บทที่740 คุณอย่าเพิ่งกลับมา
อเมริกา บนรถบัสคันหนึ่งที่กำลังไปสนามบิน
รพีพงษ์นั่งที่ข้างๆหน้าต่าง ในมือถือถุงหอม ถุงหอมนี้ชาลิสาได้ให้ไว้ตอนร่ำลากัน และเมื่อสี่เดือนที่แล้ว เทียบกับถุงหอมครั้งแรกที่ชาลิสาได้ให้รพีพงษ์ไว้ การทำและการออกแบบของถุงหอมนี้อยู่ในระดับชั้นนำ ดูออกว่าชาลิสาทุ่มเทกับมันมาก
แม้จะรับรู้ได้ถึงความรู้สึกพิเศษที่ชาลิสามีต่อเขา แต่รพีพงษ์ในฐานะที่ได้แต่งงานแล้ว ไม่สามารถชมเชยได้
ประสบการณ์ของจารุณีและฝนสุดาได้บอกเขา สาวพวกนี้ ต่อไปนี้เขาไม่เจอจะดีกว่า ไม่งั้นอาจมีปัญหาตามมาได้
ตอนกลับโศศุจอยากให้รพีพงษ์พาชาลิสาไปด้วย อยู่ในประเทศสักกี่ปี เมื่อรพีพงษ์ได้ยินก็ปฏิเสธทันใด แม้ชาลิสามีความคิดแบบนี้ แต่รพีพงษ์ไม่กล้าพาผู้หญิงกลับไปอย่างง่ายดาย
หากเธออยากลงหลักปักฐานในประเทศ ตัวเองกลับไปเองจะดีกว่า
ขณะนี้ไอ้อ้วนและครองภพได้นั่งอยู่ด้านหลังของรพีพงษ์ ครองภพนอนอยู่ข้างหน้าต่าง ไอ้อ้วนจ้องไปด้านนอกอย่างประหลาดใจ อยู่ในคุกที่ห้ามีหลายปี ไม่ว่าเห็นอะไรก็ถือว่าเป็นสิ่งแปลกใหม่ไปหมด
ความจริงหลังจากที่รพีพงษ์ออกมาจากคุกที่ห้าแล้วนั้น ให้ไอ้อ้วนใช้ชีวิตด้วยตัวเอง แต่ไอ้อ้วนรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในคุกที่ห้ามานานหลายปี ไม่คุ้นเคยกับสังคม ออกไปแล้วก็ไม่รู้จะทำอะไร สู้อยู่กับรพีพงษ์ดีกว่า
ระยะที่ผ่านมานี้เขาได้รู้แล้วว่ารพีพงษ์มีแบล็คกราวน์ที่ไม่ธรรมดา ไม่พูดเรื่องอื่น ยังไงอยู่กับรพีพงษ์ก็ไม่อดตาย
หลังจากที่รพีพงษ์ได้ป้ายบัญชาการลอบสังหารแล้ว ครองภพก็ตัดสินใจอยู่กับรพีพงษ์ รพีพงษ์ไปไหนเขาไปด้วย ลอบสังหารทุกคนก็ได้ถูกสั่งการอย่างลับๆให้ไปที่ประเทศจีนแล้ว เพียงแค่รพีพงษ์ต้องการคนของลอบสังหาร คนของลอบสังหารก็จะไปรับใช้ในทันที
ผ่านไปไม่นาน รพีพงษ์ได้เก็บถุงหอม หยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา กะว่าจะวิดีโอคอลกับอารียา
ตอนที่อยู่ในคุกที่ห้า รพีพงษ์จะวิดีโอคอลกับอารียาเป็นระยะ ให่อารียารู้ว่าตัวเองไม่เป็นไร และไม่มีอะไรทำอีกด้วย
เขาขอบคุณพาวเวอร์แบงค์พลังงานแสงอาทิตย์ ไม่งั้น มือถือนี้ของเขาอยู่ไม่ถึงสี่เดือนแน่
แต่เมื่อไม่กี่วันก่อน พาวเวอร์แบงค์พลังงานแสงอาทิตย์พังลง ดีที่รพีพงษ์ออกมาจากคุกที่ห้าแล้ว ดังนั้นจึงไม่เป็นกังวลว่าจะไม่มีที่ชาร์ตแบต
เพราะช่วงนี้ปัญหาเยอะ รพีพงษ์ไม่ได้วิดีโอกับอารียามาครึ่งเดือนแล้ว ทุกครั้งทำได้แค่ส่งข้อความว่าตัวเองสบายดี
ไม่นาน มีคนรับวิดีโอ หลังจากที่เห็นแม่ลูกทั้งคู่แล้ว รพีพงษ์ก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน
ตอนนี้อารียากำลังปวดหัวกับยอดฝีมือที่อยู่นอกคฤหาสน์ ดังนั้นใจจึงไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“เมียจ๋า ผมจะกลับจีนแล้ว ทำไมคุณใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หรือคุณไม่ดีใจที่ผมกลับไปหรอ?” รพีพงษ์เห็นท่าทีของอารียา แล้วถาม
อารียาลังเล ไม่นาน กล่าว “รพีพงษ์ คุณอย่าเพิ่งกลับมาก่อนจะดีกว่า”
รพีพงษ์ชะงัก รีบถาม “ทำไม?”
ขณะนี้ รพีพงษ์คิดมากมาย ดูจากซีรีย์ที่เขาเคยดูมาก่อนนั้น ถ้าผู้หญิงพูดแบบนี้ ปกติจะเป็นเพราะ……อยู่กับชายคนอื่น
รพีพงษ์ร้อนรน กล่าว “อารี คุณหมายความว่าไง เป็นเพราะผมไม่ได้กลับไปนาน และคุณรู้สึกว่าผมไม่สามารถอยู่เป็นเพื่อนคุณได้ ดังนั้นคุณจึง…….”
อารียาได้ยินคำพูดนี้ของรพีพงษ์ ก็พูดไม่ออก กล่าว “คุณคิดอะไรอยู่ ฉันจะเป็นคนอย่างนั้นได้ไงกัน”
“งั้น……งั้นทำไมคุณถึงไม่อยากให้ผมกลับไป?” รพีพงษ์ยังไม่ค่อยเข้าใจ ถึงขั้นน้อยใจ
อารียาเห็นท่าทางน้อยใจของรพีพงษ์ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา พูดกับขวัญนลินที่อยู่ในอ้อมกอดว่า “หนูลิน ดูพ่อของหนูสิ ราวกับเป็นเมียน้อย ยังน้อยใจอีก”
“ผมเอาจริง” รพีพงษ์พูดอย่างจริงจัง
อารียาไม่ล้อเล่น รู้ว่าเรื่องนี้รพีพงษ์มีสิทธิ์ที่จะรับรู้ จึงได้เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง
“ตอนนี้ด้านนอกของคฤหาสน์ตระกูลลัดดาวัลย์มีสามคนแดนครึ่งปรมาจารย์อีกคนเป็นปรมาจารย์ แม้ฉันจะไม่เข้าใจว่าหมายความว่าไง แต่เมื่อฟังก็เหมือนจะร้ายแรง ดังนั้นตอนนี้คุณอย่าเพิ่งกลับมา มิเช่นนั้นพวกเขาจะโยนความผิดทุกอย่างให้คุณ” อารียากล่าว
หลังจากที่รพีพงษ์ได้ยินแล้วนั้น ก็ตะลึง ไม่คาดคิดว่าอาจารย์ของตัวเอง จะมีศัตรูมากมายขนาดนี้ เพียงแค่ชื่อเดียว ก็ดึงดูดหนึ่งปรมาจารย์และสามแดนครึ่งปรมาจารย์
“ความจริงฉันคิดว่าเรื่องนี้น่าจะให้อาจารย์ของคุณมาจัดการ เพราะคนพวกนี้มาหาเขา พวกเขาต่อกรกับคนพวกนี้ไม่ไหว ตอนนี้อาหารของที่บ้านก็ใกล้จะหมดแล้ว ถึงเวลานั้นถ้ายังจัดการเรื่องนี้ไม่ได้ เกรงว่าหนูลินก็จะพลอยหิวไปด้วย” อารียาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ด้วยความเป็นแม่ เธอจึงต้อง คิดถึงลูกให้มากๆ
รพีพงษ์ไตร่ตร่องสักพัก ยิ้มพลางกล่าว “ไม่จำเป็น เดี๋ยวผมจัดการเรื่องนี้เอง ผมกลับพรุ่งนี้ ถึงเวลานั้นผมจะจัดการปัญหานี้เอฃจะให้หนูลินของเราหิว ไม่มีทาง”
อารียาตาโต แล้วกล่าว “รพีพงษ์ นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะ นั่นคือปรมาจารย์ บวกกับแดนครึ่งปรมาจารย์อีกสามคนนะ ฉันได้ยินดำเกิงพูดว่า ตอนที่เธอไป ก็เป็นแค่เน่ยจิ้งขั้นกลาง ไม่ใช่คู่ต่อกรของพวกมันเลยนะ”
รพีพงษ์ยิ้มอย่างมีเลศนัย กล่าว “เมีย คุณคิดว่าผมอยู่ด้านนอกเป็นเพียงมันฝรั่งหรอ สบายใจได้ ในเมื่อผมกล้าพูดแบบนี้ ก็ไม่มีทางมีปัญหาได้”
อารียาลังเล แต่ในความรู้สึกเธอ รพีพงษ์ไม่เคยประมาท จนกระทั่งปัจจุบันนี้ เธอทำได้เพียงเชื่อมั่นเขาเท่านั้น
หลังจากที่วางสายวิดีโอคอลแล้วนั้น รพีพงษ์ก็บึ้งตึง พลังวิเศษเสนชั้นต้น เขาสามารถทำให้ยอดฝีมือระดับปรมาจารย์บาดเจ็บได้ วันนี้พลังวิเศษเสนชั้นสูง แม้จะเป็นปรมาจารย์หนึ่งและแดนครึ่งปรมาจารย์อีกสาม ในสายตารพีพงษ์ ก็ไม่มีปัญหาอะไร
คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ อารียาเรียกทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องรับแขก ประกาศว่า “คนด้านนอกพวกนั้น ไม่ต้องกังวล พรุ่งนี้รพีพงษ์กลับมา เขาจะจัดการปัญหาพวกนี้เอง”
เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดของอารียา ก็ล้วนตกใจ
“อย่าให้รพีพงษ์กลับมาเลย นั่นมันหนึ่งปรมาจารย์กับอีกสามแดนครึ่งปรมาจารย์เลยนะ รพีพงษ์กลับมา ก็เข้าทางพวกมันพอดี” เวทัสกล่าวอย่างอึดอัด
“รพีพงษ์บอกพวกเขาจัดการเอง พวกเรารอพวกเขากลับมาก็พอ” อารียาเน้นย้ำอีกครั้ง
ทุกคนถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย แม้รพีพงษ์จะมั่นใจ พวกเขาก็ยังคงหวั่นอยู่ดี เพราะปรมาจารย์ เป็นขั้นสูงสุดของศิลปะการต่อสู้ พรสวรรค์ของรพีพงษ์ทำให้คนตะลึงก็จริงอยู่ แต่ให้คนตะลึงยังไง เขายี่สิบกว่าปี จะสู้กับปรมาจารย์ได้อย่างไรกัน?
ปัจจุบันนี้พวกเขาทำได้เพียงอ้อนวอน ให้พวกโกมุทเห็นอกเห็นใจบ้าง
