บทที่ 96 ฉันจะยินดีให้คุณเป็นม่ายได้อย่างไร
“เกี่ยวกับตระกูลมู่ ฉันสืบค้นไม่เจออะไรเลย นี่มันแปลกมาก”
“กลับไปเถอะ ฉันจะส่งคนไปสำรวจสถานการณ์ในคุกของแม่ฉัน แม่ของฉันยังไม่ออกมา ห้าปีก็ยังไม่สายไปหรอก” เขาทำได้เพียงเท่านี้
“ใช่แล้ว พี่สาวฉันก็มาด้วย พ่อของฉันพาเธอไปโรงพยาบาลที่นี่และบอกว่าหมอที่ดีที่สุดจะรักษาเธอ”
ฉินซินลูกสาวคนโตของตระกูลฉินมีอาการเยื่อหุ้มสมองอักเสบในช่วงหลายปี อาการเธอไม่ดีขึ้นเป็นเวลาหลายปีตระกูลฉินแสวงหาการรักษาพยาบาลที่ดีที่สุด
“เราไปเยี่ยมเธอกัน” ฉืออี้เหิงกล่าว “ฉันจะไปกับคุณเพื่อตรวจครรภ์ด้วย”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของฉินเฟยซีดเซียว “วันกำหนดการยังไม่ถึงเลย เมื่อถึงเวลาแล้วฉันไปเองได้ งานที่บริษัทเยอะแยะ คุณไปจัดการเถอะ”
“ไม่ได้ เดือนที่แล้วฉันก็ไม่ได้ไปเพื่อนคุณเลย ฉันเองก็อยากดูตัวเล็กของเราเหมือนกัน”
ฉินเฟยยิ้มเจื่อน เอามือลูบท้องน้อยๆ ตัวเล็กของเธอ….
คฤหาสน์ตระกูลมู่
เมื่อทานข้าวเสร็จ เวินจิ้งต้องการเปลี่ยนยาให้กับมู่วี่สิง เธอเรียนรู้ความรู้พื้นฐานทางการพยาบาลในช่วงปีแรก ๆ ของเธอ เธอคุ้นเคยกับมันมาก
แต่ทุกครั้งที่เธอดูตำแหน่งที่ถูกไฟคลอกแล้วเธอก็ทนดูไม่ไหว
ถึงแม้ว่ารอบแผลจะไม่ได้ใหญ่นัก แต่ก็สามารถทำให้หวาดกลัวได้
“ทุกข์ใจหรือ?” มู่วี่สิงมองใบหน้าเธอ
เวินจิ้งเงยหน้า ดวงตาของเธอสั่นไหวเล็กน้อย
เธอหลีกเลี่ยงดวงตาที่เป็นเชื้อเพลิงของมู่วี่สิง “เปล่าเลย”
“แล้ววันนั้นที่เธอร้องไห้ ไม่ใช่เพื่อฉันเหรอ?” มู่วี่สิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
เวินจิ้งสั่นเทา เธอในวันนั้นก็สูญเสียความเป็นตัวเองไม่สามารถควบคุมได้
“ใช่ ฉันกลัวคุณจะตายแล้วฉันจะเป็นม่ายน่ะสิ” เวินจิ้งพูดอย่างเย่อหยิ่ง
หลังจากได้ยินเช่นนั้น มู่วี่สิงก็หัวเราะออกมา “ฉันจะให้เธอเป็นม่ายได้อย่างไรล่ะ หืม?”
เมื่อพูดจบ เขาก็ก้มลงจูบเธอ เวินจิ้งตกใจ เธอยังไม่ได้ทานยาเลย!
แต่มู่วี่สิงไม่สนใจ เขายกมือของเธอขึ้นจากนั้นกดมันลงบนโซฟา เขาเริ่มทำทุกอย่างตามที่ใจต้องการ
เวินจิ้งย่นใบหน้า “มู่วี่สิง อย่าไปวุ่นวายตรงนั้น…..ปล่อยเลยนะ คุณยังไม่หายดีเลย!”
แต่ในเมื่อไฟเริ่มก่อขึ้นแล้วจะหยุดง่ายๆได้อย่างไร
“มือต่างหากที่ได้รับบาดเจ็บ ส่วนอื่นๆยังปกติดี!”
ไม่รู้ว่ามันต้องใช้เวลานานแค่ไหนก่อนที่ชายที่วนเวียนบนร่างกายจะหยุดลง เวินจิ้งถูกมู่วี่สิงอุ้มเข้ามาในห้องน้ำ
มือของเขาจะต้องไม่เปียกและเธอต้องอาบน้ำให้เขา
เธอพบว่าเธอกำลังทรมานตัวเอง …
ราวกับลุงแก่ เมื่อมองเวินจิ้งกำลังยุ่งวุ่นวาย ริมฝีปากก็ยิ้มเยาะขึ้น
“เธอกำลังยั่วฉัน” เขาหรี่สายตามอง
“เงียบไปเลย!” เวินจิ้งไม่อยากได้ยินเขาพูดอะไรตอนนี้
สองชั่วโมงต่อมา สามารถนอนหลับได้ในที่สุด ความแข็งแกร่งทางกายภาพของมู่วี่สิงนั้นน่าทึ่งมากและเขาก็ต่อสู้อย่างหนักในห้องน้ำ
เวินจิ้งเหนื่อยมือของเธอแทบจะหมดแรง เธอเอนกายอยู่บนมู่วี่สิง คิดเพียงแค่อยากจะกดบาดแผลเขาให้สุดแรง
แต่เนื่องจากทุกข์ใจดังนั้นจึงยอมแพ้
“เวินจิ้ง ราตรีสวัสดิ์” เขาจูบคิ้วของเธอ
นี่คือสิ่งที่เขาทำทุกคืน
ครึ่งเดือนต่อมา มู่วี่สิงได้กลับไปทำงานในโรงพยาบาล เนื่องจากเขาไม่ได้เปิดวินิจฉัยเป็นเวลานาน ผู้ป่วยจึงรีบเข้ามาต่อคิวที่โรงพยาบาลตั้งแต่เช้า
มู่วี่สิงเปิดรับรักษาอย่างตลอดทั้งสัปดาห์ แต่ก็ถูกยกเลิกทั้งหมดในภายหลัง
ช่วงนี้โรงพยาบาลรับผู้ป่วยคนหนึ่งมาและต้องการให้มู่วี่สิงรักษา
เขาเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในด้านประสาทวิทยาและความรับผิดชอบนี้ตกอยู่กับเขา
เมื่อดูที่บันทึกทางการแพทย์ของฉินซินเธอได้ผ่านโรงพยาบาลหลายแห่งและอาการของเธอแย่ลง
หลังจากเข้ารับการรักษา ในครั้งแรกมู่วี่สิงได้ให้ยาทานกับเธอ อาการของฉินซินนั้นไม่เสถียรและยังต่อต้านการรักษาอีกด้วย
ผลของการใช้ยาหนึ่งรอบไม่ชัดเจน
เมื่อครอบครัวฉินมาถึง ฉินเฟยมองดูอาการของพี่สาวเธอเหมือนกับว่าจะหนักขึ้น เธอร้อนรนต้องการที่จะพบแพทย์
เมื่อเห็นว่าเป็นมู่วี่สิงก็แปลกใจเล็กน้อย
คาดไม่ถึงว่าหมอที่รักษาจะเป็นเขา
