บทที่976 ไปมาตามความต้องการ
บนเนินเขา
รพีพงษ์มองไปที่ธัชธรรมที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมา บนใบหน้ามาพร้อมกับความประหลาดใจ
ธัชธรรมจ้องมองไปที่รพีพงษ์ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เอ่ยปากพูดว่า: “คาดไม่ถึงไม่ได้เจอกันนานแค่ไหนแล้ว เด็กน้อยอย่างนายกลับแข็งแกร่งมากถึงขนาดนี้ คนเดียวจัดการกับยอดฝีมือแดนดั่งเทพขั้นต้นทั้งห้าคนได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย”
“ท่านธัชธรรม อย่าเข้าใจผิด ผมสามารถจัดการกับพวกเขาทั้งคนได้ อาศัยพลังของค่ายกล ความแข็งแกร่งของตัวผมเองก็ยังห่างไกลจากบรรลุถึงระดับนั้น”รพีพงษ์อธิบาย
ธัชธรรมไม่ได้แสดงความประหลาดใจมากเกินไป ก่อนหน้าที่จะมาที่นี่ เขาได้รับรู้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับการต่อสู้เมื่อวานนี้ ก็คาดเดาความเป็นไปได้บางอย่างออกมาได้
เขาไม่เชื่อว่ารพีพงษ์สามารถต่อสู้กับกับยอดฝีมือแดนดั่งเทพขั้นทั้งห้าคนได้ด้วยตัวคนเดียวเป็นธรรมดา
เมื่อพิจารณาจากคำอธิบายของจารุวิทย์ ก็รู้ว่ารพีพงษ์คงจะอาศัยใช้กองกำลังภายนอกอย่างแน่นอน
ดังนั้นรพีพงษ์บอกว่าตัวเองอาศัยค่ายกลมาจัดการกับทั้งห้าคน ธัชธรรมถึงได้ไม่ประหลาดใจ
สำหรับค่ายกลที่รพีพงษ์ใช้คืออะไร แม้ว่าธัชธรรมจะค่อนข้างสนใจ แต่นี่เป็นความลับของส่วนตัวของรพีพงษ์ เขาก็ถามอะไรมากเกินไปไม่ได้ ดังนั้นจึงไม่ได้พูดอะไรมากนัก
ธัชธรรมพยักหน้าให้รพีพงษ์ จากนั้นมองไปที่จารุวิทย์ ยิ้มทักทายว่า: “ไม่เจอกันนานเลย เจ้าวิทย์”
จารุวิทย์ก็ยิ้มให้ธัชธรรมเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ไม่เจอกันมาหลายปีขนาดนี้ อาวุโสยังคงสุขร่างกายแข็งแรงขนาดนี้ ถือได้ว่าเป็นเทพเจ้าที่มีชีวิตอยู่จริงๆ”
ธัชธรรมลูบเคราของตัวเอง แล้วพูดว่า: “ถ้าเป็นเทพเจ้าที่มีชีวิตอยู่จริงๆก็ดี น่าเสียดายคือ ฉันก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา”
รพีพงษ์มองไปที่ผู้สูงอายุทั้งสองด้วยความประหลาดใจ มีความรู้สึกแปลกๆ
เนื่องจากตอนนี้จารุวิทย์ดูอายุน้อยกว่าธัชธรรมไม่กี่ปี แต่ธัชธรรมกลับเรียกจารุวิทย์ว่าเจ้าวิทย์ จารุวิทย์เรียกว่าธัชธรรมว่าผู้อาวุโส ภาพนี้ค่อนข้างตรงกันข้าม
แต่คิดดูแล้ว ธัชธรรมมีชีวิตอยู่มานานกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบปีแล้ว อย่างมากจารุวิทย์ก็อายุเจ็ดสิบ เมื่อนับแบบนี้ลงมาแล้ว ธัชธรรมเป็นผู้อาวุโสของจารุวิทย์จริงๆ
“พวกท่านสองคนรู้จักกันเหรอ?”รพีพงษ์เอ่ยปากถาม
จารุวิทย์ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “ก็ต้องรู้จักอยู่แล้ว ตอนที่ฉันยังหนุ่มๆ ฉันก็รู้จักผู้อาวุโสจารุวิทย์แล้ว ในเวลานั้นเขาให้ฉันเข้าร่วมกลุ่มสิงโต บอกว่าจะฝึกฝนให้ฉันกลายเป็นยอดฝีมือ แต่ตอนนั้นฉันทุ่มเทให้กับกองทัพมากกว่า ดังนั้นจึงเลือกที่จะมาเป็นทหาร”
รพีพงษ์พยักหน้าอย่างครุ่นคิด และคาดไม่ถึงว่าจารุวิทย์ก็เคยถูกกลุ่มสิงโตมาหา
นี่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่า จารุวิทย์ต้องเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้เช่นกัน แต่น่าเสียดายคือเขาไม่ได้เลือกเส้นทางสู่พรสวรรค์นี้
แต่คนที่มีความสามารถ ไม่ว่าจะก้าวไปเส้นทางไหน ก็สามารถเดินตามเส้นโลกของตัวเองได้
แม้ว่าจารุวิทย์จะไม่ยอมรับคำเชิญของกลุ่มสิงโต แต่ตอนนี้ก็นั่งอยู่ในตำแหน่งผู้นำของเปร์คิง เขาแค่ออกคำสั่ง อาวุธนิวเคลียร์ก็ออกรบ ต่อให้เป็นธัชธรรม ก็คงสั่นสะเทือน
“ฉันได้เห็นข้อมูลที่พวกคุณให้ฉันมาแล้ว ครั้งนี้ประเทศรัสเซียส่งยอดฝีมือแดนดั่งเทพมาห้าคน แปลกประหลาดมากจริงๆ จากเบื้องลึกของพวกเขา เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนที่จะมียอดฝีมือแดนดั่งเทพ เรื่องนี้ เกรงว่ามีคนช่วยอยู่เบื้องหลัง”ธัชธรรมไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระอีกต่อไป เริ่มพูดถึงเรื่องที่จะคุยกันที่นี่
“ผู้อาวุโสพูดได้ถูก เพียงแต่ตอนนี้พวกเราไม่สามารถไปตรวจสอบสถานการณ์ภายในของประเทศรัสเซียได้ ดังนั้นก็ไม่ชัดเจนว่าพวกเขาเผชิญหน้ากับชะตากรรมแบบไหน ถึงมีการลอบสังหารในครั้งนี้”จารุวิทย์ตอบกลับ
ดวงตาของธัชธรรมหรี่ลงมา ครุ่นคิดอยู่ในใจพักหนึ่ง เหมือนราวกับว่าคิดว่ามีความเป็นไปได้บางอย่าง แต่ก็ไม่ค่อยแน่ใจ
“มือมืดที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ไม่ธรรมดาแน่นอน ทหารอย่างพวกคุณอยากจะตรวจสอบออกมาน่าจะยาก ยังดีที่คนแก่อย่างฉันยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะไปประเทศรัสเซียรอบหนึ่ง ดูว่ามีใครที่ปิดบังอำพรางทำแผนชั่วร้ายอยู่เบื้องหลัง”ธัชธรรมยิ้มขึ้นมา
“ผู้อาวุโส แม้ว่ากำลังของชาติในประเทศรัสเซียจะอ่อนแอกว่าพวกเรา แต่ท่านก็บุ่มบ่ามไปแบบนี้ เกรงว่าจะประสบกับปัญหา”จารุวิทย์พูดด้วยสีหน้ากังวล
ธัชธรรมยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า: “เรื่องแบบนี้สำหรับฉันแล้ว ยังไม่ถือว่าเป็นปัญหาอะไร ฉันไปที่กองบัญชาการของประเทศรัสเซียรอบหนึ่ง พรุ่งนี้พวกคุณมาหาที่นี่ฉันในเวลานี้”
หลังจากพูดแล้ว ร่างของธัชธรรม ก็ปรากฏออกไปมากกว่าสิบเมตร
จารุวิทย์มองไปที่ท่าทางจะไปก็ไปของธัชธรรม และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีไปชั่วครู่
รพีพงษ์ไม่คิดว่าจะมีปัญหาใหญ่อะไร เนื่องจากแดนดั่งเทพขั้นต้นทั้งห้าคนของประเทศรัสเซียสามารถลักลอบเข้ามาในกองบัญชาการของประเทศจีนได้ ธัชธรรมในฐานะยอดฝีมืออีกครึ่งก้าวจะก้าวเข้าสู่แดนเทพ เข้าออกกองบัญชาการ เรียกได้ว่าง่ายดายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก
“ท่านวิทย์อย่ากังวลมากเกินไป ความแข็งแกร่งของท่านธัชธรรม แข็งแกร่งกว่าผมมาก ต่อให้ไปที่กองบัญชาการของประเทศรัสเซียรอบหนึ่ง ก็ไม่มีปัญหาใดทั้งนั้น”รพีพงษ์พูดกับจารุวิทย์
จารุวิทย์พยักหน้า และไม่ได้พูดอะไรอีก
ในวันถัดไป ในเวลาเดียวกัน
รพีพงษ์และจารุวิทย์ทั้งสองคนมาที่เนินเขาอีกครั้ง
หลังจากที่คนสองคนรอที่นี่สักพัก ก็ได้ยินเสียงลมพัดแรง
ในไม่ช้า ธัชธรรมก็ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาทั้งสองคน คนที่ปรากฏตัวพร้อมกับเขา ยังมีรูปร่างที่สูงใหญ่ ร่างกายกำยำแข็งแรง แต่ว่าในเวลานี้คนประเทศรัสเซียตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว
ธัชธรรมหิ้วเขามาด้วย ในฐานะคนที่สูงเกือบสองเมตร ผู้ชายที่แข็งแกร่งน้ำหนักมากกว่าหนึ่งร้อยกว่ากิโล เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะถูกชายชราผมหงอกคนหนึ่งหิ้วมาได้ไกลถึงขนาดนี้
เป็นเรื่องเหลือเชื่อจริงๆ
จารุวิทย์จ้องมองคนที่ธัชธรรมหิ้วกลับมาด้วย บนใบหน้าก็ปรากฏความประหลาดใจออกมา
ในฐานะผู้นำของประเทศจีน จารุวิทย์รู้โดยธรรมชาติแล้วว่าคนประเทศรัสเซียที่ถูกธัชธรรมหิ้วกลับมาเป็นใคร
เขาเป็นผู้บัญชาการของกองบัญชาการประเทศรัสเซีย!
ยังไงจารุวิทย์ก็คาดไม่ถึง ธัชธรรมจะไปกองบัญชาการของประเทศรัสเซียรอบหนึ่ง ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บเท่านั้น ยังจับผู้บัญชาการของฝ่ายตรงข้ามกลับมาด้วย
“ฉันหาทั้งกองบัญชาการของประเทศรัสเซียไปรอบหนึ่ง ไม่พบบุคคลที่น่าสงสัย ดังนั้นจึงจับตัวผู้บัญชาการของพวกเขากลับมา หวังว่าจะถามอะไรจากปากของเขาได้บ้าง”ธัชธรรมกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
จารุวิทย์กลืนน้ำลาย ถ้ารู้ก่อนว่าเจ้านายของกลุ่มสิงโตจะแข็งแกร่งขนาดนี้ เขาก็หาธัชธรรมให้ช่วยจัดการกับประเทศรัสเซียไปตั้งนานแล้ว
อย่างไรก็ตามภารกิจที่เร่งด่วนที่สุดคือการค้นหาให้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นในประเทศรัสเซีย ยอดฝีมือแดนดั่งเทพทั้งห้าคนมาได้อย่างไรกันแน่
เขามองไปที่ผู้บัญชาการคนนั้นแวบหนึ่ง จากนั้นเอ่ยปากถาม: “ทำไมจู่ๆพวกแกถึงใช้แผนลอบสังหารกับฉัน? ยอดฝีมือทั้งห้าคนนั้นของพวกแกไปหามาจากที่ไหน? ใครช่วยเหลือพวกแกอยู่เบื้องหลัง?”
ผู้บัญชาการยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับคืนมาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ว่าในใจของเขารู้ดี เรื่องที่จารุวิทย์ถาม คือห้ามพูดโดยเด็ดขาด
“ต่อให้พวกแกจะฆ่าฉัน ฉันก็ไม่มีทางบอกอะไรให้กับพวกแก!”ผู้บัญชาการตะโกนเสียงดัง
จารุวิทย์ขมวดคิ้ว มองไปที่ธัชธรรม เอ่ยปากพูดว่า: “ผู้อาวุโส ท่านไม่มีวิธีการอะไรในการไต่สวนเหรอ?”
ธัชธรรมยังไม่ได้เอ่ยปากพูด รพีพงษ์ก็ก้าวไปข้างหน้าก่อน แล้วพูดว่า: “ผมมาเอง
