บทที่204 หาเหตุผลที่จะปฏิเสธไม่ได้
หลินเวยได้จ้องไปที่ลูกชายของเขา “ฉันไม่ได้ถามแก!”
เวินจิ้งได้ขมวดคิ้ว มองดูใบหน้าที่เมตตาและอ่อนโยนของหลินเวย และก็ไม่ได้พูดอะไร
“เสี่ยวจิ้ง ลองพิจารณาสักหน่อย ฉันชอบเด็กอย่างเธอจริงๆ เธอช่วยชีวิตฉันเอาไว้ ไม่ว่าจะยังไงก็ตามฉันจะต้องตอบแทนเธอ หากเธอยอมให้ฉันได้เป็นแม่ของเธอ ตระกูลฉีก็จะเป็น
เวินจิ้งยิ้มเบาๆ เธอรับรู้ถึงน้ำใจของหลินเวย
“คุณนายฉี ฉันขอกลับไปคิดดูก่อน”
ฉีเซินยืนอยู่ข้างๆพลางทำหน้านิ่งและภายในดวงตาก็ดูเข้มขึ้น
หลังจากที่เหวินจิ้งออกไป เขาได้ปิดประตู มองไปที่แม่ “แม่ ทำไมถึงทำแบบนี้”
“แล้วทำไมจะทำแบบนี้ไม่ได้” หลินเวยขมวดคิ้ว เธอได้คิดเรื่องนี้ไว้นานแล้ว
“เธอเป็นคนของตระกูลมู่” ฉีเซินเม้มริมฝีปาก และเตือนแม่ของเขา
“ฉันรู้ เขาได้แต่งงานกับมู่วี่สิงแล้ว แต่ฉันแค่ต้องการเวินจิ้ง และไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลมู่หนิ
“ตระกูลมู่ไม่มีทางเห็นด้วย” ฉีเซินพูดอย่างเย็นชา
“ฉันเชื่อเด็กอย่างเวินจิ้ง” หลินเวยมั่นใจ
หลังจากออกจากโรงพยาบาล เวินจิ้งได้นึกถึงเรื่องที่หลินเวยเสนอ และใจก็ได้เหม่อลอย
มู่วี่สิงจับมือเล็กๆของเธอ “เป็นอะไรเหรอ”
เวินจิ้งมองเขาสักพัก แล้วพูดเบาๆ “คุณนายฉีต้องการให้ฉันเป็นลูกบุญธรรมของเขา”
มู่วี่สิงทำตาแคบ “แล้วคุณคิดว่ายังไง”
“ฉันรู้สึกว่าไม่ได้มีความหมายอะไร แต่คุณนายฉีดีกับฉันมาก ฉันหาเหตุผลที่จะปฏิเสธไม่ได้”
“งั้นคุณเห็นด้วยเหรอ” น้ำเสียงของมู่วี่สิงค่อนข้างเย็นชา
“ฉันจะกลับไปถามความเห็นจากแม่ของฉัน” เวินจิ้งกล่าว
ถ้าเจี่ยนอีไม่เห็นด้วย เธอคงไม่รับปากแน่นอน
“พวกเราจะกลับไปหนานเฉิงเมื่อไหร่”
“มะรืนนี้”
“ตอนนี้ล่ะ” เวินจิ้งมองไปยังรถที่กำลังขับไปทางชานเมือง
“ไปทะเล”
“คุณจะพาฉันไปเที่ยวพักผ่อนเหรอ” เวินจิ้งยิ้ม
มู่วี่สิงพยักหน้า “พอดี ฉันเองก็อยากหยุดด้วย”
“แต่ ฉันไม่ได้พาชุดว่ายน้ำมา!” เวินจิ้งเพิ่งนึกขึ้นได้ แต่ก็ต้องไปกับมู่วี่สิง …….
มู่วี่สิ่งหันไปมองเธอพลางส่งสายตาขึ้นลง “หืม คุณนายมู่จะใส่บีกีนี่เหรอ”
เวินจิ้ง …….
ไม่แน่นอน! ตั้งแต่โตมาก็ใส่เพียงชุดว่ายน้ำแบบกางเกง บีกีนี่ไซส์ใหญ่เกินไป!
“คิดมากเกินไป!” เธอปฏิเสธอย่างไม่สบอารมณ์
มู่วี่สิงยิ้มกว้าง “ถ้าคุณอยากจะลงน้ำ ทุกอย่างพร้อมสำหรับคุณแล้ว”
เวินจิ้งได้หยุดชะงัก “ไม่เอาบีกีนี่นะ”
“งั้นก็ไม่ต้องลงน้ำ”
“คุณ!” เวินจิ้งจ้องไปที่ชายคนนั้น เธอจะกล้าใส่บีกีนี่ต่อหน้ามู่วี่สิงได้อย่างไร!
แม้ว่าทั้งสองจะสนิทกันมาก่อน เธอกล้าปล่อยตัวเองอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยวๆโดยลำพัง ยิ่งถ้าเป็นที่ทะเลด้วยแล้ว ………ไม่เด็ดขาด!
ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถก็ได้ขับเข้าไปยังรีสอร์ท เวินจิ้งได้ลงจากรถอย่างช้าๆ ผู้จัดการมารออยู่ข้างนอกสักพัก และเมื่อได้เห็นมู่วี่สิงจึงได้ทักทายอย่างสุภาพ
เป็นครั้งแรกที่เวินจิ้งได้รู้สึกถึงการต้อนรับอย่างอบอุ่นของพนักงาน
“คุณมู่ คุณนายมู่ ห้องชุดได้เตรียมพร้อมสำหรับคุณแล้วครับ”
เวินจิ้งคิดว่ามันเป็นเพียงห้องพักที่มองเห็นวิวทะเล แต่นึกไม่ถึงว่าเมื่อเดินเข้าไปแล้วก็เพิ่งได้รู้ว่ามันเป็นวิลล่าที่มีสระว่ายน้ำเดียว และหาดส่วนตัว
ไม่ไกลออกไป สีของชายหาดและท้องฟ้า เป็นทิวทัศน์ที่น่าหลงใหล
“ชอบที่นี่ไหม” มู่วี่สิงถามอย่างเรียบนิ่ง
เวินจิ้งพยักหน้า ชอบมากเลย
เพียงแต่ที่นี่เป็นรีสอร์ทระดับหกดาว และยังเป็นวิลล่าเดี่ยวอีกด้วย เกรงว่าคืนนึงจะตกอยู่ที่เลขห้าหลัก ……
“ที่จริงๆฉันคิดว่าพักห้องวิวทะเลธรรมดาก็ได้แล้ว” เวินจิ้งดึงแขนของมู่วี่สิง
“อยากพักชั้นสูงเหรอ” มู่วี่สิงยกคิ้วขึ้น
เวินจิ้งหยักหน้าเบาๆ เธอรู้สึกว่าที่นี่หรูหราเกินไป
มู่วี่สิงมองไปที่ผู้จัดการ เขาก็ได้จัดการทันที ทั้งสองคนได้ถูกพาไปยังห้องชุดที่อยู่สูงที่สุดของโรงแรม “คุณนายมู่ ที่นี่เป็นห้องที่หรูหราที่สุดของโรงแรมของเรา สระว่ายน้ำอินฟินิตี้ ระเบียงกลางแจ้ง และวิวกลางคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาว”
เวินจิ้ง …….
“ห้องนี้ยังแพงกว่าห้องเมื่อกี้อีกเหรอ” เวินจิ้งโพล่งออกมาอย่างเงียบๆ
ผู้จัดการได้ตกตะลึง ไม่คิดว่าเวินจิ้งจะถามแบบนี้
“ใช่ครับ” เขาปาดเหงื่อ
“งั้นก็ห้องนี้แหละ” มู่วี่สิงให้ผู้จัดการออกไป
“โธ่!” เวินจิ้งได้พูดออกไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ เธอเปลี่ยนชั้นที่ต่ำกว่านี้ได้ไหม ……
ในชีวิต เธอยังไม่เคยได้อยู่ในห้องที่สูงที่สุดอย่างนี้มาก่อน …..
“คุณนายมู่ ยังมีอะไรไม่พอใจเหรอ” มู่วี่สิงจับคางของเธอ และเวินจิ้งต้องมองไปที่เขา
เวินจิ้งเบ้ปาก เธอพอใจอย่างแน่นอน แต่มันแพงเกินไป!
“มู่วี่สิง ชีวิตของเธอที่ผ่านมาอาจจะเป็นแบบนี้ แต่ฉันคิดว่าที่นี่เป็นสิ่งที่มากเกินไปสำหรับฉัน” เวินจิ้งได้ขมวดคิ้ว
“งั้นก็ทำความคุ้นเคยกับมันสิ” น้ำเสียงของมู่วี่สิงแฝงคำสั่ง
เวินจิ้งกัดริมฝีปากพลางใจลอย รอบเอวเธอก็ได้ถูกโอบกอดโดยมู่วี่สิง เธอได้ถูกเขาจับคว่ำลงไปบนโซฟา พร้อมกับร่างยาวของเขาต่อหน้าเธอ
ท้องฟ้าและทะเลสีครามสะท้อนให้เห็นเงาที่หล่อเหลอของเขา
แสงแดดอ่อนๆที่สาดลงมา ชายคนนั้นดูน่ามองขึ้นมาทันที
หัวใจของเวินจิ้งเต้นไม่เป็นจังหวะ ริมฝีปากที่ถูกจูบอย่างกระทันหันและร่างของชายนั้นได้ดันตัวขึ้น
“มู่วี่สิง …….” เธอได้กดหน้าอกของเขาอย่างไม่รู้ตัว
มู่วี่สิงทำตาแคบ การกระทำของมือเขาก็ได้เลิกทำตามอำเภอใจ “ผ่อนคลาย เชื่อฟัง ……”
เวินจิ้งรู้สึกเหมือนชาไปทั้งร่าง บริเวณนอกหน้าต่างเป็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ อาจมีใครสักคนเดินผ่านมาได้
ราวกับว่าได้ยินความคิดของเวินจิ้ง มู่วี่สิงพูดอย่างไร้เดียงสา “ไม่มีใครเข้ามาได้หรอก”
สายตาเขาเปล่งประกาย เวินจิ้งรู้สึกว่าตัวเองไม่มีอะไรจะซ่อนต่อหน้าของมู่วี่สิง อยากที่จะหันหลัง แต่ก็ได้ถูกเขาโอบเอว และต้องเผชิญหน้ากับเขา
เอวนั้น …….
ไม่รู้ว่าผ่านมานานเท่าไหร่ เวินจิ้งได้ถูกพาไปยังสระว่ายน้ำอินฟินิตี้ หันหน้าไปทางแนวชายฝั่งพร้อมกับอกของชายผู้นั้นที่อยู่ข้างหลัง
เธอได้เขินอาย
ชายผู้ที่อยู่ข้างหลังนั้นดูเหมือนจะไม่มีความรู้สึกอะไร
“ชอบสระว่ายน้ำไหม” มู่วี่สิงพิงไหล่เธอ
เวินจิ้งได้หยุดชะงัก มองลงไปที่ชุดบีกินี่ที่เธอสวมใส่อยู่ แบบของชุดนั้นไม่ได้มีลักษณะเปิดเผย เป็นรูปแบบสีขาวบริสุทธิ์ที่สวยงาม
“ก็ดี” เธอกัดริมฝีปาก
ลักษณะที่ขี้อายแบบนี้ ทำให้ดวงตาของมู่วี่สิงได้เข้มขึ้น และได้จูบอย่างลึกซึ้งตรงหลังศีรษะของเธอ
เวินจิ้งแทบหยุดหายใจ แต่เมื่ออยู่ในน้ำ เธอต้องโอบเอวของชายผู้นั้นเพื่อประคองร่าง
ทั้งสองไม่มีช่องว่างระหว่างกัน
ตั้งแต่มาถึงโรงแรมจนถึงตอนนี้ ทั้งสองก็ได้อยู่ด้วยกันจนเหนื่อย โดยไม่ได้ปัญหาเรื่องงานให้มารบกวนใจ เป็นการผ่อนคลายที่สมบูรณ์แบบ
เวินจิ้งเอนกายในอ้อมแขนของมู่วี่สิง เป็นช่วงเวลาที่เป็นจริง แต่กลายทำให้เธอรู้สึกงุนงง
นี่เป็นการฟื้นฟูอย่างหนึ่งของคุณนายมู่
“มู่วี่สิง ตอนนี้คุณมีเวลาอิสระมาก ……” เวินจิ้งพูดทันที
หลายครั้งมู่วี่สิงได้อยู่ข้างกายเธอตลอดเวลา
“อืม คุณไม่ชอบเหรอ” ดวงตาของมู่วี่สิงได้ลุกวาวขณะที่ถือแก้มเธอ
