บทที่ 1235 ระดับสูงอย่างดี
“ใช่แล้ว ผมเป็นพยานได้ ว่านี่เป็นยาเม็ดตั้งสมาธิที่ทำออกมาจากมือของรพีพงษ์จริงๆ ！” ปยุตพูดอย่างมั่นใจมาก
“เอ่อ แต่นี่เป็นยาระดับต่ำที่ดีที่สุดเลยนะเนี่ย！อีกอย่าง ยิ่งตกใจกว่านั้นก็คือ ยาระดับต่ำอย่างดีเม็ดนี้ ยังมีชี่ยาผุดออกมาด้วย ต่อให้เป็นยาระดับสูงแค่ไหน ก็ไม่มีชี่ยาแบบนี้” จิรภัทรชื่นชม
ชี่ยาที่ว่านี้ ก็เหมือนกับจิตวิญญาณของอาวุธนั้นๆ
ขอเพียงคนที่กลั่นยามีทักษะสูงส่ง ขณะที่กลั่นยานั้น จิตใจไม่ฟุ้งซ่าน พลังจิตได้รวมเข้ากับตัวยา ก็จะเกิดเป็นชี่ยา
ถึงแม้จะเป็นยาที่ระดับต่ำ แต่พอมีชี่ยาอยู่ด้วย ราคาก็จะสูงขึ้นหลายเท่า ถึงขนาดแพงกว่ายาระดับกลางได้เลย
“เจ้าปยุต ครั้งก่อนที่เห็นชี่ยา ก็เมื่อตอนที่คุณทำยาระดับสูงเม็ดนั้น สมัยหลายสิบปีที่แล้ว ไม่คิดเลยว่า เมื่อมาถึงมือของรพีพงษ์ ก็มาพบชี่ยาในยาเม็ดระดับต่ำแบบนี้” จิรภัทรกล่าวชม
ปยุตพยักหน้า “ใช่น่ะสิ ตอนนั้นผมปลีกตัวบำเพ็ญอยู่3เดือน ถึงทำยาระดับสูงแบบนั้นออกมาได้ เวลาก็ผ่านไปเป็น10ปีแล้ว ผมในตอนนี้ เกรงว่าจะไม่มีความสามารถทำยาระดับนั้นออกมาได้อีกแล้ว”
“รพีพงษ์ ช่างเป็นคนมีพรสวรรค์ที่ฟ้าประทานมาจริงๆ ！”
จิรภัทรก็ชื่นชมในใจว่า ที่คนเก่งเป็นคนเก่งได้ ก็เพราะว่าเข้าเรียนอะไรหลายๆ อย่างได้เร็ว แถมยังเก่งกว่าคนทั่วไป
“เอ่อ แล้วตอนนี้เขาทำอะไรอยู่ล่ะ? รู้หรือยังว่าตนเองทำยาที่มีชี่ยาออกมาด้วย?” จิรภัทรถาม
“เขายังไม่รู้”
ปยุตตอบไป “แต่ว่า ผมได้เอาสูตรอีกแบบให้เขาไป คาดว่า ตอนนี้เขาคงจะกำลังกลั่นยานั่นอยู่”
“ยาอะไร?” จิรภัทรถาม
ปยุตมองจิรภัทร แล้วพูดเบาๆ ว่า “ยาเม็ดเหอชี่”
“ยาเม็ดเหอสเต๊ก” จิรภัเข้าฌานก็ลากปเท่เข้ามาพูดว่า “คุณหมายความว่า คุณให้เขาได้ลองทำยาระดับสูงเลยงั้นหรือ?”
“ถูกต้อง ผมก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าจุดสูงสุดของรพีพงษ์อยู่ตรงไหน” จิรภัทรตอบตามตรง
“ใช่ คุณพูดถูก คนที่สามารถทำให้ยาระดับมีชี่ยาออกมาได้ ถ้ามัวแต่ทำยาระดับต่ำ ก็จะเสียดายฝีมือเปล่าๆ”
พูดจบ จิรภัทรก็ลากไปปยุต “ไป เดี๋ยวผมไปกับคุณด้วย ไปดูสิว่ารพีพงษ์จะมีอะไรที่ทำให้เราตื่นเต้นอีกไหม”
สองคนเดินตามกันไป แล้วเดินกลับเข้าไปทางในถ้ำ
ด้านในถ้ำในตอนนี้ เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของยาสมุนไพร
จิตวิญญาณเทพออกท่องภวังค์ รพีพงษ์ที่หลับตาอยู่ ก็รู้สึกกับสิ่งที่กำลังสัมผัสอยู่ทุกอย่าง
“ยาเม็ดตั้งสมาธิเมื่อครู่ทำออกมาล้มเหลว ครั้งนี้ จะต้องตั้งใจมากกว่าเดิมหน่อย！”
รพีพงษ์คิดในใจ แล้วก็ตั้งใจมากกว่าเดิมหลายเท่า
รพีพงษ์ในตอนนี้ ก็เข้าสู่ห้วงภวังค์ ในหัวของเขา มีแต่เรื่องที่กำลังกลั่นยาอยู่อย่างเดียว โดยไม่สนใจสิ่งอื่น
จากเวลาที่เดินไปเรื่อยๆ รพีพงษ์ก็ยิ่งพบว่า ยาเม็ดนี้ต้องการพลังจิตวิญญาณเทพ มากกว่ายาเม็ดตั้งสมาธิเมื่อครู่นี้หลายเท่า
“ดูเหมือนว่า ยาเม็ดตั้งสมาธิเม็ดก่อนหน้านี้ ตนเองจะไม่ได้พยายามอย่างจริงจัง ถ้าทำเต็มที่ล่ะก็ ต่อให้เป็นยาระดับต่ำ ก็คงจะทำให้คนตกใจกันไม่น้อยเลยทีเดียว”
“ยาระดับต่ำก็สูญเสียจิตวิญญาณเทพขนาดนี้ ไม่รู้ว่ายาชั้นเลิศจะเป็นอย่างไร?”
รพีพงษ์คิดในใจ เขาก็ยังคงใช้มือทำยาที่ดูเหมือนจะเป็นยาระดับต่ำนั้นต่อไป โดยไม่รู้ว่า ยาเม็ดระดับสูงกำลังจะเสร็จสมบูรณ์โดยมือของเขา
“ขั้นตอนสุดท้ายแล้ว！”
รพีพงษ์กระตุกประสาท แล้วเริ่มขั้นตอนการหลอมรวมขั้นสุดท้าย
ขั้นตอนนี้ เป็นขั้นตอนที่สำคัญพอดู จะตัดสินว่ายาจะอยู่ในระดับไหนก็ตัดสิ้นที่ขั้นตอนนี้ จะต้องทำให้ถึงขั้นที่จิตใจและจิตวิญญาณเทพหลอมรวมเป็นหนึ่ง
หากจากนั่นไม่ไกล ปยุตก็ถูกจิรภัทรเดินทิ้งห่างออกไปอย่างไกล
“ไอจิรภัทร รอกันด้วยสิ！” ปยุตตะโกนอยู่ด้านหลัง
“คุณนี่นะ ปกติก็บอกแล้วว่าให้เบาๆ ดื่มเหล้าหน่อยก็ไม่ฟัง เป็นไงล่ะ ระยะทางแค่นี้ก็เดินไม่ไหวเสียแล้ว！” จิรภัทรพูดไป ฝีก้าวก็เริ่มช้าลง
ผ่านไปพักใหญ่ ทั้งสองคนก็ห่างจากถ้ำนั้นไปเกิน100เมตรแล้ว
ทันใดนั้น จิรภัทรที่เดินอยู่ข้างหน้าก็หยุดฝีเท้าลง จนเกือบทำให้ปยุตเดินตามมาชนเข้าให้！
“ตาแก่นี่ อยู่ดีๆ จะหยุดทำไม！” ปยุตเกาหัวพูด
“อย่าเพิ่งพูด ลองดมดูสิ ได้กลิ่นอะไร！”
จิรภัทรพูดไป ภายใต้อารมณ์ที่ตื่นเต้นก็ครึกครื้นขึ้นมา
ปยุตก็ขยับจมูก สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นตื่นตกใจขึ้นมา
“นี่มัน…….กลิ่นหอมของยา！หรือว่า ยาเม็ดเหอชี่ เขาจะทำสำเร็จแล้วงั้นหรือ?”
จิรภัทรพยักหน้า “ไป พวกเราเข้าไปดูกัน”
ครั้งนี้ ทั้งสองคนเดินเร็วกว่าตอนแรกมาก
ยาเม็ดระดับสูงเม็ดหนึ่ง กำลังออกมาให้ยลโฉม ถึงแม้จะเป็นสำนักเทพยาเซียน แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถทำมันออกมาได้ มีแต่ผู้อาวุโสและศิษย์เอก ถึงจะมีความมั่นใจที่จะทำสำเร็จ
แต่รพีพงษ์ ทำเพียงแค่ครั้งที่สองเท่านั้น พรสวรรค์แบบนี้ มันช่างน่ากลัวจริงๆ ！
พอเดินมาเพิ่งถึงทางเข้าถ้ำ ปยุตก็เห็นว่าตะเกียงในห้องถูกจุดขึ้นมาแล้ว
ดูเหมือนว่ารพีพงษ์จะทำเสร็จหมดแล้ว
.” ผมทำเสร็จแล้วครับ”
ในมือรพีพงษ์ก็ถือยาเม็ดสีดำอยู่ แล้วก็พูดกับปยุตที่เดินเข้ามา
พอเห็นจิรภัทรทางด้านหลัง รพีพงษ์ก็แปลกใจเล็กน้อย
จิรภัทรยิ้มพูดว่า “คืนนี้ผมนอนไม่หลับ ก็เลยมาดูหน่อย เป็นไง ยาเม็ดนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”
รพีพงษ์พยักหน้า แล้วก็เอายายื่นให้พวกเขา
“ครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเทียบกับยาเม็ดตั้งสมาธิแล้วเป็นอย่างไรบ้าง ไม่คิดเลยว่า ไม่คิดเลยว่ายาเม็ดทั่วไป จะใช้เวลาและสมาธิขนาดนี้”
รพีพงษ์ถอนหายใจพูด “ดูเหมือนว่า วิชาการกลั่นยาจะไม่ง่ายอย่างที่คิด ผมประเมินตนเองสูงไป”
ส่วนในตอนนี้จิรภัทรและปยุตสองคน ก็มองยาเม็ดเหอชี่ที่ยื่นเข้ามา สายตาก็เป็นประกาย
มีไอสีดำปกคลุมไปทั้งยาเม็ดเหอชี่
ระดับสูงอย่างดี！แถมยังเป็นยาที่มีชี่ยาอยู่ด้วย！
“รพีพงษ์ คุณ….เป็นคนอัจฉริยะจริงๆ ！” จิรภัทรพูดอย่างชื่นชม
จากนั้น พอรพีพงษ์ได้ยินคำชมอย่างนั้น ก็รู้สึกเอะใจ
“อัจฉริยะงั้นหรือ ยาระดับต่ำยังใช้เวลาทำนานขนาดนี้ ใช้เวลาไปเกือบ2ชั่วโมง ตอนนี้ผมยังสงสัยในตัวเองอยู่เลย” รพีพงษ์สายหัว
ปยุตก็พูดในใจว่า ตอนนั้นตนเองอยู่ในระดับขั้นสุดยอดนั้น จะทำยาเม็ดระดับสูงสักเม็ด ก็ต้องปลีกตัวบำเพ็ญไปตั้งหลายวัน ไอ้หมอนี่กลับดี ใช้แค่2ชั่วโมง ก็สามารถทำยาเม็ดระดับสูงที่ไม่ได้มีคุณภาพแย่กว่าตนเองออกมาได้
จิรภัทรและปยุตก็ยิ้มมองหน้ากัน
“พวกคุณขำผมหรือครับ?” รพีพงษ์ถามเสียงเย็นๆ
“ใช่ที่ไหนล่ะ”
จิรภัทรก็รีบพูดว่า “รพีพงษ์ ผมบอกว่าคุณเป็นอัจฉริยะ แต่ไม่ได้มีใจคิดจะหัวเราะเยาะคุณเลย เพราะว่า ยาเม็ดเหอชี่ที่คุณทำออกมานี้ เป็นยาเม็ดระดับสูง！”
“ยาเม็ดระดับสูงงั้นหรือ?”
รพีพงษ์แปลกใจ แล้วก็พูดกับปยุตว่า “ไหนคุณบอกว่า นี่มันเป็นยาเม็ดทั่วไปไงครับ?”
“ผมตั้งใจบอกไปแบบนั้น จุดประสงค์ก็เพื่อนจะจุดประกายความสามารถในตัวคุณออกมา ดูเหมือนว่าตอนนี้จะสำเร็จแล้ว” ปยุตพยักหน้าพูด
จุดประกายความสามารถผมงั้นหรือ?
ตาแก่นี่ โกหกก็บอกมาเถอะ ทำมาเป็นพูดสวยหรู
แต่ว่า ครั้งนี้ความมั่นใจของรพีพงษ์ก็กลับมาอีกครั้ง
กลั่นยา2ครั้ง สำเร็จทั้ง2ครั้ง แถมครั้งที่2 ยังสามารถกลั่นยาเม็ดระดับสูงได้
ความเร็วแบบนี้ ทำให้เป็นที่น่าตกใจ
“ยาเม็ดนี้ จะ……” ปยุตมองรพีพงษ์
รพีพงษ์ก็เข้าใจ “ถ้าคุณชอบ ผมก็ให้คุณไปเลยครับ ผมไม่หวงอยู่แล้ว อย่างมากก็ทำมันขึ้นมาใหม่อีกเม็ด”
“ได้ คุณเป็นคนพูดเองนะ”
ปยุตก็รีบเอายาใส่กระเป๋าไป กลัวรพีพงษ์จะเปลี่ยนใจ
สำหรับปยุตแล้ว วันนี้ถือว่าได้ของดีมากมาย
ยาที่มีชี่ยาทั้ง2เม็ด เอาสักเม็ดไปขายที่ตลาด ก็ล้วนถูกนับว่าเป็นยาเม็ดเสินตาน
เงินค่าเหล้าของตนเองในอนาคตหลายปี ก็จะมีสำรองไว้แล้วล่ะ！
พอจิรภัทรกลับออกไป รพีพงษ์ก็ถามว่า “พวกเรา…..เรียนกันต่อไหมครับ?”
“ต่ออีกหรือ?” ปยุตถามอย่างตกใจว่า “คุณไม่เหนื่อยหรือไง?”
รพีพงษ์ก็ยืดเส้นยืดสาย รู้สึกว่ายังไหว
ปยุตก็บอกว่า “เอาเถอะ รีบไปพักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ พวกเราจะเข้าสู่การเรียนการกลั่นยาชั้นเลิศ”
“ยาชั้นเลิศงั้นหรือ?” รพีพงษ์มีความสนใจอย่างมาก
ปยุตก็พูดสีหน้านิ่งๆ ว่า “ยาชั้นเลิศไม่เหมือนกับยาปกติทั่วไป การกลั่นมันออกมา จะต้องมีความรับรู้ที่มากกว่าคนปกติทั่วไป พอวันพรุ่งนี้คุณก็รู้เอง”
รพีพงษ์พยักหน้า
ตนเองมาครั้งก่อน ก็มาเพื่อเอาสูตรยายาชั้นเลิศ3อย่าง มาให้แก่สำนักเทพยาเซียน
ครึ่งปีผ่านไป ยาชั้นเลิศยังไม่ถูกทำสำเร็จออกมาสักเม็ด คิดดูก็น่าจะรู้ว่า มันจะต้องมีอะไรยากลำบากแน่นอน
ไปพักผ่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน！
บนที่นอน ปยุตก็นอนกรนไปนานแล้ว
