บทที่ 143 พร้อมมีลูกทุกเมื่อ
กลับถึงบ้านใหม่ เวินจิ้งอดใจไม่ไหวเดินเข้าไปในบ้าน แต่ก่อนเธอไม่ได้ชื่นชอบการเข้าครัวเป็นพิเศษ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่าการทำอาหารเพื่อใครสักคนเป็นเรื่องที่สวยงามอีกเรื่องหนึ่ง
เห็นว่ามู่วี่สิงเดินตามหลังมา เวินจิ้งจึงรีบไล่เขาออกไป “คุณไปพักผ่อนสักหน่อยเถอะ ฉันทำคนเดียวก็พอแล้ว”
มู่วี่สิงริมฝีปากยกยิ้ม ปล่อยให้เวินจิ้งได้แสดงฝีมือ
แต่ว่าเวินจิ้งซื้ออาหารทะเลสดมาเยอะมาก ไม่นานก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังออกมาจากทางห้องครัว ในตอนที่มู่วี่สิงเข้ามาถึง ก็เห็นสงครามของกุ้งหอยปูปลา
คิ้วคมขมวดเข้าหากัน รีบพับแขนเสื้อขึ้น เดินเข้าไปจับปูจับปลาที่กระโดดไปมาไปไว้ในอ่างล้างมือ เริ่มล้างอย่างคล่องแคล่ว
เวินจิ้งได้แต่ยืนนิ่งมองเขา แม้จะรู้ดีว่าฝีมือการทำอาหารของมู่วี่สิงไม่เลว แต่ว่า วันนี้เธอหวังอยากให้เขาได้พักผ่อน เธออยากเตรียมอาหารให้เขา แต่ดูเหมือนคงจะต้องผิดหวังแล้ว
เวินจิ้งสวมกอดเขาจากด้านหลังอย่างเสียใจ “คุณจัดการพักมันเสร็จแล้วให้ฉันทำต่อได้ไหม?”
“เด็กดี เดี๋ยมผมทำเอง” มู่วี่สิงกดจูบลงบนหน้าผากสวย เลียนแบบการกระทำของเธอเมื่อสักครู่ทำให้เวินจิ้งรีบออกไป
ยังล็อกประตูห้องครัวไว้อีกด้วย
กั้นไว้เพียงประตูกระจก ใบหน้าของเวินจิ้งแนบไปกับหน้าต่าง จ้องมองมู่วี่สิงตาไม่กระพริบ
คนดูดี ไม่ว่าทำอะไรก็ดูดีไปหมด
ภาพนี้ เวินจิ้งแอบบันทึกวิดีโอ อัพขึ้นบนเวยป๋อของตัวเอง
“ผู้ชายทำอาหารหล่อที่สุด”
มู่วี่สิงทำกับข้าวไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง เวินจิ้งกินอิ่มแปล้ ตั้งใจจะไปล้างถ้วยล้างจาน จึงได้เห็นว่าในห้องครัวติดตั้งเครื่องล้างจานด้วย
“ต่อนี้นี้จะมีแม่บ้านขึ้นมาทำกับข้าวและทำความสะอาด คุณไม่ต้องทำเองหรอก รู้ไหม?” มู่วี่สิงรวบกำข้อมือของเธอเอาไว้ เธอล้มลงบนตักของเขา
“อ่า…แบบนี้นี่เอง จริงๆแล้วเรื่องทำอาหารและทำความสะอาดฉันทำเองก็ได้นะ” เวินจิ้งเอ่ยเบาๆ
เธอไม่ได้เติบโตมาแบบสูงส่งมีชีวิตสุขสบายขนาดนั้น เธอไม่ชิน อีกทั้งที่นี่เขาเป็นคนจัดการทั้งหมด เธอรู้สึกว่าตัวเองติดค้างเขามากมายเหลือเกิน
“ผมทำไม่ได้” ดวงตาคมร้อนแรงราวกับไฟพร้อมแผดเผา
หัวใจของเวินจิ้นเต้นโครมคราม เพียงได้สบตาคมเข้มก็ถูกเขาผลักราบลงไปบนโซฟา ตามองดูท่าทีของเขานับวันยิ่งเกินไป เวินจิ้งขัดขืน
ที่นี่….ไม่มีสิ่งนั้น
มู่วี่สิงขมวดคิ้ว เขาหยุดไม่ได้แล้ว แม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่ได้！
“ไม่ได้ไม่ได้ มู่วี่สิง พรุ่งนี้ดีกว่าไหม” เวินจิ้งจ้องมองเขา แม้คำพูดนี้จะขัดบรรยากาศ แต่ว่าไม่มีttเธอจะเสี่ยงไม่ได้
“ได้ คุณนายมู่ คุณเตรียมตัวให้ดี เราพร้อมจะมีลูกทุกเมื่อ”
เวินจิ้งนิ่งค้าง ลูก?
ถ้าเธอกับมู่วี่สิงมีลูก แล้วถ้าเลิกกันแล้ว คนที่ต้องลำบากก็คือลูก
ไม่ไม่ไม่ ยังไงก็ไม่ได้
แต่ว่ามู่วี่สิงพูดแบบนี้ เวินจิ้งก็แอบคาดหวัง แต่ความคิดนี้ เธอต้องรีบตัดมันออกไป
……….
ช่วงนี้ข่าวใหม่ของบริษัทเหิงอวี่กรุ๊ปขึ้นหน้าหนึ่งอยู่บ่อยๆ ฉืออี้เหิงอาศัยเส้นสายทั้งในและนอกประเทศขยายธุรกิจยาในรูปแบบใหม่ไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้มีบริษัทยามีชื่อเสียงหลายบริษัทหลายร้านที่อยากร่วมมือกับเขา
เพียงแต่ชื่อเสียงของเขายังด่างพร้อยอยู่ บริษัทยาต่างๆยังคอยเฝ้ามองไปเรื่อยๆอยู่
สุดสัปดาห์ งานเลี้ยงกลางคืนของบริษัทเหิงอวี่กรุ๊ปกำลังเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ การตกแต่งประดับประดาราวกับดวงดาวพราวระยับสวยงามบรรยากาศสนุกสนาน เวินจิ้งควงคู่มากับมู่วี่สิง
ที่นี่ส่วนใหญล้วนเต็มไปด้วยนักธุรกิจ มีคนจำมู่วี่สิงได้ แต่เพราะฐานะของเขาคือหมอ
คนที่เข้ามาทักทายจึงไม่เยอะ เวินจิ้งยืนเคียงข้างมู่วี่สิงอย่างเงียบๆ
