บทที่ 206 กลับเมืองริเวอร์
ระหว่างทางกลับไปยังเมืองริเวอร์ ศศินัดดาและศักดา ทั้งสองคิดไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ในใจก็เกิดรู้สึก กลัวขึ้นมา
“ลูก พวกคนเมื่อวานนี้ ตกลงต้องการทำอะไร? ตรวจ สอบรู้หรือยัง?”ศศินัดดาถามอารียา
“แม่ค่ะ แม่ก็ไม่ต้องไปคิดเรื่องนี้แล้วค่ะ คนพวกนั้นแค่ ดูคนผิดไปเอง ไม่เกี่ยวกับเราค่ะ”อารียาพูดปลอบ
ศศินัดดาพยักหน้า แล้วก็ไม่คิดเรื่องนี้อีก แค่ไม่อะไร เป็นไร ก็ถือว่าโชคดีแล้ว
อยู่ที่อำเภอหยกเกิดเรื่องขึ้นมากมาย ศศินัดดากลัว ถูกขับไล่ออกจากตระกูลเขมพงศ์ ซึ่งทำให้ศศินัดดาไม่ สบายใจ
โชคดีที่สุดท้ายเป็นครอบครัวของบจีที่ถูกขับไล่ออก ไปจากตระกูลเขมพงศ์ ถึงแม้ว่าศศินัดจะไม่ค่อยถูกกับ ครอบครัวบจี แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ เนื่องจากครอบครัวของบจีก็น่ารังเกียจ
ถ้าตอนนี้เธอรู้ว่าครอบครัวของบจีไปเป็นขอทานที่ข้าง ถนน เธอคงจะแปลกใจและพูดไม่ออกแน่
“นี่ก็จะกลับไปแล้ว น่าเสียดายที่ลูกแม่ไม่มีงานทำแล้วอีกหน่อยไม่รู้ว่าพวกเราใช้ชีวิตอย่างไร”ศศินัดดาพูด ด้วยอารมณ์
“แม่ค่ะ ต่อให้หนูไม่มีงานทำก็ไม่เป็นไรค่ะ ยังมีรพีพงษ์ ที่เลี้ยงดูพวกเราอยู่ค่ะ”อารียาพูด
ศศินัดดาก็หัวเราะเยาะทันที และกล่าวว่า: “แค่ตอนนี้ เขายังมีเงินอยู่ แต่เขาเป็นเศษสวะสิ้นเปลือง และเขาใช้ เงินฟุ่มเฟือยมาก เงินแค่นั้นของเขา ไม่ช้าก็เขาใช้หมด”
มองไปที่ศศินัดดาอย่างไม่น่าเชื่อ เธอคิดไม่ถึงว่าใน
ช่วงไม่กี่วันที่ไปอำเภอหยก การกระทำของรพีพงษ์จะ
เปลี่ยนมุมมองของศศินัดดาที่มีต่อเขาไม่ได้
“แม่ค่ะ การกระทำของรพีพงษ์ตอนที่อยู่อำเภอหยกแม่ มองไม่เห็นเลยเหรอคะ? ถ้าเขาเป็นเศษสวะจริง แม่คิด ว่าท่านยุดจะช่วยเขาแบบนี้เหรอคะ ที่สำคัญถ้าเกิดไม่มี รพีพงษ์ ตอนนี้เราก็ถูกขับไล่ออกจากตระกูลเขมพงศ์ แล้วค่ะ”อารียาพูด
“เชอะ มันก็แค่โชคดีเอง ถ้าเกิดมันไม่ใช่เพื่อนสมัยเด็ก ของเขา ลูกคิดว่าเขาจะช่วยมันขนาดนี้เหรอ ท่านยุดเขา สุดยอดอยู่แล้ว เกี่ยวอะไรกับมันด้วย กลับถึงเมืองริเวอร์ มันก็ไม่มีอะไรแล้ว”ศศินัดดาวิเคราะห์อย่างมีเหตุผล
อารียาถอนหายใจ เธอรู้ดีว่า การเปลี่ยนมุมมองของ ศศินัดดาที่มีต่อรพีพงษ์ นั้นยังเป็นเรื่องอีกยาวไกล
รพีพงษ์มองไปที่พวกเขาด้วยรอยยิ้ม แล้วพูด: “ยังไงแคลร์ก็หางานใหม่ได้แน่นอน เรื่องนี้ก็ไม่ต้องเป็น
กังวล”
“อารีของเราเก่งขนาดนี้ ยังไงก็หางานใหม่ได้แน่นอน แล้วเกี่ยวอะไรกับแกด้วย แกก็ขับรถของแกไปดีๆ ถ้า ไม่ใช่ว่าศักดาขับรถไม่เป็น ฉันไม่ยอมให้แกแตะต้องรถ คันนี้แน่”ศศินัดดาพำพึม
ศักดามองไปที่ศศินัดดาอย่างระมัดระวัง เขาไม่กล้ามี ปัญญากับศศินัดดา ไม่ว่าศศินัดดาจะพูดอะไร เขาทำได้ เพียงแค่ยอมรับมันอย่างเงียบๆ
“ไร้ประโยชน์สิ้นดี ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ารพีพงษ์ยังดีกว่าซะ คุณอีก คุณดูท่าทางของคุณสิ แม้แต่พูดยังไม่กล้าพูด เลย ไม่มีอะไรดีจริงๆ”ศศินัดดาจ้องมองไปศักดา
ศักดาถอนหายใจ คิดไม่ถึงว่าขนาดเขาไม่พูด ก็ถูกดุ
บริษัทของตระกูลฉัตรมงคล
ห้องประชุม ธายุกรสวมสูท และนั่งสบายๆ ที่เบาะ ตำแหน่ง เขาใช้เจลทาผม เพื่อให้ตัวเองดูดีมากขึ้น
เต็มไปด้วยผู้คนที่เป็นญาติของตระกูลฉัตรมงคล ตั้ง แต่ที่ธายุกรกลายเป็นประธาน บริษัทของตระกูล ฉัตรมงคล เขาได้เปลี่ยนผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดใน บริษัทให้เป็นคนของตระกูลฉัตรมงคลทั้งหมด คนที่ได้ รับการจ้างมาก่อนนี้ถูกธายุกรไล่ออกไปทั้งหมด .
ด่า
เหตุที่ธายุกรทำแบบนี้ ก็เพื่อจะสะดวกในการโกงเงิน จากโครงการของบริษัท เมื่อก่อนนภทีป์เป็นผู้รับผิด ชอบ เรื่องแบบนี้เป็นที่ต้องห้าม
ดังนั้นทุกคนก็ไม่กล้าที่จะพูดเรื่องแบบนี้ในที่เปิดเผย และพวกเขาทำอย่างลับๆ และโกงเงินได้เพียงเล็กน้อย
เท่านั้น
ที่สำคัญถ้าเปิดเผยออกมาแม้แต่นิดเดียว ก็จะถูกคน รายงาน แบบนี้ก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่
ตอนนี้ธายุกรเองก็โกงเงินได้อย่างต่อเนื่องตั้งแต่ที่ บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปร่วมลงทุนด้วย เขาเปลี่ยนผู้ บริหารระดับสูงทั้งหมดของบริษัทเป็นคนตระกูล ฉัตรมงคล เพื่อให้ทุกคนมีเสียงที่เป็นหนึ่งเดียวกัน หาก มีคนถามขึ้นมา พวกเขาจะสามารถตอบเป็นเอกฉันท์ได้ จะได้ไม่มีใครรบกวนแผนการโกงเงินครั้งใหญ่ของพวก เขาได้
ธายุกรก็จะไม่ผลาญเงินที่เขาโกงมาได้ เขาแค่เอาเงิน เล็กน้อยให้แก่ญาติของตระกูลฉัตรมงคล ซึ่งเพียงพอที่ จะทำให้พวกเขาพอใจอย่างมาก
แม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าดำเนินสิ่งนี้ต่อไป สำหรับบริษัท แต่ ก็ใช้เวลาไม่นาน คนในตระกูลฉัตรมงคลก็เอาแต่คิดถึง แต่ตัวเอง ใครจะมาสนใจความอยู่รอดของบริษัทของ ตระกูลฉัตรมงคล ตราบเท่าที่พวกเขาสามารถโกงเงิน ได้ พวกเขาจะไม่ไปสนใจสิ่งเหล่านี้
ดังนั้นทุกคนจึงพอใจกับการแต่งตั้งธายุกรเป็น ประธานคนใหม่ และทุกคนเต็มใจที่จะให้ธายุกรดูแล กิจการบริษัทของตระกูลฉัตรมงคล
สำหรับนภทีป์ ภายใต้ข้อเสนอแนะของญาติทั้งหมด ของตระกูลเป็นเอกฉันท์ เขาจึงเลือกที่จะเกษียณ และ พักอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ของเขา
นภที่ป์สูญเสียอำนาจที่มีอยู่พูดได้ว่าเป็นเรื่องที่น่า
สังเวช เมื่อก่อนผู้คนนับไม่ถ้วนจะเดินผ่านคฤหาสน์หลัง
นั้นของเขาทุกวัน และตอนนี้จะเห็นเงาคนยังยาก
“ธายุ มีคุณมาดูแลกิจการของบริษัท ถือเป็นความโชค ดีของบริษัทเราจริงๆ คุณดูซิคุณเพิ่งขึ้นรับตำแหน่ง ประธานได้ไม่นาน พวกเราทุกคนขับรถหรู และอาศัยอยู่ ในบ้านที่ดี”
“ใช่แล้ว อายุเป็นประธานของพวกเรา ไม่มีอะไรจะติ ได้ ถ้ารู้ว่าเขามีความสามารถขนาดนี้ พวกเราน่าจะให้ เขามารับช่วงดำรงตำแหน่งตั้งนานแล้ว”
“ธายุนำผลประโยชน์มาให้เราอย่างไม่รู้จบ ฉันเชื่อว่า ตราบใดที่มีธายุอยู่ เราจะสามารถรุ่งโรจน์ต่อไปได้ ตลอดไป ในปีหน้าเวลานี้ คาดว่าเราจะสามารถได้อยู่ใน คฤหาสน์”
ธายุกรรับฟังคำชมของทุกคน ใบหน้าของเขาเต็มไป ด้วยความภาคภูมิใจ และรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้นำที่ยอด เยี่ยม เขาลืมไปเสียสนิทว่าเขาทำให้ทุกคนร่ำรวยจากการ
โกงเงินจากโครงการต่างๆของบริษัท ซึ่งไม่มีผลอะไรกับ
ความสามารถของเขาเลย
แต่ใครจะสนใจเรื่องนี้ ตราบใดที่เขาสามารถทำเงินได้ เขาก็จะได้รับความเคารพจากคนอื่นๆ เขาเป็นฮีโร่ของ ตระกูลฉัตรมงคล และมีความสุขกับการได้รับความ เคารพจากผู้อื่น
เขาเคยเป็นคู่แข่งกับอารียามาก่อน บางครั้งแม้แต่รพี พงษ์ยังเทียบไม่ได้ สิ่งนี้ทำให้เขาอยากพิสูจน์ตัวเอง มาก ตอนนี้อารียาออกจากบริษัทแล้ว และตอนนี้เขา สามารถพูดได้ว่ามั่งคั่งร่ำรวย เขาคิดว่าในที่สุดก็ได้ พิสูจน์ตัวเองแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นอารียาหรือเศษสวะอย่างรพีพงษ์ ก็เทียบ เขาไม่ได้
“ทุกคนก็อย่าชมผมมาก เรามีความรุ่งโรจน์แบบนี้ มัน ขึ้นอยู่กับการทำงานหนักของทุกคน ไม่ใช่คุณงามความ ดีของผมเอง แน่นอน ผมคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ก็ เพราะว่าอารียาออกจากบริษัท เธอและสามีเศษสวะ ของเธอออกไปแล้ว ความโชคร้ายของพวกเราก็จะหาย ไป และพัฒนาดีขึ้นมาเอง”ธายุกรกล่าวด้วยรอยยิ้ม
พวกเขาก็เห็นด้วยไปพร้อมๆกัน และแสดงออกมาว่า ธายุกรพูดถูก
“ใช้แล้ว ก่อนหน้านี้อารียาอยู่ที่บริษัทหยิ่งผยองมาก แต่ก็ไม่เห็นว่าหล่อนจะทำผลงานออกมาใหญ่ได้แบบนี้ ธายุก็คือดีต่อบริษัทอย่างแท้จริง”
“เมื่อคิดท่าทางของอารียาก่อนหน้านั้นฉันก็หงุดหงิด หล่อนคงคิดว่าถ้าบริษัทไม่มีหล่อน ก็จะไม่มีทางพัฒนา ได้ น่าขำสิ้นดี”
“หล่อนเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ที่สุดในบริษัท หล่อนอยู่ ในบริษัท ก็จะขัดขวางการพัฒนา บริษัท เราน่าจะไล่ ออกหล่อนออกไปตั้งนานแล้ว”
ธายุกรเมื่อเห็นทุกคนพูดถึงอารียา ก็รู้สึกภาคภูมิใจอยู่ ในใจ โดยคิดว่าในที่สุดเขาก็ได้เหยียบย่ำอารียา
ในขณะนี้ มีคนวิ่งเข้าไปในห้องประชุมอย่างเร่งรีบ
ธายุกรเห็นเขาตื่นตระหนก ก็พูดขึ้นทันทีว่า: “ตื่น ตระหนกอะไร ดูไม่เหมือนพนักงานบริษัทเลย ไม่ว่าจะ เรื่องอะไร ยังไงคุณก็ไม่ควรตื่นตระหนกขนาดนี้”
ชายคนนั้นหายใจเข้าลึกๆ และกล่าวว่า: “คนจาก บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปมาบอกว่า ต้องการพบกับ อา…อารียาและพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมลงทุนล่าสุดคนคนนั้นได้มาถึงบริษัทแล้ว”
ธายุกรเดิมคิดว่าตอนนี้ตัวเองเป็นคนที่ประสบความ สำเร็จ และไม่ควรตื่นตระหนกเมื่อมีอะไรเกิดขึ้น แต่หลัง จากได้ยินคำพูดของคนคนนั้น ก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้
“คุณว่าอะไรนะ? คนของบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป ต้องการพบอารียา? คุณไปบอกเขาว่าอารียาไม่อยู่ ให้ คนอื่นไปคุยกับเขาเรื่องสถานการณ์ล่าสุด”ธายุกรพูด
ชายคนนั้นส่ายหัว แล้วพูด: “คนของบริษัทซันบับเบิล
กรุ๊ปยังบอกด้วยว่าอารียาเป็นคนที่ได้รับมอบหมายให้
ดูแลความลงทุนในครั้งนี้ถูกเขียนไว้ในสัญญา ดังนั้น
ต้องให้อารียามาคุยด้วยตัวเองเท่านั้น” ธายุกรรู้เรื่องสัญญานี้ เป็นเพราะสัญญาข้อนี้ ทำให้นภ ที่ป์ไม่กล้าเปลี่ยนอารียา
แต่คราวนี้อารียาออกไปแล้ว คือหล่อนขอลาออกเอง และไม่ได้บังคับให้หล่อนออกไป ดังนั้นธาตุกรจึงไม่ได้ คิดถึงเรื่องสัญญานี้
เมื่อเรื่องนี้ถูกพูดขึ้นมา เขาก็รู้สึกกังวลเล็กน้อยในใจ ถ้าบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปต้องการทำให้เรื่องนี้มาเป็นข้อ ต่อรอง เขาก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้
ที่อารียาลาออก ถูกกดดันจากคนของตระกูล
ฉัตรมงคล
“พาฉันไปพบคนของบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป อารียา เป็นคนของลาออกเอง ไม่เกี่ยวกับพวกเรา ถ้าบริษัทซัน บับเบิล กรุ๊ปจะโทษ ก็โทษพวกเราไม่ได้”ธายุกรกล่าว และออกไปกับชายคนนั้น
หลายคนจากตระกูลฉัตรมงคลก็เดินติดตามออกไป เช่นกัน ท้ายที่สุดโครงการทำโกงเงินได้มากที่สุดของ พวกเขา ก็คือบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ป หากโครงการนี้มี อะไรผิดพลาดเกิดขึ้น สำหรับพวกเขา มันจะเป็นการสูญ เสียครั้งใหญ่
ทุกคนมาที่ห้องรับรอง และเธียรวิชญ์ก็นั่งอยู่ที่นี่แล้ว
“ประธานเธียรวิชญ์ คิดไม่ถึงว่าท่านจะมาด้วยตัวเอง เลย เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง ท่านให้คนที่บริษัทมาเองก็ได้ ครับ”ธายุกรเมื่อเห็นว่าเธียรวิชญ์มาด้วยตัวเอง ก็นึก แปลกใจ
เธียรวิชญ์ยิ้ม แล้วกล่าว: “เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย คนในบริษัทของผมและผมเองก็ไม่เจออารียามาตั้งนาน เธอเป็นคนรับผิดชอบโครงการนี้ ทำไมนานขนาดนี้ถึง ยังไม่แสดงตัวออกมา คุณว่าไหม ดังนั้นวันนี้ผมก็เลยมา ดู ช่วงนี้เธอมัวแต่ยุ่งกับอะไร”
ธายุกรสีหน้าเต็มไปด้วยความอึดอัด แล้ว พูด: “ประธานเธียรวิชญ์ คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ ก่อนหน้า นี้ไม่นาน อารียารู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสามารถพอ จึง ขอลาออกเอง เรื่องนี้ท่านสามารถถามเธอเองได้ บริษัทของเราจะหาคนที่ดีกว่ามาแทนที่เธออย่างแน่นอน”
เดิมทีเธียรวิชญ์ยังคงยิ้มอยู่ หลังจากได้ยินคำพูดของ ธายุกร สีหน้าก็เย็นชาทันที
เขารู้ดีว่าอารียาไม่ได้อยู่ที่บริษัทของตระกูล ฉัตรมงคลแล้ว วันนี้ที่เขามา ก็มาตามความประสงค์ของ รพีพงษ์ รพีพงษ์ก็กลับมาจากอำเภอหยกแล้ว ก็ถึงเวลา ที่พวกเขาจะคิดวิธีหาทางซื้อกิจการบริษัทของตระกูล ฉัตรมงคล
“สัญญาก่อนหน้านั้นของพวกเราก็เขียนไว้อย่าง ชัดเจน โครงการนี้ยังไงก็ต้องเป็นอารียารับผิดชอบ ผม ไม่สนว่าเธอทำไมถึงลาออกจากบริษัทพวกคุณ ตอนนี้ มาเปลี่ยนคนที่รับผิดชอบ พวกคุณก็ผิดสัญญา ถ้าเรื่อง นี้จัดการไม่ได้ พวกคุณก็รอทีมทนายความของบริษัท เราได้เลย”เธียรวิชญ์กล่าวอย่างเย็นชา
