บทที่ 155 ความร้ายกาจของธายุกร
ได้ยินธายุกรพูด ใบหน้าของชรินทร์ทิพย์ก็แสดงออกมา อย่างชื่นชม
“ตามที่พี่ธายุ คาดไว้ อารียาก็คงได้ใจอีกไม่นาน”ชรินทร์ ทิพย์ยิ้มแล้วพูด
“ก็คงต้องอย่างงั้น ต่อไปบริษัทตระกูลฉัตรมงคล ก็ต้อง ฟังฉัน แล้วหล่อนคือตัวอะไร ยังกล้ามาแย่งสมบัติกับฉัน อีก”ธายุกรพูดขึ้นอย่างเย็นชา
“อีกอย่างคือ ผู้จัดการโรงงานโสรธัสมันคือคนบ้ากาม ยัง ไงรอบนี้เขาก็ต้องตอบตกลงกับฉัน ก็เป็นเพราะว่าฉันบอก กับเขาว่าเขาสามารถเอาเรื่องนี้มาต่อรองกับอารียา ให้อารี ยาขึ้นเตียงกับเขา หลังจากที่เขาพอใจในตัวอารียา ค่อย มอบโครงการนี้ให้กับฉัน อารียาจบเห่แน่”ธายุกรพูดต่อ
ชรินทร์ทิพย์ก็หัวเราะ เขามีความสุขมากเมื่อเห็นสภาพ อนาถของอารียา
“พี่ธายุ แฟนของพี่สุดยอดไปเลย แม้แต่ฉันยังเขียน ชื่นชมพี่เลย”ชรินทร์ทิพย์ปีแล้วพูด แล้วหยิบกระจกเล็กๆ ใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าตัวเอง แล้วเติมหน้า
ธายุกรเหลือบมองที่กระเป๋าและลิปสติกของชรินทร์ ทิพย์ แล้วพูด: “ช่วงนี้ชีวิตของเธอดูมีรสชาตินะ กระเป๋าใบ นี้ละสองหมื่น ลิปสติกก็เป็นรุ่นลิมิเต็ด”
“โห้ ก็ปกตินะ กระเป๋าแบบนี้และลิปสติก ที่บ้านฉันยังมีเยอะ”ชรินทร์ทิพย์ยิ้มแล้วพูด
ธายุกรเบิกตากว้างทันที แล้วถาม: “เธอไปเอาเงินมาจาก ไหนเยอะแยะขนาดนี้?”
ชรินทร์ทิพย์ยิ้มแฮ่ะๆ แล้วพูด: “ฉันเอาของเก่าแก่ที่ ตระกูลลัดดาวัลย์มอบให้ไปขาย จะว่าไป ของเก่าแก่พวก นั้นก็มีราคานะ ฉันไม่คิดเลยว่าจะขายได้เงินมากมาย ขนาดนั้น”
“นี่เธอเอาของเก่าแก่ของคุณปู่ไปขาย!”ธายุกรอุทาน
ชรินทร์ทิพย์ทำหน้าเฉยเมย พูด: “เดิมทีของเก่าแก่พวก นั้นก็ให้ฉันอยู่แล้ว ฉันเอาไปขายชิ้นเดียวแล้วจะทำไม ยัง ไงก็ตามฉันก็จะแต่งงานเข้าบ้านตระกูลลัดดาวัลย์อยู่ มี ความสุขตอนนี้ก่อน ดีกว่าอีกหน่อยแต่งเข้าบ้านเขา เขาจะ หาว่าฉันยากจน”
ธายุกรมองไปที่ชรินทร์ทิพย์มีความชื่นชม ยิ้มแล้วพูด: “พูดถูก ของพวกนั้นไม่ว่ายังไงก็ต้องตกเป็นของเธออยู่ดี เจน เธอขายของเก่าแก่ได้เงินมาเท่าไหร่ แบ่งให้ฉันหน่อย ได้มั้ย ช่วงนี้ฉันร้อนเงินนะ”
“ไม่มีปัญหา ฉันขายขวดหยกสี ได้ในราคาแปดล้าน แต่ ฉันเกือบจะใช้หมดแล้ว ฉันก็เลยว่าช่วงนี้จะขายรูปไม้แกะ สลัก ฉันมีคนรู้จัก เขาให้ในราคาสิบล้าน”ชรินทร์ทิพย์รอ ด้วยความตื่นเต้น
ดวงตาของธายุกรก็สว่างขึ้นมาทันที แล้วพูด: “สุดยอด ไปเลย ถึงเวลาฉันไปกับเธอ”
ชรินทร์ทิพย์พยักหน้า แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ
ชรินทร์ทิพย์ไม่รู้เลยว่า ขวดหยกขาวที่หลอนขายไปนั้น มีมูลค่ามากกว่าร้อยล้าน รูปไม้แกะสลักมีราคาสูงกว่า เมื่อคนที่ซื้อของเก่าแก่จากหล่อนเห็นว่าเธอไม่รู้จักสินค้า จึงโกงเธออย่างรุนแรง
เช้าของวันรุ่งขึ้น รพีพงษ์ยืนพิงอยู่ที่ข้างประตูหน้าห้อง อารียา เพื่อรออธิบายเรื่องที่สถานบันเทิงสตาร์กาย
ไม่นาน ประตูห้องนอนก็เปิด ดวงตาบวมแดง สีหน้าไม่ ค่อยดีของอารียาก็เดินออกมาจากด้านใน เธอเห็นว่ารพีพงษ์ยืนรออยู่ที่หน้าประตู ก็ไม่แปลกใจ
อะไร คิดว่าจะเดินผ่านรพีพงษ์ ลงไปล้างตัวข้างล่าง
รพีพงษ์มองไปที่ใบหน้าของอารียาเห็นเช่นนี้แล้ว เจ็บ ปวดทั้งใจ เอื้อมมือไปจับไหล่ของเธอไว้
“อารี เมื่อวานที่ฉันไปสตาร์กายฉันไปหาเพื่อนเพื่อ จัดการธุระจริงๆ ถ้าเกิดเธอไม่เชื่อ ฉันจะเรียกเพื่อนขอ
ฉันมา พวกเรามาคุยกันต่อหน้า”รพีพงษ์อธิบาย
“ไม่ต้อง”อารียาพูดอย่างเย็นชา
รพีพงษ์คิดไม่ถึงว่าอารียาจะแสดงได้เย็นชาขนาดนี้ แม้แต่โอกาสอธิบายเธอยังไม่ให้
“เธอไม่เชื่อฉันเหรอ?”รพีพงษ์ถาม อารียายิ้ม โดยไม่มีอารมณ์ใดๆ
“เชื่อไม่เชื่อนายมันก็ไม่สำคัญแล้ว ฉันจะลงไปล้างตัว ไม่ งั้นเดี๋ยวฉันไปทำงานสาย”อารียาพูด
รพีพงษ์ขมวดคิ้ว พูดกันตามตรงเขาไปที่สตาร์กายแค่ ครั้งเดียว ไม่น่าจะส่งผลกระทบกับอารียาได้มากขนาดนี้ ไม่งั้นอารียาจะกลายเป็นแบบนี้ หรือว่าจะมีเหตุผลอื่น?
แต่ว่าเขาคิดมานาน ก็คิดไม่ออกว่ายังเหตุผลอะไร ที่ให้ อารียากลายเป็นแบบนี้
อารียาไม่ได้สนใจรพีพงษ์ ลงไปข้างล่างล้างตัว ระหว่าง ที่ทานอาหารเช้า เธอได้รับโทรศัพท์ จากใบหน้าที่ซีดเซียว ก็กลายเป็นเคร่งเครียด
“คุณแม่ พวกคุณทานไปก่อนนะ ที่บริษัทมีเรื่องด่วน ฉัน ต้องไปแล้ว”เธอลุกขึ้น ตรงไปหยิบเสื้อคลุมและออกจาก บ้าน
“ลูก มีเรื่องด่วนอะไรงั้นเหรอ วันนี้เรายังมีเรื่องที่ต้องไป หย่ากับรพีพงษ์นะ”ศศินัดดาพูดขึ้นทันที
อารียาไม่ได้สนใจเธอ
รพีพงษ์กำลังคิดว่าจะไปบริษัทกับอารียาไหม ในตอนนั้น ศศินัดดาก็เดินมาตรงหน้าเขา แล้วพูดขึ้น: “อารีมีเรื่องด่วน ที่บริษัท เรื่องหย่าาของพวกเธอทำทีหลังก็ได้ แต่ว่าแกต้อง ให้เงินสิบล้านกับฉันก่อน”
“แม่ครับ หยุดสร้างปัญหาสักทีเถอะครับ อารีไม่ทางหย่า กับผม”รพีพงษ์พูดไม่ออก ในเวลาแบบนี้ ศศินัดดายังคิด แต่เรื่องจะเอาเงินของเขา
OF Who
“ใครบอกว่าไม่หย่า เมื่อวานอารีเป็นคนบอกกับฉันเอง ว่า แกนอกใจเธอ เธอไม่สามารถทนอยู่กับแกได้แล้ว เงินสิบ ล้านั้นถือว่าชดเชยความเสียใจของลูกสาวฉัน”ศศินัดดา พูดออกมาอย่างหมดเปลือก
“นอกใจ?”รพีพงษ์อึ้ง ก็นึกออกว่าต้องเป็นรูปใบนั้นที่
บุษบากรแอบถ่ายแน่ๆ แต่ว่าบุษบากรส่งรูปภาพใบนั้นส่งให้อารียาจริงเหรอ?
ถ้าเกิดเป็นแบบจริงล่ะก็ ก็เข้าใจเลยว่าทำไมท่าทางของ อารียาถึงแบบนั้น
เขาบ่นด่าในใจ แล้วไม่สนใจศศินัดดา แล้วเดินออกจาก บ้านไป
ศศินัดดาตะโกนด่า: ” แกนี่มันไอ้ดาบทุกข์นับพันเล่ม ได้ยินฉันพูดเรื่องเงินยังจะกล้าหนี ฉันรู้ดีว่าแกไม่เต็มใจจะ ให้เงินสิบล้านกับลูกสาวฉัน”
ในเวลานั้นธีริทธิ์ก็เดินออกมา หลังจากที่คำพูดได้ยิน ของศศินัดดา ก็พูดขึ้น: “คุณป้าครับ อย่ามาดูถูกพี่เขยผม นะ เงินสิบล้านไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา”
ศศินัดดาเบะปาก แล้วพูด: “อย่างมันเหรอ?อย่ามาตลก นะ มันก็แค่ขยะ แค่เงินสิบล้านนี้ต้องแลกกับชีวิตมันล่ะ”
“คุณป้า ถ้าพี่เขยผมแค่สิบล้านก็ไม่มี แล้วเขาจะมีปัญญา ซื้อคฤหาสน์นี้ได้เหรอ”ธีริทธิ์ยิ้มแล้วพูด
แต่ธีริทธิ์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เขารู้สึกเงินของรพีพงษ์ นั้นไม่ได้หามาด้วยตัวเอง คิดแค่ว่าเงินของรพีพงษ์นั้นได้จากคุณย่า
“มันซื้อคฤหาสน์นี้ก็ไม่ใช่เงินของมัน นั่นมันคือเงินที่ คุณย่าฉัตรให้มา ไม่การได้ล่ะ เดียวฉันจะต้องให้มันเอา เงินสิบล้านออกมาให้ได้ ไม่รู้ว่าคุณย่าให้เงินมันไปตั้งเท่า ไหร่”ศศินัดดาพึมพำ
อารียามาถึงที่บริษัท เมื่อกี้เลขาเป็นคนโทรหาเธอ บอก ว่าผู้จัดกการโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์มีเรื่องด่วนจะพบ เธอ ให้เธอรีบมา
หลังจากที่มาถึงห้องทำงาน อารียาก็พบว่าโสรธัสอยู่รอที่ ห้องทำงานแล้ว
โสรธัสอายุสี่สิบกว่า ถึงแม้ว่าจะวัยกลางคน แต่ว่าผมนั้น ขาวไปครึ่งหัวแล้ว
เขาคือพ่อเขาพงศ์เทพ เรื่องเมื่อวานที่พงษ์เทพแพ้พนัน เสียโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์ไปไม่ได้เขาบอก เกิดเขารู้ เขาก็คงหักขาพงศ์เทพทิ้ง ดังนั้นพงศ์เทพอยากยื้อเวลา
ณตอนนี้ โสรธัสยังคิดว่าโรงงานวัสดุก่อสร้างโฮมาท์เป็น สมบัติของเขา ดังนั้นถึงมาคุยข้อเสนอกับอารียา
“ผู้จัดการโรงงานโสรธัส ให้คุณรอนานแล้ว เชิญนั่งค่ะ เดี๋ยวให้พวกเขาไปชงชาให้คุณค่ะ”อารียาพูด
ผู้จัดการโรงโสรธัสยิ้ม เดินไปปิดประตูห้องทำงาน แล้ว พูด”ดื่มชาก็ไม่จำเป็นแล้ว เราเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ผมมา หาคุณ ก็เพื่อคุยเรื่องวัสดุก่อสร้าง”
อารียาเห็นว่าผู้จัดการโสรธัสปิดประตู ก็รู้สึกอึดอัดเล็ก
น้อย
“ผู้จัดการโรงงานโสรธัส สัญญาของพวกเราใกล้จะเสร็จ แล้วค่ะ ไม่รู้ว่าผู้จัดการโรงงานโสรธัสมีเรื่องอะไรจะคุยเห
รอคะ?”อารียาถาม
“ช่วงนี้ฉันเพิ่งจะรู้วัสดุก่อสร้างที่พวกคุณได้รับจากพวก เรา สำหรับโครงการของบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป โครงการนี้ ผมได้ยินมาว่า ได้กำไรมาก ผู้จัดอารียาก็คงได้ไม่น้อย คุณก็น่าจะรู้ดีว่า ภายใต้โรงงานวัสดุก่อสร้างของผมนั้น มี คนที่ต้องเลี้ยงอีกมากมาย ดังนั้นผู้จัดการอารียาควรจะขึ้น ราคาให้ผมหน่อย ก็น่าจะให้ผมได้มีกำไรหน่อย?”โสรธัส กล่าว
อารียาขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่าโสรธัสจะมาเพื่อขึ้นราคา ของ
“ผู้จัดการโรงงานโสรธัส คุณก็จัดหาวัสดุก่อสร้างให้กับ บริษัทอื่น ในราคานี้ หากคุณต้องการเพิ่มราคา คุณก็ควร เพิ่มทั้งหมดไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงขึ้นแค่บริษัทพวก เรา?”อารียาถาม
โสรธัสเดินไปตรงหน้าอารียา แล้วพูด :”ผมก็พูดอยู่แล้ว ว่า โครงการนี้ของพวกคุณกำไรดี ผมเองก็อยากดื่มน้ำซุป ร้อนด้วย”
“อย่างงั้นคุณอยากขึ้นซักเท่าไหร่?”อารียาถาม วัสดุก่อสร้างเป็นส่วนสำคัญของโครงการบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป หากไม่สามารถจัดการวัสดุก่อสร้างได้ จะไม่ สามารถดำเนินการอื่น ๆ
ดังนั้นอารียาก็ไม่ต้องการให้เกิดปัญหาอะไรเกี่ยวกับ วัสดุก่อสร้าง โสรธัสก็คงจะเห็นความสำคัญตรงนี้ ก็เลยมา ของขึ้นราคากับเธอ
หากว่าราคาของโสรธัสไม่แพงมากเกินก็ยังดีต่อพวกเขา ก็ไม่เป็นไร
“เพิ่มเป็นสองเท่า”โสรธัสยิ้มแล้วพูด
เขามาที่นี่ ไม่ได้ต้องการที่จะเพิ่มราคา แต่มาทำตามที่ธา ยุกรบอกเพื่อ สร้างความลำบากใจให้กับอารียา
เขาปรารถนาความงามในตัวของอารียา ถ้าเกิดอารียา เสียสละตัวเองเพื่อบริษัทละก็ เขาก็ได้มัน
สีหน้าของอารียาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเธอกล่าว ว่า: “ผู้จัดการโรงงานโสรธัส คุณอย่ามาล้อเล่นน่ะ ขึ้นเป็น สองเท่า แบบนี้บริษัทพวกเราก็ไม่สามารถดำเนินการได้ต่อ ไป”
โสรธัสมทำหน้าเฉยเมย แล้วพูด: “ขึ้นราคาเป็นสองเท่า สำหรับพวกคุณแล้ว ก็แค่ว่ากำไรน้อยลงหน่อยนึ่ง ผมคิด ว่าผู้จัดการอารียาก็พอรับได้อยู่”
“เป็นไปไม่ได้! เงื่อนไขของคุณมันมากเกินไป!”สีหน้าอารี
ยาเคร่งเครียด
ตอนแรกเพราะเรื่องขอรพีพงษ์ทำให้รู้สึกรำคาญคิดมาก อยู่แล้ว คิดไม่ถึงว่าเขามาถึงบริษัทก็เจอเรื่องแบบนี้ เธอก็รู้สึกอึดอัด
โสรธัสยิ้ม แล้วพูด: “ผู้จัดการอารียาถ้าหากในยินยอมให้ ขึ้นราคาเป็นสองเท่า ผมยังมีวิธีอื่น ขอแค่คุณยอมผม ผมก็ จะไม่พูดถึงเรื่องขึ้นราคา”
“วิธีอะไร?”อารียาถาม
โสรธัสโน้มตัวไปเข้าหาอารียา ยื่นมือไปจับที่คางของ เธอ พูดด้วยรอยยิ้ม: “คุณก็สวยขนาดนี้ น่าเสียดายไม่น่า แต่งงานกับไอ้ขยะนั้นเลย ถ้าคุณยอมขึ้นเตียงกับผม ผม รับรองจะไม่ขึ้นราคากับคุณ ว่าไง?”
อารียาถอยหลังทันที สีหน้าไม่พอใจแล้วมองไปที่โสรธัส “ผู้จัดการโรงงานโสรธัส ให้เกียรติกันด้วย ที่นี่มันบริษัท ของฉัน”อารียากล่าว
“หือ?คุณหมายความว่า ถ้าไม่อยู่ในบริษัทของคุณก็ได้ งั้นเหรอ?งั้นเราออกไปเปิดห้องกันตอนนี้เลย”โสรธัสยิ้ม แล้วพูด
“คุณอย่าเข้าใจผิดฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น คำขอนี้ฉันไม่สามารถทำได้”ความโกรธของอารียาทวีเพิ่ม ขึ้นในใจ
ยังไงเธอก็คิดไม่ถึงว่า คนที่จริงจังแบบโสรธัส จะพูด เรื่องแบบนี้กับเธอ
“ไม่ตกลงอย่างงั้น ผมจะหยุดการจัดหาวัสดุก่อสร้างให้ กับบริษัทของคุณตอนนี้ ถึงเวลานั้นโครงการไม่สามารถ ดำรงต่อไปได้ พวกคุณจะต้องสูญเสียมากแค่ไหน คุณก็น่าจะรู้ดีแก่ใจ”โสรธัสซู่
“คุณโสรธัส มันจะมากเกินไปแล้วนะ!”อารียาตะโกนใส่ หน้าโสรธัส
“นี่มันเกินไปละเหรอ? ฉันก็แค่ต้องการช่วยคุณ ได้ยินว่า คุณแต่งงานกับไอ้ขยะรพีพงษ์แล้ว เขาไม่เคยแตะเนื้อต้อง ตัวคุณเลย นี่สำหรับผู้หญิงแล้ว มันคือความอัปยศไม่ใช่เห รอ?ไอ้แมงดานั้นไม่สามารถที่จะตอบสนองคุณได้ ฉันมา ตอบสนองความพอใจให้เอง ที่สำคัญไม่มีผลกระทบต่อ สัญญาของเรา มันก็เป็นสองเรื่องที่ดีที่สุดของไม่ใช่เห รอ”โสรธัสกล่าว
เมื่อได้ยินโสรธัสพูดสิ่งนี้ อารียาก็กัดริมฝีปากตัวเอง ใน ใจก็เกิดอารมณ์มากมาย
“เรื่องของครอบครัวฉันคุณไม่ต้องยุ่ง ถ้าคุณยังไม่หยุด สร้างปัญหา ฉันจะเรียกรปภขึ้นมาเดี๋ยวนี้”อารียาพูดอย่าง โกรธๆ “ฟังจากที่คุณพูดแล้วหมายความว่า ไอ้เศษสวะอย่างพึ
รพงษ์ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวคุณจริงเหรอ จุจุจุ ช่างน่าสง
สารจริงๆ ไม่งั้นคุณก็ยอมผม ผมรับรองว่าจะทำให้คุณฟิน
แน่”โสรธัสเต็มไปด้วยการแสดงออกที่เลวร้ายพร้อมกับยื่น มือไปจับใบหน้าของอารียา อารียาสะบัดมือออก โดยตบเสียงดังเพี๊ยะไปที่หลัง
โสรธัส
“คุณอย่าคิดว่าถ้าไม่มีโรงงานของคุณแล้ว โครงการของฉันจะไม่สามารถดำเนินต่อไป คนเลวทรามแบบแก ตอน นั้นฉันไม่น่าร่วมลงทุนกับแก!”อารียาย่า
โสรธัสจ้องมองอารียา แล้วพูด: “อวดดีนัก ฉันจะคอยดู ไม่มีโรงงานของฉันแล้ว พวกแกจะดำเนินโครงการต่อยัง ไง!”
หลังจากพูดจบ โสรธัสก็หันกลับออกไปและกระแทก ประตู
อารียานั่งลงที่โต๊ะทำงาน และก้มลงบนโต๊ะแล้วร้องไห้ เสียใจ
