บทที่902 ผมดูเหมือนไม่น่าเชื่อถือหรอ
ฟังหงส์พูดถึงจุดนี้ รพีพงษ์ก็มองหงส์อย่างแปลกใจ จากคำพูดของหงส์ ทัดธนนี้ได้ใช้การควบคุมจิตใจข่มขืนหญิงสาว ความสวยของหงส์ก็เข้าขั้น ถ้าทัดธนสามารถควบคุมหงส์ได้ ทำอะไร ไม่ต้องพูดก็คงจะรู้ได้
“ดังนั้นคุณเสียตัวแล้ว?” รพีพงษ์ถาม
หงส์ได้ยินคำถามของรพีพงษ์ ก็หน้าซีด หันไปมองรพีพงษ์ กัดฟันแล้วกล่าว “คุณพูดให้มันดีๆหน่อยได้มั้ย ไม่ว่าจะยังไงฉันก็เป็นแดนปรมาจารย์ขั้นสูงสุดนะ? แม้ทัดธนจะสะกดจิตฉัน แต่สะกดไม่ได้นาน มันก็รู้ ว่าถ้ามันจะทำอะไรฉัน เกรงว่ามันยังไม่ถอดกางเกง ฉันก็จะทำให้มันเป็นขันทีไปแล้วล่ะ”
อารียาก็มองไปหารพีพงษ์อย่างประหลาดใจ รู้สึกว่าคำถามนี้ของรพีพงษ์ถามได้ตรงเกินไป แม้เมื่อกี้เธอได้ยินหงส์พูดถึงทัดธน ก็รู็สึกว่าน่าจะเกิดเรื่องอะไรไม่ได้ขึ้น แต่ก็ไม่มีทางพูดออกมาอย่างรพีพงษ์
“ขอโทษนะ ฉันคิดมากไปเอง”รพีพงษ์มองหงส์ด้วยความรู้สึกผิด เพราะตอนที่อยู่ที่กลุ่มสิงโตต่างคนก็ต่างโมโหใส่กัน ดังนั้นจึงพูดไปตามธรรมชาติ
หงส์ไม่ได้สนใจรพีพงษ์ แล้วพูดต่อว่า “ทัดธนรู้ถึงตัวตนที่พิเศษของฉัน แม้เขาจะสะกดจิตฉันระยะสั้น ก็ไม่กล้าทำอะไรฉัน แต่เขาฉวยโอกาสเวลานั้นเอาของบนตัวฉันไปจนหมด ไม่เหลือเงินไว้ให้ฉันแม้แต่น้อย พอฉันได้สติกลับคืนมา พบว่าตัวเองได้อยู่ด้านหน้าของตระกูลปิยศักดิ์แล้ว”
“ตอนแรกฉันคิดว่าจะกลับเข้าไปฆ่า แต่พลังจิตของทัดธนชั่งน่าแปลกประหลาดยิ่งนัก ฉันรับมือไม่อยู่ แม้จะกลับไปฆ่า ก็จะต้องตกหลุมพรางของเขาอีก แล้วเขาก็รู้กลุ่มสิงโต แต่ไม่รู้ถึงความน่ากลัวของกลุ่มสิงโต ครั้งแรกเขาเห็นแก่กลุ่มสิงโตจึงปล่อยฉันมา แต่ถ้าครั้งที่สองก็ไม่มั่นใจ”
“ดังนั้นฉันจึงต้องอดกลั้นความวู่วาม สงบสติอารมณ์ ไตร่ตรองให้แน่ชัดก่อนว่าจะต่อกรกับมันยังไง”
“แต่ฉันหมดตัว แม้แต่เงินกินนอนยังไม่มี คนที่มาทำภารกิจที่เกียวโตของกลุ่มสิงโตก็มีจำนวนน้อย ฉันไม่มีมือถือ ติดต่ออะไรไม่ได้ ต่อมายืมมือถือคนอื่นโทรหาศิษย์พี่หลายๆคน ช่วงนี้พวกเขาไม่สามารถมาช่วยฉันได้ พวกเขาบอกว่าคุณอยู่เกียวโต ให้ฉันมาหาคุณ”
“ฉันหิวมาสองวัน นอนที่หลุมของสะพาน ไม่มีทางออกจริงๆ จึงได้ถามที่อยู่ของตระกูลลัดดาวัลย์ แล้วมาหาคุณ”
พูดจนจบ หงส์ก็รู้สึกเสียเปรียบ คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายเธอก็หนีไม่พ้นความช่วยเหลือของรพีพงษ์ นี่ทำให้เธอรู้สึกเสียหน้า เพราะตอนนั้นท่าทีของเธอที่มีต่อรพีพงษ์ค่อนข้างแข็งกระด้าง
“งั้นทำไมคุณไม่มาหาผมตั้งแต่แรก ต้องหิวสองวันก่อน?” รพีพงษ์ถามอย่างสงสัย
หงสักตาอย่างโมโหไปที่รพีพงษ์ แล้วกล่าว “เพราะศักดิ์ศรี พอใจหรือยัง ฉันในตอนนี้ ก็เสียหน้ามากพอแล้ว คุณยังจะถามคำถามนี้อีก ฉันว่าคุณตั้งใจแล้วล่ะ”
อารียารีบปลอบประโลมหงส์ ว่ารพีพงษ์ที่พูดจาไม่เข้าหู ให้หงส์อย่าถือสาเขา
รพีพงษ์ไม่คิดแบบนี้ เพียงแค่มีความสงสัยเกิดขึ้นจริงๆ ไม่ได้คิดอะไรมากมายขนาดนั้น ตอนนี้เห็นปฏิกิริยาของหงส์ จึงรีบขอโทษ
คิดไม่ถึงว่าแม่เสือสาวจะมีช่วงที่อ่อนแอแบบนี้เหมือนกัน นี่ทำให้รพีพงษ์รู้จักหงส์มากขึ้น
หลังจากที่อารมณ์ของหงส์เย็นลงแล้ว รพีพงษ์ก็เริ่มปรึกษากับหงส์ในเรื่องที่จะต่อกรกับทัดธนนี้ ไม่ว่าจะยังไงเขาก็เข้าร่วมกลุ่มสิงโตแล้ว ตอนนี้“เพื่อนร่วมงาน”ประสบปัญหา เขาต้องช่วยเหลือ
รพีพงษ์ก็รู้จักตระกูลปิยศักดิ์ตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ในความรงจำของเขา สิบปีก่อน ตระกูลปิยศักดิ์เป็นตระกูลชั้นสองของเกียวโต อยู่มาจนถึงปัจจุบันนี้ ในระหว่างนั้นได้สร้างความเดือดร้อนในเกียวโตหลายครั้ง แต่ตระกูลปิยศักดิ์ก็ไม่ถูกทลาย ตอนนี้ดูๆแล้ว ไม่ใช่เพราะตระกูลปิยศักดิ์โชคดี แต่เป็นเพราะตระกูลปิยศักดิ์ซ่อนยอดฝีมือที่มีพลังจิตแดนปรมาจารย์ไว้
ถ้าไม่ใช่เพราะหงส์มา รพีพงษ์ก็ไม่รู้ว่าเกียวโตจะมาบุคคลแบบนี้อยู่ด้วย
“พลังจิตของทัดธนเป็นปัญหาที่ทำให้คนปวดหัวเป็นอย่างมาก แม้ฝีมือจะเป็นระดับแดนครึ่งดั่งเทพ ก็ไม่แน่ว่าจะต่อกรกับพลังจิตของเขาได้ เพราะนี้เป็นพลังอีกแบบหนึ่งไปแล้ว ผู้ที่ไม่เข้าใจในเรื่องนี้ก็จะไม่มีวิธีจัดการ” หงส์กล่าวอย่างหนักแน่น
รพีพงษ์ยิ้ม แล้วกล่าว ไม่แน่หรอก ผมมองว่า ทัดธนนี้จัดการง่ายหรอก”
หงส์เหลือบไปมองรพีพงษ์ แล้วกล่าว “ฉันรู้ว่าคุณเชื่อมั่นใจตัวเอง แต่ผู้ที่มีพลังจิตนั้นมันพิเศษกว่าคนอื่นนะ รอให้คุณเจอกับเขาเดี๋ยวคุณก็จะรู้เอง”
รพีพงษ์รู้อยู่แล้วว่าคนที่มีพลังจิตนั้นจะพิเศษกว่าคนอื่น แต่ตอนนี้เขาก็ถือว่ามีพลังจิตเช่นเดียวกัน ไม่แย่ไปกว่าทัดธน และเขาก็มีหยกโยงจิต สามารถทนต่อพลังจิตแบบนี้ได้
“คุณสบายใจได้ ผมจะช่วยคุณจัดการทัดธนนี่เอง มันทำเลวมาเยอะ ผมไม่มีทางให้มันอยู่เกียวโตแน่นอน คุณไปอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน พักผ่อน คืนนี้ พวกเราจะไปที่ตระกูลปิยศักดิ์ ไปเจอทัดธนสักหน่อย” รพีพงษ์ยิ้มพลางกล่าว
หงส์ตาโต แล้วกล่าว “คุณแน่ใจ? จะไปต่อกรกับมันแบบนี้เนี่ยนะ? ไม่ต้องเตรียมการอะไรเลย?”
รพีพงษ์พยักหน้าอย่างตั้งใจ
หงส์ไม่กล้าเชื่อ ว่าเธอพูดความเก่งกาจของทัดธนขนาดนี้แล้ว รพีพงษ์ยังไม่สนใจใดๆ เหมือนกับทัดธนไม่อยู่ในสายตาเขาเลยเสียด้วยซ้ำ
อารียาเห็นท่าทีของหงส์ ก็ยิ้มให้เธอพลางกล่าว “รพีพงษ์ไม่มีทางทำเรื่องทั้งที่ไม่ได้เตรียมตัวหรอก ในเมื่อเขาพูดแบบนี้ แสดงว่าต้องมีวิธีต่อกรกับทัดธนนี้แล้วแน่นอน คุณเชื่อเขาเถอะ ฉันพาคุณไปอาบน้ำ เก็บของ”
พูดจบ อารียาก็ลากมือของหงส์เดินไปด้านนอก
พลบค่ำ รพีพงษ์และหงส์เดินบนฟุตบาท คฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ห่างจากตระกูลปิยศักดิ์ไม่มาก เดินไปก็ถึง
ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าตระกูลปิยศักดิ์มีตัวอันตรายแบบนี้อยู่ รพีพงษ์จะต้องจัดการกับตระกูลปิยศักดิ์ไปนานแล้ว
สีหน้าของหงส์ดูเป็นกังวล หันไปมองรพีพงษ์ แล้วถาม “คุณแน่ใจว่าคุณมีวิธีต่อกรกับทัดธน? พวกเราไป ถ้าต่อสู้กับมันไม่ไหว จะเอาชีวิตไปทิ้งโดยเปล่าๆเลยนะ?”
รพีพงษ์หันหน้ามองหงส์ แล้วกล่าว “ผมดูไม่น่าเชื่อถือหรอ? ยังไงผมก็เป็นคนที่เจ้าสำนักกลุ่มสิงโตเชิญเข้ากลุ่มนะ ไม่ธรรมดาอย่างที่คุณคิด”
ได้ยินรพีพงษ์พูดแบบนี้ หงส์ก็ไม่ได้เตือนอะไรรพีพงษ์อีก แล้วบ่นกับตัวเองว่า “ชิ งั้นฟังคุณก็แล้วกัน ถึงเวลานั้นถ้าเกิดปัญหา พี่ชายทั้งสามของฉันไม่มีทางปล่อยคุณไว้แน่”
