บทที่ 248 รู้สึก จับใจ
ประเทศ Cตระกูลลี่
เครื่องบินส่วนตัวของมู่วี่สิงบินลงจอดที่ชั้นบนสุดของตระกูลลี่ ก้าวเท้าเดินไปยังคฤหาสน์ของงานเลี้ยง
เวินจิ้งในชุดกระโปรงยาวสีขาวล้วน โชว์ให้เห็นร่องกระดูกอันละเอียด ผมยาวพลิ้วไสว เพรียวบางและมีเสน่ห์
เธอคล้องแขนมู่วี่สิงเดินเข้าไปในกลุ่มคน
ตระกูลลี่เป็นยักษ์ใหญ่ต้นๆของประเทศC แขกที่มาร่วมในงานเลี้ยงเป็นคนมีระดับสูง สถานะแต่ละคนล้วนไม่ธรรมดา
สำหรับเวินจิ้งแล้ว กลับเป็นสิ่งที่แปลกหน้าสำหรับเธอยิ่งนัก
มีดาราไม่น้อยล้วนแต่งตัวจัดเต็มกันมา ดูแล้วมีเสน่ห์น่าเจริญตายิ่งนัก
เรื่องนอกเหนือความคาดหมาย เวินจิ้งยังเห็นเสี้ยงหง
ข้างกายเขาได้ควงคู่มากับสาวแปลกหน้าคนหนึ่ง
ในใจของเวินจิ้งอยู่กับซูยีน เธอพูดกับชายหนุ่มข้างกายเธอว่า “ฉันขอไปห้องนั่งเล่นนะ”
มู่วี่สิงพยักหน้า “มีเรื่องอะไรให้รีบบอกผม”
ลักษณะงานเช่นนี้เขามักจะเป็นจุดโฟกัสของผู้คน คนต้องการที่จะเข้ามาพูดคุยกับเขาไม่น้อย ผ่านไปไม่นานเขาก็ถูกรายล้อมไว้ตรงกลาง
แน่นอนว่าก็มี คนมีชื่อเสียงไม่น้อยที่เป็นฝ่ายใกล้ชิดเขา แต่สายตาของมู่วี่สิงกลับมองตามไปที่เวินจิ้ง
เธอเดินเข้าไปในอาคารใหญ่ ตามแผนที่ที่ซูยีนให้ไว้ ก็หาเขาเจอได้อย่างรวดเร็ว
“เวินจิ้ง! สาวน้อยคนนี้ คืนนี้เธอสวยมากเลยหล่ะ!” ซูยีนมองดูการแต่งตัวของเวินจิ้ง ชุดเดรสที่เธอสวมใส่เป็นชุดที่เธอมอบให้เวินจิ้งเมื่อวันก่อน
ตอนนี้เธอสวมชุดนี้แล้วดูน่าดึงดูดใจมาก
เวินจิ้งยิ้มออกมา ในบ้านไม่มีชุดใส่ไปงาน แต่พอรู้ว่าต้องออกงาน จึงควรต้องสวมให้พิเศษหน่อย จึงเลือกใส่ชุดเดรสสายบางคล้องไหล่ชุดสีขาวนี้
ตลอดทาง มู่วี่สิงมองที่ตาเธอ จนถึงตอนนี้เธอก็ยังคงจำได้ชัดเจน
เขาดูเหมือนหมาป่า เหมือนเสือที่อยากจะตะครุบเหยื่อ
ซูยีนพาเวินจิ้งเดินออกไปที่ระเบียง พวกเขาอยู่ที่ชั้นสาม สามารถมองเห็นความเคลื่อนไหวภายในบริเวณคฤหาสน์ได้อย่างชัดเจน
“ผู้ชายคนนั้น ก็คือคู่หมายที่ต้องมาดูตัวฉัน” ซูยีนชี้ไปที่หลิงอี้ ชายหนุ่มที่สวมใส่สูทสีน้ำเงินที่ถูกหญิงสาวมากมายรายล้อมอยู่
เวินจิ้งสายตามองไปยังคนที่ซูยีนพูด ซึ่งเขาเองก็หน้าตาหล่อเหลาทีเดียว
แต่ว่า ซูยีน ไม่ชอบเขา
“เวินจิ้ง ฉันอาจจะต้องขอให้คุณช่วยท่วงเวลาให้สักครู่หนึ่ง เธอชวนเขาคุยหน่อย อย่าให้เขาเห็นว่าฉันไม่อยู่แล้วมีความเคลื่อนไหวนะ”
“ฉันจะพยายาม เธอต้องรีบทำเวลานะ”
มองเห็นเวินจิ้งเดินออกไป ความรู้สึกผิดในตาของซูยีนก็ได้มองผ่านไป
เดินออกจากอาคารใหญ่ไป เวินจิ้งก็มองเห็นชายหนุ่มคนนั้น
เขาสวมใส่ชุดสั่งตัดสีน้ำเงิน ถูกสาวมีชื่อเสียงกลุ่มหนึ่งรายล้อมอยู่ ท่วงท่าที่ดูสง่างามและมีเกียรติอย่างมาก
เวินจิ้งขมวดคิ้ว เพิ่งนึกได้ว่าเธอยังไม่ได้ถามซูยีนว่าเบื้องหลังผู้ชายคนนี้เป็นเช่นไร เธอไม่รู้ว่าจะชวนเขาคุยอะไรดี
เวลานั้นเอง ก็มีมือข้างหนึ่งแตะเข้าที่บ่าของเธอ เวินจิ้งรู้สึกตกใจ หันหลังกลับมามอง
“โอ้ เป็นสาวงามนี่เอง! เสียงที่ฟังดูเลี่ยนของชายคนหนึ่งดังขึ้น
สายตาของเวินจิ้งมองขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์ ผลักเขาออกไป
แต่ชายคนนั้นกลับไม่ลดรา ทั้งยังยื่นแขนเข้ามา โอบเข้าที่เอวของเธอ
“คุณ! ปล่อยมือเดี๋ยวนี้นะ!” เวินจิ้งพูดด้วยความโมโห
มือเธอหยิบแก้วไวน์แดงด้านข้าง แล้วก็สาดใส่หน้าของชายคนนั้น
ชายหนุ่มรู้สึกโกรธ เสียงยิ่งดูไม่ฟังยิ่งขึ้น “ผมไม่ปล่อยหรอก นังผู้หญิงคนนี้ นิสัยป่าเถื่อนนัก แต่ว่าผมชอบ……”
พูดจบ ตัวเขาก็เข้ามาประกบเธอ
เวินจิ้งคิดหนัก ในมือเหลือแค่แก้วไวน์ที่เป็นอาวุธ
แต่เธอก็ไม่อยากดึงความสนใจมากนัก สีหน้าครุ่นคิด เธอยกเท้าขึ้นแล้วเตะเข้าที่ชายหนุ่มอย่างจัง
“นังผู้หญิงบ้า! กล้ามาเตะผมรึ!”
ชายหนุ่มบ้าคลั่งเซตัวลง หลังจากที่ยืนนิ่งได้เขาก็เตรียมจะง้างมือเข้าตบที่หน้าเธอ
แต่มือยังไม่สัมผัสถึงเวินจิ้ง ก็มีมือข้างหนึ่งที่สกัดข้อมือชายคนนั้นไว้
เมื่อสบตาไปที่หลิงอี้ ชายคนนั้นตกใจแทบจะคุกเข่าลง
“ประธานหลิง……”
“อยู่ในสถานที่ตระกูลลี่ยังกล้าทำกิริยาแบบนี้หรือ?” น้ำเสียงของหลิงอี้ฟังดูเย็นเฉียบ
“ผมผิดไปแล้วครับ…… ประธานหลิง ผมไม่รู้ว่าเธอคือคนของคุณ” ชายหนุ่มมองดูสายตาของเวินจิ้งที่ดูหวาดกลัว
เวินจิ้งมองขึ้น คิดไม่ถึงว่าเป็นเขา
เป็นคู่หมายที่ต้องมาดูตัวซูยีน
“รีบให้การ์ดมาไล่เขาออกไปเร็ว” หลิงอี้กำชับผู้ช่วยที่อยู่ด้านหลัง
“ประธานหลิง……ผมไม่ได้ตั้งใจ เป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ เธอมายั่วผม! เพราะเธอ……”
สีหน้าเวินจิ้งเข้มขึ้น อดไม่ไหวต้องหยิบไวน์อีกแก้วมาสาดใส่ชายคนนี้
“ใครไปยั่วคนทุเรศแบบคุณหรอ” เวินจิ้งพูดด้วยความโมโห
หลิงอี้มองไปที่เวินจิ้ง ริมฝีปากงุ้มขึ้นเล็กน้อย
“รีบพาเขาออกไปซะ”
เขาเดินไปที่หน้าเวินจิ้ง ยกคิ้วเล็กน้อย “ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
เวินจิ้งส่ายหน้า “เมื่อสักครู่ต้องขอบคุณคุณ”
“อยากขอบคุณผม งั้นเต้นรำกับผมสักเพลง?” หลิงอี้โค้งตัวรับ มือขวาของเขายื่นออกมาอย่างสุภาพ
เวลานี้ เวินจิ้งรู้สึกถึงสายตาความเป็นศัตรูของผู้หญิงรอบข้างที่มองมาที่เธอ
“ซูยีน คืนนี้มีผู้คนมากมาย คุณคงจะไม่ทำให้ผมขายหน้าหรอก?” หลิงอี้ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย
เวินจิ้งมองขึ้นไป ซูยีนหรือ?
ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงคิดว่าเธอเป็นซูยีนหล่ะ?
เจอเวินจิ้งไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบอะไร ใบหน้าของหลิงอี้เริ่มเข้ามาใกล้ขึ้น “ทำไม ไม่ยอมรับหรือ?”
“ฉันไม่ใช่ซูยีน” เวินจิ้งตอบเสียงเรียบ
“ผมรู้ว่าคุณไม่ยอมแต่งงานกับผม แต่ว่าจะมาหาข้ออ้างเช่นนี้ คุณคิดว่าผมจะเชื่อหรอ?”
ระหว่างทางที่เขาเดินทางมาได้เห็นรูปของซูยีนแล้ว ก็คือผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้
เวินจิ้งขมวดคิ้ว ถอยหลังออกอย่างไม่ยินดีนัก
แต่หลิงอี้กลับเข้าใกล้เธอ จนกระทั่งโอบเข้าที่เอวบางของเธอ
“คู่หมั้นผม แค่เรื่องเต้นรำ ได้ยินมาว่าคุณเรียนเต้นรำมาตั้งแต่เด็ก ได้รับรางวัลมามากมาย? ให้ผมได้สัมผัสเป็นประสบการณ์หน่อยได้ไหม?”
“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันไม่ใช่ซูยีน ฉันเต้นรำไม่เป็นหรอก!” เวินจิ้งตอบอย่างเย็นชา
หลิงอี้หรี่ตาลง ลูบที่ใต้คางเขา มองไปที่เวินจิ้ง
ลักษณะของเธอดูเย็นชา วาจาดูอ่อนโยน ทำให้ฟังคนรู้สึกสบาย
ผู้หญิงเช่นนี้ ช่างเหมาะสมกับตระกูลหลิงนัก
แต่ว่า ผู้หญิงคนนี้ก็ดูหยิ่งทะนงยิ่งนัก
เวลานั้น เสียงโทรศัพท์ของเวินจิ้งก็ดังขึ้น เธอได้รับข้อความของซูยีนแล้ว
ลี่หนานเฉิงพาตัวเธอออกไปได้แล้ว
เวินจิ้งถอนให้ใจโล่งอก เพราะไม่อยากเผชิญหน้ากับชายที่อยู่ข้างหน้าเธอแล้ว
“คุณผู้ชายท่านนี้ ดิฉันขอตัวก่อน รักษาตัวด้วยค่ะ!”
พูดจบ เวินจิ้งหันหลังกลับ เดินออกไปอย่างเร็ว
หลิงอี้อยากจะจับตัวเธอไว้ แต่กลับมองได้แค่ด้านหลังของเธอที่เดินห่างออกไป
ทำไมรู้สึกว่า จับใจ?
คุณนายหลิงผู้สง่างาม เป็นครั้งแรกที่ถูกผู้หญิงปฏิเสธ……
ชั้นบนสุดของอาคารใหญ่
เกาเชียนมารายงานความเคลื่อนไหวของเวินจิ้งให้มู่วี่สิงรับทราบทุกบริบท
ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าการที่เวินจิ้งไปใกล้ชิดกับหลิงอี้เป็นการร้องขอของซูยีน แต่เขาเองก็ยากจะไม่สนใจกับเรื่องนี้ได้
สายตาอันเย็นเฉียบของเขาที่แผ่กระจายออกไป เขาเดินกลับเข้าไปที่คฤหาสน์อีก
ลี่หนานเฉิงและซูยีนเดินเข้ามา “พี่น้อง คืนนี้พวกเรารบกวนคุณแล้ว”
ท่านนายกำลังจะมาเมืองหนานเฉิงอีกไม่ช้า” มู่วี่สิงหยุดฝีเท้าครู่หนึ่ง
เขาไม่ค่อยเห็นด้วยกับลี่หนานเฉิงและซูยีนที่ต้องคอยแอบอยู่ตลอด
เขาอาศัยอิทธิพลของตระกูลมู่คอยช่วยเหลือปกปิดเรื่องของพวกเขา แต่ก็ไม่ใช่วิธีที่ยั่งยืนแน่
“แต่ก็ดีกว่าประเทศC เป็นแน่ เพราะที่นี่เป็นสถานที่ของเขา”
“เดินทางระมัดระวังด้วยนะ” มู่วี่สิงตอบอย่างเคร่งขรึม
ลี่หนานเฉิงพยักหน้า รู้ว่ามู่วี่สิงเองก็พูดเพื่อเขา เพียงแต่ว่า ตอนนี้ที่เขายังไม่แข็งแกร่งพอ อย่างน้อยก็ต้องปกป้องซูยีนให้ดี
เวินจิ้งอยู่ในสวนของคฤหาสน์ไม่เจอมู่วี่สิง แต่เจอเกาเชียน
“คุณนาย ประธานมู่กำลังรอคุณอยู่”
