บทที่ 438 เธอกับบ้านของมู่วี่สิง
“ฉัน……” สูดหายใจเข้าลึก โจวหย่านดึงความกล้าของตนแล้วพูด “มู่วี่สิง ฉันจะไม่ยอมแพ้เรื่องนาย！”
“เวินจิ้งเท่านั้นที่จะได้เป็นคุณนายมู่”
น้ำเสียงนิ่งๆ พูดจบ มู่วี่สิงก็หันหลัง จากนั้นก็รีบโทรศัพท์
ไม่นานนัก ด้านหน้าของโจวหย่านก็มีบอดี้การ์ดกลุ่มนึงโผล่มา เป็น……เป็นคนของคุณแม่
มู่วี่สิงใจร้ายจริงๆ
เธอทรุดลงกับพื้น อารมณ์นัยน์ตาของเธอก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นความแค้น
ในห้องนอน เวินจิ้งนั่งลงบนโซฟา รอบตัวเต็มไปด้วยชุดที่คุ้นเคยทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น
เธอชอบที่นี่
เธอ กับบ้านของมู่วี่สิง
“คิดอะไรอยู่?” อาบน้ำเสร็จ มู่วี่สิงก็ออกมา แขนยาวๆ ก็โอบเธอจากด้านหลัง
เวินจิ้งดึงสติกลับมา หันหลังไปกอดคอของเขา
อ่าา นี่คือกลิ่นของมู่วี่สิง
เธอสูดมันอย่างโหยหา
“อย่างกับหมา” มู่วี่สิงมองเธออย่างเอ็นดู แล้วก็หัวเราะ
เวินจิ้งหึอย่างเย็นชา “นายสิหมา”
มู่วี่สิงกดเธอลงบนโซฟา แล้วซุกไปที่คอเธอ ขอแค่มีเธออยู่ข้างกาย เขาถึงจะวางใจได้
“เมื่อไหร่จะย้ายกลับมา” เขาถาม
เวินจิ้งคิด แล้วตอบอย่างจริงจัง “หลังจากเรียนจบ”
ทันใดนั้นสายตาของมู่วี่สิงก็ดูหดหู่ลง “ฉันรอไม่ไหว”
เวินจิ้งหัวเราะ “ไม่งั้นนายก็ไปหา คุณโจว?”
วินาทีถัดมา มู่วี่สิงก็ลงโทษกัดลงไปที่ปากชมพูระเรื่อของเธอ
เวินจิ้งร้องอย่างตกใจ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคืองๆ
“นายนี่เป็นมาจริงๆ ！”
“หมาก็หมา ไม่ไปหาคุณโจวนั่น จะรอแต่คุณเวิน”
งื่อ ทำไมเหมือนกับยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่ามู่วี่สิงนั้นก็น่ารักอยู่เหมือนกันนะ…….
วันถัดมาเป็นวันที่ศาลจะเปิดคดีของฉีเซิน เวินจิ้งคิดว่าจะกลับบ้านตระกูลหลิน มู่วี่สิงจะต้องไปรับมู่ซือซือไปที่ศาล
“การ์เด้นมูเจียวานยินดีต้อนรับเธอเสมอ”
พาเวินจิ้งไปส่งที่บ้านตระกูลหลิน มู่วี่สิงขยี้หัวเธอ พูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดู
“ฉันรู้แล้ว นายรีบไปเถอะ” เวินจิ้งเงยหน้าขึ้นไปจูบมู่วี่สิงที่ริมฝีปาก
สวีทกันอยู่ครู่จากนั้นจึงจำใจลงจากลงมา
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง ที่ศาล
มู่ซือซือมองตึกใหญ่ที่ดูน่าเกรงขามด้านนอก ในใจก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้น
วันนี้ ในที่สุดก็มาถึง
“ซือซือ” มู่วี่สิงตบไปที่ไหล่ของเธอเบาๆ
“พี่ พี่ว่าเขาจะโดนโทษกี่ปี”
ที่จริงมู่ซือซืออยากจะยื่นหลักฐานในปีนั้นที่เธอโดนล่วงละเมิด แต่พี่ชายห้ามเอาไว้
“ตอนจบ เธอจะพอใจ” มู่วี่สิงพูดเสียงเข้ม
มู่วี่สิงดันมู่ซือซือเข้าไป คนที่มากลับไม่เยอะ ที่นั่งผู้ฟังคนน้อยมาก
ตอนที่ฉีเซินออกมา รอยยิ้มมุมปากของเธอก็ค่อยๆ กว้างขึ้น เห็นเขาตอนนี้อยู่ในสภาพระส่ำระสาย ภาพที่เขาล่วงละเมิดเธอตอนนั้นก็ลอยขึ้นมา นั่นทำให้ใจของเธอเจ็บปวดมาก
ตอนนี้ แผลเป็นนี้ค่อยๆ จางหายไป
ได้ยิน “จำคุกตลอดชีวิต” คำนี้ น้ำตาของมู่ซือซือก็เอ่อนองเต็มเบ้าตา
มู่วี่สิงโอบเธอไว้ เสียงทุ้มตกกระทบข้างหูเธอ “ซือซือ พี่จะไม่ให้มันมีโอกาสได้ออกมา มันอยู่ในคุก มันก็จะตายทั้งเป็น”
มู่ซือซือพยักหน้าแรงๆ เธอรู้ ว่าพี่จะล้างแค้นให้เธอแน่ๆ
บทสรุปตอนนี้ เป็นวิธีปกป้องเธอได้ดีที่สุด ไม่ให้สิ่งสกปรกที่เกิดขึ้นในอดีตโดนเปิดเผย
“พี่ ขอบคุณนะ”
ออกมาจากศาลก็เที่ยงพอดี ด้านนอก ส้งวี่ก็กำลังรออยู่
มู่ซือซือมองเขาอย่างประหลาดใจ
ทั้งสอง……ไม่ได้เจอกันมานานมาก
“กระอักกระอ่วน” ส้งวี่เดินมาข้างหน้าเธอ ถือร่มบังแดดให้เธอ
“นายอยู่ที่นี่ได้ไง” สีหน้าของมู่ซือซืออึดอัดเล็กน้อย
“วี่สิงต้องไปบริษัท ฉันมารับเธอกลับ”
“พี่！” มู่ซือซือมองพี่ชายอย่างโมโห
ทำไมเขาต้องเรียกให้ส้งวี่มาเนี่ย……
เธอคล้องแขนของพี่ชายไว้ ไม่ปล่อยมือ
แต่มู่วี่สิงหัวเราะอย่างเอ็นดู แล้วพาน้องสาวเดินไป “ส้งวี่รอเธอมานานมากแล้ว”
มู่ซือซือกระอักกระอ่วนเล็กน้อย ทันใดนั้นก็หน้าแดงก่ำอย่างห้ามไม่ได้
“เดี๋ยวพาเธอไปร้านอาหารที่เธอชอบที่สุด” น้ำเสียงของส้งวี่นั้นดูคิดถึงและโหยหามากๆ
“ตอนนี้ฉันไม่ชอบกินร้านนั้นแล้ว！” มู่ซือซือก้มหัว แต่ที่จริงแล้วเธอก็เริ่มใจอ่อน
“งั้นกลับบ้านตระกูลส้ง ฉันจะทำให้เธอกิน”
วินาทีถัดมา ส้งวี่คว้ามือเธอมาจับไว้อย่างไม่บอกไม่กล่าว
มู่ซือซือช็อกอยู่ครู่ หรี่ตามองชายหนุ่มเบื้องหน้า หน้าหล่อของเขาถูกแสงแดดตกกระทบ ช่างน่าหลงใหลจริงๆ
“ซือซือ ไปกับฉันเถอะ”
เมื่อเห็นสายตาที่ลุ่มหลงของเธอ ส้งวี่ก็ใช้ปากที่เร่าร้อนของเขาขัดลมหายใจของเธอไว้
……
บ้านเก่าตระกูลมู่
รู้ว่าคุณปู่กลับมาแล้ว มู่เหิงจึงกลับไปอยู่ที่บ้านเก่าอย่างหน้าด้านๆ
มู่เฉิงเห็นมู่เหิงย้ายกลับมา ก็ดูเหมือนว่าจะโกรธ “ไอ้เด็กนี่แกยังจะกล้าโผล่หน้ามาให้ฉันเห็นอีกเรอะ!”
ตอนนี้มู่เหิงได้มีกิจการของตัวเองแล้ว ทุกคนก็รู้ว่าเขาทำเพราะบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป
นกสองหัวจริงๆ !
“คุณปู่ ในร่างของผมยังมีเลือดของท่านไหลเวียนอยู่นะ ครอบครัวเดียวกันไม่โกรธกันนานหรอก”
“เหอะ นายคิดอะไรอยู่ฉันรู้หมด ฉันให้ตำแหน่งดีๆ แกกลับไม่ทำ แต่ดันวิ่งแจ้นไปทำงานที่บริษัทฉีซื่อกรุ๊ป ตอนนี้ยังจะเปิดบริษัทใหม่ คิดว่าอยากจะทำอะไรก็ทำได้จริงๆ เหรอ!”
ถึงแม้มู่เฉิงจะอายุมากแล้ว แต่ว่ายังคงมองเรื่องต่างๆ ได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
มู่เหิงนิ่งอยู่ครู่ “นั่นไม่ใช่เพราะว่าคุณปู่ลำเอียงเหรอ ตอนนี้ผมจะพิสูจน์ให้ดูว่าความสามารถผมไม่ได้ด้อยไปกว่ามู่วี่สิง!”
“ฉันจะคอยดูกว่าแกจะทนได้ซักกี่น้ำ”
“คุณปู่ งั้นปู่ก็คงต้องคอยจับตาดูดีๆ แล้วแหละ” มู่เหิงพูดอย่างมั่นใจ เขามีคนสูงส่งคอยหนุนอยู่นะ
คนรับใช้ทำความสะอาดห้องเสร็จ มู่เหิงก็เดินหน้าเป็นตูดลงมาอีก “ปู่ พ่ออยู่ที่โรงพัก ปู่คิดหาวิธีช่วยเขาเถอะ”
ที่มู่เฟิงเข้าไปก็เพราะว่ารับโทษแทนมู่เหิง มู่เหิงไม่มีคอนเนคชั่น แต่ว่ามู่เหิงเมื่อก่อนเป็นผู้นำธุรกิจและการเมืองในหนานเฉิง ต้องมีวิธีแน่ๆ
พอได้ยิน มู่เฉิงก็ทำหน้าบึ้ง แต่ไม่ได้พูดอะไร
มู่เฟิง เป็นลูกชายคนเดียวของเขา
“ตัวแกทำผิดยังจะให้พ่อแกไปรับโทษแทน ตอนนี้ยังจะเรียกให้ฉันไปช่วย?” มู่เฉิงโกรธจัด
ทันใดนั้นมู่เหิงก็ไม่มีคำพูด
ความรักของคนเป็นพ่อ ที่จริงแล้วเขาก็คิดไม่ถึงว่ามู่เฟิงจะทำเพื่อเขาได้ถึงขั้นนี้จริงๆ
ตอนนี้ฉีเซินโดนตัดสินโทษแล้ว ถ้าหากมู่เฟิงต้องรับโทษ กลัวว่าคงต้องไปนอนในคุกหลายปีอยู่
“คุณปู่ เขาเป็นพ่อผม เป็นลูกชายปู่! น้องมันเย็นชาขนาดนี้ ปู่ก็จะเอาแบบนี้เหรอ?” มู่เหิงมีสีหน้าผิดหวัง
มู่เฉิงรู้ดีว่ามู่เหิงนั้นเล่นแง่ เขาพูด “เรื่องนี้ น้องชายแกเป็นคนจัดการ ฉันไม่เข้าไปยุ่ง”
“ปู่ก็รู้ว่ายังไงมู่วี่สิงก็ไม่ปล่อยพ่อออกมา！ “
มู่เฉิงนิ่ง มองไปที่มู่เหิง แล้วปัดมือ
“อย่ามาขอร้องฉันอีก ฉันไม่สนใจ นายสมรู้ร่วมคิดกับบริษัทฉีซื่อกรุ๊ป ขายความลับของบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป ตัวนายเองรู้ดี！ “
มู่เหิงนิ่งเงียบไป นั่นไม่ใช่เพราะว่ามู่วี่สิงบีบบังคับเหรอ……
ถ้าหากเขามีอำนาจสักเล็กน้อย เขาก็คงไม่ทำแบบนี้！
“คุณปู่ ทั้งหมดก็เพราะปู่ลำเอียง！ปู่ลำเอียง มู่วี่สิงจะไม่มีทางได้สืบทอดบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป มีแค่ผมเท่านั้นที่จะได้สืบทอด！ “
พอได้ยิน มู่เฉิงก็สั่นไปทั้งร่าง คำพูดข้างหูทั้งหมดเป็นคำที่มู่เหิงหลุดออกมา
มู่วี่สิงจะไม่มีทางได้สืบทอดบริษัทมู่ซื่อกรุ๊ป
