“หนังสือกลยุทธ์เล่มนี้บรรยายกระบวนท่วงท่าได้ชัดเจนมาก ฉันอ่านแวบเดียวก็สามารถเข้าใจได้ แต่ว่าวรยุทธนี้อย่างเดียว ก็ยากจะเข้าใจซะเหลือเกิน แม้บางครั้งในบทความจะไม่ค่อยชัดเจน ทำให้คนจับต้นชนปลายไม่ถูก”
“ตอนนี้ลองคิดดู อาจเป็นที่คนเขียนหนังสือกลยุทธ์เล่มนี้ เพื่อจะป้องกันไม่ให้หนังสือกลยุทธ์ตกไปอยู่ในมือของคนนอก จงใจสร้างความยากบางอย่าง เพื่อให้ผู้ที่ได้รับหนังสือกลยุทธ์ของเขาไม่มีทางเรียนรู้วรยุทธได้ อย่างนั้นต่อให้กระบวนท่วงท่าถูกเรียนรู้ไปแล้ว ไม่มีทางที่จะใช้พลังที่ควรจะมีออกมาได้”
“และจากผลการค้นคว้าของฉันทั้งคืน วรยุทธนี้ ถ้าหากฝึกฝนกลับกัน ดูเหมือนว่าจะราบรื่นไม่มีสิ่งกีดขวางเหรอ?”
หลังจากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รพีพงษ์รีบหยิบหนังสือกลยุทธ์ เปิดหน้าที่บรรยายวรยุทธไว้ ลองทำตามสิ่งที่บรรยายไว้ข้างต้น เคลื่อนที่หมุนเวียนไปทิศทางตรงข้ามอีกครั้ง พบว่าไม่มีสิ่งกีดขวางแม้แต่น้อย
สิ่งนี้ทำให้รพีพงษ์ประหลาดใจ ในเวลาสองเดือน ในที่สุดเขาก็พบวิธีการบางอย่างของหนังสือกลยุทธ์เล่มนี้
ตามหนังสือกลยุทธ์บรรยายไว้ รพีพงษ์เคลื่อนที่หมุนเวียนให้เสร็จสมบูรณ์อีกครั้ง พบว่าบริเวณจุดตันเถียน(ท้องน้อย)ของตัวเอง มีความร้อนจางๆ ดูเหมือนว่ามีพลังที่มองไม่เห็นปรากฏขึ้นในจุดตันเถียน(ท้องน้อย)ของเขา แม้ว่ามันจะอ่อนแอมาก แต่ว่ารพีพงษ์ก็ยังรู้สึกออกมาได้
วรยุทธที่บรรยายไว้ในหนังสือกลยุทธ์เล่มนี้มีความคล้ายคลึงกันกับวิชาหายใจออก แต่มีความซับซ้อนกว่าวิชาหายใจออกมาก หลังจากที่เข้าใจวรยุทธนี้แล้ว รพีพงษ์รู้สึกว่าวิชาหายใจออกของเน่ยจิ้ง กลายเป็นง่ายๆหยาบๆ
หรือว่าวรยุทธนี้ จะเป็นขั้นสูงของวิชาหายใจออกเหรอ?
ตามวิธีการพลังที่ได้รับฝึกฝนมาโดยวรยุทธนี้ มันเป็นระดับที่สูงกว่าเน่ยจิ้งเหรอ?
เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ รพีพงษ์ก็ตกใจมาก ถ้าหากวรยุทธนี้เป็นขั้นสูงของเน่ยจิ้งจริงๆ งั้นหลังจากที่รอให้เขาบ่มเพาะสำเร็จ จะมีความแข็งแกร่งระดับไหนกัน?
ความตื่นเต้นที่อธิบายไม่ได้ปีนเข้ามาในหัวใจ รพีพงษ์มีลางสังหรณ์ ถ้าหากว่าตัวเองมีความสามารถเพียงพอฝึกฝนวรยุทธนี้ได้สำเร็จ รวมกับกลยุทธ์ที่บรรยายไว้ในหนังสือกลยุทธ์ บวกกับความแข็งแกร่งของเน่ยจิ้งในร่างกาย ในตอนนั้นแม้แต่กับปรมาจารย์ ก็สามารถต่อสู้ได้
รพีพงษ์จ้องไปที่หนังสือกลยุทธ์อีกครั้ง ที่ด้านบนของหนังสือกลยุทธ์มีสัญลักษณ์แปลกๆ สองอัน เขาไม่เคยเข้าใจว่ามันคืออะไร ตอนนี้เขาย้อนหนังสือกลยุทธ์กลับโดยตรง และพบว่าทั้งสองนี้ไม่ใช่สัญลักษณ์
แต่คำสองเป็นตัวหนังสือที่สะท้อนกลับด้านของ:พลังมหัศจรรย์
……
ในตอนเย็น บนเขาอารี มีกองเปลวไฟลุกขึ้น ด้านข้างของกองไฟ ไออ้วนและคนกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่ด้วยกันรอบๆ ในมือของทุกคนถือแท่งไม้อยู่ บนแท่งไม้ คือมันฝรั่งที่พวกเขาขุดออกมาในวันนี้
ในเวลานี้พวกเขากำลังปิ้งย่างมันฝรั่งเพื่อกิน
อาหารกล่องที่คุกที่ห้าทำให้พวกเขาสามารถพูดได้ว่าไม่อร่อยแค่ไหนก็กินยากแค่นั้น และจะมีเพียงรสชาติเดียวเสมอ พวกเขาไม่ได้ลิ้มลองรสชาติของอาหารอื่นมานานแล้ว
ตอนนี้ได้กินมันฝรั่งย่างที่แสนหอมอร่อย มีคนไม่น้อยที่ร้องไห้
รพีพงษ์ให้พวกเขาเหลือมันฝรั่งไว้หนึ่งในสามไว้เป็นเมล็ดพืช ถึงตอนนั้นจะหว่านเพาะปลูกพื้นที่ขนาดใหญ่ ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะมีอาหารไม่ขาดอย่างต่อเนื่องในอนาคต
“แน่นอนติดตามลูกพี่เป็นเรื่องที่ดี ตอนนี้คนอื่นๆในที่นี้คงจะพยายามเอาอาหารกล่องที่ไม่อร่อยที่สุดอย่างแน่นอน พวกเราได้กินมันฝรั่งย่างแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ฉันไม่เคยกล้าคิดมาก่อนเลย”
“ชิ มันฝรั่งนี้พวกเราก็เป็นคนปลูกมันออกมา วันๆหนึ่งเขาก็ถือหนังสือที่พังแล้วเอาแต่อ่าน ถ้าไม่ใช่ว่าเอาชนะเขาไม่ได้ ฉันยึดครองภูเขานี้เป็นของตัวเองไปนานแล้ว”มีคนคนหนึ่งพูดอย่างเหยียดหยาม
แม้ว่าเน่ยจิ้งจะถูกกำจัดแล้ว แต่ในฐานะผู้มีความสามารถในอดีต คนเหล่านี้มีหลายคนก็ยังไม่พอใจมาก
แน่นอนว่า พวกเขากล้าที่จะพูดคุยเป็นการส่วนตัวเท่านั้น ต่อหน้ารพีพงษ์ไม่กล้าอย่างแน่นอน
ไออ้วนเขม็งตาใส่คนคนนั้นแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า: “กินของก็ไม่สามารถหยุดปากนายไว้ได้เลย ถ้าหากยังกล้าพูดจาเหลวไหลอีกคำเดียว ตอนนี้นายก็รีบไสหัวไปให้พ้นๆหน้าฉันซะ”
คนคนนั้นก็ขี้ขลาดตาขาวขึ้นมาทันที ไม่กล้าพูดอะไรอีก
ในเวลานี้ไออ้วนหันหน้ามองไปที่ไม่ไกลนัก ในเวลานี้รพีพงษ์กำลังยืนอยู่หน้าต้นไม้ใหญ่ ฝึกฝนกระบวนท่วงท่าที่ได้เรียนรู้จากกลยุทธ์
“ลูกพี่ มากินมันฝรั่งเถอะ ไม่ต้องฝึกฝนมวยแล้ว”ไออ้วนเอ่ยปากตะโกน
รพีพงษ์ไม่ได้สนใจเขา ร่างกายเคลื่อนไหวไปตามสายลม เคลื่อนไหวออกมาทีละท่วงท่า การเคลื่อนไหวไหลลื่น ทำให้คนรู้สึกราบรื่นอย่างหากที่เทียบไม่ได้
ทุกคนหันหน้ามองไปที่รพีพงษ์ เดิมทีพวกเขาที่กำลังทานมันฝรั่งมองเห็นการเคลื่อนไหวของรพีพงษ์ ทันใดนั้นต่างก็หยุดการกระทำทุกสิ่งทุกอย่างลง
คนเหล่านี้ล้วนมีความแข็งแกร่งของเน่ยจิ้งชั้นต้น มีความเข้าใจในศิลปะการต่อสู้เป็นของตัวเอง แม้ว่าฉากรายล้อมทานมันฝรั่งจะเหมือนกลุ่มคนงานที่ทำสวนทำไร่เสร็จแล้วพูดคุยกัน แต่พวกเขาต่างก็เป็นยอดฝีมือที่แท้จริง
ดังนั้นพวกเขาทุกคนต่างก็สามารถมองออกว่าในตอนนี้รพีพงษ์กำลังแสดงความยอดเยี่ยมที่แฝงอยู่ในกระบวนท่วงท่า ระดับที่ไหลลื่นคล่องแคล่วของรพีพงษ์ ทำให้พวกเขาทั้งหมดดูตกตะลึงเล็กน้อย
“นี่…..นี่คือกระบวนท่วงท่าอะไร ทำไมฉันไม่เคยเห็นมาก่อน?”
“นี่มันก็ไหลลื่นคล่องแคล่วเกินไปแล้ว ราวกับว่าทั้งคนและธรรมชาติหลอมรวมเข้าด้วยกัน นี่มันแดนไหนถึงจะสามารถบรรลุถึงขั้นนี้ได้ล่ะ?”
“พอล่ะ ก็แค่ชกมวยเอง มีอะไรน่าดู ถึงยังไง เขาก็เป็นเพียงแค่เน่ยจิ้งขั้นกลางเท่านั้นเอง ไม่ว่าหมัดจะทรงพลังเพียงใด ความแข็งแกร่งของเขาไม่มีทางเพิ่มขึ้นมากในช่วงเวลาสั้นๆ พวกนายไม่เห็นเหรอว่าเขาชกต้นไม้ต้นนั้นมาหลายวันแล้ว แต่นั่นเป็นต้นไม้ใหญ่มีความหนาหนึ่งเมตรเลยนะ หรือว่าเขาจะคิดว่าเขาสามารถโค่นต้นไม้ให้หักด้วยฝ่ามือเดียวเหรอ?”คนที่ดูถูกเหยียดหยามรพีพงษ์ตอนนั้นก็พูดอีกแล้ว
ในตอนนี้รพีพงษ์เคลื่อนไหวท่วงท่าเสร็จหนึ่งชุด ต่อจากนั้น ก็ฟาดฝ่ามือไปที่ลำต้นของต้นไม้ตรงหน้านั้นอย่างรวดเร็ว
กำลังอันทรงพลังได้ปะทุขึ้นบนฝ่ามือของรพีพงษ์ และคลื่นอากาศที่มองไม่เห็นก็กระจายไปรอบๆ ได้ยินเสียงเพียงแค่แกร๊กดังมา รอยแตกก็ปรากฏขึ้นบนต้นไม้ใหญ่ด้านหน้ารพีพงษ์อย่างรวดเร็ว จากนั้นรอยแตกก็ขยายตัวอย่างรวดเร็ว ต้นไม้ทั้งต้นเสียความสมดุลเพราะรอยแตกนี้ ล้มตรงไปยังอีกฝั่ง
เมื่อเห็นฉากนี้ คนที่เพิ่งพูดก็ปิดปากเงียบทันที ในแววตามีความกระอักกระอ่วนอยู่ และความกลัวอย่างสุดซึ้ง
รพีพงษ์มองไปที่ต้นไม้ใหญ่ตรงหน้าที่ถูกตัวเองฟาดด้วยฝ่ามือ รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้า ฝ่ามือเมื่อกี้นี้ มันเป็นพลังที่เขาได้การปะทุออกมาจากการหลอมรวมของเน่ยจิ้งและพลังที่ฝึกฝนออกมาจากวรยุทธที่บันทึกไว้ในหนังสือกลยุทธ์
ตอนแรกนี่เป็นเพียงการทดลองของเขา กลับคาดไม่ถึงว่าจะมีกำลังที่ทรงพลังขนาดนี้
ต้องทราบว่านี่เป็นเพียงวันแรกที่เขาเริ่มฝึกฝนวรยุทธนั้น เพียงสะสมความแข็งแกร่งเล็กน้อย ในอนาคตหากฝึกฝนวรยุทธนี้จนประสบความสำเร็จ เมื่อหลอมรวมกับเน่ยจิ้งแล้ว ความแข็งแกร่งของรพีพงษ์ จะบรรลุไปถึงจุดที่น่ากลัวทีเดียว
วรยุทธนี้ที่เรียกว่าพลังมหัศจรรย์ และพลังที่ได้รับจากการฝนฝึกออกมาเรียกว่าพลังวิเศษเสน รพีพงษ์หลอมรวมพลังวิเศษเสนและเน่ยจิ้งเข้าด้วยกัน สามารถระเบิดพลังที่ไม่อาจจินตนาการได้ออกมา
สำหรับความแตกต่างระหว่างพลังวิเศษเสนนี้และเน่ยจิ้ง รพีพงษ์ไม่รู้ บางทีอาจารย์อาจจะรู้ เขาทำได้เพียงแค่วันหลังหาทางออกจากคุกที่ห้า แล้วค่อยไปถามอาจารย์
บ่ายวันนี้ รพีพงษ์กำลังฝึกฝนวรยุทธ ในเวลานี้มีร่างหนึ่งปรากฏที่บนเขาอารี ด้วยท่าทางที่ดุร้าย
“ใครคือรพีพงษ์ ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้ พวกแกเอามันฝรั่งที่เพาะปลูกออกผลเอาออกมาให้ฉันทั้งหมด ไม่อย่างนั้น จะต้องตายทั้งหมด!
