บทที่689 ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา
พิชยะหัวเราะเบาๆ ให้กับคำถามของรพีพงษ์ เขาก็ถอดเสื้อของตัวเองออกจาก จากนั่นไปยืมอยู่ที่ด้านข้างของแผนภาพไทเก็ก
เมื่อรพีพงษ์เห็น ก็ไม่ได้พูดอะไร ในเมื่อตั้งแต่ที่ตัวเองมาก็ถูกดูถูกอยู่แล้ว ถ้าไม่แสดงความแข็งแกร่งออกมา พวกเขาก็คงคิดว่าเทือกเขากิสนาเป็นเพียงสวนสนุกระดับสูง
ในขณะที่เขากำลังจะเดินไปทางพิชยะ ชาลิสาก็ขวางเขาไว้ จากนั้นหันไปมองพิชยะ แล้วพูดว่า: “รพีพงษ์ไม่ใช่เพลย์บอยแบบที่นายพูดถึง ตอนนี้เขาบรรลุถึงระดับเน่ยจิ้งแล้ว เพียงแต่ว่าเพิ่งจะบรรลุถึงพื้นฐาน ตอนนี้นายบรรลุถึงเน่ยจิ้งชั้นต้น ถ้าหากต่อสู้กับรพีพงษ์ ก็รังแกคนมากเกินไปแล้ว”
พิชยะเลิกคิ้วขึ้น โดยไม่คาดคิดว่ารพีพงษ์จะมีความแข็งแกร่งเน่ยจิ้งพื้นฐาน แต่ว่าบนใบหน้าของเขาก็ยังดูถูก เนื่องจากระหว่างเน่ยจิ้งพื้นฐานและเน่ยจิ้งชั้นต้นนั้น แตกต่างกันไม่ใช่เล็กน้อย
“ถ้าหากเป็นแบบนี้ งั้นก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาแล้ว นายสามารถบรรลุถึงเน่ยจิ้งพื้นฐานในวัยนี้ได้ ก็ถือได้ว่ามีความสามารถพิเศษอยู่บ้าง แต่กับผู้ที่ชำนาญจริงๆ ยังมีความแตกต่างอย่างมาก หวังว่านายจะรู้ระดับของตัวเองดี”พิชยะเอ่ยปาก ผู้ชำนาญที่แท้จริงในคำพูดของเขา หมายถึงตัวเองเป็นธรรมดา
“หึ เพิ่งจะผ่านเน่ยจิ้งพื้นฐานมาเอง ไม่มีอะไรน่าอวด ลิสา แกมีเวลาขนาดนี้ สู้เอาไปทำความรู้จักกับกันต์ดีกว่า ทำไมต้องเสียเวลากับคนธรรมดาด้วย”โศศุจเอ่ยปาก
ชาลิสาไม่รู้ว่าจะอธิบายให้พ่อของตัวเองอย่างไร ตอนนี้จู่ๆหล่อนก็รู้สึกเสียใจที่พารพีพงษ์กลับมา ถ้ารู้แต่แรกหล่อนก็จัดเตรียมให้ รพีพงษ์อยู่ในโรงแรมแล้ว
รพีพงษ์เดินผ่านชาลิสาไป และเดินตรงไปทางพิชยะ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าหากตอนนี้ให้เขายอมแพ้ ตัวเองก็จะถูกโศศุจและพิชยะดูถูก
ชาลิสาเห็นรพีพงษ์เดินไปตรงหน้าพิชยะ เบิกตากว้าง แล้วตะโกนว่า: “รพีพงษ์ นายกำลังจะทำอะไร!”
รพีพงษ์กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “เขาพูดขนาดนี้แล้ว ถ้าหากฉันไม่ต่อสู้กับเขา ก็จะกลายเป็นกลัวเขาจริงๆ”
“นายสับสนหรือเปล่า เขาเป็นยอดฝีมือเน่ยจิ้งชั้นต้น นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”ชาลิสาตะโกนอย่างกังวล
รพีพงษ์หันมา มองไปที่ชาลิสาด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า: “ฉันไม่เคยบอกนะว่าตัวเองเพิ่งจะระดับเน่ยจิ้งพื้นฐาน”
ชาลิสาไม่ได้คิดมากกับคำพูดที่รพีพงษ์พูดหมายความว่าอะไร เข้ามาสู่เทือกเขากิสนาทำให้หล่อนคิดไปเองว่า รพีพงษ์ไม่สามารถเอาชนะพิชยะได้เลย
เมื่อพิชยะเห็นว่ารพีพงษ์ยืนกรานที่จะต่อสู้กับเขา บนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น เอ่ยปากว่า: “คาดไม่ถึงว่านายยังมียังมีความกล้าหาญด้วย ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันจะทำให้นายรับรู้ระดับทั้งหมดของตัวเองเอง หวังว่านายจะจำได้ บางเวลายอมแพ้ ถึงจะเป็นทางเลือกที่ดี”
รพีพงษ์ยืนอยู่ตรงหน้าพิชยะ ไม่พูดจาเรื่องไร้สาระ และพูดตรงๆว่า: “ลงมือเถอะ”
พิชยะเบะปาก จากนั้นตะโกนเสียงดัง กำหมัดทั้งสองแน่น ว่างท่วงท่า จากนั้นก็รีบวิ่งพุ่งไปหารพีพงษ์อย่างรวดเร็ว
ตระกูลกรภัควัฒน์เป็นผู้สืบทอดหมัดหงมาหลายชั่วอายุคน ในเวลานั้นชื่อเสียงของหมัดหงในประเทศก็ดังมากเช่นกัน สาธารณรัฐจีนได้แพร่กระจายไปทั่วแผ่นดินจีน แต่ต่อมาเนื่องจากการปรากฏตัวของปรมาจารย์เน่ยจิ้ง ศิลปะการต่อสู้ของจีนส่วนใหญ่ก็ซ่อนไว้ สายเลือดตระกูลกรภัควัฒน์ เข้ามาตั้งถิ่นฐานในอเมริกา(ทั่วแผ่นดินหมายถึงพื้นที่กว้างใหญ่ที่มีพรมแดนติดกับแม่น้ำแยงซีตอนกลางและตอนล่าง)
แรงผลักดันของหมัดหงนั้นแข็งแกร่ง ทรงพลังยาวนาน เป็นหมัดหนักที่หาพบได้น้อย ต่อสู้กับยอดฝีมือหมัดหง มักจะต้องพิจารณา ไม่งั้นจะหาจุดอ่อนของเขาออกมาได้อย่างไร และท่วงท่าที่เขาใช้ออกมา ตัวเองสามารถรับมือกับมันได้มั้ย
หมัดหงทั้งโจมตีทั้งปกกัน แม้ว่าจะเผยจุดอ่อนออกมาก็จะให้ความสนใจค่อนข้างน้อย เป็นเพราะคู่ต่อสู้ก่อนที่จะโจมตีจุดอ่อนของพวกเขา ก็จะเป็นเพราะรับมือกับหมัดของยอดฝีมือหมัดหงไม่ไหวแล้วล้มลง
รพีพงษ์สัมผัสได้ถึงรัศมีบนตัวของพิชยะ และตระหนักถึงความแข็งแกร่งของท่วงท่าของเขา แต่ทักษะวิชาที่อาจารย์ถ่ายทอดให้กับเขา แต่ด้วยความแข็งแกร่งของหลายร้อยตระกูลรวมกัน ต่อให้หมัดหงจะสุดยอดแค่ไหน รพีพงษ์ก็สามารถที่หาจุดอ่อนแล้วจัดการได้
ยิ่งไปกว่านั้นความแข็งแกร่งของรพีพงษ์ได้บรรลุถึงเน่ยจิ้งขั้นกลาง รวมทั้งแรงภายนอกชั้นสูงสุด แม้ว่าเขาจะทำลายกฎด้วยกำลัง เขาก็สามารถจัดการพิชยะได้อย่างง่ายดาย
“ไอ้หมอนี่บ้าบิ่นมากจริงๆเลย จะต่อสู้กับพิชยะแบบนี้เลยเหรอ เดี๋ยวเขาพ่ายแพ้ พ่อก็จะเอาเรื่องนี้มาย้อนด่าฉันอีก ถึงตอนนั้นพ่อก็คงจะไม่ให้ฉันยุ่งเกี่ยวกับภารกิจของเทือกเขากิสนาอีก เจ้านายเทือกเขากิสนาเป็นคนฉลาดขนาดนี้ ทำไมถึงได้มีลูกชายที่โง่แบบนี้ล่ะ?”ชาลิสาพึมพำอย่างไม่พอใจ
โศศุจและเขมทัตทั้งสองคนก็เดินไปที่ด้านข้างแผนภาพไทเก็ก มองดูทั้งสองต่อสู้กัน เห็นได้ชัดว่าในใจของพวกเขา การปะทะกันครั้งนี้ พิชยะจะชนะการต่อสู้อย่างแน่นอน
“ความแข็งแกร่งของเด็กน้อยเทือกเขากิสนาคนนี้ถือได้ว่าก็ไม่เลวเช่นกัน สามารถต่อสู้กับกันต์ได้หลายท่วงท่าโดยไม่พ่ายแพ้ ก็ถือว่าเป็นคนชำนาญคนหนึ่ง แต่น่าเสียดายที่เขาเป็นเพียงแค่ลูกชายของเจ้าของสวนสนุกเท่านั้น”โศศุจพูดเบาๆ
เขมทัตไม่ได้ตอบสนองโศศุจ แต่ขมวดคิ้วมองไปที่ทั้งสองคนที่กำลังต่อสู้ จุดเด่นของหมัดหง เขารู้ดีที่สุด แม้ว่าตอนนี้มองไปแล้วทั้งสองคนจะอยู่ในสถานะเสมอกัน แต่สายตาของเขมทัตมองออก รพีพงษ์หลายครั้งที่โจมตีมีโอกาสมากมายที่จะเอาชนะพิชยะได้ เขาก็ตั้งใจจะทำเช่นนั้น แต่ในที่สุดก็ทนมันไว้
สิ่งนี้ทำให้ในใจของเขมทัตเกิดความรู้สึกหวาดผวา ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงๆ ความแข็งแกร่งของรพีพงษ์แข็งแกร่งกว่าพิชยะไปมาก ไม่อย่างนั้นไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดได้ด้วยมือตัวเอง
“พี่โศศุจ พี่น่าจะมองคนผิดไปจริงๆ เขาไม่ได้ดูธรรมดาเหมือนกับภายนอก การต่อสู้ครั้งนี้ กันต์แพ้แล้ว”เขมทัตเอ่ยปาก
มีร่องรอยของความประหลาดใจบนใบหน้าของโศศุจ ไม่คาดคิดว่าเขมทัตจะพูดแบบนี้ อดไม่ได้ที่จะมองไปที่รพีพงษ์อย่างจริงจังอีกครั้ง
ไม่ว่าจะอย่างไร โศศุจก็เป็นยอดฝีมือเน่ยจิ้งขั้นกลาง ภายในไม่นานเขาก็พบความผิดปกติของรพีพงษ์ สังเกตเห็นว่ารพีพงษ์มีโอกาสมากมายที่จะเอาชนะพิชยะ แต่ไม่ได้ทำเช่นนั้น ราวกับว่าจะไว้เห็นแก่หน้าของพิชยะ ดังนั้นจึงเหมือนกับเป็นการยืดเวลาการต่อสู้ให้นาน
ชาลิสาพยักหน้าอย่างครุ่นคิด และกล่าวว่า: “ดูเหมือนว่าฉันจะมองคนผิดไปจริงๆ ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา”
ในไม่ช้า รพีพงษ์รู้สึกว่าเวลาพอสมควรแล้ว ตัวเองก็ถือได้ว่าให้เกียรติพิชยะพอแล้ว จากนั้นก็คว้าโอกาสไว้ ฟาดพิชยะไปหนึ่งทีจนล้มลงกับพื้น หายใจเข้าลึกๆ และหยุดการต่อสู้
“นายแพ้แล้ว”
พิชยะนั่งอยู่บนพื้น จ้องมองรพีพงษ์ตาไม่กะพริบ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน ตัวเองจะพ่ายแพ้ให้กับผู้ชายคนนี้ซึ่งเป็นเพียงเน่ยจิ้งพื้นฐาน
ชาลิสาก็ดูฉากนี้ด้วยความประหลาดใจ รพีพงษ์เอาชนะพิชยะที่มีความแข็งแกร่งบรรลุถึงเน่ยจิ้งชั้นต้นได้ นี่หมายความว่า ความแข็งแกร่งของรพีพงษ์ ต่ำสุดก็คือเน่ยจิ้งชั้นต้นเหรอ?
หล่อนหายใจเข้าลึกๆ ในเวลานี้ถึงได้รู้ตัวว่า หล่อนตั้งแต่เริ่มแรก ก็ดูถูกผู้ชายที่ดูค่อนข้างธรรมดาคนนี้
รพีพงษ์หันกลับมา มองไปทางโศศุจ เอ่ยปากถาม: “ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังคิดว่า เทือกเขากิสนาของฉันเป็นสวนสนุกระดับสูงอยู่หรือเปล่า?
