บทที่ 221 ฉันไม่กล้าโกหกคุณหรอก
สีหน้าฉินเฟยดูซีดจาง วิ่งไปจับแขนของฉีเซินอย่างไม่เต็มใจ “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับฉันจริงๆ ฉืออี้เหิงเป็นคนสั่งการ ไม่เกี่ยวกับฉันจริงๆนะ….”
ฉีเซินหยุดชั่วคราว นัยน์ตาดำแคบลง มองไปที่ฉินเฟยอย่างรุนแรง “ฉืออี้เหิง”
ฉินเฟยพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง “ใช่เขา”
“ฉินเฟย ผลของการโกหกฉัน คุณรู้ดีใช่ไหม” ฉีเซินหรี่ตามองอย่างเย็นชา
ฉินเฟยกัดปาก ความหวาดกลัวในดวงตาผ่านไปในพริบตา เธอพูดด้วยเสียงเบาๆ “ฉันไม่กล้าโกหกคุณหรอก”
……
วันถัดไป เวินจิ้งมาที่มหาวิทยาลัยหนานเฉิงเพื่อยืนยันข้อมูล ก่อนจะออกไปจังหวะที่กำลังจะโทรหามู่วี่สิง แล้วจะเดินลงบันไดก็ถูกล็อกตัว ทั้งร่างถูกลากไปจนสุดทางเดินของห้องเรียน
“คุณเป็นใคร” สีหน้าของเวินจิ้งซีดลง คนที่ล็อกตัวเธอดูมีทักษะอย่างเห็นได้ชัด เธอจะดิ้นรนแค่ไหนก็สู้ไม่ได้
ประตูถูกเปิดออก ร่างคนแปลกหน้าประทับอยู่ในดวงตา เป็นคณบดีเฉิยหยี
“เวินจิ้ง รบกวนคุณแล้ว”
เวินจิ้งจ้องมองเธอ เป็นผู้หญิงคนนี้ เมื่อห้าปีก่อนและเมื่อวานนี้ ก็ขัดขวางเธอเหมือนเดิม
“ทำไมต้องทำเช่นนี้” เวินจิ้งถูกผลักออกไปโดยคนที่อยู่ข้างหลัง เดินไปไม่กี่ก้าวแล้วล้มลงกับพื้น
เมื่อครู่มือของเธอถูกมัดไว้ ในขณะนี้ก็ยังไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
เฉิยหยียิ้ม แล้วย่อตัวลง จับที่คางของเวินจิ้ง “ฉันก็ถูกคนจ้างมา คุณว่าไง”
“ฉินเฟย”
“ฉลาด ฉันทำเพื่อเธอมามากมาย ตอนนี้เธอกลับมาแว้งกัดฉัน เวินจิ้ง คุณว่าฉันควรทำอย่างไรดี” เฉิยหยีเหล่มองด้วยสายตาที่เกลียดชัง
“ในเมื่อคุณทำผิด ก็ควรถูกลงโทษตามกฎหมาย”
“ฉัน ฉันก็แค่แพะรับบาป แต่ฉันรู้สึกไม่ยุติธรรม อนาคตของฉันก็ถูกคุณทำลาย” เฉิยหยีพูดอย่างโหดเหี้ยม มือจับที่คอของเวินจิ้งอย่างแน่น
ความเจ็บปวดทำให้เวินจิ้งหน้าซีดเซียว ไม่สามารถขัดขืนได้
“คุณปล่อยฉันนะ คนที่ทำร้ายคุณคือฉินเฟย….”
ฉินเฟย
สีหน้าของเฉิยหยีเปลี่ยนไป เห็นเวินจิ้นเหมือนจะเป็นลม เธอคลายมือของเธอออกเล็กน้อย
“ถ้าไม่ใช่เพราะห้าปีหลังที่คุณกลับมาแก้ข้อกล่าวหา ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“เรื่องของพวกคุณไม่ช้าก็เร็วจะต้องถูกเปิดเผย คุณควรจะไปรายงานให้ฉินเฟยทราบ เช่นนี้ถึงจะปกป้องตัวเองได้” เวินจิ้งพูดอย่างใจเย็น
เธอเข้าใจความหมายของเฉิยหยี เมื่อห้าปีก่อนวิทยานิพนธ์ของเธอถูกเปลี่ยน เป็นการสั่งการของฉินเฟย แต่ตอนนี้เฉิยหยีเป็นแพะรับบาปเพียงผู้เดียว
แต่ว่า ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอเป็นผู้ถูกทำร้ายคนนั้น
เฉิยหยีกัดริมฝีปากของเธออย่างแน่น หากสามารถทำเช่นนี้ได้ เธอก็คงจะไม่หมดหวังอย่างตอนนี้
“ถ้าฉันจะให้คุณออกหน้า ชี้ตัวเธอ” เฉิยหยีกล่าวเสียงต่ำ
“คุณมีหลักฐานเพียงพอหรือไม่” เวินจิ้งลืมตาขึ้นมอง
เฉิยหยีส่ายหน้า ตอนนี้หลักฐานทั้งหมดชี้ไปที่เธอ ฉินเฟยเป็นคนที่อยู่ข้างหลัง เธอไม่เคยปรากฏตัว
“ทำไมคุณสมคบคิดกับเธอทำให้ฉันร้ายฉัน”
“ฉันไม่รู้เหตุผล ตอนนั้นฉันต้องการเงิน ตระกูลฉินสามารถให้เงินก้อนใหญ่กับฉันได้ ฉันจำเป็นต้องตกลง”
“ดังนั้นเมื่อวานที่คุณไม่ยอมให้ฉันผ่านการสอบปิดเล่มวิทยานิพนธ์ ก็เพราะฉินเฟยสั่งใช่ไหม” เวินจิ้งถามอย่างเยือกเย็น
เฉิยหยีนิ่งไปชั่วครู่ พยักหน้าช้าๆ
ถ้าให้เวินจิ้งผ่านการสอบปิดเล่มวิทยานิพนธ์ เธอก็จะถูกเปิดโปง
“ฉันช่วยคุณไม่ได้”
“เวินจิ้ง ถ้าเช่นนั้นฉันก็ใช้คุณเพื่อขู่มู่วี่สิงได้เท่านั้น”
พูดจบ เฉิยหยีสั่งให้ชายคนนั้นผูกมัดเวินจิ้งไว้กับเก้าอี้ ค้นหาโทรศัพท์ของเวินจิ้ง แล้วโทรหามู่วี่สิง
สมุดจดที่อยู่ของเวินจิ้งเต็มไปด้วยรายชื่อ เฉิยหยีหาเบอร์โทรได้ง่ายมาก
โทรศัพท์เชื่อมต่ออย่างรวดเร็ว มู่วี่สิงเหมือนจะรู้ทันทีว่าไม่ใช่เวินจิ้ง
“ใคร”
“ฉันเป็นเฉิยหยีความสัมพันธ์ของคุณกับเวินจิ้งคืออะไร” เฉิยหยีก็ไม่แน่ใจความสัมพันธ์ระหว่างมู่วี่สิงกับเวินจิ้ง
เพียงแค่เป็นคนมีดวงตาก็สามารถมองออกว่ามู่วี่สิงปกป้องเวินจิ้งอยู่ตลอด เธอเดาออกว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองนั้นไม่ธรรมดา
ด้วยกำลังของมู่วี่สิงในตอนนี้ ถ้าสามารถช่วยเธอพ้นโทษได้ จะดีมาก
“ฉันเป็นสามีของเธอ” มู่วี่สิงไม่ได้ปิดบัง
เฉิยหยีตะลึง นี่คือสิ่งที่เธอไม่ได้คาดคิดเลย
มู่วี่สิงแต่งงานแล้วจริงๆ
“คุณมู่ ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ”
“ภรรยาของฉันอยู่ไหน” มู่วี่สิงเสียงเย็นชามาก
“ขอแค่คุณสัญญากับฉันว่าจะช่วยฉันให้พ้นโทษ เวินจิ้งก็จะปลอดภัย”
“เธออยู่ที่ไหน” มู่วี่สิงไม่ตอบคำถามของเฉิยหยีถามอีกครั้ง
น้ำเสียงของเขาช่างน่ากลัว เฉิยหยีกลัวจนไม่สามารถถือโทรศัพท์ได้
“คุณมู่ โปรดช่วยฉันด้วย เรื่องที่เวินจิ้งถูกใส่ร้าย มันเป็นฝีมือของฉินเฟยทั้งหมด ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉันเลย”
“ฉันจะต้องรับภรรยาของฉันกลับมาก่อน สำหรับเรื่องที่เธอพูด ถ้าเป็นเรื่องจริง ฉันจะไม่ยอมปล่อยฉินเฟยไปแน่”
เฉิยหยีลังเลเล็กน้อย ถ้าให้มู่วี่สิงพาเวินจิ้งไป แล้วเธอต้องเข้าไปในสถานีตำรวจอีกครั้ง รอบนี้คงไม่ได้ออกมาง่ายๆแน่
ตอนนี้หลักฐานที่ฉินเฟยส่งไปทุกอย่างล้วนชี้ไปที่ตัวเธอคนเดียว
“คุณมู่ คุณสัญญากับฉันนะ” น้ำเสียงของเฉิยหยีขอร้องอ้อนวอน
เพราะเธอไม่มีทางเลือกก็เลยทำเช่นนี้
“ที่อยู่” น้ำเสียงของมู่วี่สิงเย็นชาเล็กน้อย
เฉิยหยีนิ่งไปสักครู่ กัดฟันแล้วบอกตำแหน่งของห้องเรียน
เวินจิ้งมองเธอ ฝ่ามือค่อยๆกำแน่นขึ้น
“เวินจิ้ง นึกไม่ถึงว่าคุณจะเป็นคุณนายมู่ เขาจะช่วยฉัน ใช่ไหม” เฉิยหยีถามด้วยความตึงเครียด
“คณบดี เรื่องนี้คุณหนีไม่พ้นหลอก ถึงแม้ฉินเฟยจะเป็นคนอยู่เบื่องหลังก็ตาม แต่ว่าคุณก็ร่วมมือกันทำ…..”
“ฉันไม่ได้ทำ ฉันแค่ทำตามค่าจ้าง ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลย” เฉิยหยีอธิบาย
“ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับตระกูลฉินก็ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว” เวินจิ้งพูดกระซิบ
“ใช่ ฉันกับฉินเฟยเป็นญาติกัน แต่ว่า ฉันทำเพื่อเงินจริงๆ”
“คุณนั่งในตำแหน่งคณบดีได้อย่างไร”
เวินจิ้งขมวดคิ้ว เธอไม่เคยสืบเรื่องของเฉิยหยีเลย ที่เธอสามารถเข้ามาที่มหาวิทยาลัยหนานเฉิงได้ แล้วยังมีตำแหน่งที่สูง ณ ตอนนี้ทำให้เธอเริ่มสงสัย
เธอไม่มีคุณสมบัติสำหรับการดำรงตำแหน่งนี้เลย
ได้ยินมาว่า บนใบหน้าของเฉิยหยีมีความตื่นตระหนก และไม่ตอบคำถาม
เวินจิ้งจับความรู้สึกของเธอได้ ยกริมฝีปากขึ้นช้าๆ
“เบื้องหลังเป็นตระกูลฉินที่ผลักดันคุณขึ้นมา” เวินจิ้งกล่าวด้วยความมั่นใจ
“อย่าพูดสุ่มสี่สุ่มห้านะ” เฉิยหยีขัดจังหวะเธอ
“ฉันพูดสุ่มสี่สุ่มห้าไหม ตรวจสอบได้แน่นอน”
“คุณ” เฉิยหยีเดินเข้ามา ปิดปากเวินจิ้งอย่างแน่น สิ่งที่เธอพูดทำให้เธอกลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ
“คุณหาไม่เจอหรอก” เฉิยหยีอยู่เหนือการควบคุมแล้ว
ณ ตอนนี้ ด้านนอกมีเสียงฝีเท้าก้าวเดินอย่างรวดเร็ว ที่แท้เป็นผู้คุ้มกันกำลังกันมู่วี่สิง ถูกเขาผลักออกไปอย่างง่ายดาย
เข้าไปในห้องเรียน เฉิยหยียังคงปิดปากเวินจิ้งอย่างแน่น มู่วี่สิงชำเลืองมองย่างเยือกเย็น ยกมือขึ้นและดึงปลอกคอของเฉิยหยีออก
เธอถูกเขาโยนออกไปอย่างโหดร้าย
เวินจิ้งกั้นไว้จนหน้าแดง วินาทีที่เห็นมู่วี่สิง น้ำตาก็คลอเบ้า
“มู่วี่สิง……” เวินจิ้งบ่นเบาๆ แล้วกอดเธอไว้
เฉิยหยีจับกำแพงแล้วยืนขึ้น มองไปที่ทั้งสองอย่างเย็นชา “มู่วี่สิง ฉันไม่ได้ทำร้ายเธอนะ ฉันแค่หวังว่าคุณจะสามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉันได้”
“เมื่อห้าปีก่อน วิทยานิพนธ์ของภรรยาฉัน คุณเป็นคนเปลี่ยนมันใช่ไหม” มู่วี่สิงหรี่ตามองไปที่เฉิยหยี
เฉิยหยีตัวสั่น “ใช่”
“แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรพูดว่าคุณเป็นผู้บริสุทธิ์”
