บทที่ 320 ใครก็หยุดฉันไม่ได้
คำพูดของมู่เฟิงเข้ามาพร้อมกับหลายคนที่อยู่ในห้องรับประทานอาหารทันที เสียงหยุดลงอย่างกะทันหัน
เขางอริมฝีปากบางๆ “วันนี้คนเยอะจริงๆ งั้นผมมีเรื่องที่ต้องประกาศพอดี”
“คนเลว เอาผู้หญิงคนนี้ออกไปจากฉัน!” มู่เฉิงวางตะเกียบด้วยความโกรธ และไม่ต้องการฟังคำพูดของมู่เฟิง
แต่เขาไม่สนใจ และพูดต่อว่า “พ่อ อย่าโกรธเลย เธอเป็นภรรยาที่ยังไม่ได้ผ่านทางคุณเลย”
“ฉันจะไม่ยอมรับผู้หญิงคนนี้!”
“พ่อ คุณกับแม่ของฉันยังไม่ได้หย่ากัน!” มู่ซือซือมองพ่อของเขาด้วยความโกรธ
เมื่อได้ยินแม่ของมู่ซือซือ ความเกลียดชังในดวงตาของมู่เฟิ่งก็ได้ปรากฏออกมา
“ฉันกับแม่เธอแยกทางกันมาสามปีแล้ว เราได้หย่าขาดกันแล้ว!”
“ไม่! มู่เฟิง คุณจะทำแบบนี้กับแม่ของฉันไม่ได้ …….. คุณทำแบบนี้ไม่ได้!” มู่ซือซือจ้องเขาด้วยความโกรธ
“อย่าพูดถึงผู้หญิงคนนั้นกับฉันอีก พ่อ ฉันแค่มาบอกกับคุณว่า ฉันจะแต่งงานกับชิ่นชิ่น!”
“คุณลงมู่ ฉันกับมู่เฟิงเรารักกันจริงๆ” เย่ชิ่นมองดูมู่เฉิงอย่างกังวล
แต่มู่เฉิงก็เมินใส่ต่อเธอ
“ฉันไม่สนใจว่าเธอกับมู่เฟิงเป็นอะไรกัน แต่เธอต้องแต่งงานกับเขา นอกเสียจากว่าฉันจะต้องตาย!” มู่เฉิงพูดเสียงดัง
พูดจบ น้ำตาของเย่ชิ่นเหมือนจะไหลออกมาในทันที
เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของมู่เฟิง พลางร้องไห้สะอึกสะอื้นเบาๆ
“พ่อ คุณนี่ดื้อดึงยิ่งนักจริงๆ!” มู่เฟิงพูดอย่างหงุดหงิด
“แม่บ้าน ไล่พวกนี้ออกไป และอย่าปล่อยให้พวกเขามากระตุ้นคุณปู่ล่ะ” มู่วี่สิงสั่ง
พูดจบ บอดี้การ์ดก็รีบเข้ามา และได้ทำท่าทีไล่มู่เฟิงและเย่ชิ่นอย่างกร้าว
“มู่เฟิง ฉันจะรับแม่กลับมา เธออย่าได้คิดแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้!” มู่ซือซือพูดด้วยความโกรธ
มู่เฟิงยิ้มเยาะเย้ย “มู่ซือซือ ฉันไม่ควรให้แกเกิดมาเลยจริงๆ!”
ได้ยินดังนั้น มู่ซือซือได้ถูกปลุกเร้าอย่างเห็นได้ชัด ช้อนในมือของเธอก็โยนไปที่มู่เฟิงอย่างไม่แยกแยะ
“เธอนี่มันบ้า!” แม้มู่เฟิงจะผลักออกไป แต่ช้อนนั้นดันตีเข้าที่หน้าผากของเย่ชิ่น และเลือกก็ไหลออกมา
มู่เฟิงกังวลมาก และรีบพาเย่ชิ่นไปโรงพยาบาล ภายในบ้านก็เงียบลง
มู่ซือซือโกรธมาก และสีหน้าของเธอหงุดหงิดเป็นอย่างมาก
มู่วี่สิงตบหลังเธออย่างเบาๆ “อย่าใจร้อน”
“พี่ชาย ฉันจะรับแม่กลับมา ใครก็หยุดฉันไม่ได้!”
“น้าอานกลับมา จะกระตุ้นมู่เฟิงก็เท่านั้น” มู่วี่สิงขมวดคิ้ว
“ฉันไม่สน! คุณปู่ คุณก็เห็นด้วยใช่ไหม” มู่ซือซือมองคุณปู่อย่างคาดหวัง
มู่เฉิงเม้มริมฝีปาก แล้วพยักหน้าช้าๆ
ในปีนี้มู่เฟิงได้เอะอะก่อกวนมาเกินพอแล้ว หรือควรที่จะคุมเขา
อานเวยแม่ของมู่ซือซือ เป็นภรรยาคนที่สองของมู่เฟิง ตั้งแต่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของมู่เฟิง หลังจากนั้นเธอก็อยู่บ้านตระกูลอานที่ประเทศ F ตลอดเวลา และไม่ได้กลับมาอีก
มู่เฟิงยื่นฟ้องหย่าหลายครั้ง แต่เธอยังคงไม่เห็นด้วย
อีกสามวัน มู่ซือซือจะกลับประเทศไปกับแม่ของเธอ หลังจากลงจากเครื่องบิน ตำรวจก็ได้เข้ามา
“คุณอานเวย คุณถูกต้องสงสัยว่ามีคดีฆาตกรรมโดยเจตนา โปรดร่วมมือกับทางเราในการตรวจสอบ”
“พวกคุณพูดอะไรเหลวไหล!” มู่ซือซือกับแม่ของเธอที่อยู่ตรงหน้าด้วยความโกรธ
อานเวยกลับผายมือของเธอ “ซือซือ เธอกลับไปก่อนเถอะ”
“แม่ …..”
“เรียกทนายความมาเถอะ”
มู่ซือซือเม้มริมฝีปาก มองดูแม่ของเธอที่กำลังถูกพาตัวไป เธอจึงรีบโทรศัพท์หาพี่ชาย
ครึ่งชั่วโมงต่อมา มู่ซือซือมาถึงบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป
“พี่ชาย เป็นแบบนี้ได้อย่างไร แม่ของฉันทำไมถึงได้ถูกพาตัวไป เธออยู่ที่ประเทศ F……..ตลอดเวลา”
“เมื่อไม่กี่ปีก่อนอานเวยได้กลับไปที่หนานเฉิง แต่แค่เธอไม่รู้” มู่วี่สิงพูดเสียงนิ่ง
“พี่พูดอะไรกัน แม่ของฉันจะกลับมาทำไม”
ใบหน้าของมู่วี่สิงตึงเครียด และไม่ได้พูดอะไร
“พี่ชาย ……” เมื่อได้เห็นมู่วี่สิงเงียบไป มู่ซือซือก็ยิ่งรู้สึกกังวล
“ถ้าฉันเดาไม่ผิด ที่ตำรวจได้พาตัวเธอไป ก็เพราะสงสัยว่าอานเวยได้ลอบวางยาฉือซิน”
“ฉือซิน ….. เป็นใคร”
“แม่ของฉืออี้เหิง”
ได้ยินดังนั้น มู่ซือซือนิ่งอึ้งไป ได้ยินถึงชื่อนี้ ก็ยิ่งสั่นเทา
“แม่ของฉันไม่มีทางฆ่าคน” เธอพึมพำ
“ซือซือ พวกเราไปสถานีตำรวจกันก่อน ไม่ต้องกังวล”
แม้ว่ามู่วี่สิงจะพูดเช่นนั้น แต่เขาได้พบความจริงแล้ว ว่าเรื่องจริงก็เป็นอย่างนั้น
และตอนนี้อานเวยได้ถูกจับกุมขึ้นเครื่องบิน ถ้าเขาเดาไม่ผิด มู่เฟิงรายงาน
รถเก๋งสีดำค่อยๆจอดข้างหน้าทางเข้าประตู เมื่อมู่ซือซือลงจากรถ นักข่าวก็รีบเข้ามาล้อมรอบตัวเขา
มู่วี่สิงทำหน้านิ่ง ได้เอามู่ซือซือมาไว้ในอ้อมแขน แล้วผลักเธอเข้าไป
บอดี้การ์ดที่อยู่รอบๆ วิ่งไปเปิดทางทันที
“คุณมู่ ได้ยินมาว่าคุณนายมู่เป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมโดยเจตนา เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริงใช่หรือไม่”
“คุณมู่ วันนี้ที่ราคาหุ้นของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปจะลดลงนั้น จะได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นี้หรือไม่”
“คุณนายมู่และน้องฉือซิน มีความขุ่นเคืองกันหรือไม่”
“………”
“อย่าพูดจาเหลวไหล!” มู่ซือซืออดไม่ได้ที่จะพูดเสียงตะโกนออกไป
“ตอนนี้เรื่องต่างๆยังอยู่ในระหว่างการสอบสวน ขออย่าคาดเดากันเอง และถ้ายังอยากอยู่ในหนานเฉิงต่อไป ก็รักษาเส้นที่ขีดไว้ด้วย!” มู่วี่สิงพูดอย่างโหดเหี้ยม
ทันทีที่คำเหล่านี้ออกมา พวกนักข่าวชะงักต่างก็ไม่กล้าพูดออกมา
แม้ว่าจะไม่ได้รู้อะไรมากมายเกี่ยวกับตระกูลมู่ แต่บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปเป็นบริษัทกรุ๊ปใหญ่อันดับหนึ่งของหนานเฉิง มู่วี่สิงเป็นบุคคลที่มีอำนาจ ใครหรือจะกล้าผิดใจ
ยิ่งครอบครัวมีความลับมากเท่าไหร่ ทุกคนก็ยิ่งไม่กล้าที่จะสอดแนม
มู่วี่สิงได้สั่งให้ทนายมา แต่เนื่องจากหลักฐานเสร็จสมบูรณ์แล้ว อานเวยก็ยังไม่สามารถประกันตัวออกมาได้ในตอนนี้ แต่มู่วี่สิงและมู่ซือซือเข้าไปเยี่ยมได้
อย่างไรก็ตาม อานเวยได้ปฏิเสธที่จะพบพวกเขา
“พี่ชาย ต้องมีคนใส่ร้ายแม่ของฉันแน่ๆ!” มู่ซือซือพูดด้วยความกังวลใจ “เป็นเพราะมู่เฟิงใช่ไหม ที่แม่ของฉันไม่หย่ากับเขา เขาก็เลยบังคับเธอ!”
“ซือซือ ถ้าเป็นเรื่องจริง” มู่วี่สิงมองเธอ
เขาพบข้อมูลนี้เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา แค่คิดไม่ถึงว่ามู่เฟิงจะส่งหลักฐานได้เร็วกว่าเดิม
บางทีคืนนั้นเขาอาจจะตั้งใจพาเย่ซินกลับมาบ้านใหญ่ เป็นการกระตุ้นให้มู่ซือซือพาอานเวยกลับมา และใช้โอกาสนี้ในการจับกุม
มู่วี่สิงยังคงทำหน้านิ่ง ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ดูเหมือนมู่เฟิงไม่ได้ทำงานทำการเอาแต่สุขสำราญไปวันๆ สำหรับบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปเธอก็ไม่ได้เอาใจใส่ แต่เดิมทีเธอก็มีความคิดอยู่ลึกๆเสมอ
“เป็นไปไม่ได้ แม่ของฉันจะไปฆ่าคนได้อย่างไร …..” มู่ซือซือส่ายหัว ดวงตาค่อยๆแดง
เธอไม่เชื่อ …….
มู่วี่สิงกอดเธอ “ซือซือ ปีนั้นที่เธอประสบอุบัติเหตุ ฉันรู้อารมณ์ของอานเวย ตั้งแต่ฉืออี้เหิงเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ถ้าเธอไม่มีวิธีลงมือกับฉีเซิน เธอก็อาจไม่ยอมปล่อยฉืออี้เหิงไป
“แต่ คนที่ควรจะติดคุกต้องเป็นคนที่ทำร้ายฉัน ไม่ใช่แม่ของฉัน!” มู่ซือซือกล่าวด้วยความโกรธ
“ใจเย็นๆ ถ้าน้าอานถูกตัดสินจริง ฉันจะพยายามยื่นคำร้องเพื่อลดโทษ”
“ไม่ แม่ฉันจะต้องไม่เป็นอะไร พี่ชาย ฉันไม่ต้องการให้แม่ติดคุก!” มู่ซือซือมองมู่วี่สิงอย่างวิงวอน
แม้ว่าสื่อไม่กล้าจะรายงานการจับกุมของอานเวย แต่คนในที่ทำงานเคยได้ยินข่าวนี้มาก่อนแล้ว และตระกูลมู่ได้ปั่นป่วน จึงทำให้ราคาหุ้นของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปตกลงในวันนี้
