นั้นย่อมมองภาพรวมออกในทันทีก่อนจะนำศาสตร์ตราจิตวิญญาณคู่กายออกมา!!
“ ขวานโลหิตคลั่ง!! ”
ตึง!!!
ศาสตร์ตราทั้งสองปะทะจนเกิดเป็นละลอกคลื่นขนาดจนถึงขนาดที่บนฝั่งยังได้รับแรงสะเทือนจากการปะทะกันของทั้งสอง..
เซร่านั้นนางจะไม่ยอมใช้ร่างปีศาจเด็ดขาด..สาเหตุก็เพราะว่านางนั้นไม่ชอบร่างของตนเอง…เพราะหากต้องการปลดปล่อยพลังที่แท้จริงนั้นจะต้องกลับสู่รูปลักษณ์เดิม..
“ ข้าสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่กำลังจะมา..อู้เฉียงรีบจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด แม้เจ้าจะแข็งแกร่งแต่จงอย่าได้ประมาทปีศาจระดับสูงทุกตัวมีเคล็ดวิชาและทักษะลับเฉพาะตัวในการหลบหนี..ข้าจะขึ้นไปด้านบน.. ”
เมดูซ่าสื่อสารอู้เฉียงผ่านกระแสจิต..เด็กหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็ตอบตกลงก่อนจะดึงความสนใจของปีศาจทั้งตัวโดยการระเบิดพลังของสัตว์เทพอสูรศักดิ์สิทธิ์ออกมา..
ตู้มมมม!!!
………………………………………………….
ณ แดนสวรรค์ ตำหนักแพทย์หลวง
เหล่าทหารสวรรค์ที่บาดเจ็บต่างก็มารักษาตัวกัน ณ สถานที่แห่งนี้..ไม่เว้นแม้กระทั่งสัตว์เทพต่างๆ..
“ เจ้าเป็น..เผ่ามาร..เหตุใดเผ่ามานถึงมาอยู่ที่นี่..ที่แห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ที่เจ้าควรมาออกไปจากแดนสวรครค์ซะ!! ”
“ อะไรของเจ้า ไป๋หลงบอกให้ข้ามารอที่นี่ เดี๋ยวเขาจะตามมาทีหลังแต่เจ้ากลับมาไล่ข้าทั้งๆที่ข้าไม่ได้ทำความผิดอะไรแม้แต่น้อย..ความจริงแล้วข้าก็ไม่อยากจะมาเหยียบดินแดนแห่งแสงนี่นักหรอก.. ”
“ หึ!! เจ้าจะบอกว่าจ้าวสวรรค์เป็นสหายของเจ้าอย่างงั้นหรือ..กับเผ่ามารชั้นต่ำเช่นเจ้า!! ”
เทียร์กำหมัดแน่นพร้อมกับนัยน์ตาสีเลือดที่แข็งกร้าว มองไปยังทหารเทพที่ทำหน้าที่เฝ้าประตูตำหนักโอสถสวรรค์..
ทหารสวรรค์ตนนั้นสั่นผวาไปชั่วขณะเมื่อถูกเทียร์จ้องมองด้วยสายที่แข็งกร้าวเช่นนั้น..
“ รนหาที่— ”
“ เกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างงั้นหรือ..เทียร์? ”
เสียงที่ดังขึ้นจากด้านหลังของตนทำให้ความโกรธของเด็กสาวนั้นค่อยๆลดลง..หากไป๋หลงมาช้ากว่านี้อีกแค่ก้าวเดียวทหารเทพนายนั้น..ถูกสังหารโดยฝีมือของเทียร์เป็นแน่..
“ คาราวะท่านเจ้าสวรรค์!! ”
ทหารเทพที่อยู่บริเวณโดยรอบต่างก้มหัวให้กับไป๋หลงทั้งหมด!! ยกเว้นผู้ป่วยด้านในที่ไม่อาจจะทำความเคารพไป๋หลง..ชายหนุ่มเพียงพยักหน้าเบาๆหนึ่งครั้งเป็นการรับทราบ
ส่วนทหารสวรรค์นายนั้นทันที ที่เห็นไป๋หลงก็ราวกับว่าเห็นผี ใบหน้าซีดเผือดพร้อมกับมือที่สั่นไม่หยุด…
“ ถ้าเจ้าอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ถามทหารสวรรค์ ตนนั้นเองเถอะ..”
ไป๋หลงย่อมได้ยินสิ่งที่ทหารสวรรค์ตนนี้พูดขึ้นมาแต่ไกลแล้ว..ซึ่งเดิมทีนั้นไป๋หลงคิดจะปล่อยผ่านแต่ทว่าบัดนี้เหล่าทหารสวรรค์โดยรอบต่างจับตามองการตัดสินใจในครั้งนี้ของไป๋หลง..
“ หนุ่มน้อยเพลาๆมือหน่อยล่ะ อย่างน้อยนี่ก็เป็นทหารสวรรค์ที่ลงไปต่อสู้กับเผ่าปีศาจ..”
กาเบรียลที่ตอนนี้สถิตอยู่ในห้วงมิติจิตของไป๋หลงกล่าวพูดขึ้น..
“ ข้าไม่ทำอะไรเช่นนั้นหรอก..เพียงแค่..”
ไป๋หลงปรับเปลี่ยนสีหน้าทันทีเมื่อมองไปที่ทหารเทพตนนั้น..เป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเย็นชาและสายตาที่แข็งกร้าววยิ่งกว่าเทียร์..
แม้แต่แม่ทัพสวรรค์ที่ประจำการอยู่ยังอดไม่ได้ที่จะสั่นกลัวเมื่อมองเข้าไปใน นัยน์ตาสีเลือดขไป๋หลง..ผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นจ้าวสวรรค์..
“ มองหน้าข้าสิ…ใครสั่งให้เจ้าก้มหน้าตอนคุยกับข้า… ”
“ คือ..ขะ..ข้า— ”
“ ใครอนุญาติให้เจ้าพูด..ข้าจำไม่เห็นได้เลยว่าอนุญาติให้เจ้าพูดตอนไหน…”
เทียร์ที่ได้เห็นไป๋หลงในมุมมองนี้นั้นก็อดคิดไมาได้ว่าไป๋หลงคนที่ยิ้มให้ตนเมื่อครู่กับไป๋หลงในตอนนี้เป็นคนๆเดียวกันจริงๆ..ทั้งน้ำเสียงทั้งท่าทางเต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจอย่างเหลือล้น..
ทหารเทพตนนั้นได้แต่ใบหน้าซีดเผือดแม้จะเงยหน้าขึ้นมาแต่ก็ไม่กล้าสบตาไป๋หลงเพราะความหวาดกลัว..แม้แต่ทหารเทพโดยรอบยังต้องกลืนน้ำลายอย่างฝืดเคือง..บริเวณโดยรอบตำหนักต่างเงียบสงัด..
“ เมื่อครู่ข้าได้ยินเจ้าพูดว่า..เผ่ามารชั้นต่ำอย่างงั้นเหรอ..ถ้าเผ่ามารชั้นต่ำข้าก็คงจะชั้นต่ำเช่นกันเพราะข้าเป็นบุตรที่เกิดมาจากเผ่ามารและเผ่าเทพ..งั้นข้าก็ต้องเป็นพวกชนชั้นต่ำสินะ…แม้จะขึ้นชื่อว่าเป็นแดนเทพสวรรค์..แต่จ้ตใจและความคิดล้วนบิดเบี้ยวไปจนหมด ใครเป็นคนตัดสินว่าคนผู้นั้นชั้นต่ำ หรือ ชั้นสูง..ทุกชีวิตล้วนควรได้รับความเคารพ…”
“ ทะ..ท่านจ้าวสวรรต์ข้าผิดไปแล้ว ได้โปรด..ข้าสำนึกผิดแล้ว..”
“ หลังจากศึกระหว่างเทพและปีศาจจบลง..ข้าจะเปลี่ยนแปลงกฎเกณฑ์แดนสวรรค์ใหม่ทั้งหมด..เรื่องแรกที่ข้าจะทำก็คือทำลายกฎความรักต้องห้ามของแดนเทพก่อนเป็นอันดับแรก!! ส่วนเจ้า.. ”
ไป๋หลงชายตามองก่อนจะนั่งย่อเข่าลงกับพื้นพร้อมกับจับไหล่ของทหารสวรรค์คนนั้น..ราวกับชีวิตของตนนั้นกำลังจะหายไปทันทีที่ฝ่ามือนั้นแตะกับไหล่ของตน..แต่ทว่า
“ อะไรกัน พูดดีๆเจ้าก็เข้าใจนิ ตั้งใจทำงานดูแลตัวเองดีๆ..แล้วก็อย่าให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นอีก..โดยเฉพาะเรื่องดูถูกชนชั้น..ข้าชี้แจงชัดเจนแล้วนะ..พวกเจ้าทุกคนที่นี่ก็ด้วย.. ”
“ กระหม่อมรับบัญชา!! ”
“ อ้อ..อีกอย่างหนึ่งหญิงสาวที่เจ้าพึ่งจะว่านางไป..เป็นคนของข้า อย่าได้ดูถูกนางอีกเป็นอันขาด.. ”
เทียร์ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ใบหน้าแดงระเรื่อในทันที..เหล่าทหารสวรรค์ต่างแสดงท่าทีตกตะลึงออกมาในทันที..
“ เข้าไปข้างในกันเถอะ..เทียร์..ทำไมเจ้าหน้าแดงเช่นนี้เจ้าไม่สบายตรงไหนรึเปล่า.. ”
ไป๋หลงใช้มือข้างขวาทาบไปที่หน้าผากของเทียร์..
“ ตัวก็ไม่ได้ร้อน.. ”
“ จะ..เจ้าเข้าไปก่อนเลยเดี๋ยวข้าตามเข้าไป!! ”
“ แล้วทำไมเจ้าไม่มาด้วยกันกับข้า.. ”
เทียร์ผลักไป๋หลงให้เดินเข้าไปในตำหนักแพทย์หลวง..ซึ่งไป๋หลงนั่นก็ยอมเดินเข้าไปแต่โดยดี..
“ นี่เจ้าไม่รู้ความหมายของคำที่พูดออกมาอย่างงั้นหรือ..เจ้าคนซื่อบื้อ.. ”
หญิงสาวได้แต่ก่นด่าไป๋หลงในใจ.ก่อนจะหันไปเจอกับเหล่าทหารสวรรค์ที่ยืนแถวตอนเรียงราย..ตาข้างขวาของเทียร์นั้นกระตุกขึ้นมาในทันที..
“ แสดงความเคารพ..มารดาสวรรค์!! ”
“…………….”
ไม่นานข่าวของจ้าวสวรรค์และเทียร์ก็ได้เป็นที่กล่าวถึงกันไปเป็นวงกว้างจนหลายๆทวีปในแดนเทพต่างให้ความสนใจกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก…โดยที่ไป๋หลงนั้นไม่ได้รับรู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย…
จบตอน..
