ในขณะที่ขับรถ โทรศัพท์ของรพีพงษ์ก็ดังขึ้นมา เขาหยิบโทรศัพท์มองไปแวบเดียวที่แท้ก็เป็นท่านวิทย์ที่โทรมา
รพีพงษ์ให้สัญญาณนลินขับรถด้วย และรับสายโทรศัพท์
“ท่านวิทย์ โทรมาหาผมมีธุระอะไรเหรอ?” รพีพงษ์ถามด้วยใบหน้าที่มาพร้อมกับรอยยิ้ม
“ชายหนุ่ม จากกันครั้งก่อนก็ไม่ได้พบกันเป็นเวลานาน พอดีว่าฉันกำลังปฏิบัติภารกิจในเมืองของนาย มีเวลามาพบเจอกันมั้ย?” ท่านวิทย์ถาม
“ได้ ผู้อาวุโสอย่างท่านรอสักครู่ ตอนนี้ผมจะไปเยี่ยมเพื่อนท่านหนึ่ง เดี๋ยวค่อยติดต่อท่านทีหลัง” รพีพงษ์ด้วยการแสดงสีหน้าเข้มงวด ตอบกลับด้วยความเคารพ
“ก็ได้ ชายหนุ่ม รอโทรศัพท์จากนาย ไม่เจอไม่กลับ” ท่านวิทย์วางสายโทรศัพท์ไปด้วยความพอใจ
รถของนลินขับได้เร็วมาก ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาลที่ผลอุดมอยู่
รพีพงษ์เตรียมไปดูผลอุดมก่อนว่าตอนนี้อาการเป็นอย่างไรบ้าง ถ้ามีความจำเป็น เขาจะลงมือช่วยเหลือด้วยตัวเอง
ในโรงพยาบาลในเวลานี้ ผลอุดมเพิ่งถูกเข็นออกจากในห้องฉุกเฉิน เนื่องจากการผ่าตัดยังอยู่ในระยะการดมยา ผลอุดมยังไม่ฟื้นตัว
ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง นลินพารพีพงษ์เดินเข้าไป เมื่อเห็นผลอุดมที่นอนอยู่บนเตียง ในที่สุดนลินก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาของตัวเองไว้ได้ กระโจนไปที่ข้างเตียง และจับมือของผลอุดมไว้
“คุณหนู คุณหมอบอกว่าคุณท่านพ้นขีดอันตรายแล้ว”
พ่อบ้านที่ยืนอยู่ข้างๆรีบเอ่ยปากพูด
เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อบ้าน ในที่สุดหัวใจที่วิตกกังวลอยู่ของนลินก็โล่งอกลงมา
ในเวลานี้รพีพงษ์เดินถึงที่ข้างเตียง เตรียมใช้พลังจิต ดูอาการผ่าตัดของผลอุดม
ในเวลานี้ผลอุดมลืมตาขึ้นมา ส่งเสียงที่อ่อนแอออกมา
“นลินลูกมาแล้ว หาคุณรพีพบมั้ย?”
ในเวลานี้ผลอุดมได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว นลินรีบดึงรพีพงษ์มาแล้วพูดกับผลอุดมว่า
“หนูพาคุณรพีมาแล้ว”
“คุณรพี ขอร้อง คุณได้โปรดช่วยตระกูลพวกเราด้วยเถอะ”
เมื่อผลอุดมเห็นรพีพงษ์ก็พยายามลุกขึ้นมานั่งทันที รพีพงษ์รีบพยุงเขาๆไว้ทันที ในใจเต้นเล็กน้อย
ร่างกายของผลอุดมล้มลงกลายเป็นแบบนี้ ยังห่วยใยตระกูลณัฐรัชต์ ความรับผิดชอบแบบนี้ ทำให้ในใจของรพีพงษ์ตื้นตัน
“ในระหว่างทางนลินได้บอกทุกอย่างกับผมแล้ว คุณพักรักษาให้หายดีก่อน ผมช่วยพวกคุณอย่างแน่นอน”
ผลอุดมก็รู้ดี รพีพงษ์มีพลังที่แข็งแกร่งมากเพียงใด ดังนั้นได้ยินคำพูดนี้ ก็วางใจในทันที
“ถ้าอย่างนั้น ผมก็ขอร้องคุณแล้ว”
ในเวลานี้ในตระกูลณัฐรัชต์ยุ่งวุ่นวายจนเหมือนโจ๊กหนึ่งหม้อแล้ว กองกำลังของผลอุดม ตอนนี้เกือบจะถึงขั้นจนมุมของชีวิตแล้ว
ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของโรเบิร์ต และปิยะพลที่ควบคุมตระกูลณัฐรัชต์ก่อนหน้านี้ก็ถูกฆ่าแล้ว คนในตระกูลณัฐรัชต์ที่เหลือถูกกักบริเวณในบ้านตระกูลณัฐรัชต์
โรเบิร์ตยืนอยู่กลางห้องประชุม และตะโกนเสียงดังอย่างเย่อหยิ่ง
“ในเมื่อผู้ดูแลรับผิดชอบก็ถูกฉันฆ่าตายแล้ว ถ้าอย่างตอนนี้ ฉันก็ควรเป็นใหญ่ในบ้านใช่มั้ย?”
“โรเบิร์ต ทางที่ดีนายอย่าเย่อหยิ่งเกินไป แม้ว่าพวกเราจะอยู่ในกำมือของนาย แต่ผลอุดมยังอยู่ นายยังไม่มีสิทธิ์มาพูดที่นี่!”
ทันใดนั้นก็มีคนเอ่ยปากตะโกนด้วยความโกรธ
“ฮ่าๆ ฉันยังไม่มีสิทธิ์พูด ตอนนี้ฉันก็จะบอกแกให้ ไม่นึกเลยว่าผลอุดมจะกล้าฆ่าลูกชายของฉันตาย เขาก็มีเพียงตายทางเดียวเท่านั้น”
โรเบิร์ตตะคอกใส่คนเมื่อกี้นี้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ
“แค่ลูกนอกสมรสเท่านั้นเอง เขาตายไปแล้วก็ตายไปแล้ว หรือว่าแกกับคนข้างนอกทำให้ตระกูลพวกเราล่มสลาย เขาก็สามารถฟื้นขึ้นมาได้อีกครั้งเหรอ?”
คนคนนั้นเอ่ยปากพูดอีกครั้งในทันที ในน้ำเสียงไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย
“ฆ่าเขาแล้วเอาไปให้สุนัขกิน”
ลูกน้องของโรเบิร์ตลากผู้ชายคนนั้นออกไปทันที ในไม่ช้าด้านนอกก็มีเสียงสุนัขเห่าดังมาอย่างฉับพลัน และเสียงร้องโอดโอยเจ็บปวดมาเป็นพักๆ
ผู้คนในห้อง ได้แต่มองดูกันไปมา ต่างก็ถูกพฤติกรรมที่โหดร้ายของโรเบิร์ต ทำให้หวาดกลัว
“ช่างเถอะๆ ในความคิดของฉันผลอุดมทำเรื่องนี้ ไม่ค่อยจะเหมาะสมจริงๆ เนื่องจากลงมือฆ่าคนในตระกูลตัวเอง ถ้านลินถูกฆ่า เกรงว่าผลอุดมก็ไม่เสียดายของแลกเปลี่ยนทุกอย่างทำเรื่องแบบนี้ออกมา”
“ฮ่าฮ่าฮ่า คำพูดนี้สิถึงพูดได้เข้าท่าจริง เด็กคนนี้มีความตื่นตัว ฉันต้องให้ตำแหน่งที่ดีกับนายอย่างแน่นอน!”
โรเบิร์ตหัวเราะเสียงดังขึ้นมาทันที เต็มไปด้วยความเห็นดีเห็นชอบมองไปที่คนอยู่ข้างๆคนนั้น
ความจริงโรเบิร์ตไม่ได้สนใจว่าลูกนอกสมรสคนนั้นของเขาจะเป็นหรือตาย เหตุผลที่เขาทำทั้งหมดนี้ เขาเพียงแค่ต้องการโอกาสที่จะแย่งชิงตำแหน่งของตระกูล
สองตระกูลที่โรเบิร์ตรวมตัวกันก่อนหน้านี้ได้กล่าวว่า ตราบใดที่เขาสามารถโค่นล้มตระกูลณัฐรัชต์ที่เหลือได้ ตำแหน่งนายใหญ่ของตระกูลณัฐรัชต์ก็เป็นของตัวเอง
โรเบิร์ตเดินมาถึงห้องโถงอย่างรวดเร็ว เอ่ยปากถามลูกน้องที่อยู่ข้างๆ
“ตอนนี้มีข่าวคราวของนลินมั้ย?”
มีคนเดินมาจากข้างหลังหนึ่งคนทันที เอ่ยปากพูดว่า
“นายใหญ่ ตามความต้องการของท่าน ผมได้จัดให้ผลอุดมอยู่ในโรงพยาบาลของพวกเราแล้ว เมื่อกี้นี้ นลินก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องผู้ป่วยของผลอุดมแล้ว”
“บัดซบ! เรื่องสำคัญขนาดนี้ แกไม่บอกฉันเร็วกว่า?” โรเบิร์ตก็ตบหน้าของคนคนนั้นอย่างรุนแรง ลูกน้องคนนั้นไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรสักคำ
โรเบิร์ตบีบนิ้วมือ สีหน้าก็บึ้งตึงไม่พอใจ
ลูกชายของตัวเองตายด้วยอุบัติเหตุ โรเบิร์ตไม่เคยสนใจมาตั้งแต่ไหนแต่ไร สิ่งที่เขาสนใจ ก็คือตำแหน่งของตัวเอง
เรื่องของลูกชาย เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น จุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาควบคุมอำนาจใหญ่!
ตั้งแต่ที่โรเบิร์ตเริ่มแย่งชิงตำแหน่ง จนถึงผลอุดมเข้ารักษาในโรงพยาบาล ตอนนี้คนที่เป็นใหญ่ในทั้งตระกูลณัฐรัชต์ ก็มีเพียงนลิน ที่ไม่อยู่ในการควบคุมของเขา
จับตัวนลินได้ แผนการทุกอย่างถึงจะเรียกว่าสำเร็จลุล่วง
“พวกเราก็ควรไปเจอยัยนั่นแล้ว”
เมื่อท้องฟ้าค่อยๆมืดลง รพีพงษ์อยู่เป็นเพื่อนในห้องผู้ป่วยกับผลอุดและนลิน เพราะเขารู้ว่าผลอุดมเป็นเพียงเหยื่อล่อที่โรเบิร์ตจะจับตัวนลิน
เขาเพียงต้องรอให้ฝ่ายตรงข้ามมาหาถึงที่ก็พอแล้ว
ในขณะนี้ รพีพงษ์ได้ติดต่อกับพ่อบ้านในบ้านแล้ว เงินทุนจำนวนมากมายได้ถูกรวบรวมไว้แล้ว เพื่อที่เขาจะสามารถถอนได้ตลอดเวลา สะดวกในการจัดการกับอีกสองตระกูลใหญ่
ในเวลานี้ ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดออกอย่างกะทันหัน และโรเบิร์ตก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
