บทที่ 403คนรับเขาเล่นกัน
เวินจิ้งฟังแล้วใบหน้าของเธอก็ซี้ขึ้นเรื่อยๆ โรงพยาบาลต้องหาคนที่จะรับผิดชอบอุบัติเหตุครั้งนี้ นั่นต้องเป็นของเธอแน่นอน
ที่มู่วี่สิงยืนยันจะทำทำการผ่าตัดครั้งนี้ … เป็นเพราะเธอเหรอ
เพื่อไม่ให้เธอถูกลงโทษเหรอ
แต่สักพักความคิดนี้ก็ถูกเธอทิ้งไปอีกครั้ง มู่วี่สิงคงเพื่อปกป้องโจวหย่านมั้ง
เพราะโจวหย่านก็เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย
แถมช่วงนี้เขากับโจวหย่านใกล้ชิดกันมาก อาจอยู่ด้วยกันแล้วก็ได้…
สมองของเวินจิ้งวุ่นวายมาก และความคิดหลายๆอย่างปะปนกันไปหมด แต่สุดท้ายเธอก็คิดไม่เข้าใจ
การผ่าตัดเริ่มแล้ว เธอรีบวิ่งไปที่ห้องทำงานอย่างตื่นเต้น กำลังเปิดดูวิดีโอการบนเครื่องฉายภาพ
มองดูวิถีทำทุกท่าของมู่วี่สิง เวินจิ้งก็หวาดกลัวมาก
ไป๋สือที่อยู่ข้างๆกำลังอธิบายให้ทุกคนฟัง แล้วหัวใจของทุกคนก็เป็นห่วงขึ้นมา
หากการผ่าตัดครั้งนี้สำเร็จ มู่วี่สิงก็จะเป็นฮีโร่ของโรงพยาบาล
คณบดีก็มาด้วย เขาเอาอนาคตของเขาไปเสี่ยง…
หลังจากเริ่มการดำเนินผ่าตัด55 นาที มู่วี่สิงก็ทำการผ่าตัดเสร็จเรียบร้อยสักที
ถ้าผู้ป่วยตื่นขึ้นได้ภายในวันนี้ ก็แสดงว่าการผ่าตัดครั้งนี้ประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง
แต่ตอนนี้ก็สำเร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว
เวินจิ้งรู้สึกโล่งใจสักทีและแข็งไปทั้งตัว เมื่อผู้ป่วยถูกย้ายไปที่หอผู้ป่วยหนัก เธอก็รีบวิ่งไปทันที
แต่เมื่อญาติผู้ป่วยเห็นเธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดไม่ดีต่อเธอ”ทำไมผู้ช่วยแพทย์อย่างคุณยังอยู่…ทางโรงพยาบาลยังไม่ได้คุณไล่ออกเหรอ ทำร้ายชีวิตคนอื่นจริงๆ”
ในช่วงเวลานี้เวินจิ้งเคยชินกับคำพูดที่ไม่ดีเหล่านี้มากแล้ว เธอแค่เป็นห่วงอาการของผู้ป่วย และมู่วี่สิงด้วย
ผ่านไปไม่นาน มู่วี่สิงก็ออกมาจากห้องผ่าตัด ในวันนี้ทุกคนคอยรอผู้ป่วยตื่นขึ้นมา
เวินจิ้งออกจากห้องผู้ป่วย ที่อยู่ไม่ไกล โจวหย่านที่ใส่ส้นเท้ากำลังเดินมาทางนี้
เมื่อเธอเห็นเวินจิ้ง เธอยิ้มและถามอย่างธรรมชาติว่า”วี่สิงทำการผ่าตัดเสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้วค่ะ”เวินจิ้งพูดเบาๆ
“ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นใช่ไหม”
“ผ่านไปวันนี้ถึงจะรู้ค่ะ”
ในเวลานี้ มู่วี่สิงออกมาพอดี และโจวหย่านรีบเดินเข้าไปทันที
เมื่อเห็นเธอ สายตาของมู่วี่สิงก็เต็มไปด้วยความเยือกเย็น”ฉันทำงานอยู่”
“ฉันรู้ค่ะ ฉันเอาอาหารกลางวันมาให้คุณ คุณยังไม่กินแน่นอน”
” อืม” มู่วี่สิงตอบ และเดินผ่านเวินจิ้ง
สายตาของเขา ไม่เคยมองหาเธออีกเลย
เวินจิ้งสายตาลง และค่อยๆกำมือแน่น
ใช้เวลาสักพักเพื่อคลายอารมณ์ได้ ยกหัวขึ้น ไป๋สือนั่งลงที่ข้างๆเธอ
เมื่อกี้เธอไม่ได้คุยกับมู่วี่สิงเลย เขาเห็นอย่างชัดเจน
“คู่รักหนุ่มสาวทะเลาะกันเหรอ”
เวินจิ้งเงียบลง สักพักค่อยตอบ”เราไม่ได้เป็นคู่รักกันสักหน่อย”
“มู่วี่สิงที่ฉันรู้จัก เป็นคนที่รักเดียวใจเดียว”ไป๋สือกล่าวว่า
เวินจิ้งขมวดคิ้ว แต่บางทีคนเราอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้
ตอนนี้เธอเชื่อคำพูดของมู่วี่สิงเคยบอกมากขึ้น- ฉันจะไม่ชอบคุณอย่างแน่นอน
…
ไป๋สือไม่สักพักก็กลับไปโรงเรียนแล้ว เวินจิ้งก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อ แต่เธออยากรู้สถานการณ์ของผู้ป่วยในตลอดเวลา ก็อยู่โรงพยาบาลต่อ
แต่ห้องทำงานไม่ใหญ่อยู่แล้ว เพิ่งเดินเข้ามา ก็เห็นภาพที่มู่วี่สิงกับโจวหย่านนั่งอยู่ด้วยกัน
เท้าของเวินจิ้งก็แข็งไปทันที
รีบทำเป็นไม่เห็นอะไรทันที นั่งบนโซฟาข้างๆ
โจวหย่านเห็นเธอ มองมู่วี่สิงและพูดเบาๆว่า”คุณเวินจะอยู่ต่อเหรอ”
“ค่ะ”เวินจิ้งตอบอย่างเย็นชา
“ตอนนี้ฉันเป็นพยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยคนนี้ ฉันอยู่ดูแลคนเดียวก็พอค่ะ”
โจวหย่านใส่ชุดพยาบาล เมื่อไม่นานนี้เธอเพิ่งขอย้ายมาที่โรงพยาบาลหลินไห่ เพราะมีความสัมพันธ์บางอย่าง เธอจึงได้มาทำงานโดยตรง
หลังจากได้ยินที่เธอพูด เวินจิ้งก็ขมวดคิ้ว
เธอเข้าใจอย่างชัดว่า โจวหย่านไม่อยากเห็นหน้าเธอ
“ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่รบกวนพวกคุณสวีทกัน”น้ำเสียงของเวินจิ้งเย็นชาเหมือนเดิม
“โจวหย่าน ตอนเย็นคุณกลับไป” มู่วี่สิงสั่งว่า
“ทำไมล่ะ”โจวหย่านไม่พอดี
“ข้อมูลของคุณยังทำไม่เสร็จสมบูรณ์”
“แต่คณบดีบอกว่าฉันเริ่มทำงานได้แล้ว”
“คุณยังไม่ได้ผ่านการฝึกขั้นพื้นฐาน”มู่วี่สิงบอกความจริง
ถึงแม้ว่าโจวหย่านจะได้เข้าทำงานอย่างสำเร็จ แต่เธอยังไม่ผ่านการฝึกอบรม ก็เลยไม่สามารถทำหน้าที่อย่างเป็นทางการ
เธอหงุดหงิดนิดเล็กน้อย ทำไมมู่วี่สิงต้องเปิดเผยความจริงออกมาด้วย …
เธอกัดปาก โจวหย่านก็พูดอย่างดื้อรั้นว่า”แต่ว่า ฉันก็สามารถทำงานบางอย่างได้นะ”
“อย่าดื้อ”
ถึงแม้ว่าบทสนทนาระหว่างสองดูเหมือนทะเลาะกัน แต่มู่วี่สิงดูเหมือนไม่ได้โกรธอย่างจริงจังเลย
สายตาของเวินจิ้งมองเห็นภาพนี้ เหมือนการสวิทระหว่างคู่รักมากกว่า
ในที่สุดเธอก็ไม่นั่งอยู่ต่อไม่ไหว เวินจิ้งก็เลยออกจากห้องทำงาน
ปรากฏว่านี่ก็คือความหวังที่เธอมีต่อมุ่วี่สิง
เขาดีต่อเธอได้ ก็สามารถดีต่อผู้หญิงทุกคนได้เช่นกัน
เวินจิ้งยิ้มอย่างหัวเราะตัวเอง
ในห้องทำงาน สุดท้ายโจวหย่านก็ทำให้มู่วี่สิงใจอ่อนไม่ได้ ก็เลยออกจากโรงพยาบาลด้วยความผิดหวัง
ที่ประตู เวินจิ้งกำลังรอรถอยู่ โจวหย่านเดินเข้ามา
“คุณคงยังไม่รู้ว่า ฉันกับมู่วี่สิงจะแต่งงานเดือนหน้าแล้ว “โจวหย่านพูดอย่างภาคภูมิใจมาก
ใบหน้าของเวินจิ้งสงบมาก เธอได้ยินก็แค่กัดริมปากเบาๆ”จริงเหรอ ขอแสดงความยินดีกับคุณโจวด้วยนะคะ”
“คุณหย่ากับมู่วี่สิงแล้ว ก็อย่าคิดถึงเขาเลย เขาเป็นของฉัน”โจวหย่านมองเธออย่างมีความหมาย
ในปีที่ผ่านมา เธอติดตามมู่วี่สิงมาตลอด ต้องรู้เลยว่าหลังจากมู่วี่สิงและเวินจิ้งหย่ากันแล้ว ทั้งสองก็ยังมีการติดต่อเรื่อยๆ
เธอไม่อยากในอนาคตก็ยังเป็นแบบนี้
“คุณไม่เชื่อเขาขนาดนี้เหรอ”เวินจิ้งยิ้มขึ้น
ท่าทางมู่วี่สิงก็ไม่ได้ทำให้โจวหย่านรู้สึกไว้วางใจสักเท่าไหร่
“ฉันเชื่อมู่วี่สิงอยู่แล้ว แค่ไม่เชื่อในตัวคุณ คุณเป็นผู้หญิงที่แย่งผู้ชายคนอื่น”โจวหย่านดุว่าอย่างโกรธ
เธออายุยังน้อยและอยู่ในความรักของทุกคน พูดอะไรออกมาโดยไม่ได้คิดเลย
“สาวน้อย คนบางคน คุณไม่สามารถควบคุมมันได้อย่างง่ายหรอก ในเมื่อเขาสามารถทิ้งฉันได้ และสักวันหนึ่งเขาก็ทิ้งคุณได้เหมือนกัน”เวินจิ้งพูดเสร็จไม่ได้อยู่ต่อ รีบขึ้นรถเมล์อย่างรวดเร็ว
คำเหล่านี้ทำให้โจวหย่านโกรธมาก
เธอไม่ใช่เวินจิ้ง เธอสามารถช่วยการงานของมู่วี่ในทุกด้าน เธอจะต้องได้ขึ้นไปที่ตำแหน่งนางหญิงมู่อย่างแน่นอน
ในตอนกลางคืน มู่วี่สิงไปที่ห้องของผู้ป่วย เมื่อกี้ผู้ช่วยมาบอกเขาว่า ผู้ป่วยตื่นขึ้นมาแล้ว
“ศาสตราจารย์มู่ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ… “ทัศนคติของญาติผู้ป่วยเปลี่ยนไปมาก น้ำเสียงก็ดีขึ้นเยอะ
สีหน้าของมู่วี่สิงก็เย็นชาเหมือนเคย หลังจากตรวจร่างกายผู้ป่วยเสร็จ เขาเขียนบันทึกทางการแพทย์และพูดว่า”การผ่าตัดผ่านด้วยได้ราบรื่น แต่เพิ่งผ่าตัดเสร็จ ผู้ป่วยยังอ่อนแอมาก ตอนนี้เขาตื่นขึ้นมาแล้ว ก็ต้องระวังกับสภาพของเขาทุกวัน”
“เราจะเฝ้าเขาอยู่ตลอดเวลาค่ะ”
ออกจากห้องผู้ป่วย เกาเชียนกำลังรออยู่
มู่วี่สิงถอดเสื้อคลุมสีขาวออก ตาของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อย
“คุณมู่ครับ คืนนี้กลับบ้านพักผ่อนเถอะ”เกาเชียนชักชวนว่า
เขากลัวว่าเจ้านายจะล้มลงในทุกเวลาจริงๆ เขาไม่ได้นอนหลายวันแล้ว
“อื่ม”มู่วี่สิงตอบว่า ก่อนที่ออกเดินทาง เขาบอกเกาเชียนอีกครั้งว่า”ส่งประวัติทางการแพทย์ทั้งหมดของเวินจิ้งไปที่บ้านหลังเก่า”
