บทที่878 พวกคุณเชิญผมมาเองนะ
“เด็กน้อย แกรู้หรือเปล่าว่าแกกำลังพูดกับใครอยู่? แล้วฉันไปเป็นสิทธิ์พิเศษตั้งแต่เมื่อไหร่? แกมีสิทธิ์พูดแบบนี้กับฉันหรอ?” หงส์ตะคอกใส่รพีพงษ์
รพีพงษ์บึนปาก แล้วกล่าว “ทำไม ผมพูดไม่ถูกหรือไง? ผมไม่เช็ดรองเท้าให้คุณ คุณก็ไม่ให้ผมเข้ากลุ่มสิงโต คุณใช้อำนาจในมือมาตอบสนองความต้องการของตัวเอง ยังไม่ถือเป็นสิทธิ์พิเศษอีกหรอ?”
หงส์ได้ยินแล้วโมโหสุดๆ เธอเพียงแค่อยากลองใจรพีพงษ์เท่านั้น ไม่คาดคิดว่าจะถูกรพีพงษ์ว่ากล่าวรุนแรงขนาดนี้ โมโหจนเธอต้องกำหมัดขึ้น
“แกไอ้งั่ง ฉันแค่……ชิ ไม่คิดว่าแกจะเล่นลิ้นได้ขนาดนี้ ฉันมองข้ามแกไปจริงๆ” ความจริงหงส์อยากพูดความคิดของตัวเอง แต่ไม่นานก็เปลี่ยนคำพูด
“ผมไม่ได้เล่นลิ้น ก็แค่พูดเรื่องจริง” รพีพงษ์กล่าวอย่างสงบ
พรดรัลและหลายๆคนนมองรพีพงษ์อย่างตะลึง รู้สึกว่าที่รพีพงษ์กล้าพูดกับหงส์แบบนี้ รนหาที่ตายชัดๆ
หงส์ดูแคลน แล้วกล่าว “งั้นฉันถามแกหน่อยนะ แกเอาป้ายแรกเข้าของกลุ่มสิงโตมาได้ไง? ผ่านการทดสอบอะไรมา?”
รพีพงษ์ได้ยินคำถามนี้ของหงส์ ก็ชะงัก ป้ายแรกเข้าธัชธรรมเป็นคนให้เขามา ถ้าเป็นการทดสอบล่ะก็ ไม่มีการทดสอบจริง เพราะธัชธรรมเป็นคนให้เขาเข้าร่วมกลุ่มสิงโตเอง
“ไม่มีการทดสอบ ผู้อาวุโสให้ผมมา” รพีพงษ์ตอบ
หฃส์เหมือนจับไต๋ของรพีพงษ์ได้ ก็ดูแคลนออกมา แล้วกล่าว “ไม่คาดคิดว่าฉันจะเดาถูก ฉันว่าแล้วว่าแกดูไม่มีอะไรโดดเด่นจะเข้าร่วมกลุ่มสิงโตได้ไงกัน แกใช้เส้นสายเข้ากลุ่มยังกล้าพูดว่าฉันมีสิทธิ์พิเศษอีก? เมื่อกี๊ฉันก็แค่ลองใจแกก็เท่านั้น”
“ไม่คิดว่าแกไม่ใช่แค่ใช้เส้นสาย แต่ยังสำคัญตัวผิดอีกด้วย ตลกชะมัด! วันนี้ฉันอยู่ที่นี่ ไม่ว่าแกจะมีเส้นสายกับท่านใดในกลุ่มสิงโต ฉันก็ไม่มีทางให้แกเข้าร่วมกลุ่มสิงโตแน่นอน!”
รพีพงษ์มองไปที่หงส์อย่างเบื่อหน่าย ไม่คิดว่าเธอจะนึกว่าตนใช้เส้นสายเข้ามา
“พวกคุณกลุ่มสิงโตให้ผมมา แล้วผมจะใช้เส้นสายได้ไงกัน?” รพีพงษ์กล่าวอย่างสงบ
หลังจากที่หงส์ได้ยินคำพูดของรพีพงษ์ก็เหยียดหยามขึ้นมา แล้วกล่าว “ฝีมือกลุ่มสิงโตของฉันแกไม่เคยได้ยินมาก่อนหรอ? ทำไมเราต้องเชิญคนธรรมดาอย่างแกเข้าร่วมกลุ่มสิงโตด้วย แม้จะเป็นคำโกหก แต่ก็ช่วยใช้สมองหน่อยได้ไหม”
พรดรัลและคนอื่นก็ชะงักกับคำพูดของรพีพงษ์เช่นกัน ที่พวกเขามากลุ่มสิงโตนี้ได้ แม้จะพูดว่าเป็นคำเชิญของกลุ่มสิงโต แต่ก็ต้องผ่านบททดสอบอย่างหนักหน่วงมาเช่นกัน ถึงจะมีสิทธิ์มาที่นี่ได้ ถ้าพูดว่ากลุ่มสิงโตเชิญคนอื่นเข้ามาร่วมกลุ่ม นี่มันก็ตลกไป
“น้องชาย คุณถูกหงส์หลอกเข้าให้แล้วล่ะ รีบขอโทษเถอะ ทำแบบนี้ไม่มีอะไรดีต่อตัวเองหรอกนะ” พรดรัลดูรพีพงษ์แล้วกล่าว
รพีพงษ์ดูแคลน แล้วกล่าว “ถ้าคุณไม่เชื่อ ก็ไปถามเจ้าสำนักได้นะ ผมไม่ได้น่าเบื่อถึงขนาดที่เอาเรื่องนี้มาเล่นตลกกับคุณ”
หงส์ไม่เชื่อ แล้วไอ้นี่ยังให้เธอไปถามเจ้าสำนักอีก ไร้สาระสิ้นดี เจ้าสำนักบุคคลระดับนั้น ไม่ใช่อยากเจอแล้วจะเจอได้
“ฉันไม่สนว่าแกจะล้อเล่นหรือไม่ ในเมื่อแกมั่นใจว่าตัวเองถูกเชิญมา งั้นฉันจะดูว่าแกจะอดทนได้มากขนาดไหน กล้าพูดแบบนี้ เดี๋ยวแกกล้าขึ้นเวทีประลองกับฉันสักยกไหม?”
รพีพงษ์บึนปาก กล่าว “ทำไมจะไม่กล้า”
คนของกลุ่มสิงโตคนนี้กล้าดูถูกตน ถ้าไม่ใช่เพราะยังไม่ได้หยกโยงจิต รพีพงษ์ออกไปตั้งนานแล้ว
แต่ในเมื่อหงส์บอกว่าให้ขึ้นเวทีต่อสู้กับเขา รพีพงษ์ก็ไม่ถือสา ถึงเวลานั้นหงส์ก็จะได้รู้ว่าตนเองไม่ได้พึ่งเส้นสายเข้ามา
เห็นรพีพงษ์ตอบตกลง หงส์ก็กระตือรือร้นที่จะลอง เธอไม่ชอบพวกที่ความจริงไม่มีความสามารถ แต่กลับอวดเก่ง ในเมื่อรพีพงษ์ตอบตกลงจะขึ้นสู้กับเธอ งั้นเธอก็จะจัดการรพีพงษ์ให้สาสม
พรดรัลและคนอื่นๆเห็นรพีพงษ์ตกลงรับคำท้ายของหงส์ ชั่งไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีจริงๆ
“ไอ้เด็กนี่นี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ แม้ฝีมือของหงส์ฉันอาจจะไม่ชนะ เขาเด็กธรรมดาคนหนึ่ง แล้วจจะมีสิทธิ์ต่อกรกับหงษ์ได้ยังไง นี่มันหารนหาที่ตายชัดๆ” พรดรัลพึมพำ
ผ่านไปไม่นาน คนนั้นที่อยู่บนเวทีผ่านการทดสอบ ลงมาจากเวที
หงส์เดินขึ้นเวที แล้วเหลือบมองรพีพงษ์
รพีพงษ์ไม่ลังเล เดินตามเวทีขึ้นไป
พรดรัลมองทั้งสองบนเวที ในปากก็ส่งเสียงเหยียดหยาม แล้วกล่าว “คิดไม่ถึงว่าความกล้าของเด็กคนนี้มันเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ยังกล้ายั่วโมโหหงส์อีก วันนี้เขาโชคร้ายแล้วล่ะ”
“ท่านพรดรัล หงส์ผู้ยิ่งใหญ่คือใครกัน ผมรับรู้ได้ถึงพลังที่เก่งกาจในตัวของเธอ แล้วยังเป็นหญิงสาวอีก ทำให้รู้สึกไม่ธรรมดาเลยทีเดียว” คนข้างๆถามขึ้นมา
“ข่าวลือมาว่ากลุ่มสิงโตมีมังกรพยัคฆ์เต่าหงส์ยอดฝีมือสี่คน ฝีมือของทั้งสี่ ไปถึงขั้นที่คนทั่วไปคิดไม่ถึงแล้ว และหงส์ เป็นหนึ่งในสี่ที่ฝีมือด้อยและอายุน้อยที่สุด”
“อย่ามองว่าหนึ่งในสี่คนฝีมือเธอด้อยสุด แต่อายุของเธออายุยังไม่ถึงสามสิบนะ คนที่เก่งกาจอันดับต้นๆของกลุ่มสิงโต ฝีมือเขาในตอนนี้ น่าจะเป็นแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุดแล้ว ห่างจากแดนด้านบน อีกนิดเดียวเท่านั้น”
“แม้จะพูดว่าฉันเป็นแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุด แต่ถ้าให้ฉันประลองกับหงส์ เปอร์เซ็นต์ที่จะชนะเธอ ไม่ถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์”
พรดรัลเล่าให้กับทุกคนฟังถึงเรื่องที่ตัวเองได้ยินมาเกี่ยวกับยอดฝีมือทั้งสี่ของกลุ่มสิงโต
หลังจากที่ทั้งสามได้ยินคำพูดของพรดรัลแล้ว ก็ตะลึง คิดไม่ถึงว่าหญิงสาววัยละอ่อนอยู่ที่ต่อหน้าพวกเขาจะเก่งกาจขนาดนี้
“ดูๆไป เด็กนี่โชคร้ายแล้วล่ะ” หลายๆคนมองรพีพงษ์อย่างมีความสุข
บนเวทีประลอง รพีพงษ์และหงส์อยู่ตรงข้ามกัน หงส์ไม่ใส่ใจรพีพงษ์ คิดว่าตัวเองใช้ไม่กี่ท่าก็ทำให้รพีพงษ์ล้มลงกับพื้นได้แล้ว
แน่นอน ว่าตอนนี้รพีพงษ์ก็คิดเหมือนกับหงส์ เขาก็สามารถทำให้หงส์ล้มลงกับพื้นได้ภายในไม่กี่ท่า
“เด็กน้อย ถ้าวันนี้แกสามารถทนกับท่าฉันได้สิบท่า ฉันจะกลืนน้ำลายตัวเองให้แกเข้าร่วมกลุ่มสิงโต แต่ถ้ายืนหยัดไม่ได้ แกก็ไสหัวไปซะ!” หงส์ดูแคลน
รพีพงษ์ยืนมือหนึ่งไปให้หงส์ แล้วชูสามนิ้ว
“สามท่า ถ้าคุณยังยืนอยู่บนเวทีได้ ผมจะไปเอง”
