บทที่800 ข่มขู่
ช่วงบ่าย อารียานัดจารุณีไปซื้อของเรียบร้อย เธอไปดูรพีพงษ์ในห้อง เห็นรพีพงษ์กำลังเปลี่ยนผ้าอ้อมให้กับขวัญนลินอย่างทุลักทุเล ก็หัวเราะออกมาทันใด
รพีพงษ์ได้ยินเสียงหัวเราะของอารียา ก็หันหน้าไปมองเธอ แล้วกล่าว “เมีย รีบมาช่วยผมเร็ว เด็กนี่มันดื้อ ผมคุมเธอไว้ไม่อยู่”
อารียาหัวเราะ กล่าว “ฉันได้นัดจารุณีไปเดินซื้อของเรียบร้อยแล้ว ใกล้ถึงเวลาแล้วล่ะ ฉันต้องไปแล้ว คุณคิดหาวิธีเอาก็แล้วกันนะ เชื่อมั่นในตัวเอง คุณทำได้!”
พูดจบ อารียาก็ออกจากห้องไป
รพีพงษ์เซ็ง รอหลังจากที่อารียาจากไปแล้วนั้น ก็แอบเรียกพี่สามา ให้พี่สาช่วยเปลี่ยนผ้าอ้อมให้
หลังจากที่อารียาออกไปจากประตูของคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์แล้วนั้น ก็ไปสถานที่ที่ได้นัดกับจารุณีไว้
เพราะคฤหาสน์ใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์อยู่ใจกลางเมืองเกียวโต อยู่ใกล้จากห้างเหล่านั้นอย่างมาก ดังนั้นอารียาแค่เดิน แป๊ปเดียวก็จะถึงห้างแล้ว
ในตอนที่อารียาออกจากประตู เธอไม่ได้ทันสังเกต มุมของคฤหาสน์ตระกูลลัดดาวัลย์ มียาวสวมชุดดำยาวหลบอยู่
ในคฤหาสน์ รพีพงษ์กำลังเดินเล่นในสวนอยู่กับขวัญนลิน ในขณะเดียวกันนี้มือถือของเขาดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดู เห็นว่าเป็นจารุณีโทรเข้ามา
หลังจากที่รับสายแล้ว ก็มีเสียงของจารุณีดังมาจากปลายทาง
“พี่ชาย พี่สะใภ้ยังไม่ออกมาอีกหรอ ฉันรอที่นี่นานแล้วนะ ทำไมเธอยังมาไม่ถึงอีก ฉันโทรหาเธอก็ไม่รับ”
รพีพงษ์ชะงัก กล่าว “พี่สะใภ้เธอออกไปตั้งแต่เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วแล้ว ความจริง น่าจะเดินถึงแล้วนะ”
“แต่ฉันไม่เห็นนะ ฉันโทรเข้ามือถือก็ไม่ติด ไม่งั้นพี่ลองโทรหาเธอดูไหม” จารุณีกล่าว
รพีพงษ์ตกลง จากนั้นก็รีบโทรเข้ามือถือของอารียา แต่ผ่านไปสักพัก ก็ไม่มีคนรับสาย
รพีพงษ์เริ่มรู้สึกไม่ดี เขารีบเรียกพี่สามา ให้ดูแลขวัญนลิน แล้วเขารีบไปหาครองภพ ถามเขาว่ารอบๆคฤหาสน์ตระกูลใหญ่ลัดดาวัลย์มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า
ครองภพแสดงท่าทีว่าไม่ได้รับการแจ้งเตือนใดๆจากลูกน้อง จากนั้นก็กล่าว ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ
รพีพงษ์ร้อนใจ ได้โทรไปหาอารียาอีกหลายครั้ง แต่ก็ยังคงไม่มีคนรับสาย จากนั้นก็บอกเขาโดยตรง ว่าอารียาจะต้องเกิดเหตุแล้วเป็นแน่ และคนที่จ้องอารียาอยู่นั้น อย่างน้อยต้องเป็นยอดฝีมือของแดนปรมาจารย์แน่นอน มิเช่นนั้นไม่มีทางผ่านสายตาคนของลอบสังหารไปได้
เพราะเรื่องของตระกูลใหญ่ทั้งห้าเพิ่งจะจบลงไป รพีพงษ์คิดว่าแม้คนของพวกมันอยากจะล้างแค้น ก็ไม่มีทางเป็นช่วงนี้ ดังนั้นการเฝ้าระวังของตระกูลลัดดาวัลย์จึงผ่อนลงในช่วงนี้ ปวัตรและปวิชสองพี่น้องก็อยู่ที่ตระกูลลัดดาวัลย์ ไม่ได้ออกไปกับอารียา
รพีพงษ์ให้ครองภพจัดคนของลอบสังหารตรวจสอบรอบๆบริเวณรอบนอกของคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ อารียาเพิ่งออกไปได้ไม่ถึงสามสิบนาที แม้จะถูกคนจับไปจริงๆ ก็ไปได้ไม่ไกล
ในขณะที่รพีพงษ์กำลังร้อนรนอยู่นั้น มือถือเขาก็ดังขึ้น หยิบขึ้นมาดู อารียาโทรมา
เขารีบรับสาย แต่เสียงที่ดังมาจากทางนั้นไม่ใช่เสียงของอารียา แต่เป็นเสียงโทนต่ำของชายคนหนึ่ง
“รพีพงษ์ ติดต่อเมียมึงไม่ได้ น่าจะร้อนรอสินะ?”
“มึงเป็นใคร? ตอนนี้เมียกูอยู่ที่ไหน?” รพีพงษ์ถามอย่างเยือกเย็น
“มึงไม่ต้องรู้ว่ากูเป็นใคร แต่เมียมึงอยู่ในมือของกูจริง ถ้ามึงยังอยากได้ชีวิตของเมียมึงอยู่ รีบมาที่ชานเมืองเกียวโตภายในสามสิบนาที กูจะส่งโลเคชั่นให้ จำไว้ มาคนเดียว ถ้ามีมากกว่าหนึ่ง ก็จะแทงเมียมึง พูดจริงทำจริง” ชายเสียงโทนต่ำพูดขึ้นอีกครั้ง
รพีพงษ์ขมวดคิ้ว แม้ไม่รู้ว่าอีกฝั่งเป็นใคร แต่เพื่อความปลอดภัยของอารียา เขาจึงได้ตอบตกลงคนนั้นไป
ไปคนเดียวก็ไม่เป็นไร รพีพงษ์ในตอนนี้ สามารถต่อกรกับคนเป็นพันได้อย่างง่ายดาย
หลังจากวางสายไม่นาน รพีพงษ์ได้รับโลเคชั่น รพีพงษ์ดู เป็นพื้นที่ว่างเปล่าชานเมืองเกียวโต พูดได้ว่าอีกพริบตาเดียวก็สามารถมองเห็นบ้านหลายหลังได้ในเวลาเดียวกัน
ที่คนนั้นนัดเจอในที่ไกลๆ น่าจะเพื่อกันรพีพงษ์เตรียมการให้คนซุ่มดูรอบๆ
รพีพงษ์ไม่ลังเล หลังจากที่รู้สถานที่ชัดเจนแล้ว ก็ไปที่โรงรถ แล้วขับรถอย่างเร็วไปที่ชานเมือง
หลังจากสามสิบนาทีผ่านไป รพีพงษได้มาถึงโลเคชั่นที่ปรากฏอยู่ ที่ไกลๆ รพีพงษ์ได้เห็นในหญ้า มีเงาของสองคน หนึ่งในนั้น คืออารียา อีกคนสวมชุดดำยาว มองไม่ออกว่าเป็นใคร
รพีพงษ์ขับรถไป ในขณะที่ห่างจากพวกเขาประมาณกี่ร้อยเมตร ก็ได้หยุดรถลง จากนั้นก็ลงจากรถ เดินไปยังที่ๆทั้งสองคนอยู่
เมื่อถึงเดินหน้าของทั้งคู่แล้ว รพีพงษ์เห็นอารียายืนอยู่กับที่ บนเรือนร่างไม่ได้ถูกมัดเชือกไว้ แต่ดูออกว่าเธอกลัวอย่างมาก ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว
ถ้าลงมือเลยล่ะก็ รพีพงษ์เชื่อมั่นว่าก่อนที่ชายชุดดำยาวจะรู้สึกตัวนั้น เขาได้แย่งอารียามาได้แล้ว
แต่อีกฝั่งต้องรู้ถึงฝีมือของรพีพงษ์อย่างแน่นอน แบบนี้เขายังกล้าทำ นั่นแสดงว่าต้องมีแบ็คอย่างแน่นอน
ดังนั้นตอนนี้เขาไม่กล้าวู่วาม
หลังจากที่ชายชุดดำยาวเห็นรพีพงษ์เดินมาถึงด้านหน้าของตัวเองแล้วนั้น ก็ได้หัวเราะออกมา แล้วกล่าว “ไม่คาดคิดว่าแกจะมาถึงเร็วขนาดนี้ รู้เลยว่าเมียแกสำคัญกับแกขนาดไหน ไม่ใช่สำคัญธรรมดานะเนี่ย”
รพีพงษ์ดูแคลน กล่าว “ไม่ว่าเป้าหมายมึงคืออะไร กูขอให้มึงปล่อยมึงกูโดยเร็ว มิเช่นนั้น กูจะให้มึงตายอย่างอนาจ”
ชายชุดดำยาวไม่ใส่ใจกับคำพูดของรพีพงษ์ ยิ้มพลางกล่าว “หยุดใช้คำพูดแบบนี้ขู่กูได้ล่ะ จะบอกให้นะ ตอนนี้เมียมึงได้กินยาพิษที่กูทำไว้แล้ว วิธีแก็มีแค่กูเท่านั้นที่รู้ กูรู้ว่ามึงเก่ง แม้ตอนนี้มึงจะลงมือกับกู ก็ต้านทานไม่ได้ แต่ถ้ามึงลงมือล่ะก็ ยาพิษที่เมียมึงกินไป ไม่มีใครแก็ได้แน่นอน”
รพีพงษ์โกรธแค้น ไม่แปลกที่ชายชุดดำยาวจะไม่เกรงกลัวใดๆ ที่แท้ก็ให้อารียากินยาพิษแล้ว
“มึงเป็นใครกันแน่? กูไม่เคยมีความแค้นกับมึง ทำไมมึงต้องทำเมียกู? มึงจับเมียกู เพื่อหวังจะได้อะไรจากกูงั้นหรอ?”
ชายชุดดำหัวเราะขึ้นมา จากนั้นก็มองไปที่รพีพงษ์ แล้วกล่าว “ถูก กูอยากได้ของบางอย่างจากมึง”
“อะไร?” รพีพงษ์ถาม
“ชีวิตมึง!” ชายชุดดำยาวกล่าวอย่างไม่ลังเล
