‘เชนอยู่ที่ไหน’
เจสันสังและมองหาเชน
เมื่อไฮออร์คได้เห็นเจสัน มันก็กำลังจะฟาดฟันดาบลงมาใส่เจสัน แต่ถึงอย่างนั้นจู่ๆ มันก็ถูกพันธนาการด้วยโว่มานาบางอย่าง ทำให้มันไม่สามารถโจมตีเจสันได้
จากนั้นก็มีแสงสว่างจ้าเกิดขึ้น แสงนั้นได้พุ่งโจมตีไปที่ไฮออร์คและสู้กับไฮออร์คอย่างดุเดือน
การต่อสู้ผ่านไปไม่นา แรงต้านสุดท้ายของดาบไฮออร์คก็พังทลายลงหลังจากเกิดรอยร้าวบนใบดาบ
และมันก็ระเบิดออกไป ถึงจะเป็นการระเบิดที่รุนแรงแต่มันก็ไม่ได้เป็นอันตรายกับใคร การระเบิดนั้นทำให้ท้องฟ้าสว่างไสวจากมานาภายในตัวดาบ
หลังจากที่ดาบของไฮอร์คพังทลายลง แสงนั้นก็จางหายไป
‘นี้เป็นความฝันใช่ไหม ‘
“ทักษะการต่อสู้ไม่เลว และถ้าเจ้าแข็งแกร่งมากกว่านี้ ข้าออาจจะบาดเจ็บมากว่านี้”
เมื่อเจสันหันไปที่ทิศทางของเสียง เขาก็ได้พบกับเชนและมือของเชนก็มีบาดแผลตื้นๆ
‘เมื่อตะกี้คือเชนงั้นหรอ เขาทำลายดาบนั้นงั้นหรอ ‘
ไฮออร์คมองไปที่มือของเชนและมันก็เกิดความตกตะลึง มันเริ่มสั่นไหวด้วยความตกใจกลัว
“เจ้ารอดมาได้ยังไง เจ้ามนุษย์ ดาบของข้าแม้แต่ระดับปรมาจารย์ก็ต้องตายเมื่อเผชิญหน้ากับมัน !”
“หุบปากซะ ไออสูร “
เชนตะโกนขึ้น
“ถ้าเจ้าอยากตายอย่างสบายๆ ก็จงบอกความลับทั้งหมดมา ไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องตายอย่างทรมาณและแม้แต่อักษรรูนเหล่านั้นก็ช่วยอะไรเจ้าไม่ได้ เจ้ารูนมาสเตอร์ออร์ค !!”
เชนกล่าวออกมาด้วยความดุดัน
เชนหันไปมองเจสัน
“ออร์คตัวนี้เป็นรูนมาสเตอร์ และมันสามารถสร้างรูนเพื่อพัฒนาสิ่งต่างๆให้มีพลังทำลายล้างที่สูง และด้วยสิ่งที่มันรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับรูน เราจะสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้”
เจสันพยักหน้าและยังคงสับสนแต่เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรในตอนนี้และมองไปที่กำแพงเมืองเกือบจะพังทลายลงมาจากการโจมตีของออร์คและก็อบบลิน
ฝนพิษยังคงโปรยปรายลงมาจากนอกเมือง และหากมองจากเมืองออกไปจะได้เห็นทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยกองซากศพของพวกก็อบบลินที่เน่าเละ
ทหารก็อบบลินที่เหลือรอดก็พยามดิ้นรนเดินต่อไปเพื่อให้ถึงกำแพงเมือง แต่พวกมันก็ไม่สามารถรอดไปแม้แต่ตัวเดียว
ถึงแม้พวกก็อบบลินจะไม่สามารถเข้ามาใลก้กำแพงเมืองได้ แต่พวกออร์คนั้นทำได้ พวกมันอยู่หน้ากำแพงเมืองและมันก็ต่อยไปทีกำแพงทีละหมัด
ในขณะที่ก็อบบลินจอมเวทย์ขั้นสูงได้ปล่อยบลูกไฟขนาดใหญ่ออกมา เจสันกังวลเกี่ยวกับลูกไฟพวกนั้น และดูเหมือนว่าเชนจะไม่ได้ต้องการที่จะหยุดลูกไฟเหล่านี้
ในขณะที่มันพุ่งชนกำแพงเมืองและเกิดการระเบิดออก
‘เขาไม่เป็นห่วงพวกชาวเมืองเลยหรอ ??’
เหล่าชาวเมืองกรีดร้องจากการระเบิดของกำแพง และวิ่งหนีและมีบางคนที่ได้รับบาดเจ็บ เจสันเริ่มวิตกกังวลหลังจากเห็นก็อบบลินจอมเวทย์ขั้นสูงหลายพันตัว และก็อบบลินและออร์คในระดับสัตว์ผู้พิทักษ์อกี 2-3 ร้อยตัวกำลังมุ่งหน้าเข้าสู่เมืองไซโรหลังจากที่กำแพงได้พังทลายลง
เจสันไม่ได้อยากเป็นฮีโร่ แต่เขาอยากที่จะช่วยเหลือทุกคน และสิ่งเดียวที่เจสันกังวลจริงๆ คือความปลอดภัยของพวกเฟลเลอร์ และเจสันก็รู้สึกผิดที่เห็นชาวเมืองต้องตายอย่างมาก
เจสันมองไปที่เชน และเชนโต้กลับด้วยสายตาที่รำคาญเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะพูด
“เจ้าจะมีดวงตามานาเพื่ออะไร หากเจ้าไม่ใช้มัน ไม่เห็นหรือไงว่าพวกก็อบบลินและออร์คกำลังเข้ามาในเมือง เจ้าจะให้ข้าจัดการอยู่คนเดียวอย่างนั้นหรอ ฉันเป็นผู้พิทักษ์ของเมืองงั้นรึ หากพวกเขาและเจ้าไม่สามารถป้องกันเมืองนี้ได้ ก็ปล่อยให้มันถูกทำลายไปซะ และฉันเองก็ไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของตัวเองได้ ไม่งั้นเจ้าก็ปล่อยมันไปไม่งั้นก็ลงมือจัดการพวกมันด้วยตัวเอง และตอนนี้พวกมันก็กำลังอ่อนแอลง!”
เจสันพยักหน้าด้วยสีหน้าที่สับสน และไม่ได้สังเกตว่าเชนได้ปลดปล่อยมานาปีศา่จออกมา และมันทำให้เหล่าก็อบบลินและออร์คที่เข้ามาในบริเวณเมืองนั้นอ่อนแอลง เนื่องจากแกนมานาของพวกมันถูกกัดกินด้วยมานาปีศาจ
หากเจสันเปิดดวงตามานาเขาก็จะได้เห็นมานาปีศาจที่ครอบคลุมไปทั่วทั่งเมือง และเจสันก็ได้เปิดดวงตามานา เจสันได้มองเหห็นมานาที่แปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัว เมื่อเห็นเช่นนี้เจสันก็รู้ว่าสิ่งที่เชนพูดนั้น เขาไม่ได้โกหก และเจสันสงสัยว่าเชนนั้นน่าระอยู่ระดับที่เหนือว่าปรมาจารย์ แต่เขาเป็นใครกัน
เจสันยังคงมองดูพวกก็อบบลินและออร์คที่อ่อนแอลง ด้วยดวงตามานาและมันทำให้ดวงตาของเจสันมีเลือดไหลไม่หยุด
อย่างไรก็ตามเจสันก็คิดได้ว่านี้เป็นโอกาสสำหรับชาวเมืองแล้วที่จะโต้กลับ เพราะมานาปีศาจที่เชนปลดปล่อยออกมา มันทำให้ความแข็งแกร่งและความสามารถของพวกก็อบบลินและออร์คลดลงถึง 30%
สิ่งนี้ทำให้เจสันมองเข้าไปในดวงตาของเชนด้วยดวงตาสีทองที่เป็นประกาย และเจาะลึกเข้าไปในตัวของเชนและพยามค้นหาตัวตนของเขา ในขณะที่เลือดก็ไหลออกจากตาของเจสัน
“คุณเป็นใครกันแน่”
