บทที่ 172 ที่สำคัญคือ ฉันแต่งงานกับเขาแล้ว
“คุณชายมู่จะมายอมรับผิดแค่นี้คงไม่พอ” ริมฝีปากของเวินจิ้งงุ้มขึ้น
ภาพเมื่อสักครู่ที่เขายืนอยู่ด้วยกันกับลู่หวั่น มันช่างเป็นภาพที่บาดตานัก!
อีกทั้งลู่หวั่นยังเป็นคนจับเธอไปอีก คิดดูแล้วก็คงเป็นเพราะไม่อยากให้เธอได้พบกับมู่วี่สิงอีกใช่ไหม?
“อืม? คุณนายมู่อยากจะลงโทษอะไรผม ผมก็ยอมทั้งนั้น” น้ำเสียงของมู่วี่สิงแทรกไปด้วยความอบอุ่น
แก้มของเวินจิ้งเริ่มแดงระเรื่อ เหตุใดการยอมรับผิดของมู่วี่สิงช่างเหมือนกับว่ากำลังเป็นการหยอกเธอ…
“ตอนนี้ฉันยังคิดไม่ออก แต่ต่อไปฉันไม่อนุญาตให้คุณพาผู้หญิงคนอื่นออกงาน!” เวินจิ้งกล่าวอย่างรู้สึกชอบธรรม
เธอไม่คิดมาก่อนว่า หากเธอปฏิเสธมู่วี่สิงแล้ว เขาจะเลือกให้ลู่หวั่นมาเป็นหญิงข้างกายเขาแทน
เธอเพิ่งรู้ตัวเองว่า จริงแล้วตัวเองไม่สามารถยอมรับสิ่งนั้นได้
ยิ่งกับลู่หวั่นผู้ซึ่งมีความคิดบางอย่างต่อมู่วี่สิงด้วยแล้ว
“ถ้าเช่นนั้น คุณนายมู่ต้องรับปากผม ต่อไปถ้าผมไปไหน คุณต้องไปเป็นเพื่อนผม ว่าไงหล่ะ?” มู่วี่สิงพูดพลางโอบเอวอันเรียวเล็กของเธอไว้ ใบหน้าสองคนใกล้ชิดกันมากขึ้น
ในส่วนพื้นที่ทานอาหารด้านนอกส่วนนี้ไม่รู้ว่าเริ่มปิดตั้งแต่เมื่อไหร่ ผู้คนไม่สามารถเข้ามาได้
แต่ทางหน้าต่างกระจกบานใสที่กั้นอยู่นั้น ก็มีแขกไม่น้อยกำลังมองผ่านเข้ามาทางนี้ ด้วยสีหน้าและสายตาที่รู้สึกอิจฉาปนประหลาดใจ
การแต่งตัวของเวินจิ้งในวันนี้ช่างดูธรรมดานัก แต่กลับทำให้ผู้คนมากมายไม่สามารถละสายตาจากตัวเธอได้
สำหรับมู่วี่สิง ซึ่งเดิมทีก็เป็นจุดสนใจของผู้คนอยู่แล้ว เพราะเขาดีพร้อมไปทุกด้าน ผู้คนต่างก็รู้สึกอิจฉา
เวินจิ้งขมวดคิ้วครุ่นคิด สิ่งที่มู่วี่สิงร้องขอ ดูเหมือนว่าจะเกินไปหน่อยแล้ว
เธอซึ่งไม่ใช่เขาผู้ที่มีสถานะอันสูงส่ง ที่จะทำอะไรอย่างอิสระได้
“แต่ว่า…..” เวินจิ้งกำลังจะเปิดปากพูด นิ้วมืออันเรียวยาวของมู่วี่สิงได้แตะลงที่ริมฝีปากอันบอบบางของเธอไว้
“ไม่มีคำว่าแต่ คุณนายมู่ไม่ชอบให้ข้างกายผมมีคนอื่นอยู่ ถ้าเช่นนั้นก็ต้องให้คุณมาอยู่ข้างกายผมแทน” คำพูดของมู่วี่สิงช่างเอาแต่ใจยิ่งนัก
“ฉันไม่ใช่ไม่ชอบน่ะ” สิ่งที่เวินจิ้งตอบช่างต่างกับที่ใจเธอคิด
“อืม? โกหกผมหน่ะ จบไม่สวยน่ะ” เสียงพูดของมู่วี่สิงทุ้มต่ำลง
เวินจิ้งมองไปยังสายตาของมู่วี่สิง ช่างลึกลับอันตรายไม่อาจเดาใจได้เลย
“จริงอยู่ถึงฉันจะไม่ชอบ แต่ว่า คุณหล่ะใส่ใจความรู้สึกของฉันบ้างไหม?” เวินจิ้งถามเขาอย่างรู้สึกประหม่า
ตอนนี้เธอดูเหมือนว่าจะเคยชินกับการที่มู่วี่สิงร้องขอเธอแล้วให้เธอตอบกลับ เป็นความรู้สึกที่อยากพึ่งพาเขา ในใจของเธอที่รู้สึกถึงความผูกพันแน่นแฟ้น
“อืม ใส่ใจสิ” หลังจากที่มู่วี่สิงพูดออกไป เขาก็บรรจงจูบเวินจิ้น มือประคองไปที่ด้านหลังศีรษะของเธอ เพื่อไม่ให้เธอหันหนี
เวินจิ้งกระพริบตา พร้อมลืมตาขึ้น มองเห็นสายตาหลายคู่ในห้องจัดเลี้ยงตรงมาที่พวกเขา!
แต่เธอก็ไม่อาจดันตัวมู่วี่สิงออกห่างได้ เพราะถูกเขาโอบกอดไว้ ความโรแมนติกในก้นบึ้งหัวใจเริ่มผลิบานแผ่ซ่านออกมาอย่างช้าๆ
งานเลี้ยงครั้งนี้หลักๆจัดขึ้นเพื่อเป็นการขอบคุณผู้ร่วมให้การสนับสนุนหลักกับบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปมาตลอดหลายปีนี้ บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปแต่ก่อนซึ่งไม่มีชื่อเสียงอะไร แต่ตอนนี้กลับโด่งดังมีชื่อเสียง ยิ่งหลังจากที่มู่วี่สิงขึ้นรับตำแหน่ง จากแพทย์ด้านประสาทวิทยาผันตัวมาเป็นประธานบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป นั้นทำให้ผู้คนประหลาดใจแต่ก็ไม่อาจมีข้อกังขาใดๆ
จริงแล้วไม่ว่ามู่วี่สิงจะมีตำแหน่งเป็นอะไร เขาเองก็เป็นคนที่ทรงอิทธิพลอยู่แล้ว
ก่อนที่งานเลี้ยงจะสิ้นสุด มู่วี่สิงจะต้องขึ้นกล่าวคำจบงานบนเวที เวินจิ้งเองก็หามุมอันเงียบสงบ มองอย่างห่างๆเข้าไป มู่วี่สิงกับชุดสูทสีดำคลับ ช่างดูสง่ามีเกียรติสมศักดิ์ศรียิ่งนัก ทั้งยังเป็นคนที่รูปหล่อ ดวงตาอันส่งประกายของเขาบนเวทีนั้นทำให้ผู้คนละสายตาจากเขาไม่ได้เลย
เสน่ห์ของเขา ไม่ว่าจะอยู่แห่งใดก็ไม่อาจมีใครเทียบเคียงได้
สายตาของเวินจิ้งเริ่มก่อเกิดความศรัทธาในตัวเขามากยิ่งขึ้น
“คุณเวิน” ลู่หวั่นผู้ซึ่งเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วลงมา หล่อนตกแต่งใบหน้าด้วยเครื่องสำอางอย่างไม่มีที่ติ
“มีธุระอะไรหรือ?” สีหน้าของเวินจิ้งเจื่อนลง
หล่อนเป็นคนที่ขังเธอไว้ในห้องบันได ส่วนอั้ยเถียนก็ได้ผลักเขาตกลงในสระว่ายน้ำแล้ว เธอรู้สึกคลายความโกรธลง
แต่ว่าผู้หญิงคนนี้ ทำให้เวินจิ้งไม่อยากเข้าใกล้หล่อนอีก
“คุณเวิน เมื่อสักครู่ที่ได้ช่วยฉันไว้ ฉันรู้สึกขอบคุณมากน่ะ” ใบหน้าของลู่หวั่นยังเคลือบด้วยรอยยิ้ม
“คุณลู่ ไม่ต้องเกรงใจไปค่ะ”
“คืนนี้วี่สิงเชิญให้ฉันมาเป็นผู้หญิงข้างกายเขา ฉันเองก็รู้สึกประหลาดใจมาก พวกคุณมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า?” ลู่หวั่นถาม
“เอ๋ ถ้าฉันรู้ว่าการที่ไม่เข้าร่วมในงานเลี้ยงจะเป็นการรบกวนถึงคุณลู่หล่ะก็ ถึงแม้ฉันจะงานยุ่งแค่ไหนก็จะมาให้ได้ค่ะ” สีหน้าของเวินจิ้งยังคงห่างเหิน
รอบกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายอันปฏิเสธและอยากถอยห่างแผ่ซ่านออกไป
รอยยิ้มบนใบหน้าของลู่หวั่นเริ่มแข็งขึ้น “ตอนนี้ฉันทำงานอยู่ที่บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป การที่จะแบ่งเบาภาระของประธานมู่ มันคือหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว”
“แต่สถานการณ์นี้ควรจะเป็นเรื่องส่วนตัวของมู่วี่สิงแล้ว แต่ว่าเขาก็เคยพูดว่าคุณคือน้องสาวของเขา ฉันก็เลยไม่ได้ถือสาอะไร”
น้องสาว
ลู่หวั่นขบที่ริมฝีปากของหล่อนอย่างไม่พอใจ มู่วี่สิงรู้สึกต่อเขาเพียงเช่นนั้นหรือ?
“ดูไปแล้วจริงๆคุณเวินก็แคร์เรื่องนี้อยู่ ฉันอยู่ในตระกูลมู่มาตั้งแต่เด็ก วี่สิงดูแลฉันดีมาก ความสัมพันธ์ระหว่างเรา คนอื่นคงจะไม่สามารถเข้าใจได้หรอก”
เวินจิ้งขมวดคิ้ว คำพูดทุกคำทุกประโยคของลู่หวั่น “คุณเวิน” แสดงให้เห็นได้ชัดว่าหล่อนไม่ยอมรับในความเป็นคุณนายมู่ของเธอเลย
อีกทั้งยังกล่าวอีกว่าความสัมพันธ์ของหล่อนกับมู่วี่สิงนั้นไม่ธรรมดา ชิชะ ใจหล่อนช่างไม่บริสุทธิ์เสียจริง
“อืม ฉันไม่สามารถเข้าใจได้ แล้วก็ไม่ต้องการเข้าใจ ตอนนี้มู่วี่สิงคือสามีของฉัน แค่นี้ก็พอแล้ว ตอนนี้คนที่อยู่ข้างกายเขาคือฉัน แต่ไม่ใช่ผู้หญิงสะเปะสะปะที่ไหน”
ลู่หวั่นเกือบจะแสดงความโกรธออกมา ผู้หญิงสะเปะสะปะงั้นหรือ? จริงแล้วน่าจะเป็นเวินจิ้งซะอีก!
“เวินจิ้ง เธอไม่เหมาะสมกับเขาหรอก” น้ำเสียงของลู่หวั่นเย็นลง
“มันสำคัญด้วยหรือ? ที่สำคัญคือ ฉันแต่งงานกับเขาแล้ว” เวินจิ้งฉีกยิ้มขึ้น
ตาที่กำลังมองเห็นมู่วี่สิงได้ลงมาจากเวทีแล้ว เวินจิ้งหันหลังกลับไป ซึ่งจริงแล้วเธอก็ไม่อยากจะสนทนากับลู่หวั่นอีก
“สามีคะ เดี๋ยวคุณยังมีธุระอะไรอีกไหม?” มู่วี่สิงเดินเข้ามาใกล้ เวินจิ้งเป็นฝ่ายสัมผัสที่ช่วงไหล่ของเขา
นัยน์ตามู่วิ่งสิงอาบด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับส่ายหน้า
“ถ้าอย่างนั้น เรากลับบ้านกันเถอะ”
หลังจากพูดจบ ทั้งสองคนก็เตรียมจะเดินออกไป
ลู่หวั่นตามเข้ามา ยืนอยู่ด้านหน้าของมู่วี่สิงพูดอย่างรู้สึกผิดออกไปว่า “วี่สิง คืนนี้ฉันต้องขอโทษจริงๆ ที่ทำให้คุณต้องเสียหน้า”
“กลับเถอะ พักผ่อนให้มาก” มู่วี่สิงไม่ได้พูดอะไรต่อ น้ำเสียงดูเย็นชา
ลู่หวั่นกัดริมฝีปากกดความโกรธเอาไว้ เธอต่างหากที่ควรจะเป็นผู้หญิงที่โดดเด่นต้องตาคน แต่ไหนมู่วี่สิงกลับไม่แม้แต่มองเธอ
ลี่หนานเฉิงเดินถือถ้วยไวน์แดงเข้ามา มองตามสองคนที่กำลังเดินออกไป จากนั้นก็หันมามองที่ลู่หวั่น
“น้องลู่หวั่น ผมมองว่าพวกเขากำลังอยู่ในห้วงแห่งความรัก ถ้าคุณอยากจะเข้าไปเสียบระหว่างกลาง ท่าจะยากน่ะ” สายตาอันเจ้าชู้ของลี่หนานเฉิงเหล่ไปที่เธอ
คืนนี้เป็นคืนที่ทำให้เขาได้เปิดโลกออก
ปกติแล้วมู่วี่สิงผู้ที่หยิ่งทะนงไม่เข้าใกล้สตรีอย่างเขา แต่ค่ำคืนนี้เขากลับแสดงความรักทั้งหมดออกมาต่อหน้าผู้คนมากมายอย่างไม่รู้สึกผิดเลย?
เป็นเช่นนั้นจริง หรือแค่แสดงละคร?
เขาไม่พลาด มู่เฉิงกำลังมองดูอยู่ทางนี้
“หนานเฉิง ผู้หญิงคนนั้นจริงแล้วคือใครกัน? หากว่าเป็นแค่หญิงธรรมดา มู่วี่สิงก็ไม่น่าจะชอบเธอได้”
แต่ไหนแต่ไรมา ลู่หวั่นมั่นใจตัวเองมาตลอดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยพร้อมเลิศเลอที่สุดที่ยืนอยู่ข้างกายมู่วี่สิง เธอไม่เคยกังวลเลยว่ามู่วี่สิงจะชอบผู้หญิงคนอื่นได้
ซึ่งตอนนี้ ก็เพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง หล่อนถือดียังไงถึงทำให้มู่วี่สิงมีใจให้ได้?
แรกเริ่มเธอก็ได้แต่คิดว่ามู่วี่สิงคงจะแค่เห็นหล่อนเป็นของเล่น แต่งงานตามความต้องการของคุณปู่ หลังจากนั้นก็ค่อยหย่าขาด แต่ไม่คิดเลยว่า ตอนนี้จะไม่ใช่เพียงแค่ละครฉากหนึ่งแล้ว แต่เขากลับมองเวินจิ้งเป็นคุณนายมู่ไปจริงๆ
ไหนเลยที่เธอจะยอมรับได้
“ผมก็กำลังเช็คอยู่ แต่ว่า ยังไม่มีความคืบหน้าอะไร” ลี่หนานเฉิงขมวดคิ้ว
เครือข่ายข่าวสารของเขานั้นครอบคลุมข้อมูลทั่วโลก เพียงแค่เขาต้องการจะเช็คหา ไม่มีข่าวสารอะไรที่เขาหาไม่เจอ
เพียงแต่ว่าตอนนี้ เขาต้องเผชิญกับอุปสรรคที่ยากจะเจาะผ่านไป
มีคนจงใจจะปกปิดข้อมูลของเวินจิ้ง สิ่งที่สามารถเช็คได้ก็ล้วนแต่เป็นเรื่องราวที่ไม่เกี่ยวข้องนัก
