บทที่ 114 เข้าครัวเพื่อเขา
มู่วี่สิงนำเอกสารที่อยู่บนโต๊ะส่งให้กับเวินจิ้ง เวินจิ้งถูกเขากอดให้นั่งลงบนขาของเขา ท่าทางนี้ทำให้เวินจิ้งหน้าแดงขึ้นมาอีกแล้ว
เธอก้มศีรษะลง มองดูเอกสารอย่างมุ่งมั่นและตั้งใจ
แหล่งที่มาของเบอร์โทรศัพท์รบกวนทั้งหมดที่ตรวจสอบพบต่างก็อยู่ที่ต่างประเทศ เพียงแต่ตามข้อมูลเว็บไซต์ข่าวสารที่ปรากฏ ที่อยู่ที่ติดต่อในต่างประเทศเป็นบริษัทแห่งนึงที่ฉืออี้เหิงลงทะเบียนเอาไว้ในต่างประเทศ
เป็นเขา
เวินจิ้งไม่ได้รู้สึกว่าอยู่นอกเหนือความคาดหมาย
“ทำไมเขาถึงทำแบบนี้” สีหน้าของเวินจิ้งซีดเผือด
ถึงขั้น ต้องปฏิบัติเช่นนี้ต่อเจี่ยนอี
หากเป็นการพุ่งเป้ามาที่เธอ จะยังไงก็ได้ แต่หากทำร้ายไปจนถึงครอบครัวของเธอ เวินจิ้งทนไม่ได้อย่างเด็ดขาด
“หลักฐานเหล่านี้สามารถส่งมอบให้กับตำรวจได้ไหมคะ?” เวินจิ้งเอ่ยถาม
มู่วี่สิงหรี่ตาลงเล็กน้อย “อื้ม เพียงแต่ไม่อาจจะชี้พยานหลักฐานได้ในทันทีว่าเป็นฉืออี้เหิง”
“เป็นเพราะฉินเฟย เขาถึงทำแบบนี้หรอคะ? เป็นเพราะว่าเลิกกับฉินเฟยแล้ว หรือจะเป็นเพราะว่าฉินเฟยแท้ง?” ตอนนี้เวินจิ้งไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร
ฉืออี้เหิงถึงได้ต้องปฏิบัติต่อคนข้างกายของเธอแบบนี้
“เกลียดคนๆนึง คงจะไม่ได้มีเพียงแค่เหตุผลเดียว ช่วงนี้เขาถูกขับไล่ออกจากบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป หากอยากจะเริ่มตั้งแต่ต้นใหม่อีกครั้ง นอกเสียจากว่ามีคนคอยอยู่เบื้องหลัง”
“ตระกูลฉือไม่ได้มีพื้นหลังอะไร คุณพ่อของเขาเสียชีวิตไปตั้งแต่วัยหนุ่ม ฉือซินตัวคนเดียวเลี้ยงเขามาจนโต และฉือซินก็เป็นเพียงแค่คนธรรมดา”
“ดังนั้นเขาไม่มีความเป็นไปได้อะไรที่จะกลับตัวขึ้นมาใหม่อีกครั้ง” มู่วี่สิงยิ้มเยาะอย่างเย็นชา
“สามารถตรวจสอบได้ไหมคะว่าเขาอยู่ที่ไหน?”
“เรื่องนี้มอบให้กับผมจัดการ คุณไม่ต้องไปหาเข้า เข้าใจไหม?” มู่วี่สิงกำชับ
เวินจิ้งมองดูเขา สุดท้ายก็พยักหน้า
หลายวันมานี้มู่วี่สิงไปโรงพยาบาลน้อยมาก เวินจิ้งอยู่ในห้องแล็บกลับว่างอยู่เฉยๆ ก็เลยทบทวนบทเรียนอยู่ตลอด เตรียมตัวสอบปริญญาโทในปลายปี
บ้านเก่าของตระกูลเวินตกแต่งใกล้จะเสร็จแล้ว การเคลื่อนไหวของคนงานรวดเร็วมาก เวินจิ้งกลับไปดูเป็นเพื่อนคุณแม่
บ้านที่รีโนเวทใหม่ปรากฏรูปโฉมใหม่ออกมา ตอนนี้ขาดเพียงแค่เพิ่มเติมเฟอร์นิเจอร์และตกแต่งอีกนิดหน่อย มู่วี่สิงส่งคนมาเฝ้าที่นี่เอาไว้อยู่ตลอดเวลา
“การตกแต่งนี้แม่ชอบมากเลย ลูกสาว คุณหมอมู่ช่างรู้ใจแม่จริงๆ！” เจี่ยนอีอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชื่นชม
เวินจิ้งเพียงแค่ให้ความคิดเห็นในการตกแต่งนิดหน่อย ส่วนมากก็ยังคงเป็นมู่วี่สิงที่จัดการออกแบบและตกแต่ง ผู้รับผิดชอบก็จะรายงานผลการดำเนินงานให้กับเจี่ยนอีและเวินจิ้งทุกวัน
“แม่ชอบก็ดีแล้วค่ะ” เวินจิ้งก็ชอบมากเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งห้องเล็กๆของเธอ ตกแต่งกลายเป็นสีชมพูอ่อนราวกับสาวน้อยในจินตนาการก็ไม่ปาน อบอุ่นเป็นอย่างมาก
”อาทิตย์หน้าแม่ก็จะย้ายกลับมา ช่วงระยะเวลานี้ รบกวนคุณหมอมู่แล้ว”
ส่งคุณแม่กลับไปที่คอนโด เวินจิ้งอยู่ที่ชั้นล่าง เจี่ยนอีกำชับแล้วกำชับอีก ว่าจะต้องตั้งใจขอบคุณมู่วี่สิง
ดังนั้น คราวนี้เธอจะต้องตอบแทนเขายังไงดีล่ะ?
“คุณหมอมู่ล่ะคะ?” เวินจิ้งสอบถามคนขับรถที่ส่งเธอกลับไป
“คุณผู้หญิง ตารางการเดินทางของคุณผู้ชายผมไม่ค่อยทราบแน่ชัดครับ”
เวินจิ้งขมวดคิ้วขึ้น โทรศัพท์หามู่วี่สิง แต่สายกลับยุ่งอยู่
วันนี้เขาไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาล แล้วก็ไม่ได้อยู่ที่บ้าน ดังนั้นคือมีงานเลี้ยงสังสรรค์?
ช่างเถอะ. งั้นเธอกลับบ้านก่อนก็แล้วกัน
เวลายังถือว่าเช้าอยู่ เธอเข้าครัวด้วยตัวเอง ช่วงระยะเวลานี้ก็พอจะเข้าใจรสชาติปากของมู่วี่สิงอยู่บ้าง ที่จริงแล้วเขาจุกจิกกับอาหารมาก เวินจิ้งตั้งใจไปดูคลิปวิดีโอไม่น้อยเพื่อเรียนทำสไตล์อาหารที่ประณีตมาบ้างโดยเฉพาะ
คนรับใช้ก็ช่วยงานอยู่ที่ด้านข้าง ในที่สุดสองทุ่มก็เสิร์ฟซุปหนึ่งอย่างเนื้อสองอย่างผักอีกหนึ่งอย่าง
เพียงแต่ มู่วี่สิงยังไม่กลับมา
สายโทรศัพท์ของเขายังคงกำลังยุ่ง
ด้านนอกฝนตกลงมาโดยที่ไม่รู้ตัว เวินจิ้งถามพ่อบ้านขึ้นอีกว่า “คุณหมอมู่พกร่มไปไหมคะ?”
“คุณผู้หญิง วางใจเถอะครับ บนรถมีร่มอยู่” พ่อบ้านตอบกลับ
เวินจิ้งถึงได้วางใจลง เพียงแต่รอมาตลอดจนถึงเที่ยงคืนแล้ว มู่วี่สิงก็ยังคงไม่กลับมา
