บทที่ 214 เพื่อเขา ไม่คุ้ม
“มู่วี่สิง คุณต้องมีวิธีหาเสี้ยวหงเจอใช่ไหม” เวินจิ้งมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ
เขากับเสี้ยวหงเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก เขาต้องรู้ว่าเขาไปไหนแน่นอน
มู่วี่สิงเหลือบมอง สีหน้ายังคงเฉยเมยเหมือนเดิม
เรื่องของเสี้ยวหง น้อยครั้งที่เขาจะเข้าไปยุ่ง
“มู่วี่สิง” เห็นเขานิ่งเฉย เวินจิ้งยิ่งร้อนใจกว่าเดิม
ผู้ชายขมวดคิ้ว กอดเอวบางของเธอพูดเสียงต่ำว่า “ถ้าอั้ยเถียนไม่ยอมไป เสี้ยวหงไม่บังคับเธอหรอก”
“ใครจะไปรู้ เสี้ยวหงเลวขนาดนั้น เรื่องอะไรเขาก็ทำได้ลงคอหมด!” เวินจิ้งขุ่นเคืองมาก
ไม่แคร์เลยว่าเสี้ยวหงเป็นเจ้านายของเธอ
“คุณนายมู่ คุณใจเย็นๆ”
“ฉันจะใจเย็นได้ไง มู่วี่สิง คุณช่วยฉันหาอั้ยเถียนเถอะนะ ฉันไม่ยอมให้เสี้ยวหงทำร้ายเธออีกแล้ว…” เวินจิ้งพูดอย่างอ้างว้าง
จากการที่เธอเห็น เสี้ยวหงก็คือคนหลอกความรักคนหนึ่ง ทั้งๆ ที่ตัวเองมีคู่หมั้นอยู่แล้ว แต่ก็ยังจะเข้าไปยุ่งกับอั้ยเถียนไม่เลิกอีก
เขาเล่นได้ แต่อั้ยเถียนเล่นไม่ได้
อั้ยเถียนเป็นเพื่อนสนิทกับเธอมาตั้งหลายปีแล้ว เธอไม่อยากให้เธอต้องเจ็บอีกครั้งหนึ่ง
“เสี่ยวจิ้ง มีข่าวของเถียนเถียนหรือยัง” คุณแม่อั้ยเดินมาอย่างเร่งรีบ ฝั่งผู้ชายตรงนั้นมาเร่งหลายครั้งแล้ว ดูออกได้ว่าจะทนรอไม่ได้แล้ว
เวินจิ้งเงียบไว้ อดไม่ได้ที่จะบีบแขนของมู่วี่สิง
มู่วี่สิงพูดเสียงเรียบ “คุณนายอั้ย เราขอลงไปก่อนนะครับ”
คุณแม่อั้ยมองผู้ชายที่สง่าสูงส่งอยู่ข้างหน้าตัวเองตะลึงไปสักพัก
เธอเห็นเขากับเวินจิ้งท่าทางสนิทกันตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว แต่ช่วงนี้มัวแต่ยุ่งเรื่องงานแต่งของอั้ยเถียน ไม่ว่างไปห่วงใยเวินจิ้ง
เห็นคุณแม่อั้ยมองดูมู่วี่สิง เวินจิ้งก็แนะนำให้ “คุณนายอั้ย คนนี้คือแฟนของหนูค่ะ มู่วี่สิง”
มู่วี่สิงขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ เขาไม่ชอบเวินจิ้งคิดว่าเขาเป็นแค่แฟน
คุณแม่อั้ยพยักหน้าให้ ตอนนี้ก็ไม่มีทางอื่นแล้ว ทำได้แค่หวังว่าอั้ยเถียนยังไม่ได้จากไปเท่านั้น
ในสวนดอกไม้ข้างหลัง ดอกไม้สดล้อมรอบ ดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์กองเป็นเวทีอันสวยงามโรแมนติค บาทหลวงมาถึงแล้ว ส่วนสุดทางของระเบียงทางเดินยาว เจ้าบ่าวที่ทั้งตัวเป็นสูทสีดำกำลังรอคอยอั้ยเถียนอยู่
หน้าตาของผู้ชายไม่ถือว่าโดดเด่นมาก แต่เสน่ห์สุภาพเรียบร้อย น่าจะได้รับการสั่งสอนที่ดีมากตั้งแต่ยังเด็กแล้ว
เวินจิ้งกวาดสายตามองดูรอบๆ แขกทุกท่านต่างนั่งลงเรียบร้อยแล้ว งานแต่งงานนี้ไม่ถือว่ายิ่งใหญ่มาก แต่คู่ที่แต่งงานกันเป็นครอบครัวตระกูลอั้ยและครอบครัวตระกูลเฉิน ซึ่งเป็นครอบครัวที่มีชื่อเสียงและมีฐานะทั้งคู่ ทำให้เกิดกระแสไม่น้อยเลยทีเดียว
เห็นเวินจิ้งใส่ชุดเพื่อนเจ้าสาวออกมาคนเดียว เฉินเซียวขมวดคิ้วขึ้นมา ไม่เห็นอั้ยเถียนเลย
แขกทุกคนต่างมองไปที่เวินจิ้ง เธอควรจะออกมากับอั้ยเถียนด้วยกัน แต่ตอนนี้กลับเหลือแค่เธอคนเดียว
เสียงเพลง Wedding March ดังขึ้นอย่างไพเราะ มีแขกบางคนเริ่มสังเกตได้แล้วว่าผิดปกติ ล้วนพูดคุยสนทนากันขึ้นมา
เวินจิ้งมองลงไปข้างล่าง ความอ้างว้างเริ่มกระจายออกมา เธอเคารพการตัดสินใจของอั้ยเถียน แต่สิ่งที่เธอกังวลอยู่ก็คือเธอไม่ได้เต็มใจ
ทันใดนั้น เสียงรองเท้าส้นสูงที่เร่งรีบเริ่มดังมาจากไกลถึงใกล้ อั้ยเถียนทั้งตัวชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์วิ่งเข้ามาจากประตู
เครื่องสำอางบนใบหน้าของเธอละลายไปไม่น้อย ดวงตาก็แดงๆ อยู่ แต่เสน่ห์ของตัวเธอโดดเด่นมาก หน้าตาเฉิดฉันอย่างกับราชินี ทำให้คนอิจฉามาก
เธอกลับมาแล้ว
เวินจิ้งอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา เดินมาควงแขนอั้ยเถียนไว้
สองคนสบตาและยิ้มให้กัน
“เถียนเถียน” แต่ว่า เธอยังคงกังวลอยู่
“ฉันไม่เป็นไร” อั้ยเถียนยิ้มและถือช่อดอกไม้ขึ้นมา ควงแขนของคุณพ่อไว้
สีหน้าอันมืดมนของคุณพ่ออั้ยจึงจะดีขึ้นตอนนี้ พิธีแต่งงาน เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
เวินจิ้งทำภารกิจสำเร็จเรียบร้อย กลับไปนั่งลงที่ของตัวเอง
นึกถึงคำพูดของมู่วี่สิงเมื่อกี้ เขาไม่เคยกังวลเลย เหมือนแน่ใจแล้วว่าอั้ยเถียนต้องกลับมา
“มู่วี่สิง คุณยังมีเรื่องอะไรที่ไม่ได้บอกฉันใช่ไหม” เวินจิ้งมองเขา
ผู้ชายหันหน้ามา แววตาลึกซึ้ง “สัญญาหมั้นของเสี้ยวหงยกเลิกไม่ได้ ถ้าอั้ยเถียนเป็นผู้หญิงที่ฉลาดพอ ก็จะรู้ว่าควรทำยังไง”
“ยกเลิกไม่ได้？ ถ้ารักคนคนหนึ่งจริงๆ ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำไม่ได้หรอก” เวินจิ้งพูดอย่างโกรธเคือง
“สถานการณ์ของครอบครัวตระกูลเสี้ยงซับซ้อนมาก” มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ไม่ได้เล่าให้อย่างละเอียด
งานแต่งเสร็จสิ้นลง ต่อมาเป็นงานเลี้ยงกลางคืน เนื่องจากเวินจิ้งเป็นเพื่อนเจ้าสาว ดังนั้นต้องอยู่ข้างๆอั้ยเถียน
กลับไปถึงห้องแต่งหน้า เวินจิ้งจึงมีโอกาสถามอั้ยเถียน
อั้ยเถียนสีหน้าเฉยเมย “ฉันไปเจอเสี้ยวหงแล้วจริง แต่ไม่เคยคิดว่าจะไปกับเขา เขาก็ไม่มีทางพาฉันไปเหมือนกัน”
“ไม่ต้องห่วงนะ เรื่องหนีการแต่งงานแบบนี้ฉันไม่ทำหรอก เพื่อเขา ไม่คุ้ม” อั้ยเถียนปลอบเวินจิ้งที่กำลังกังวลอยู่
เวินจิ้งถึงแม้จะโล่งใจได้เล็กน้อย แต่เรื่องวันนี้ก็ยังทำให้เธอวุ่นวายอยู่ดี
“อั้ยเถียน ฉันอยากให้เธอมีความสุขนะ” เธอกอดเธอไว้
อั้ยเถียนมองลงไปข้างล่าง เมื่อเวินจิ้งอยู่เคียงข้าง อารมณ์อ่อนแอของเธอจึงจะสามารถระบายออกมาได้
เธอสูบจมูกและพูดว่า “ฉันจะมีความสุข”
เวินจิ้งกับมู่วี่สิงกลับไปโรงแรมเมื่องานเลี้ยงกลางคืนใกล้เสร็จสิ้นลง
เวินจิ้งเงียบสนิทตลอดทาง
มู่วี่สิงกำลังจัดการเรื่องงานอยู่ เวินจิ้งฟังเสียงจริงจังของเขากลับรู้สึกง่วงนอนขึ้นมา
สงสัยวันนี้จะเหนื่อยจริงๆ แล้ว
เมื่อตื่นขึ้นมาก็กลับมาถึงโรงแรมแล้ว ลืมตาขึ้น สิ่งที่อยู่ต่อหน้าคือผู้ชายหล่อเหลาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาใส่เสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว กล้ามเนื้อที่เด่นชัดโผล่ออกมาครึ่งหนึ่ง ยังมีหยดน้ำอยู่บนนั้นอีกด้วย เซ็กซี่และยั่วคนมาก
เวินจิ้งหาวสองที ยังไม่ได้พลิกตัวกลับก็ถูกมู่วี่สิงกอดเข้ามาในอ้อมกอด เธอพยายามถอนออกมาสุดแรงเพราะไม่อยากให้เขากอด
“โกรธหรอ” มู่วี่สิงหรี่ตาลง
เวินจิ้งไม่พูดไม่จา ในมุมมองของเธอ วันนี้ที่มู่วี่สิงทำก็คือช่วยเสี้ยวหงพาอั้ยเถียนไปโดยทางอ้อม
ถึงแม้ว่าสุดท้ายอั้ยเถียนก็ได้กลับมาแล้วก็ตาม แต่เธอยังคงกังวลอยู่ตลอด
“คุณนายมู่ หันหน้ามา” เขาพลิกตัวของเธอมาอย่างอ่อนโยน
เวินจิ้งกระพริบตาอย่างน่าเอ็นดู ยังคงนิ่งเงียบเหมือนเดิม
มู่วี่สิงมองลงไป จูบอันเร่าร้อนก็ทับลงมา เวินจิ้งไม่ได้หลบ แต่ก็ไม่ได้โต้ตอบกลับ
“เสี้ยวหงคือเพื่อนของผม ผมมีมุมมองของผมเองคุณนายมู่ เรื่องความรักนอกจากเจ้าตัวเองแล้ว คนอื่นไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้” มู่วี่สิงพูดด้วยเสียงต่ำ
เวินจิ้งกัดฟัน เธอเข้าใจมู่วี่สิงได้
อั้ยเถียนเป็นเพื่อนของเธอ ดังนั้นเธอยืนอยู่ฝั่งอั้ยเถียน
เสี้ยวหงเป็นเพื่อนของมู่วี่สิง เขายืนอยู่ฝั่งเสี้ยวหงตรงนั้น
แต่ยังไงในใจลึกๆ แล้วก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี
“ฉันรู้” เธอพูดพึมพำ
“อย่าไปคิดมากนะ ไปอาบน้ำ พักผ่อนเช้าๆ หน่อย” มู่วี่สิงจูบลงไประหว่างคิ้วของเธอ
เวินจิ้งเกาหัวและเงยหน้าขึ้น ใบหน้าอันหล่อเหลาที่ซูมใหญ่ขึ้นของมู่วี่สิงเพอร์เฟคจนทำให้คนหายใจไม่ออก
เธอกอดคอของเขาไว้ “คุณอาบน้ำให้ฉัน?”
เมื่อคำพูดนี้ออกจากปาก เวินจิ้งเองยังอึ้งมากเลย
เธอเหนื่อยเกินไปแล้ว ไม่มีเรี่ยวมีแรงเลยสักนิด อยากจะพึ่งพาแต่มู่วี่สิง
แก้มแดงขึ้นทันที เวินจิ้งก้มหัวลงด้วยความรวดเร็ว
เสียงหัวเราะเข้มๆ ออกมาจากต้นคอของมู่วี่สิง อุ้มเวินจิ้งขึ้นมาและใช้ริมฝีปากบางกัดหูเธอ “ยินดีมากครับ”
…
โรงพยาบาล
ฉินเฟยดูการรายงานข่าวในหนังสือพิมพ์ งานแต่งงานของอั้ยเถียนเป็นไปอย่างราบรื่น เมื่อคืนพื้นที่รายงานข่าวของเธอครอบครองพาดหัวข่าวทั้งคืนเต็มๆ เลย
เธอกับอั้ยเถียนเป็นเพื่อนร่วมชั้น แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีเบื้องหลังที่รุ่งเรืองขนาดนี้ แต่งงานกับบ้านตระกูลเฉินก็เหมาะสมกันมากเลยทีเดียว
เธอฉีกหนังสือพิมพ์ทิ้งอย่างโกรธเคือง ความร้ายกาจในตาลอยขึ้นมา
เธอเกลียดทุกคนที่อยู่ใกล้กับเวินจิ้ง
เมื่อฉีเซินมาถึง หนังสือพิมพ์ที่อั้ยเถียนโยนทิ้งตกอยู่ตรงขาของเขา เขาเดินเข้ามาด้วยสีหน้านิ่งเฉย
