Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 402

ตอนที่ 402

บทที่ 402ทำให้คนคิดมาก

“คุณทะเลาะกับมู่วี่สิงเรหอ”หลิงเหยาถามอย่างกังวล

จริงๆแล้วเธอได้สังเกตเห็นในช่วงเวลานี้ว่า เวินจิ้งและมู่วี่สิงเหมือนไม่ค่อยได้ติดต่อกันเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเห็นมู่วี่สิงปรากฏในโรงเรียนเลย

“ไม่มี… มั้ง” เวินจิ้งขมวดคิ้ว

ระหว่างพวกเขา ดูเหมือนไม่เคยทะเลาะกันเลย

เธอไม่ใช่คนที่ชอบโกรธ มู่วี่สิงก็อ่อนโยนกับเธอมาก ไม่มีความขัดแย้งเอะไรเมื่อสองคนอยู่ด้วยกัน

“จริงเหรอ แล้วทำไมช่วงนี้ไม่เห็นเขามาล่ะ”

“อาจจะยุ่งมากมั้ง”

“อาจจะ คุณเป็นแฟนของเขา คุณไม่รู้เขาทำอะไรอยู่เหรอ”หลิงเหยาก็ยิ่งแปลกใจมากขึ้น

หน้าของเวินจิ้งซีดมาก ตารางงานของมู่วี่สิง แม้ในช่วงเวลาหลังการแต่งงาน เธอก็ไม่ค่อยรู้เลย

“ตกลงพวกคุณเป็นอะไร”

“ฉันก็ไม่รู้” เวินจิ้งจับคาง เธอกับมู่วี่สิง…เหมือนอยู่ๆก็ไม่มีการติดต่อเลย

หรือว่าเขาไม่เคยจริงจังกับความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนเลย

เธออาจแค่คิดไปเองฝ่ายเดียวก็ได้

“เขานอกใจหรือเปล่า”

“อะไรน”ะเวินจิ้งขมวดคิ้ว

“ช่วงนี้เขามีเวลากินข้าวกับโจวหย่าน แต่ไม่มีเวลามาหาคุณ … นี้ไม่เรียกว่านอกใจเหรอ”หลิงเหยาส่งข่าวให้เวินจิ้งต่อ

ในข่าว เป็นภาพที่โจวหย่านขึ้นรถของมู่วี่สิง และสองคนกินข้าวด้วยกัน

มุมถ่ายรูป… มันทำให้คนจินตนาการจริงๆ

ทันใดนั้นสีหน้าของเวินจิ้งก็เปลี่ยนเป็นสีขาวทันที มองที่มือของโจวหย่าน เหมือนจับแขนของมู่วี่สิงอยู่

สักพัก เธอยิ้มอย่างเย็นชา”มันเป็นอย่างนี้เอง”

“คุณไม่รู้เหรอ”หลิงเหยาแปลกใจมากยิ่งขึ้น

“ฉันไม่รู้”

“มู่วี่สิงทำอย่างนี้ได้ยังไง เขาคบกับคุณอยู่ไม่ใช่เหรอ ผู้ชายเลวๆ”หลิงเหยาด่าว่า

โดยเฉพาะในช่วงเวลานี้ เวินจิ้งอาจถูกเลิกการเรียน นี่เป็นเวลาที่ลำบากที่สุดสำหรับเธอ เขายังจะนอกใจเธออีก

“ฉันจะไปหามู่วี่สิงถามให้รู้เรื่อง”หลิงเหยาบออก

“อย่า… อย่าไปรบกวนเขา” เวินจิ้งส่ายหัว

ตอนนี้เธอแค่อยากอยู่เงียบ…ช่วงนี้เหนื่อยเหลือเกิน

หลิงเหยามองเธออย่างสงสารและคิดดู หรือว่าไปถามซือซือว่าเกิดอะไรขึ้นจะดีกว่า

จริงๆแล้ว เธอรู้สึกว่ามู่วี่สิงไม่ใช่คนแบบนั้น

โทรติดโทรศัพท์ของมู่ซือซือ ตอนนี้เธออยู่ในที่บ้านหลังเก่า พี่ชายของเธอส่วนใหญ่อยู่ที่การ์เด้นมูเจียวาน เธอก็ไม่ได้เจอเขามานานแล้ว

“ข่าวอะไรเหรอ พี่ชายของฉันคบกับใคร”

“โจวหย่าน ฉันสืบสอบเธอมาแล้ว เมื่อก่อนชื่อเย่เฟยเฟย เหมือนรู้จักพี่ชายของคุณมานานแล้ว”

“ฉันไม่รู้เรื่องเลย ตอนนี้พี่ชายของฉันอยู่กับเวินจิ้งไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมสนิทกับโจวหย่านคนนี้อีกล่ะ… ”

“ฉันกำลังจะถามคุณอยู่ นี้เขากำลังนอกใจ นอกใจ”

มู่ซือซือไม่รู้พูดอะไรดี พี่ชายของเธอจะไม่นอกใจเด็ดขาด

แต่ผู้หญิงในภาพนี้สนิทกับเขาอีกครั้ง

มู่วี่สิงมีโรครักความสะอาดเบาๆ ผู้หญิงที่ยุ่งเหยิงจะไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้เขาเลย

และตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้กล้า…

“ฉันจะถามพี่ชายของฉันเอง”

เมื่อมู่ซือซือวางสาย เธอนอนหลับได้ที่ไหนล่ะ รีบหาหมายเลขของพี่ชายเธอทันที

มู่วี่สิงยังอยู่บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป เขาไม่ได้พักผ่อนมาหลายวันแล้ว

เกาเชียนอดไม่ได้ที่จะเกลี้ยกล่อมเขา แต่เจ้านายก็ไม่เชื่อฟังเขาสักหน่อย

โทรศัพท์ดังขึ้น มู่วี่สิงขมวดคิ้ว เห็นเป็นสายซือซือ แล้วกดรับสาย

“พี่ชาย โจวหย่านคือใคร”ก็ได้ยินเสียงโกรธของมู่ซือซือจากทางนั้นทันที

“ว่าที่พี่สะใภ้ของคุณ”มู่วี่สิงพูดเบา ๆ

“อะไรนะ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ฉันเพิ่งรู้ตอนนี้ได้ยังไง พี่อยู่กับเวินจิ้งไม่ใช่เหรอ… ”

ตอนนี้เธอเริ่มมีความรู้สึกที่ดีต่อเวินจิ้ง ไม่รังเกียจเธอมากแล้ว นี้พี่ชายทำอะไรของเขานี้

เมื่อพูดถึงเวินจิ้ง สีหน้าที่ดูเครียดของมู่วี่สิงก็อ่อนโยนมาเบาๆ

ผ่านไปสักพักเขาค่อยพูดต่อว่า”ฉันจะแต่งงานกับโจวหย่านในเดือนหน้า”

คราวนี้ซือซืออึ้งไปเลย

เธอไม่สามารถรับเรื่องนี้ได้”พี่รู้ว่าพี่กำลังพูดอะไรหรือเปล่า คุณปู่ไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม”

“เขาไม่รู้”

“ทำไมคุณต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นล่ะ”

“เรื่องของพี่ หนูไม่ต้องเป็นห่วง”มู่วี่สิงไม่พูดอะไรมาก

“ฉันจะไม่เป็นห่วงได้ยังไง คุณเป็นพี่ชายที่ฉันนับถือที่สุด พี่คะ คุณมีผลเหตุที่บอกไม่ได้หรือเปล่า”มู่ซือซือเดาเอา

เธอไม่ได้โง่ และเธอก็มองออกว่าพี่ชายของเธอชอบเวินจิ้งมากจริงๆ แล้วอยู่ๆจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นได้ยังไงล่ะ

เพราะฉะนั้น ตกลงพี่ชายเป็นอะไร

“ซือซือ พี่ต้องทำงานต่อ วางสายก่อนนะ”

มู่ซือซือ: …

เรื่องของมู่วี่สิงกับโจวหย่านไปถึงหูของมู่เฉิงอย่างรวดเร็ว ตอนแรกเขากำลังจะเดินทางกลับประเทศC เรื่องนี้ทำให้เขายกเลิกตั๋วโดยตรง

แต่วันนี้มู่วี่สิงต้องผ่าตัด มู่เฉิงที่บริษัทมู่ซื่อกรุ๊ปหาเขาไม่เจอ ก็เลยกลับไปรอที่บ้านหลังเก่า

ในเวลานี้ ที่โรงพยาบาล

มู่วี่สิงกำลังทำการตรวจผู้ป่วยก่อนการผ่าตัด

วีนนี้เย่เฉียวมีการผ่าตัดด้วย อยู่นอกห้องผ่าตัด พวกเขาสองคนได้เจอกัน

“หึหึ เพื่อให้คุณทำงานที่โรงพยาบาลต่อ คณบดีความพยายามเหลือเกิน อนุญาตให้คุณผ่าตัดด้วยตัวเองด้วยซ้ำ”

“การผ่าตัดครั้งนี้ มีเพียงฉันเท่านั้นที่สามารถทำได้”มู่วี่สิงมีความมั่นใจเสมอ

“จริงเหรอ หวังว่าจะไม่มีการผิดพลาดอีกนะ”เย่เฉียวยิ้มอย่างเย็นชา

เมื่อเวินจิ้งได้รับการแจ้งที่เร่งด่วนจากไป๋สือที่ให้โรงพยาบาล เธอเพิ่งตื่น

เกือบนอนไม่หลับทุกคืน เธอนอนหลับตอนทุกเช้า

เมื่อเธอมาถึงโรงพยาบาลอย่างรีบเร่ง ถึงรู้ว่ามู่วี่สิงจะทำการผ่าตัด ไป๋สือให้เธอมาชมดูและเรียนด้วย

ผู้ป่วยที่จะเข้าผ่าตัด ก็คือผู้ป่วยที่ไม่ได้ตื่นขึ้นเพราะติดเชื้อนั้นเอง

ตอนนี้ผู้ป่วยได้รับยาปฏิชีวนะเพื่อควบคุมอาการของการติดเชื้อ แล้วเวลาการผ่าตัดจะต้องถูกควบคุมภายในหนึ่งชั่วโมง ไม่งั้นการติดเชื้อจะขยายมากขึ้นแล้วจะมีความเสี่ยงมากขึ้น

ความยากลำบากของการผ่าตัดครั้งนี้สูงมาก

แม้แต่ไป๋สือก็ไม่มีความมั่นใจ

หัวใจของเวินจิ้งค่อยๆเป็นห่วงมากขึ้น ทำไมมู่วี่สิงต้องรับทำการผ่าตัดครั้งนี้ด้วย

ทำไม……

หากมีความผิดพลาดสักนิด จะส่งผลกระทบอย่างมากต่อชื่อเสียงของมู่วี่สิง

ศาสตราจารย์หลายคนที่มาชมดูได้ชักชวนมู่วี่สิง แต่เขาได้ตัดสินใจมานานแล้ว

เวินจิ้งอยู่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่เมตร สายตาของเธอมองมู่วี่สิงตลอด เธอเป็นห่วงมาก ถึงแม้เธอรู้ว่ามู่วี่สิงมีความสามารถที่เก่งพอ แต่ความผิดพลาดจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา

ท้ายที่สุดก็อดไม่ไหว เวินจิ้งเดินเข้าไป”ศาสตราจารย์มู่ หรือว่า… ”

ไม่ทำเลย

ประโยคนี้เธอค้างไว้ในคอไม่ได้พูดออกมา

เมื่อเผชิญกับสายตาที่ที่ลึกซึ้งของมู่วี่สิง เขาพูดด้วยเสียงต่ำ”ไม่เชื่อฉันเหรอ”

“ไม่ใช่สิ”เวินจิ้ส่ายหัว

“งั้นก็สนับสนุนฉัน”

พูดเสร็จก็หันเดินเข้าไปที่ห้องผ่าตัดอย่างไม่ลังเล

น้ำตาของเวินจิ้งไหลลงจากดวงตาทันที เธอเป็นห่วงเขามาก เป็นห่วงมากๆ

ทำไมเขาต้องทำการผ่าตัดครั้งนี้ด้วย…

ด้านข้างๆ เสียงของนางพยาบาลหลายคนค่อยๆเข้ามา

“ไม่คิดว่าศาสตราจารย์มู่จะมาโรงพยาบาลของเราด้วย”

“จริงเหรอ ก่อนหน้านี้คณบดีเชิญเขามาหลายครั้งแล้ว เขาก็ปฏิเสธตลอด … ”

“ฉันไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันได้ยินมาว่า ผู้ป่วยคนนี้ไม่ติดเชื้อไม่ใช่เหรอ โรงพยาบาลต้องหาคนที่รับผิดชอบเรื่องอยู่แล้ว แต่ถ้าผู้ป่วยสามารถตื่นขึ้นมา เรื่องนี้อาจสงบลงก็ได้นะ… ”

“ศาสตราจารย์มู่ก็ดีเหลือเกิน… “

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท