Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 177

ตอนที่ 177

บทที่ 177 คนบริสุทธิ์เขารู้ดีอยู่แก่ใจ

“ลู่หวั่น นี่ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรจะถามนะ” สีหน้ามู่วี่สิงเคร่งขรึมลง

“ฉันเพียงแค่อยากรู้ ฉันนั้นก็มีอะไรเทียบเคียงมากกว่าเวินจิ้งซะอีก ทำไมคุณถึงไม่ยอมมองมาที่ฉัน……ไม่ชอบฉันบ้าง?” เสียงของลู่หวั่นที่กลายเป็นสะอึกสะอื้นในคอ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ในตาหมดความอดทน เขาลุกขึ้น “เพราะว่าคุณไม่ใช่เวินจิ้ง”

คำพูดของเขาเย็นชาและไร้ความรู้สึก

เวินจิ้ง

ชื่อนี้กลายเป็นเสี้ยนหนามในใจของลู่หวั่น

คืนนี้มู่วี่สิงพักอยู่ที่บ้านใหญ่ วันถัดไป หลังจากที่ส่งลู่หวั่นแล้ว เขาเองก็ขึ้นเครื่องจะบินไปยังเมืองB

ค่ำคืนเริ่มมืดลง ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆสีแดง

เมื่อเวินจิ้งและอั้ยเถียนมาถึงโรงแรมหลินไห่ ผู้รับผิดชอบของบริษัทร่วมธุรกิจก็ได้มาถึงกันแล้ว

อีกฝ่ายเป็นสตรีอายุประมาณยี่สิบต้นๆ แต่งตัวดูหรูราคาแพง แค่ดูก็รู้ว่าเป็นผู้หญิงมีตระกูล ทั้งตัวของเธอเต็มไปด้วยของแบรนด์หรูหรา

อั้ยเถียนกับเวินจิ้งก็แลกนามบัตรกับเธอ เธอผู้ซึ่งเย่อหยิ่งมองดูพวกเขา สีหน้าดูเรียบเฉย

“คุณหลิน คุณได้ลองดูข้อมูลที่ฉันส่งให้คุณไหมคะ?” อั้ยเถียนสอบถาม

หลินน่า ขมวดคิ้ว “ดูแล้วหล่ะ แต่ว่าพวกคุณรอสักครู่ก่อนนะ ฉันยังมีเพื่อนอีกคนกำลังจะมา”

หลังพูดจบ มีเงาคนที่ดูคุ้นตากำลังเดินเข้ามาจากปากประตู ฉินเฟยในชุดเดรสเรียบสีขาวล้วน สวมรองเท้าส้นสูง ม้วนผมลอนประบ่า ดูดึงดูดมีเสน่ห์

เมื่อเจอเวินจิ้งและอั้ยเถียน โบกมือทักทาย “สวัสดี ฉันคือฉินเฟย”

ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอคือฉินเฟย!

ในใจอั้ยเถียนพูดพึมพำ

“เฟยเฟย เธอมาแล้วหรอ เธอมาช่วยฉันดูหน่อยนี่ก็คือยาตัวใหม่ชุดนี้ เธอเรียนจบมาทางด้านนี้ รู้เรื่องมากกว่าฉัน” หลินน่า ยื่นแท็บเล็ตส่งให้ฉินเฟย ข้อมูลด้านบนเป็นข้อมูลที่อั้ยเถียนส่งให้เธอ

“ยาตัวใหม่ชุดนี้ฉันก็รู้จักนะ แต่ฉันรู้สึกว่าประสิทธิภาพด้านยาของเขายังธรรมดามาก ยาชนิดเดียวกันในตลาดก็มี ไม่มีความพิเศษโดดเด่นอะไร” ฉินเฟยแกล้งทำเป็นวิเคราะห์อย่างตั้งใจ

อั้ยเถียนโต้กลับ “จุดเด่นของเหม่ยทง ก็คือมีผลข้างเคียงน้อยมากหรือแทบจะไม่มีเลย สำหรับด้านประสิทธิภาพของยา มีความโดดเด่นกว่ายาตัวอื่นชนิดเดียวกันค่ะ”

“จริงหรอ? ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าข้อมูลนี้เป็นข้อมูลปลอม?” ฉินเฟยจิบเหล้า น้ำเสียงแสดงความไม่ยินดี

หลินน่า เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอ เธอเพิ่งจะรับช่วงต่อบริษัทพ่อของเธอ ไม่ค่อยมีความรู้เฉพาะทางเท่าใดนัก จึงเชื่อฉินเฟยมาก

“เธออย่ามาพูดมั่ว! พวกเราไม่จำเป็นจะต้องทำข้อมูลปลอม” อั้ยเถียนพูดอย่างโมโห

“คุณฉิน ชื่อเสียงของบริษัทการผลิตยาเทียนอีคุณก็น่าจะรู้จัก ทางเราร่วมธุรกิจอย่างซื่อสัตย์ตรงไปตรงมา โปรดระวังคำพูดของคุณด้วย” เวินจิ้งก็ตอบกลับด้วยเสียงเข้ม

“ชื่อเสียงของบริษัทการผลิตยาเทียนอีฉันก็รู้จัก แต่ว่าคุณเวิน ชื่อเสียงของคุณหน่ะไม่ค่อยดี ว่าแต่บริษัทที่เป็นระบบอย่างนี้ทำไมถึงได้จ้างคนอย่างคุณที่ขนาดบทความวิจัยยังต้องไปขโมยความคิดคนอื่นมาได้?” เสียงของฉินเฟยแหลมสูง

“ฉินเฟย เรื่องนี้คนบริสุทธิ์เขารู้ดีอยู่แก่ใจ เธอไม่มีหลักฐานก็จะมาว่าร้ายฉัน คุณธรรมของเธอก็ไม่ได้ดีนักหรอก!” เวินจิ้งบีบฝ่ามือแน่น เธอต้องสะกดอารมณ์อันยากนี้เพื่อให้เกิดความสงบ

สีหน้าเธอเคร่งขรึม เป็นช่วงเวลาที่น่ากลัว

ฉินเฟยหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างมีจริต “ว่าร้ายหรือ? เรื่องนี้เขาก็รู้ทั่วกันตั้งนานแล้ว พนักงานเป็นเช่นไรบริษัทก็เป็นเช่นนั้น น่าน่า เธอก็พิจารณาดีดีน่ะ”

หลินน่า ขมวดคิ้ว แสดงความลังเลออกมา

ก่อนหน้านี้เธอก็รู้สึกถูกใจยาตัวนี้มาก จึงอยากจะถือสิทธิ์การจำหน่าย ตอนนี้ฉินเฟยพูดเช่นนี้ เธอก็รู้สึกไม่ค่อยกล้าแล้ว

“ข้อมูลที่พวกคุณส่งมา ฉันยังต้องขอพิจารณาก่อน” หลินน่าตอบ

“คุณหลิน ดิฉันเอาชื่อเสียงบริษัทการผลิตยาเทียนอีเป็นประกัน ข้อมูลทั้งหมดที่พวกเราเสนอให้นั้นล้วนเป็นความจริงแน่นอน ไม่มีพฤติกรรมหลอกลวงแต่อย่างใด ทางเราแต่ไหนมาก็เน้นเรื่องการร่วมธุรกิจที่ซื่อสัตย์ตรงไปตรงมา ขอให้คุณพิจารณาให้รอบคอบนะคะ” เวินจิ้งหายใจลึก ตอบอย่างเคร่งขรึมในทุกคำทุกประโยค

หลินน่า รู้สึกลำบากใจ กลายเป็นไม่กล้าตัดสินใจทันที

ฉินเฟยยิ้มเยาะ เปรยออกไปว่า “น่าน่า ถ้างั้นเธอก็พิจารณาเองดีดีหล่ะ ฉันจะไม่เสนอความคิดเห็นอะไรแล้ว”

“เฟยเฟย เธอก็อย่าเป็นแบบนี้สิ พ่อฉันเขาก็ดูให้ความสำคัญกับยาตัวใหม่นี้มากอยู่นะ……”

“คุณหลิน พวกเราก็ไม่ขาดผู้จัดจำหน่ายอย่างคุณหรอก การบอกต่อของยาตัวใหม่นี้ก็มีชื่อมากมาตลอด พวกเราไม่ยอมรับการว่าร้ายต่างๆ!” อั้ยเถียนตอกเสียงกลับไป

เธอเก็บของ ไม่อยากจะเจรจาอะไรต่อไปแล้ว

เวินจิ้งไม่มีความคิดอะไร ฉินเฟยเพียงแค่อยากทำลายเธอ จะไม่ยอมให้เธอสมหวัง

“มันน่าโมโหนัก ฉินเฟยผู้หญิงเลวพันธุ์นั้น!” เดินออกมาจากห้องอาหาร อั้ยเถียนทนไม่ไหวต้องด่าออกมา

ถึงแม้ว่ายอดการตลาดของพวกเธอจากการออกมาทำงานนอกสถานที่ครั้งนี้จะสำเร็จได้พอควรแล้ว แต่หากว่าบริษัทนี้เจรจาได้สำเร็จ ก็จะนับว่าสมบูรณ์เยี่ยมยอด

สีหน้าเวินจิ้งเจื่อนไป ความเจ็บปวดในสายตาที่แผ่กระจายลึกขึ้น “เถียนเถียน เรื่องนี้เป็นเพราะว่าฉันเอง ฉันจะอธิบายกับคุณเสี้ยง”

“จิ้งจิ้ง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอซะหน่อย……” อั้ยเถียนยังพูดไม่จบ เวินจิ้งก็เข้าไปกอดเธออย่างแน่น

เธอรู้ว่า เรื่องนี้เป็นปมในใจเวินจิ้งมาตลอด

สามปีมาแล้ว ไหนเลยที่เธอจะวางมันลงได้จริงๆ ต่อไปเธอจะสอบเรียนปริญญาโท นี่ก็จะเป็นสิ่งที่เธอจะต้องก้าวผ่านมันไปให้ได้

อั้ยเถียนตบที่หลังของเวินจิ้งอย่างเบามือ “จิ้งจิ้ง ไม่เป็นไรนะ เรื่องนี้จะต้องตรวจสอบได้ชัดเจนเป็นแน่”

เวินจิ้งลดสายตาลง ปลายนิ้วรวบกำไว้แน่น

กลับถึงโรงแรม เวินจิ้งเปิดคอมจัดการกับอีเมล์ กลับเห็นเมล์ที่ส่งมาจากกรมประชาสัมพันธ์ ขณะนี้บนอินเตอร์เนตปรากฏข่าวสารไม่น้อยเกี่ยวกับเรื่องยาปลอมจากผลิตภัณฑ์ยาที่กำลังลงตลาดตัวใหม่ของ เหม่ยทง

ตอนนี้เหม่ยทง กำลังเป็นช่วงลงตลาด หากว่าข่าวสะพัดไปเช่นนี้ ก็จะเป็นการโจมตีบริษัทการผลิตยาเทียนอีไม่น้อยเลย พวกเธอเพิ่งจะเจรจากับผู้จัดจำหน่ายไปได้ไม่น้อย เกรงว่าจะต้องเผชิญกับการยกเลิกสัญญา

อั้ยเถียนเมื่อได้เห็นข่าว สีหน้าซีดเซียว เธอรีบโทรหาเสี้ยงหงทันที

แต่ว่า กลับมีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งรับโทรศัพท์

“ฉันต้องการคุยกับคุณเสี้ยง” เสียงอั้ยเถียนเย็นเฉียบ

“คุณเสี้ยงพักผ่อนแล้ว ถ้าเธอมีธุระ พรุ่งนี้ค่อยโทรหาเขาใหม่เถอะ” เมื่อพูดจบ ปลายสายก็รีบวางโทรศัพท์ทันที

อั้ยเถียนโมโหจนปามือถือของเธอ ปล่อยตัวลงบนโซฟา เบ้าตาเริ่มแดง

เวินจิ้งขมวดคิ้ว นั่งยองลงด้านข้างเธอ “เป็นอะไรไป? เธอไม่ได้โทรหาคุณเสี้ยงหรอ?”

“เขาไม่รู้ไปอยู่บนเตียงของผู้หญิงคนไหน!” เสียงของอั้ยเถียนสะอึกสะอื้นออกมา

“เถียนเถียน เธออย่าเพิ่งคิดไปไกล” เวินจิ้งได้แต่ปลอบเธอ

แต่อั้ยเถียนกลับไม่สามารถอารมณ์เย็นลงได้ มองดูมือถือ ทนไม่ไหวต้องโทรกลับไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เสียงตอบรับกลับมาคือมือถือของอีกฝ่ายได้ถูกปิดเครื่องลงแล้ว

“จิ้งจิ้ง เธอดูสิทำไมเขาถึงทำกับฉันแบบนี้!” อั้ยเถียนร้องไห้คร่ำครวญ

เวินจิ้งตบที่ไหล่เธอเบาๆ ก็ไม่รู้ว่าจะปลอบเธออย่างไรดี ความเจ้าชู้ของเสี้ยงหงขึ้นชื่ออยู่แล้ว แต่อั้ยเถียนเองกลับเต็มใจที่จะเสี่ยงเข้าไป

“เรามาจัดการเรื่องงานกันก่อน” ค่อนคืน อั้ยเถียนถึงจะสามารถสงบใจลงได้

ตอนนี้ที่สำคัญคือต้องไม่ให้ข่าวถูกแพร่ออกมา กรมประชาสัมพันธ์ได้ถอนข่าวในอินเตอร์เนตลงแล้ว ก็ได้แต่หวังว่าจะเป็นการลดผลกระทบที่เกิดขึ้นกับเรื่องนี้

ได้เริ่มมีผู้ค้าปลีกเริ่มทยอยโทรเข้ามาหาอั้ยเถียนแล้ว ถามถึงข้อสงสัยเรื่องจริงเท็จเกี่ยวกับยาตัวใหม่เหม่ยทงชุดนี้ การอธิบายของอั้ยเถียนก็ไม่สามารถทำให้ทุกคนเข้าใจได้ สุดท้ายยังคงต้องให้ทางบริษัทการผลิตยาเทียนอีออกมาชี้แจงข้อมูล

เพียงแต่ตอนนี้ก็ยังไม่สามารถติดต่อเสี้ยงห

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท