หลังจากที่รพีพงษ์เข้าสู่ในช่องทาง รู้สึกว่าตรงหน้าของตัวเองมัว จากนั้นพบว่าตัวเองปรากฏตัวขึ้นที่เกียวโต ตรงหน้าของตัวเอง ก็คือคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์
เขาเดินเข้าไปในคฤหาสน์ใหญ่ตระกูลลัดดาวัลย์ เห็นวีธราและโยษิตาทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันอย่างเงียบๆ เมื่อพวกเธอสองคนเห็นตัวเองเข้ามา ก็หยุดพูดทันที ต่างก็ยิ้มแล้วมองมาทางตัวเอง
ในเวลานี้เอง รพีพงษ์พบว่ารูปลักษณ์ของตัวเองกลับไปเมื่อตอนอายุสิบกว่าปี ทุกอย่างรอบๆตัว ก็เป็นฉากที่มีแต่ตอนที่ตัวเองเพิ่งอายุสิบปีกว่า
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาคิดว่าทั้งหมดนี้ตรงหน้าตัวเองเป็นภาพลวงตา แต่ว่าภาพลวงตานี้ทำให้คนค่อนข้างที่ไม่กล้าจะเชื่อจริงๆ
เขาจำได้ว่าพ่อของตัวเองก็หายตัวไปในปีนี้ ก็เริ่มตั้งแต่ปีนี้ วีธราและโยษิตาทั้งสองคนก็ถือว่าตัวเองเป็นหนามยอกอก เริ่มร่วมมือกันวางแผนที่จะขับไล่ตัวเองออกจากตระกูลลัดดาวัลย์
ในไม่ช้ารพีพงษ์ก็แทนตัวเองเข้าไปในสภาพตอนนั้นทันที ตอนนี้เขารู้ว่าแม่ของตัวเองต้องการจะทำอะไร ดังนั้นสิ่งที่เขาต้องการทำมากที่สุด ก็คือก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องทุกอย่าง หยุดเธอไว้
ดังนั้นรพีพงษ์จึงเริ่มวางแผนที่จะจัดการกับวีธราและโยษิตาพวกเขาทั้งสองคน ก่อนหน้าที่พวกเธอจะขับไล่ตัวเองออกจากบ้าน และขุดรากถอนพวกเขาสองคนให้หมด และยึดครองอำนาจของตระกูลลัดดาวัลย์ไว้อย่างมั่นคง ไม่ให้เรื่องราวหลังจากที่ตัวเองต้องตกอยู่ในเมืองริเวอร์ และกลายเป็นเศษสวะเกิดขึ้น
แม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นสิ่งที่รพีพงษ์อยากทำมากที่สุดในปีนั้น แต่หลังจากที่ทำสำเร็จ เขากลับรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป ท้ายที่สุดตัวเองก็จะใช้ชีวิตไปอย่างโดดเดี่ยวและว่างเปล่า
หลังจากที่เขาเสียชีวิตแล้ว เขาพบว่าตัวเองมาถึงในช่องทางเดินการเกิดใหม่อีกครั้ง โดยไม่มีอะไรมาขัดขวางทั้งนั้น เขาก็เริ่มต้นชีวิตใหม่
ในครั้งนี้ เขากลับไปในปีนั้นที่ได้พบเจอกับอารียา เมื่อตอนที่อารียาใส่ใจเขาเป็นคนแรก เขาก็สารภาพรักกับอารียาทันที
แน่นอนว่า อารียาไม่ได้รับปาก รพีพงษ์ก็เริ่มคิดหาทุกวิถีทางในการตามจีบอารียา ในขณะเดียวกันก็เริ่มพัฒนากิจการของตัวเอง ในท้ายที่สุด เขาได้แต่งงานกับอารียา ที่สำคัญกิจการก็ประสบความสำเร็จ คนของตระกูลฉัตรมงคลก็ไม่ได้ถือว่าเขาเป็นเศษสวะ เขาและอารียาใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุข
แต่ครั้งนี้เขายังคงไม่พอใจ รู้สึกอยู่เสมอว่านี่ไม่ใช่ชีวิตที่เขาต้องการ
ในเวลานี้เขารู้แล้วว่า ตราบใดที่ตัวเองเสียชีวิต ก็จะสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ ดังนั้นหลังจากที่เขาแต่งงานกับอารียาได้ไม่นาน ก็ฆ่าตัวตาย
เริ่มต้นชีวิตใหม่ ครั้งนี้รพีพงษ์กลับมาสู่ตอนที่ตัวเองเพิ่งแต่งงานเข้าตระกูลฉัตรมงคล นั่นเป็นความโชคดีของเขามากที่ไหว้บูชาวฤนท์ธมเป็นอาจารย์ เพียงแต่ในเวลานี้ เขารู้แล้วว่าวฤนท์ธมก็คือชัชพิสิฐ ดังนั้นเขาเริ่มเกิดการต่อต้านต่อวฤนท์ธม
ในเวลานั้นเขายังมีความทรงจำเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ทั้งหมด ดังนั้นเขาจากวฤนท์ธมไปแล้ว อาศัยความทรงจำของตัวเอง พัฒนาเพิ่มความแข็งแกร่งถึงแดนดั่งเทพชั้นยอด จากนั้นคิดหาทางฆ่าวฤนท์ธม ยุติความชีวิตที่จอมปลอมของเขา
เห็นได้ชัดว่า สิ่งนี้ก็ไม่สามารถทำให้รพีพงษ์พอใจได้ ดังนั้นเขาจึงเลือกเริ่มต้นชีวิตใหม่อีก
เขาตั้งใจที่จะทดลองต่อไป จนกว่าจะหาชีวิตแบบนั้นที่ตัวเองอยากได้มากที่สุดพบ
รพีพงษ์เริ่มต้นเกิดใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ละครั้ง เขาก็จะมาถึงในช่วงเวลาที่แตกต่างไปจากชีวิตของตัวเอง โดยอาศัยความทรงจำของตัวเอง เขียนเรื่องราวทั้งหมดที่ตัวเองไม่พอใจขึ้นมาใหม่
แต่ว่าต่อให้ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาหลายร้อยครั้ง เขาก็ยังคงไม่สามารถสร้างชีวิตแบบนั้นที่ตัวเองต้องการออกมาได้
ในท้ายที่สุด หลังจากที่เขาเริ่มต้นชีวิตเกิดใหม่ มาถึงช่วงเวลาก่อนหน้าที่เขาจะมาตามหาอาจารย์ที่บนเกาะ
ครั้งนี้เขาไม่ได้ตามหาอาจารย์ทันที แต่กลับมาที่เกียวโต มาหาปวัตรปวิชสองพี่น้อง ฆ่าพวกเขาทั้งสองคน จากนั้นก็จัดการให้อารียาและหนูลินตรงไปอยู่ที่สำนักงานใหญ่ของกลุ่มสิงโตทันที
หลังจากนี้ เขาถึงไปบนเกาะนั้น จากนั้นตอนที่ชัชพิสิฐตั้งใจจะยึดครองตัวเอง โดยอาศัยกระบี่สยบเซียน และฆ่าเขา
ครั้งนี้รพีพงษ์รู้สึกว่าชีวิตของตัวเองไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจอีกทั้งนั้น เขาได้นำเรื่องที่ในใจของตัวเองเสียใจมากที่สุด แก้ไขแล้ว อารียาไม่ได้ทานยาพันพิษลงไป ชัชพิสิฐก็เสียชีวิตแล้ว และทุกอย่างกลับมาในเส้นทางที่ถูกต้อง
ที่สำคัญในชีวิตใหม่ครั้งล่าสุดของรพีพงษ์ คนในทวีปโอชวินสร้างช่องทางในอากาศไม่สำเร็จ พวกเขาไม่สามารถเข้ามายังโลกได้ และภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดบนโลกก็ได้ถูกจัดการแล้ว
ในครั้งนี้ รพีพงษ์รู้สึกว่าชีวิตของตัวเองสมบูรณ์แบบมาก
แม้ว่าการเกิดใหม่หลายร้อยครั้งก่อนหน้านั้น เขาได้เปลี่ยนแปลงหลายครั้งมาก แต่ว่าสิ่งเหล่านั้นที่เปลี่ยนแปลงไปก็เป็นเพียงอดีตที่ผ่านไปเท่านั้น ในหัวสมองของเขา ยังมีความทรงจำที่ไม่วันลบเลือนไปได้
ดังนั้นต้องการให้ชีวิตของตัวเองกลายเป็นสมบูรณ์แบบ ถ้านั้นก็มีเพียงเปลี่ยนแปลงอนาคต
อยู่ในชีวิตที่ใกล้จะสมบูรณ์แบบนี้ รพีพงษ์ถลำลึกไปทั้งหมด
อารียาไม่ได้โดนยาพิษ คนของทวีปโอชวินไม่ได้บุกรุก เขาไม่จำเป็นต้องไปกังวลอะไร เขาเพียงต้องพาภรรยาและลูกสาวของตัวเอง ไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ดังนั้นเขาจึงค่อยๆลืมไปว่าแท้จริงแล้วตัวเองกำลังประสบกับการเกิดใหม่ เขาคิดว่านั่นก็คือชีวิตของตัวเขาเอง ดังนั้นเขาไม่ต้องการที่จะตื่นขึ้นมาอีกต่อไป เขาเพียงต้องใช้วิถีชีวิตไปตามปกติ ก็เพียงพอแล้ว
ทั้งหมดนี้ ก็เกิดขึ้นในหัวสมอง เขาประสบกับการเกิดใหม่หลายร้อยครั้ง ในโลกแห่งความเป็นจริง เวลาผ่านไปเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นเอง
ในเวลานี้รพีพงษ์กำลังนอนอยู่บนพื้นของช่องทาง ด้วยท่าทางที่สงบสุข ดูไปแล้วเหมือนกำลังฝันดีเป็นอย่างมาก
ชายวัยกลางคนและหญิงสาวยืนมองเห็นฉากนี้อยู่ที่ทางเข้า ต่างก็ส่ายหัวและถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
“ดูเหมือนว่าสุดท้ายเขาจะไม่สามารถผ่านการทดสอบในครั้งนี้ ตอนนี้เขาน่าจะใช้ชีวิตตามที่ตัวเองต้องการแล้ว และจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกตลอดกาล”ชายวัยกลางคนเอ่ยปากพูด
ทุกคนที่นอนอยู่ในช่องทางเดินเกิดใหม่ ไม่เคยมีใครเดินออกมาก่อน
สิ่งนี้เป็นข้อสรุปในช่วงหลายปีผ่านมา ที่พวกเขาสรุปออกมาได้
นอนลงไป ก็หมายถึงถลำลึกลงไปทั้งหมด ไม่มีความหวังใดๆอีก
หญิงสาวก็มองไปที่ช่องทางเดินเกิดใหม่ด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนแวบหนึ่ง เอ่ยปากพูดว่า: “บางทีช่องทางเดินเกิดใหม่ที่เจ้านายตั้งไว้เป็นด่านที่สาม ก็เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นผ่านการทดสอบ ต่อให้คนที่มีพลังมากแค่ไหน จะต่อต้านชีวิตที่ช่องทางเดินเกิดใหม่ให้ได้อย่างไร”
“ในเมื่อชีวิตสมบูรณ์แบบแล้ว จะตื่นขึ้นมาอีกทำไม แม้ว่านั่นจะเป็นเรื่องไม่จริงแล้วยังไง”
“ตอนนี้ ฉันเข้าใจความหมายของคำพูดที่เจ้านายพูดไว้ในปีนั้นแล้ว”
ทั้งสองคนต่างส่ายหัว จากนั้นก็ตั้งใจหันจะหลังออกจากที่นี่ไป
ครั้งนี้คนที่มารับการทดสอบ ล้มเหลวไปแล้ว
แต่ในขณะที่พวกเขาจะจากไป เสียงที่ที่ไร้ตัวตนไม่พอใจรู้สึกไม่เป็นธรรมก็ดังก้องอยู่ในช่องทางนั้น
“นี่เป็นการทดสอบห่วยๆอะไรเนี่ย เรื่องแบบนี้ ไม่มีโอกาสใดๆทำลายจุดจบได้เลย ไม่รู้จริงๆว่าชูร่าที่ซื่อเซ่อคนนั้นคิดได้อย่างไร”
ทันทีที่เสียงลดลง รพีพงษ์ที่นอนอยู่บนพื้นถูกแสงสีแดงห่อหุ้มไว้ ต่อจากนั้น ร่างกายของเขาก็ลอยขึ้นมา และบินไปที่ปลายทางของช่องทาง
