พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก – บทที่163

บทที่163

บทที่163 ปัญหาของธีริทธิ์

“เกิดเหตุอะไร? แกอยู่ไหน?”

“ผมอยู่ที่ร้านเกมส์ถนนบางชาม ผมทำแก้วพวกเขาแตก หนึ่งใบ พวกเขาบอกผมว่าแก้วใบนั้นราคาสองล้านหยวน ผมไม่ให้เงินพวกเขาก็ไม่ปล่อยผมไป” ธีริทธิ์กล่าว

รพีพงษ์ขมวดคิ้วร้านเกมส์ถนนบางชามเขาเคยได้ยินมา บ้าง ร้านเกมส์นี้กับที่ไออ้วนนั่นบริหารในตอนแรกนั้น คล้ายคลึงกัน

รพีพงษ์ไม่เชื่อว่าเพราะธีริทธิ์ทำแก้วของเค้าแตกหนึ่งใบ แล้วเค้าให้เขาชดใช้สองล้านหยวน เกรงว่าจะเป็นเพราะไอ้ เด็กนี่เล่นการพนันข้างในแล้วแพ้จึงไม่ให้เขาออกมา

“รพีพงษ์ เกิดอะไรขึ้น?” อารียาถามรพีพงษ์หนึ่งครั้ง

รพีพงษ์หัวเราะแล้วหัวเราะอีก แล้วกล่าว “ไม่มีเรื่องอะไร ธีริทธิ์เจอปัญหานิดหน่อย ผมให้เพื่อนของผมไปจัดการสัก หน่อยก็ได้แล้ว”

เขาไม่อยากเสียเวลาเดินเล่นกับอารียา และปัญหาของ ธีริทธิ์ ในสายตาของรพีพงษ์เป็นแค่ปัญหาเล็กน้อยจริงๆ ให้ธฤตญาณไปจัดการก็ได้แล้ว

“แกรอที่นั่นก่อน ฉันจะให้เพื่อนฉันไปแก้ไขปัญหาให้” รพีพงษ์พูดจบ ก็วางสาย แล้วโทรหาธฤตญาณ ให้เขา พาคนไปร้านเกมส์ถนนบางชามดู
“ไม่มีปัญหาอะไรจริงหรอ?” อารียาถามอย่างสงสัย

“ไม่เป็นไร เพื่อนฉันไปแล้ว พวกเราเดินเล่นต่อเถอะ” รพี พงษ์หัวเราะพลางพูด

อารียาพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก แล้วก็เดินเล่นกับรพี

พงษ์ต่อ

ร้านเกมส์ถนนบางชาม

ธีริทธิ์ยืนอยู่ประตูร้านเกมส์ถนนบางชามด้วยใบหน้าที่ เต็มไปด้วยความเคร่งเครียด ภายในร้านเกมส์มีหนุ่มบึกบึน หลายคนกำลังเพ่งมองไปที่เขา เพียงแค่เขากล้าออกจาก ประตูใหญ่ของร้านเกมส์นี้ พวกหนุ่มบึกบึนเหล่านั้นก็พร้อม ที่จะพุ่งเข้าใส่ตัวเขาในทันที

เมื่อสักครู่รพีพงษ์บอกว่าจะให้เพื่อนของเขาเข้ามาแก้ไข ปัญหา ในใจของธีริทธิ์ก็ตุ้มตุ้มต่อมต่อม คนของร้านเกมส์ นี้ดูยังไงก็ไม่ใช่พวกที่จะหาเรื่องง่ายๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าเพื่อน ของรพีพงษ์จะต้านทานไหวไหม

“เด็กน้อย ฉันขอให้แกร็บเอาเงินมาให้ฉัน อย่าถ่วงเวลา ตรงนี้เลย มิเช่นนั้นแล้ว ลูกน้องนักเลงพวกนี้ของฉันจะไม่ เกรงใจแกแล้วนะ” เจ้าของร้านเกมส์กำลังเพ่งมองไปที่ธีริ ทธิ์

“แก….พวกแกนี่มันพวกต้มนชัดๆ ฉันก็แค่ทำแก้วแตก หนึ่งใบเอง คิดไม่ถึงว่าแกจะเก็บจากฉันหนึ่งล้านหยวน แก คิดว่าฉันบ้าหรอ?” ธีริทธิ์เพ่งมองไปที่เจ้าของร้านแล้ว

กล่าว
เจ้าของร้านเกมส์ยิ้มอย่างดูแคลน แล้วกล่าวว่า “เด็ก น้อย แกอย่าลืมสิ ว่าข้างบนแกก็แพ้อีกหนึ่งล้านนะ ถ้า ไม่ใช่เพราะแกไม่สามารถจ่ายหนึ่งล้านหยวนที่แพ้พนันได้ ฉันก็ไม่ถึงขั้นแก้วน้ำหนึ่งใบคิดแกในราคามากขนาดนั้น หรอก

ธีริทธิ์กัดฟันแล้วกัดฟันอีก ตอนอยู่ข้างบนเขาแพ้พนัน หนึ่งล้านจริงๆ เมื่อสักครู่ตอนที่โทรศัพท์ไม่กล้าพูดออกมา จึงได้พูดว่าเพราะทำแก้วแตกเลยต้องชดใช้สองล้าน

“พวกแกมันขี้โกง แกอย่าคิดว่าฉันดูไม่ออกนะ พวกแกขี้ โกงทำไมฉันต้องจ่ายเงิน!” ธีริทธิ์กล่าวอย่างมั่นใจ

เจ้าของร้านเกมส์เพ่งไปที่ธีริทธิ์ทันที แล้วด่า “เบ็ดแม่ โกงแล้วจะทำไม บอกแกไว้นะ ถ้าวันนี้แกจ่ายสองล้านไม่ ได้ กูจะตีถึงให้มีอหัก ดูสิมถึงยังจะกล้าอยู่ตรงนี้เรียกกว่า เจ้าของร้านอยู่ไหม!”

หนุ่มบึกบึนพวกนั้นเพ่งไปที่ธีริทธิ์ ท่าที่เตรียมพร้อมที่จะ พุ่งเข้าหาเขาได้ทุกเมื่อ

ธีริทธิ์รีบตอบกลับ แต่ก็บ่นขึ้นมา “พี่เขยกได้เรียกเพื่อน มาแล้ว รอพวกเขามาถึง แล้วแกจะเสียใจ”

ถึงแม้จะพูดแบบนี้ แต่ธีริทธิ์ก็ไม่ได้ทำใจไว้ ยังไงแล้ว เจ้าของร้านเกมส์นี้ดูๆแล้วก็ไม่ธรรมดา เพื่อนที่รพีพงษ์หา มาจะสามารถต่อกรได้หรือเปล่าก็เป็นอีกเรื่อง

“พี่เขยแก? พี่เขยแกเป็นใครหรอ? ไหนลองเอ่ยชื่อให้กู ฟังสิ กูอยากรู้ว่าใครที่มันมีความสามารถขนาดนี้ สามารถทำให้กูเสียใจได้” เจ้าของร้านพูดอย่างไม่ใส่ใจ

ธีริทธิ์คิดแล้วคิดอีก ชื่อเสียงรพีพงษ์ที่เมืองริเวอร์ไม่ค่อย ดี ถ้าพูดออกมาเกรงว่าเจ้าของร้านเกมส์นี้จะสั่งให้คน ลงมือกับเขาทันที ดังนั้นจึงไม่ได้พูดออกมา

ผ่านไปไม่นาน ธฤตญาณก็พาไออ้วนมาถึงร้านเกมส์ ถนนบางชาม ไตรทศติดธุระอื่นอยู่ ดังนั้นธฤตญาณจึงพา ไออ้วนมา

รพีพงษ์เอารูปของธีริทธิ์ของทั้งคู่ดู ดังนั้นเมื่อถึงประตู ร้านเกมส์ ธฤตญาณก็ดูออกว่าใครคือธีริทธิ์ แล้วรีบเดินไป

หา

“แกคือธีริทธิ์?” ธฤตญาณกล่าว

ธีริทธิ์กำลังเพ่งมองไปที่ธฤตญาณและไออ้วน ถามอย่าง สงสัย “พวกคุณคือเพื่อนของพี่เขยผม?”

ธฤตญาณและไออ้วนพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก

ธีริทธิ์มองธฤตญาณและไออ้วนจากหัวจรดเท้า มองคน สองคนนี้ไม่เหมือนจะเป็นพวกที่จะทุบตีกับใครได้ ในใจ รู้สึกเร่าร้อนขึ้นมา โมโหรพีพงษ์ที่ไว้ใจไม่ได้

“พี่เขยผมทำไมถึงได้หาพวกคุณทั้งสอง คุณไม่เห็น ร่างกายของพวกนั้นกำยำแข็งแรงหรอ พวกคุณต่อกรไหว หรอ?” ธีริทธิ์ถาม

ไออ้วนเพ่งไปที่ธีริทธิ์ แล้วกล่าว “ไอ้เด็กน้อยนี่คิดไม่ ถึงว่าแกจะรังเกียจพวกเรา แกรู้ไหมว่าพวกเราอะไรยังไง?”
ธฤตญาณโบกมือให้ไออ้วน ถามธีริทธิ์ “เล่าเหตุการณ์ ให้พวกเราฟังก่อน แกไม่ต้องเป็นห่วง ถึงแม้พวกเราจะมีกัน แค่สองคน ก็สามารถเคลียร์ปัญหาให้แกได้”

ธีริทธิ์มองดูทั้งคู่อย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แล้วเล่า เหตุการณ์ให้พวกเขาฟัง

เล่าจบแล้ว ไออ้วนเอ่ยปากด่าขึ้นมาทันที “แม่ง นี่มัน อำมหิตมากกว่ากในตอนแรกอีก ขี้โกงก็ชั่งแล้ว คิดไม่ถึงว่า กล้าโกงคนอีก นี่มันแม่งจิตใจสกปรก

สีหน้าธีริทธิ์ถอดสี แล้วรีบห้ามไออ้วนไว้ “คุณพูดเบาๆ หน่อย เค้าได้ยินเข้า วันนี้เราทั้งสามก็ไปไหนไม่รอดแล้ว!”

สีหน้าไออ้วนไม่สนใจใดๆ ตอนนี้เขาคือผู้ช่วยสนับสนุน ข้างกายของธฤตญาณ ร้านเกมส์เล็กๆ ไม่ได้อยู่ในสายตา เลยสักนิด

เจ้าของร้านเกมส์เมื่อได้ยินคำพูดของไออ้วน ทันใดนั้นก็ รีบยกพวกเดินมา ในชั่วขณะนั้นเขาได้สังเกตธฤตญาณ และไออ้วนมาสักพักแล้ว รู้สึกคุ้นๆสองคนนี้ แต่คิดไม่ออก ว่าเจอที่ไหน

ถึงแม้ในเมืองริเวอร์ธฤตญาณจะมีชื่อเสียงมาก แต่ไม่ใช่ ทุกคนที่จะรู้ว่าเค้ารูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร “เอาไง พวกมึงคือพี่เขยของไอ้เด็กนี่ใช่ไหม? ไอ้เด็กนี่มัน

ค้างพวกกูอยู่สองล้าน พวกมึงเอาเงินมาหรือยัง?” เจ้าของ

ร้านเกมส์กล่าวด้วยลักษณะท่าทางดุดัน

“เอาเหี้ยไรมา ถึงรู้ว่าพวกกูเป็นใครหรือเปล่า? พวกมึงยังกล้าจะเอาเงินจากพวกกูอีก?” ไออ้วนด่าขึ้นมาทันที

เจ้าของร้านเกมส์เพ่งมองทันที เตรียมจะลงมือกับไออ้วน

ธฤตญาณรีบห้ามไว้ หัวเราะพลางกล่าว “ถึงต้องการสอง ล้านนี่ ก็เข้าใจได้ออกมาทำงาน ทุกคนก็ล้วนอยากได้เงิน อันนี้กูเข้าใจ แต่พวกกูยังสนุกไม่พอ เงินนี้ รออีกหน่อยได้ ไหม ให้พวกกูได้ขึ้นไปเล่นสักพัก แล้วถึงค่อยเอาเงินจาก พวกกู?”

เจ้าของร้านเกมส์ไม่รู้ว่าธฤตญาณกำลังคิดจะทำอะไร แต่ได้ยินธฤตญาณยังอยากขึ้นไปเล่นข้างบน แววตาเป็น ประกาย นี่คือเนื้อชั้นดีเลยทีเดียว จะปล่อยไปง่ายๆได้ยัง ไง

“ได้สิ งั้นพวกมึงก็ไปเล่นต่อข้างบน อีกแป๊ปแพ้มากขึ้น ถึงอย่าพูดว่าไม่มีเงินนะ” เจ้าของร้านเกมส์หัวเราะอย่าง เยือกเย็นพลางกล่าว

ธีริทธิ์กระทืบเท้าอย่างเคร่งเครียด แล้วลากธฤตญาณมา พูด “ทำไมคุณยังอยากจะขึ้นไปเล่นพนันอีก พวกเขาขี้โกง ถึงเวลานั้นพวกเราต้องให้เงินมากขึ้นไปอีก พวกคุณมาต้ม ตุ่นผมโดยเฉพาะหรือเปล่าเนี่ย?”

ธฤตญาณตบไหล่เขา หัวเราะพลางพูด “วัยรุ่น ก็แค่กี่ ล้านเอง กลัวอะไร แกไม่ต้องห่วง มีไออ้วนนี่อยู่ พวกเรา ไม่มีทางแพ้แน่นอน

หันหน้าไปหาไออ้วนแล้วถาม “กูจำได้ว่าครั้งที่แล้วรพี พงษ์ชนะจนถึงเกือบล้มละลายเลยหนิ?”
สีหน้าไออ้วนเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ แล้วกล่าว “นั่น เพราะกูเข้าใจผิด ไม่งั้นเขาจะมีโอกาสได้ไงกัน” ธฤตญาณหัวเราะฮ่าฮ่า แล้วกล่าว “งั้นวันนี้แกก็เอา

มาตรฐานการเล่นของรพีพงษ์ในวันนั้นมาใช้ ให้พวกมันได้

รู้จักความเยี่ยมยอดของเซียนพนันคนนี้”

พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก

พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว / แมงดา? ผมเป็นสายเปย์ต่างหาก

อ่านนิยาย เรื่อง พลิกชีวิตผมเป็นคนรวยแล้ว ฟรี ได้ที่ novel-fast 


บทนำ
โดยนำเนื้อเรื่องมาจากบางส่วนของ พลิกชีวิตผมเป็นคนรวยแล้ว
ผมเป็นเป็นเขยแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงมาสามปี ทุกคนต่างก็ คิดว่าสามารถเหยียบย่ำผมได้ ในวันนี้ เพื่อเธอ ผมจะต่อต้าน กับโลกนี้

เรื่องย่อ
“คุณชาย คุณจำเป็นจะต้องกลับไปเกียวโตกับ พวกเรา เพื่อสืบทอดกิจการของตระกูลลัดดาวัลย์

“คุณแม่ของคุณอยากจะขอโทษกับเรื่องที่ทำ ผิดพลาดในปีนั้น อีกทั้งยังหวังว่าคุณจะไม่คิดเล็ก คิดน้อยกับเรื่องบาดหมางครั้งก่อนเก่าและเห็นแก่ ส่วนรวม”

“ตระกูลลัดดาวัลย์ถือเป็นตระกูลชั้นนำของ ประเทศ จะขาดคนสานต่อไม่ได้ครับ” รพีพงษ์ มองไปยังชายชราตรงหน้าที่กำลังโค้ง

ตัวด้วยท่าทีนอบน้อม จากนั้นก็แสยะยิ้มออกมา

“ตอนแรกผู้หญิงใจดำอำมหิตคนนั้นต้องการจะ ควบคุมตระกูลลัดดาวัลย์ เธอขับไล่ฉันออกจากบ้าน อย่างไร้ความเมตตา แถมยังใส่ร้ายว่าฉันทรยศ เธอ กลัวว่าฉันจะแก้แค้นเลยบังคับให้ฉันมาอยู่ในเมือง เล็กๆ อย่างเมืองริเวอร์แถมยังโดนคนเยาะเย้ยว่าเป็น ลูกเขยที่ไม่มีปัญญาแต่งภรรยาเข้าบ้าน ต้องยอมไป เป็นเขยบ้านคนอื่น”

“ตอนนี้เธอป่วยหนัก พวกนายถึงจะคิดถึงฉัน ไม่ คิดว่าสายเกินไปหน่อยเหรอ”

“ฉันชินกับการเป็นลูกเขยที่ต้องมาอยู่ในตระกูล ฉัตรมงคล ชินแล้วกับการที่โดนคนพูดว่าเกาะผู้หญิง กิน ฉันไม่สามารถไปยุ่งกับเรื่องของตระกูลลัดดา วัลย์ได้อีก พวกนายกลับไปเถอะ”

พูดจบรพีพงษ์ ก็หมุนตัวโยนขยะถุงขยะในมือ ลงถัง แล้วเดินจากไป

ถึงแม้การที่ได้เป็นคนสืบทอดตระกูลลัดดาวัลย์ จะเป็นเรื่องช็อกโลก แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับ เรื่องนี้

ในปีนั้นเขาโดนคนในตระกูลลัดดาวัลย์ไล่ออก จากบ้าน เขาก็ไม่เหลือเยื่อใยอะไรกับตระกูลลัดดา วัลย์อีกแล้ว

ตอนนี้เขาเป็นลูกเขยที่ไม่เอาไหนในตระกูล ฉัตรมงคลตระกูลอันดับสองของเมืองริเวอร์อีกทั้ง เขายังเป็นไอ้สวะที่รู้จักกันในเมืองริเวอร์

ไม่มีใครรู้ว่าเขาเคยเป็นคุณชายของตระกูลลัด ดาวัลย์แห่งเกียวโต

แต่ทว่าเรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว ถึงแม้ว่าตอนนี้เขา จะใช้ชีวิตอย่างอนาถ ทั้งตัวของเขามีเงินฝากไม่ถึงสี่หลัก แต่เขากลับไม่เสียใจ

รพีพงษ์ เดินถือผลไม้ในมือไป บ้านของตระกูล ฉัตรมงคล วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ ญาติ สนิทของตระกูลฉัตรมงคลจะมารวมตัวกันที่นี่ แน่นอนว่างานนี้หลีกเลี่ยงการพูดเปรียบเทียบไม่ได้ อยู่แล้ว แต่ทว่ารพีพงษ์ กลับทำให้ครอบครัวของ อารียาเป็นเรื่องตลก

งานเลี้ยงเริ่มขึ้น ทุกคนในตระกูลฉัตรมงคลต่าง พากันนำของขวัญมามอบให้คุณปู่

“คุณปู่ ผมรู้ว่าคุณปู่ชอบของโบราณ รูปภาพนี้ คือ (ภาพฤาษีตกปลาในซีชาน) ของ ถางหูโป์เป็น รูปภาพจริงที่ผมตั้งใจหามาให้คุณปู่ นี่ครับคุณปู่” หลานคนโตธายุกร ยิ้ม แล้วมอบม้วนรูปภาพหนึ่งให้ ชายชรา

“คุณปู่ หยกชิ้นนี้เป็นของที่ผมขอร้องให้เพื่อนที่ อยู่ต่างประเทศซื้อให้ ราคาไม่เบาเลยค่ะ” หลานรัก คนเล็กอย่างชรินทร์ทิพย์ยื่นหยกให้ชายชรา

ต่างคนต่างก็แย่งกันมอบของขวัญ เพื่อที่จะเอา อกเอาใจคุณปู่

“คุณปู่ ปู่พอมีเงินให้ผมยืมสักห้าแสนไหมครับในปีนี้สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่ได้รับเงินบริจาค จากผู้ที่มีเมตตา มันใกล้จะไปต่อไม่ได้แล้วครับ ขีน เป็นแบบนี้ต่อไป เด็กๆ ในนั้นก็จะไร้ที่อยู..

ขณะนั้นเอง รพีพงษ์ที่นั่งอยู่ท้ายโต๊ะก็เอ่ยขึ้นมา เกิดความโกลาหลขึ้น

ศศินัดดาแม่ของภรรยาลุกขึ้นมาในทันที เธอชี้ หน้าของเขาแล้วต่อว่าทันที “นี่สมองแกมีปัญหาหรือ ไง รู้ไหมว่าแกกำลังพูดอะไรอยู่”

สาวงามแห่งเมืองริเวอร์อย่างอารียา ผู้เป็นซึ่ง เป็นภรรยาของรพีพงษ์ ก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดแบบ นั้นออกมาเหมือนกัน เธอถึงกับต้องลุกขึ้นยืนแล้วพูด ว่า “คุณปู่ เขาคงจะไม่ค่อยมีสติ คุณปู่อย่าไปใส่ใจ กับคำพูดของเขาเลยค่ะ”

พูดจบเธอก็ยื่นมือออกไปบีบแขนของสามีอย่าง รุ่นแรง

สามปีก่อน ก่อนที่คุณย่าฉัตร จะจากไป เธอรีบ บังคับให้อารียา แต่งงานกับรพีพงษ์เทพธิดาผู้ซึ่งเปล่งประกายระยิบระยับใน สายตาของชาวโลก พลันต้องตกลงสู่พื้นดิน

สามปีมานี้ รพีพงษ์ไม่ทำการทำงานอะไรเลย วันๆ ทำแค่เพียงซักผ้า ทำกับข้าว ทิ้งขยะ ผู้คนใน เมืองริเวอร์ ขนานนามเขาว่าไอ้สวะ เดิมที่เคยภาค ภูมิใจว่าเป็นเทพธิดา ก็กลายเป็นคำเย้ยหยันไปโดย สิ้นเชิง

ตอนนี้ รพีพงษ์ก็มาสร้างความลำบากในงานวัน เกิดของคุณปู่อีก

“น่าตลกสิ้นดี นึ่งานวันเกิดของคุณปู่ ไม่มีของ ขวัญไม่พอ ยังกล้ามาขอเงินห้าแสนอีก รพีพงษ์ ไม่กี่ ปีมานี้นายทำให้ตระกูลฉัตรมงคลขายหน้าไม่พออีก เหรอ นายอุตส่าห์มายืมเงินในงานวันเกิด จะทำให้ คุณปู่โกรธหรือไง” คนที่พูดคือธายุกร ลูกหลานที่ ทำให้ท่านปู่นภทีป์ พึงพอใจมาตลอด

“ฉันว่าไอ้คนสมองพิการมันจงใจ อีกอย่างสถาน เลี้ยงเด็กกำพร้าก็แค่ข้ออ้าง มันต้องการเอาเงินของ คุณปู่ไปใช้เอง ดูจากสมองของมันแล้วคงจะคิด อะไรแบบนี้ไม่ได้หรอก คงจะเป็นอารียาที่สั่งมันมา สินะ”

หลานสาวที่คุณปู่รักที่สุดอย่างชรินทร์ทิพย์พูด เสริม พวกเธอไม่ลงรอยกันอยู่แล้ว เมื่อมีโอกาสก็พูด ใส่ร้าย อารียา

เมื่อมีคนพูดถึง อารียา รพีพงษ์ก็อธิบายขึ้นมา ทันที “ไม่ใช่ ผมแค่ต้องการยืมเงินคุณปู่ ช่วงนี้ผม หมุนเงินไม่ค่อยทัน ผมไม่มีปัญญาหาเงินเยอะขนาด นั้น ผมจะต้องหาเงินมาคืนคุณปู่แน่นอน”

“เลิกพูดไร้สาระสักที คนไร้ประโยชน์อย่างนาย ขนาดงานยังไม่มีให้ทำถ้าให้นายยืม นายจะเอา ปัญญาที่ไหนมาคืน” ธายุกรพูดเย้ยหยัน

“จริงค่ะ ไอ้สวะนี่มันมาจากสถานเลี้ยงเด็ก กำพร้า แกยืมเงินคุณปู่เพื่อไปเลี้ยงพวกสวะแบบแก เหรอ ฉันว่าทางที่ดีแกรีบปิดไอ้สถานเลี้ยงเด็ก กำพร้านั่นซะเถอะ” ชรินทร์ทิพย์พูดด้วยสีหน้า ประชดประชัน

รพีพงษ์มองคนที่กำลังต่อว่าเขาแล้วกัดฟัน กรอด ตอนที่เขากลายเป็นคนเร่ร่อน สถานเลี้ยงเด็ก กำพร้ามารับตัวเขาไว้ เขาถึงเติบโตเป็นผู้เป็นคนมา ถึงทุกวันนี้ ตอนนี้สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้ากำลัง ลำบาก เขาจึงอยากช่วย แต่เรื่องมันกะทันหันเกินไป เขาไม่มีเงินมากขนาดนั้น เขาคิดได้เพียงการยืมเงิน เท่านั้น

ตอนแรกเขาคิดว่าทุกคนจะมีความเมตตาช่วย เหลือสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้รับสายตาอันเย็นชาแบบนี้ ในใจของเขาคิดถึงวิกฤติ ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาถึงไม่แสดงท่าที เกรี้ยวกราดอะไรออกมา

ชายชราที่ป์ โกรธจนหน้าดำหน้าแดง เขา จ้องรพีพงษ์เขม็ง แล้วพูดเสียงดังออกไปว่า “เลิกทำ ตามอำเภอใจได้แล้ว นี่พวกแกมาอวยพรฉันหรือจะ มาเพิ่มความวุ่นวายกันแน่ รีบไสหัวไปซะ งานเลี้ยง ของฉันไม่ต้องการคนไร้ประโยชน์อย่างแก ต่อไป ถ้าบ้านเรามีงานเลี้ยงอะไร ฉันไม่อนุญาตให้แกเข้า ร่วมอีกต่อไป”

“คุณปู่ ตอนนี้ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าลำบาก มากจริงๆ เด็กพวกนั้นต้องการความช่วยเหลือ” รพี พงษ์กัดฟันพูดอย่างไม่ยอมแพ้ สีหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความซื่อสัตย์

อารียาเห็นท่าที่จริงจังของเขาแล้ว ก็ถอน หายใจออกมาอย่างจนปัญญา แล้วพูดกับนภทีป์ “คุณปู่คะ เขาต้องการช่วยสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า จริงๆ ค่ะ เขาเติบโตมาจากที่นั่น เขาผูกพันกับที่นั่น มาก คุณปู่ช่วยเขาด้วยนะคะ”


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท