บทที่ 358 เชื่อไม่ผิดคน
หนึ่งชั่วโมงต่อมา เกาเชียนกลับมายังโรงพยาบาล
“ได้ส่งคุณเวินกลับถึงมหาวิทยาลัยอย่างปลอดภัย”
“อืม ช่วงนี้มู่เหิงน่าจะหาคนที่เหมาะสมเข้ามา คุณเปลี่ยนบอดี้การ์ดในกลุ่ม แล้วเอาไปอยู่กับคนของเขา” มู่วี่สิงพูด
“แต่ว่า มันจะไม่อันตรายไปเหรอ” เกาเชียนกังวล
หากคนของมู่เหิงเข้ามาใกล้มู่วี่สิง จะทำอย่างไรกับความปลอดภัยของเขา…..
“ก็กันไว้ก่อน”
“รับทราบครับ”
“คุณมู่ ฉินเฟยเข้าไปมีส่วนร่วมกับเรื่องนี้ด้วย เธอจะจัดการกับความคิดเห็นในอินเทอร์เน็ต” เกาเชียนได้รายงานการตรวจเช็ค
ครั้งนี้ความคิดเห็นของประชาชนได้พุ่งเป้าไปที่บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปเป็นอย่างมาก และคำพูดของผู้ป่วยนั้นได้ปลุกปั่นเพิ่มขึ้นอีก ยาตัวใหม่หลายรายการของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปก็ได้รับผลกระทบไม่ต่างกัน
แม้ว่าตอนนี้บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปจะได้ชี้แจงแล้ว แต่เกรงว่าอาจส่งผลกระทบต่อยอดขายในระยะสั้น
“อืม เธอก็ไม่สามารถยกคลื่นพายุนี้ได้ นำหลักฐานไปส่งมอบกับตำรวจ และไม่สามารถถอนข้อหาหมิ่นประมาทได้” มู่วี่สิงเยาะเย้ย
สามวันต่อมา เวินจิ้งเห็นข่าวว่าฉินเฟยถูกจับกุม
ไม่คาดคิดว่าข่าวลือได้แพร่สะพัดไปในสื่อออนไลน์
หลังจากที่ฉินเฟยล้มละลาย เธอไม่ควรที่นั่งเฉย
อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถสั่งการเรื่องนี้ได้เพียงคนเดียว
ต้องมีใครบางคนอยู่เบื้องหลังแน่นอน
เวินจิ้งลดหน้าลง เธอไม่ได้ไปที่โรงพยาบาลหลายวันแล้ว ก็ไม่รู้ว่ามู่วี่สิงได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วหรือยัง
พรุ่งนี้เป็นวันศุกร์ ตอนนี้ยังไม่มีข่าวว่ายกเลิกคลาส งั้นเขาจะมาเข้าคลาสพรุ่งนี้เหรอ
เวินจิ้งวางโทรศัพท์มือถือลง แต่เธอไม่ทันระวัง ….กดโทรศัพท์ไปหามู่วี่สิงทันที
“ฮื้ม” เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เวินจิ้งก็ตกใจ…….
มองที่หน้าจอระหว่างการโทร หางตาของเธอก็ได้กระตุก
โทรไปหามู่วี่สิงได้ไง ร้องไห้!
“ฉันโทรผิด” เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา
“ไม่ถามอาการผมหน่อยเหรอ ฮื้ม” มู่วี่สิงมีเสียงแหบเล็กน้อย
เวินจิ้งสังเกตเห็น “คุณไม่สบายเหรอ”
“ไม่รู้”
“ร่างกายของคุณเอง คุณไม่รู้เหรอไง!” เวินจิ้งหงุดหงิดเล็กน้อย
“ไม่รู้”
เวินจิ้ง: ………
ชอบทำให้เธอเป็นห่วงจริงๆ!
“พรุ่งนี้คุณมาเข้าคลาสไหม” เวินจิ้งถาม
“อยากเจอผมเหรอ” มู่วี่สิงกลับถาม
“นักศึกษาที่มหาวิทยาลัยต่างอยากเจอคุณมาก” เวินจิ้งอ้อมคำพูดของมู่วี่สิง
“ผมถามคุณ” มู่วี่สิงย้ำ
“ฉัน……ฉันเฉยๆ” น้ำเสียงเวินจิ้งเรียบนิ่ง
“อืม งั้นก็ไม่เข้าแล้ว” น้ำเสียงมู่วี่สิงก็นิ่ง
เวินจิ้ง “…………”
ทำไมมู่วี่สิงถึงเอาแต่ใจขนาดนี้!
“งั้นคุณพักผ่อนให้เต็มที่”
พูดจบ เวินจิ้งก็รีบวางโทรศัพท์
โรงพยาบาล
มู่วี่สิงได้ยินเสียงที่วุ่นวายในสายโทรศัพท์ สีหน้าค่อยๆนิ่งลง
เกาเชียนรีบเข้ามา “คุณมู่ ทางโรงพยาบาลถามว่า คุณจะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่”
“หลังจากหนึ่งเดือน”
เกาเชียน “……….”
เจ้านายล้อเล่นใช่ไหม
เกาเชียนไม่อยากจะเชื่อสายตาที่อยู่ตรงหน้า ยากที่จะได้เห็นรอยยิ้มหยอกล้อของมู่วี่สิง “ทำขาของฉันให้บาดเจ็บอีกข้าง”
เกาเชียนเกือบจะร้องไห้ เขาจะกล้าที่ไหนกัน!
เดิมที่ตอนที่เขาได้วางแผนอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาก็กลัวจนอกสั่นขวัญแขวน กว่ามู่วี่สิงจะได้ออกจากโรงพยาบาลเร็วๆนั้นไม่ได้ง่ายเลย แต่เขากลับต้องการทำให้ตัวเองบาดเจ็บอีก …..
การทำงานแบบนี้ เขาไม่เข้าใจ …….
แต่ถึงอย่างไรก็ไม่กล้าที่จะถาม
“คุณมู่ เดี๋ยวผมให้พยาบาลมาใส่เฝือกให้คุณ คุณอย่ากลับไปกลับมาเลย”
มู่วี่สิงพยักหน้ารับ “อืม ก็ดี”
หลังจากที่จัดการเสร็จ เขาก็ได้ถ่ายรูปขายาวทั้งสองข้างที่ “ได้รับบาดเจ็บ” โพสต์ลงเวยป๋อ
เวินจิ้งได้ตั้งค่าเตือนความจำพิเศษของเวยป๋อมู่วี่สิง แต่ดูเหมือนมู่วี่สิงแทบไม่ได้ทวีตอะไรเกี่ยวกับเวยป๋อ ดังนั้นเธอจึงลืมไปนาน
จนกระทั่งได้เห็นมู่วี่สิงได้โพสต์เวยป๋อไป ไม่มีตัวอักษร มีเพียงภาพขาสองข้างบาดเจ็บที่ใส่เฝือกอูมอยู่รูปถ่าย…….
ดูแล้วทำไมมันอาการหนักกว่าเมื่อก่อนได้อย่างไร
ในเวลานี้ หลิงเหยาเพิ่งกลับมา และเห็นโทรศัพท์มือถือของเวินจิ้ง “นี่ใครอ่ะ”
“มู่วี่สิง”
“อุ๊ฟ!” หลิงเหยาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “จริงเหรอ มู่วี่สิงบาดเจ็บหนักขนาดนี้เลยเหรอ”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ก่อนหน้านี้เขาบาดเจ็บแค่ขาเดียว ตอนนี้เจ็บสองขาได้ยังไง…..”
“น่าจะเป็นฝีมือของมู่เหิงรึเปล่า” หลิงเหยารู้เรื่องการแก่งแย่งชิงดีในตระกูลมู่อยู่บ้าน
หากมู่วี่สิงเกิดอะไรขึ้น มู่เหิงก็จะเป็นคนได้รับผลประโยชน์มากที่สุด
“มู่เหิงเหรอ” เวินจิ้งนึกย้อนกลับไปถึงบุคคลนี้ ดูเหมือนว่า…..เขาจะเป็นพี่ชายของมู่วี่สิง
แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนดูจะไม่ดีเอามากๆ
“อืม ตอนนี้มู่วี่สิงอยู่โรงพยาบาล ฉันคิดว่าเรื่องเหล่านั้นของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปในช่วงนี้ก็ต้องเป็นการสร้างเรื่องวุ่นวายของมู่เหิง ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มู่วี่สิงจะจัดการเก็บเขาได้สักที่” หลิงเหยาพึมพำ
เวินจิ้งขมวดคิ้วอย่างกังวล จ้องมองไปที่รูปภาพ แล้วก็ออกจากระบบเวยป๋อ
แต่วันนี้เป็นว่าที่ยากที่จะมีสมาธิในการเรียน จนทำให้ไป๋สือโกรธ
“เวินจิ้ง เมื่อกี้ผมพูดว่าอะไร”
เวินจิ้งมีสติกลับมา ใบหน้าดูหงุดหงิด
“ขอโทษค่ะศาสตราจารย์ วันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยดี”
“กลับเร็วสักหน่อยเถอะ พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่”
เวินจิ้งลดสายตา และเขกหัวตัวเอง แต่ภาพเงาของมู่วี่สิงยังคงอยู่ในหัวของเธอไม่หายไปไหน
ขณะที่กำลังเดินออกจากห้องเรียน ไป๋สือกลับเรียกหยุดเธอไว้ “ทำไมมู่วี่สิงถึงเข้าโรงพยาบาล”
“เอ่อ เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์”
“ฝากไปเยี่ยมเขาแทนผมหน่อย แล้วฝากคำทักทายของผมไปด้วย”
“ได้ค่ะ ศาสตราจารย์”
โรงพยาบาล
บอดี้การ์ดที่อยู่นอกห้องผู้ป่วยมองเห็นฉินเฟย จึงรีบเข้าไปรายงานทันที “คุณมู่ คุณฉินมาแล้ว”
เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของมู่วี่สิงไม่ได้สนใจอะไร และไม่ได้แปลกใจอะไร
“อื้ม ให้เธอเข้ามา”
ฉินเฟยเพิ่งจะได้รับการประกันตัว แต่ก็ยังรีบมาทันที
“มู่วี่สิง เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเลยนะ” ฉินเฟยยืนอยู่ต่อหน้าเขา
มู่วี่สิงไม่ได้เงยหน้าขึ้น ยังคงมองโน๊ตบุ๊ตที่อยู่ตรงหน้าอย่างตั้งใจ
“ฉันถูกสั่งมา ข่าวฉาวของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปนั้นฉันไม่ได้เป็นคนปล่อยออกมา ฉันจะไปกล้าทำอย่างนั้นได้ยังไง!” ฉินเฟยอธิบาย
“คำพูดนี้คุณควรจะเอาไปพูดกับตำรวจไม่ใช่เหรอ มาพูดกับผมไม่มีประโยชน์อะไร”
ฉินเฟยหน้าซีด แต่ก็ไม่มีใครเชื่อเธอ
ตอนนี้หลักฐานทั้งหมดล้วนบ่งชี้ไปที่เธอ ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับมู่เหิงแม้แต่น้อย
“คนที่ใส่ร้ายบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปตั้งแต่ต้น คือมู่เหิง”
“ดังนั้น คุณก็ถูกใส่ร้ายสินะ” มู่วี่สิงพูดอย่างเย็นชา
ฉินเฟยนิ่งเงียบ
“ฉันถูกเขาใช้ประโยชน์ แต่เรื่องข่าวฉาวพวกนั้น ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันจริงๆ”
“คุณมาหาผมคิดจะทำอะไร” สายตาของมู่วี่สิงหมดความอดทน
“ฉันต้องการจะมาเป็นพยานว่ามู่เหิงเป็นคนทำ”
“คุณกับมู่เหิงสมรู้ร่วมคิดกัน แต่ไม่ใช่แค่เรื่องวันสองวันนี้ คุณคิดจะหนีความผิด เป็นไปไม่ได้หรอก”
ฉินเฟยเริ่มสั่นเทา คิดไม่ถึงว่ามู่วี่สิงจะรู้เรื่อง มากกว่าที่เธอคิดเอาไว้
การสร้างความสัมพันธ์ของเธอและมู่เหิง ได้เกิดขึ้นมานานแล้ว
“คุณจงใจที่จะให้เวินจิ้งเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับผม มันก็เป็นเกมของมู่เหิงงั้นเหรอ” มู่วี่สิงถาม
“ใช่”
ได้ยินดังนั้น เวินจิ้งที่กำลังจะผลักประตูเข้าไปก็ได้หยุดลงครู่หนึ่ง
ไม่คิดว่าจะมาได้ยินเรื่องราวนี้
ในตอนแรกเธอคิดว่ามู่วี่สิงตั้งใจที่จะปกป้องฉินเฟย แต่มองดูแล้วดูเหมือนว่าคนนั้นจะเป็นมู่เหิง ไม่ใช่มู่วี่สิงเหรอ
ในขณะนี้ เรื่องราวภายในใจที่เครียดอยู่ได้สบายใจลงมากแล้ว
เธอเชื่อไม่ผิดคน
