กลุ่มสิงโตที่อยู่ด้านหลังภูเขา เป็นสถานที่ที่ธีรพัฒน์อยู่อาศัยมากว่าหลายปี แต่ว่าตอนนี้ กลับว่าเป็นสถานที่คุมขังนีย์และคนอื่นๆ
ชาคริตและเมฆที่น่าสงสาร พวกเขาสองคนมาที่นี่เป็นครั้งแรก ยังไม่ทันได้ชื่นชมความสูงตระหง่านและความงดงามของเทือกเขาคุนหลุน ไม่เพียงแค่เจ็บหนัก ยิ่งไปกว่านั้นกลายเป็นนักโทษอีกด้วย
ภายในตัวภูเขาอับชื้น ข้างในเต็มไปด้วยกลิ่นอายของไอน้ำ
รพีพงษ์มาถึงที่นี่ ยังไม่ทันได้เข้าไป กลับเห็นมังกรและพวกคุ้มกันอยู่ที่หน้าประตู
“เจ้าสำนัก” มังกรพูดทักทายรพีพงษ์
“พวกเขาเป็นยังไงบ้าง ได้พูดอะไรบ้างหรือเปล่า” รพีพงษ์เอ่ยถาม
มังกรส่ายๆหน้าแล้ว : “ผู้ชายสองคนนั้นได้รับบาดเจ็บหนัก พูดไม่ออกเลยสักคำ และดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นห่วงบาดแผลของทั้งสองคนมาก ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกหดหู่ใจ ”
รพีพงษ์มีสีหน้าที่เรียบเฉย ก้าวเท้าตรงเข้าไป
ตอนที่กำลังผ่านข้างกายของหงส์ รพีพงษ์กลับว่าได้ยินเสียงบ่นพึมพำของหงส์ : “เหอะ เป็นอย่างที่คิดไว้ ผู้หญิงที่มีหน้าตาสะสวยก็จะมีข้อดี”
รพีพงษ์หยุดก้าวเดินพร้อมมองไปยังหงส์ : “ที่คุณพูดหมายความว่ายังไง？หรือว่าคุณคิดว่าผมเป็นคนที่ให้ความใส่ใจกับคนที่หน้าตาดีงั้นเหรอ？”
“แล้วไม่ใช่เหรอ？” หงส์เงยหน้ามองรพีพงษ์พร้อมเอ่ยพูดว่า : “ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคุณเห็นว่าเธอมีหน้าตาสะสวย งั้นทำไมเมื่อตะกี้ถึงไม่ฆ่าเธอล่ะ？”
“คุณเข้าใจผิดแล้ว ที่ผมไม่ฆ่าเธอ ไม่ใช่เพราะว่าเธอสวย ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็ไม่ได้สวยขนาดนั้น ขนาดที่ว่าเมื่อเปรียบเทียบกับคุณแล้ว ยังด้อยกว่ามาก” รพีพงษ์พูดพร้อมยิ้มเยาะ
หงส์ได้รับการชื่นชมจากรพีพงษ์ซึ่งๆหน้า สีหน้าก็แดงระเรื่อขึ้นมาแล้ว พูดเสียงเล็กเสียงน้อย : “คนแบบคุณเนี่ย ยังมีท่าทางของการเป็นเจ้าสำนักบ้างไหม พูดแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะ”
“มันก็ใช่อยู่แล้วไง ผมชอบผู้หญิงที่มีความเป็นผู้ใหญ่” รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ
สีหน้าของหงส์ก็ยิ่งแดงก่ำ รพีพงษ์กลับว่ายิ้มเบาๆ หันหลังเดินเข้าไปในภูเขา
ผ่านไปนานมาก หงส์ถึงได้สัมผัสว่าในคำพูดของรพีพงษ์ยังมีความหมายอีกอย่างหนึ่ง
“ใช้ได้เลย รพีพงษ์ คุณว่าฉันแก่！”
……
หลังจากที่เดินเข้าไปในภูเขา รพีพงษ์ก็ได้เห็นนีย์และพวกทั้งสามคนอย่างทันที
ในเวลานี้ ทั้งสามคนต่างก็ถูกมัดไว้กับโซ่ที่ทำมาจากสเตนเลสโดยผูกมัดไว้กับโขดหินของภูเขาทั้งสามก้อน
เมฆและชาคริตทั้งสองคนก้มหน้าลง เสื้อผ้าของพวกเขาขาดรุ่งริ่ง เมื่อเทียบกับตอนที่เพิ่งจะมาถึงที่นี่ เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก
และนีย์ที่ไม่ได้เป็นไข้ไทฟอยด์ที่มีแววตาว่างเปล่า หลังจากที่ได้เห็นรพีพงษ์ ก็ไม่ได้มีการตอบสนองที่มากเกินไปอะไร
หินใหญ่สามก้อนที่อยู่ตรงหน้า ธมกรฉายาหนูบินกำลังพาสองคนไปยืนตรงนั้น ในมือกำลังทำอะไรบางอย่าง
“พวกแกกำลังทำอะไรกัน？” รพีพงษ์ก้าวขึ้นไปข้างหน้าพร้อมเอ่ยถาม
“ประมุกรพี คุณมาแล้ว”
ธมกรหัวเราะตาหยีพร้อมเอ่ยพูด ในมือของเขา คือหัวแร้งสีแดงที่ถูกเผาเรียบร้อยแล้ว
รพีงพษ์ขมวดคิ้วแน่น ในเวลานี้ก็เดาออกได้แล้วว่าพวกเขาคิดจะทำอะไร
“นี่พวกแกคิดจะทรมานบีบบังคับให้รับสารภาพเหรอ？” รพีพงษ์เอ่ยถาม
“ใช่ครับ ประมุกรพี ผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่เข้ามาจนถึงตอนนี้ ถามอะไรเธอไปก็เหมือนกับเป็นใบ้ เงียบกริบ ไม่พูดสักคำเดียว ผมก็เลยคิดว่า จะต้องทำให้อะไรกับเธอเพื่อเป็นการสั่งสอนสักหน่อย” ธมกรพูดว่า: “คุณวางใจเถอะ ประมุกรพี ให้เวลาผมสักหนึ่งชั่วโมง ผมรับรองว่าเธอจะต้องพูดออกมาแน่ วิธีการทารุณกรรมให้เจ็บปวดทรมานได้อยู่ในช่วงการจัดทำขึ้นมาแล้ว”
ใบหน้าของรพีพงษ์เต็มไปด้วยเส้นสีดำ ธมกรและพวกกลุ่มนี้ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ทำออกมาได้ทั้งนั้นเลยจริงๆ
“พวกแกออกเถอะ” รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น
“ประมุขรพี นี่……”
“ออกไป！”
รพีพงษ์พูดจาเสียงดัง
ธมกรและพวกทำได้เพียงวางหัวแร้งในมือลง ออกไปพร้อมกันแล้ว
รพีพงษ์เดินเข้ามายังตรงหน้าของนีย์ แววตาเยือกเย็น
“ทำไมคุณไม่ให้พวกเขาใช้วิธีการทรมานร่างกายกับฉันล่ะ？” นีย์เอ่ยปากพูดถาม
รพีพงษ์เงียบกริบไม่พูดจา ขยับพลังจิต โซ่ที่อยู่บนตัวของนีย์ก็ปลดออกแล้ว
นีย์ตกใจอย่างมาก หลังจากที่แก้มัดแล้ว เธอก็รู้สึกว่าทั้งตัวสบายขึ้นเยอะเลย
“คุณนี่คือ……”
“มีฉันอยู่ที่นี่ จะมัดคุณหรือไม่มัดก็ไม่ต่างกัน” รพีพงษ์พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น
แววตาของนีย์ก็หม่นมัวลงทันที จริงๆแล้ว พละกำลังในตอนนี้ของรพีพงษ์ แค่อาศัยเธอและผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่ได้รับบาดเจ็บหนักทั้งสองคน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลุดพ้นจากเงื้อมมือของเขาได้
“คุณยังอยากจะถามอะไร？” นีย์เอ่ยพูด
“วิชาลับของการสร้างร่างกายขึ้นใหม่ คุณรู้ไหม？”
รพีพงษ์พูดเข้าประเด็นเลย นี่ถึงจะเป็นคำถามที่เขาให้ความสนใจมากที่สุด
“วิชาลับ？” นีย์มองไปยังรพีพงษ์อย่างสงสัย : “ถ้าหากฉันบอกกับคุณ คุณก็จะฆ่าฉันตายใช่ไหม？”
“นี่ก็ขึ้นอยู่ที่ว่าคุณสารภาพมากน้อยแค่ไหน อีกอย่าง ตอนนี้คุณไม่มีสิทธิ์มาต่อรองอะไรกับฉันได้แล้ว” รพีพงษ์พูดอย่างเยือกเย็น
“งั้นเหรอ？” นัยน์ตาของนีย์สาดส่องรอยยิ้มออกมา ： “ฉันไม่ได้คิดแบบนี้นะ ถ้าหากฉันยังยืนกรานที่จะไม่พูดออกมา คุณก็จะไม่ฆ่าฉันงั้นเหรอ？”
“คุณลองดูได้นะ”
แววตาของรพีพงษ์เยือกเย็น กลอุบายของผู้หญิงคนนี้เขาก็เคยเรียนรู้มาก่อน ไม่ว่าจะอยู่ในเวลาไหน ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้ล้วนมีไพ่ท่าไม้ตายของตัวเอง
แต่ว่าตอนนี้ รพีพงษ์ตัดสินใจที่จะถือครองข้อได้เปรียบที่เหนือกว่า
เขามองไปที่เมฆและชาคริตทั้งสองคนที่ถูกมัดอยู่ เอ่ยพูดออกมาทันทีว่า : “พวกเขาสองคนล้วนเป็นลูกสมุนของคุณสินะ”
นีย์ตระหนักได้ทันทีว่ารพีพงษ์คิดอยากจะทำอะไร รีบเอ่ยพูดทันที : “คุณคิดจะทำอะไร！”
รพีพงษ์ไม่ได้สนใจอีกฝ่ายเลย ยื่นมือออกไป กระบี่สยบเซียนก็ปรากฏขึ้นในมือแล้วตอนนี้
“พละกำลังของทั้งสองคนถึงแดนเทพแล้ว ไม่ว่าจะยังไง ฆ่าพวกเขาสองคน ผู้แข็งแกร่งแดนเทพของทวีปโอชวินก็จะลดลงสองคน คุณก็รู้ ตระกูลลัดดาวัลย์สร้างตัวขึ้นมาจากการทำธุรกิจ ฉันเป็นนักธุรกิจ การเจรจาในครั้งนี้ คุ้มค่า”
“อย่านะ รพีพงษ์ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้！” นีย์รีบพูด : “พวกเขาสองคนมีพระคุณกับฉัน ถ้าคุณจะฆ่าก็ฆ่าฉันเถอะ”
“มองไม่ออกเลยนะ ว่าคุณจะมีน้ำใจอย่างนี้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณก็รีบพูดมาสิ！” รพีพงษ์พูดข่มขู่
นีย์กัดริมฝีปาก กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดอยู่ภายในใจ
การสร้างร่างกายขึ้นใหม่ นั่นคือวิชาลับของทวีปโอชวินที่ไม่มีการเผยแพร่ ก็มีเพียงองค์หญิงน้อยอย่างเช่นเธอเท่านั้นถึงจะมีความเป็นไปที่จะรู้วิธีการเฉพาะของวิชาลับแบบนี้
“ก็ได้ ฉันจะบอก”
ท้ายที่สุดแล้ว นีย์ตัดสินใจแน่วแน่แล้ว : “เพียงแค่รพีพงษ์ ฉันต้องการให้คุณรับปากฉัน หลังจากที่ฉันบอกวิชาลับนี้แล้ว คุณจะต้องปล่อยพวกเราสามคนออกไป！”
“ได้”
ครั้งนี้ รพีพงษ์กลับว่าไม่ได้ทำให้อีกฝั่งลำบากใจอีก
“ฉันเชื่อว่าคำพูดของประมุขรพีทรงพลังอย่างมาก ไม่มีทางที่จะกลับใจอย่างแน่นอน”
นีย์พูดด้วยน้ำเสียงกดต่ำ พร้อมพูดต่อทันทีว่า : “วิชาลับของการสร้างร่างกายขึ้นใหม่แม้ว่าฉันจะบอกคุณ คุณก็ไม่สามารถใช้ได้ เพราะว่า เงื่อนไขของมันรุนแรงจนเกินไป สภาพแวดล้อมของที่นี่ไม่เหมาะที่จะใช้วิชาลับอย่างนี้”
“งั้นเหรอ？ไหนคุณลองพูดดูสิ” รพีพงษ์พูดกล่าว ยืนฟังอยู่ตรงหน้าของนีย์อย่างตั้งใจ
และในเวลาเดียวกัน จิตวิญญาณเทพของเขาผสานกับกระบี่สยบเซียน และกระบี่สยบเซียนในเวลานี้ลอยขึ้นอยู่กลางอากาศ ขอเพียงแค่นีย์มีพฤติกรรมที่ผิดปกติเล็กน้อย รพีพงษ์ก็สามารถฆ่าพวกเขาทิ้งได้ทันที
นีย์ก็รู้ถึงข้อนี้ไปโดยปริยาย เธอพูดอย่างนิ่งเฉยว่า : “วิชาลับของการสร้างร่างกายขึ้นใหม่พูดแล้วก็ง่ายดายมาก แต่เวลาทำขึ้นมาจริงๆกลับว่ายากมาก เพราะว่าสิ่งที่มันต้องการคือของที่ขาดแคลนมากที่สุดในโลกของพวกคุณ พลังทิพย์！”
“พลังทิพย์？” รพีพงษ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย : “สถานที่นี้ของพวกเราเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังทิพย์ เพราะว่าการปล้นของพวกคุณดังนั้นถึงได้กลายมาเป็นอย่างเช่นทุกวันนี้ ไม่ใช่เหรอ？ ”
นีย์กัดริมฝีปาก สิ่งที่รพีพงษ์พูดมันเป็นความจริง เพราะว่าการปล้นของทวีปโอชวิน พลังทิพย์ของบนโลกจึงค่อยๆกลายมาเป็นของหายากเช่นนี้
“พลังทิพย์เป็นสิ่งที่มีประโยชน์อย่างมาก สำหรับการสร้างร่างกายขึ้นใหม่ ต้องใช้พลังทิพย์จำนวนมากเพื่อห่อหุ้มจิตวิญญาณเทพ ซึ่งให้บรรลุเป้าหมายของการบำรุงร่างกาย ในเวลาเดียวกัน ต้องการยาเม็ดที่กลั่นขึ้นมาจากปรมาจารย์ยาเม็ดวิญญาณ ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ถึงจะทำให้สำเร็จได้” นีย์พูดกล่าว
“แบบนี้เหรอ？” รพีพงษ์พูดถาม
นีย์พยักหน้าแล้ว : “ถูกต้อง เป็นแบบนี้แหละ ฉันไม่ได้หลอกคุณ เพียงแค่ สิ่งนี้สำหรับพวกคุณแล้วมันยากมากหน่อยเท่านั้นเอง”
“งั้นเหรอ？” รพีพงษ์เผยรอยยิ้มที่มุมปาก : “ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน การกระทำแบบนี้มันยากกว่าปีนขึ้นสวรรค์อีก แต่ตอนนี้ดูแล้วก็แค่นี้เอง”
พูดแล้ว รพีพงษ์ก็หยิบเม็ดยาสามสี่เม็ดที่ได้มาจากนรเศรษฐ์ออกมาแล้ว
“เม็ดยาที่กลั่นมาจากปรมาจารย์เม็ดยาจิตวิญญาณที่คุณว่า คืออันนี้สินะ”
นีย์มองอย่างตั้งใจ ตกตะลึง : “คุณ……คุณมีของสิ่งนี้ได้ยังไงกัน？”
“ก็เอามาจากในมือคนของทวีปโอชวินอย่างพวกคุณไง” รพีพงษ์พูดจาดูถูก
นีย์กัดริมฝีปาก ดูเหมือนว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้านี้ถึงจะเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชาวทวีปโอชวิน เพียงแค่ รพีพงษ์ในตอนนี้ไม่ใช่คนเดิมเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เขาในตอนนี้ ไม่ใช่คนที่สามารถจัดส่งคนไปฆ่าได้ตามอำเภอใจแล้ว
“เพียงแค่ คุณมีเพียงเม็ดยานี้ก็ไม่มีประโยชน์ สิ่งที่สำคัญคือพลังทิพย์ ฉันรู้ พลังทิพย์ในป่าหมอกเต็มเปี่ยมอย่างมาก แต่ว่าพลังทิพย์ในนั้นล่องลอยไม่คงที่ ไม่สามารถนำมาใช้ให้เป็นประโยชน์แก่ตัวเอง แล้วก็ครอบคลุมที่บนตัวของวิญญาณได้เลย เพราะงั้น ที่ฉันพูดมาทั้งหมด สำหรับพวกคุณแล้ว ล้วนแต่ไร้ประโยชน์” นีย์พูดกล่าว
เพียงแค่ครั้งเดียว รพีพงษ์ก็ทำให้เธอผิดหวังอีกแล้ว
รพีพงษ์ในตอนนี้ สามารถใช้จิตวิญญาณเทพควบคุมพลังทิพย์ที่อยู่ภายในร่างกายได้อย่างง่ายดาย
เพียงแค่ฟุ้งกระจายออกมานิดหน่อย เมื่อเห็นกลุ่มหมอกสีขาวที่คุ้นเคย นีย์ตกตะลึงงงไปโด ยสิ้นเชิง
“นี่……นี่จะเป็นไปได้ยังไง ทำไมคุณถึงได้แข็งแกร่งเช่นนี้ ดูเหมือนว่าพลังทิพย์เหล่านี้สามารถจัดวางเพื่อคุณได้ตามอำเภอใจยังไงอย่างนั้น” นีย์พูดอย่างตกใจ
“พูดขึ้นมาแล้ว ที่ทำแบบนี้ก็เพราะคุณ” รพีพงษ์พูดพร้อมยิ้มเยาะ เก็บพลังทิพย์กลับทันที
