บทที่ 442 เขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว
ดังนั้น ชายร่างใหญ่สองคนที่นำโดยพนักงานมาที่ห้องดับเบิ้ลรูมที่ขนาดห้องไม่ใหญ่มาก
สำหรับทั้งสองคนแล้วมักจะคุ้นเคยกับห้องเพรสซิเดนสูทมาตลอด พวกเขาจึงไม่คุ้นเคยกับมันมากนัก
แต่ห้องพักที่นี่ล้วนได้รับการออกแบบเค้าโครง ห้องชุดนี้ก็มีราคาแพงแล้ว
“ขอกางเกงว่ายน้ำสองตัวให้พวกเรา” เสี้ยงหงส่งบัตรธนาคารให้กับพนักงาน
ทั้งสองรีบเข้ามา และไม่ได้เตรียมอะไรเลย
การลงไปในสระน้ำพุร้อน จะต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน
มู่วี่สิงได้ขมวดคิ้ว และกำลังโทรศัพท์ไปหาเวินจิ้ง แต่กลับไม่มีใครรับสายโทรศัพท์
เสี้ยงหงรีบหยิบกางเกงว่ายน้ำสองตัวมา
“พวกเขาทั้งสองคนกำลังแช่ออนเซ็น และโทรศัพท์มือถือไม่ได้อยู่ใกล้ตัว”
สีหน้ามู่วี่สิงเศร้าหมองมาก
เมื่อมองไปที่กางเกงว่ายน้ำในมือของเสี้ยงหง หนึ่งในนั้นเป็นดอกไม้สีเขียว และอีกตัวหนึ่งเป็นสีแดงเข้ม
“คุณก็ไม่ต้องเลือกแล้ว เอาตัวสีแดงนี้ไปเถอะ” เสี้ยงหงโยนกางเกงว่ายน้ำมา
มู่วี่สิงเหลือบมอง ขาเรียวยาวของเขาที่เดินมาทางนี้ “ผมจะเอาลายดอก”
“ตุ้งติ้งนะ” เสี้ยงหงยิ้ม
“อืม”
ดีกว่าดอกสีแดงใหญ่ๆ
เมื่อชายหล่อเหลาสองคนได้ปรากฏตัวอยู่ในสระน้ำพุร้อน ทำให้เกิดความเคลื่อนไหวมากมาย
บริเวณน้ำพุร้อนมีขนาดใหญ่มาก ทางเดินยาวคดเคี้ยว บางครั้งก็ตกแต่งด้วยไฟเคลือบเงา เป็นหนึ่งในบรรยากาศที่แสนจะโรแมนติด
มู่วี่สิงสวมชุดคลุมอาบน้ำ ร่างยาวของเขานั่งลงบนเก้าอี้เลานจ์ด้านหนึ่ง ไม่นานหลังจากนั้นมีหญิงสาวในชุดบิกินี่เดินเข้ามาใกล้
คลื่นที่ซัดมา บุคลิกที่มีเสน่ห์นั้น
เธอได้หยุดผู้ชายคนนั้นเอาไว้
หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างมู่วี่สิงและถือแก้วไวน์สองแก้วส่งให้กับมู่วี่สิง “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อลู่หน้า ดื่มสักแก้วไหม”
มู่วี่สิงได้ขมวดคิ้ว ครุ่นคิดถึงแต่เวินจิ้ง ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเห็นเขาไม่ได้พูดอะไร ร่างกายยิ่งแสดงออกถึงความเป็นกันเองมากยิ่งขึ้น
เมื่อเจอผู้ชายคนหนึ่ง แต่กลับถูกเขาผลักไสไม่ไว้หน้าแม้แต่น้อย ผู้หญิงคนนั้นยืนอย่างไม่มั่นคง จนทำให้ทั้งคนตกลงไปในสระน้ำพุร้อนที่อยู่ด้านหลัง
“ตูม” เสียงนั้นฟังดูน่าละอายจริงๆ
อั้ยเถียนและเวินจิ้งสังเหตเห็นได้ทันที เมื่อหันหลัง ร่างที่คุ้นเคยซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นก็ปรากฏขึ้นในสายตา
แสงนั้นมืดมาก และแสงสีส้มอมเหลืองได้ส่องลงบนใบหน้าอันหล่อเหลาของมู่วี่สิง ยิ่งทำให้เพิ่มความลึกลับที่น่าดึงดูดเล็กน้อย
เขาคนนี้ ช่างดูดีเหลือเกิน
เวินจิ้งได้ยินเสียงการเต้นหัวใจของตัวเองชัดเจน
แต่…เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
ตอนนี้……ผู้หญิงที่อยู่ในสระน้ำพุร้อนต่างกำลังมองไปที่นั่น เวินจิ้งเริ่มมีบางสิ่งบางอย่างอยู่ในใจ
แม้ว่ามู่วี่สิงยังคงสวมชุดคลุมอาบน้ำอยู่ แต่เขานั่งอยู่ที่นั่นเต็มไปด้วยรัศมีของความเย่อหยิ่งที่สูงส่ง ใบหน้าอันหล่อเหลา เมื่อไร้ความรู้สึกจะมีเสน่ห์มากพอ
ช่างเถอะ
“จิ้งจิ้ง นั่นมู่วี่สิงรึเปล่า” อั้ยเถียนเห็นไม่ชัดเจน เพียงแต่ถามไปโดยไม่คิด
“ใช่เขา” เวินจิ้งพูด และคิดจะเดินไป
แต่เสี้ยงหงเดินไปที่มู่วี่สิงเร็วกว่าเธอ เขาได้ถอดชุดคลุมอาบน้ำออก เผยให้เห็นถึงกล้ามเนื้อเส้นที่งดงามช่วงบนอีกครั้ง
ดังนั้นมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งต้องการเข้าใกล้ แต่เสี้ยงหงก็เข้ามากีดกัน
“เขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว ปล่อยเขาไป”
เสี้ยงหงนั่งลงอีกด้านหนึ่ง เปิดไวน์แดงขวดหนึ่งแล้วเทลงไป
“กว่าจะได้มา ไม่ลงไปแช่ออนเซ็นหน่อยเหรอไง”
“ไม่สนใจ” มู่วี่สิงพูดเบาๆ
“ไม่ลงไปแช่น้ำแล้วจะไปหาผู้หญิงของคุณได้ยังไง” เสี้ยงหงจิบไวน์
มู่วี่สิงขมวดคิ้ว มีทั้งผู้ชายและผู้หญิงอยู่ในสระออนเซ็นจำนวนไม่น้อย เขามีนิสัยรักความสะอาด เว้นแต่จะเป็นการเหมาเช่าแบบส่วนตัว ไม่อย่างนั้นไม่ลงไปอย่างแน่นอน
เมื่อมองไปรอบๆ ในที่สุดก็หยุดอยู่ที่สระออนเซ็นทางด้านขวา
สายตามองไปที่เวินจิ้ง ก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากระยะตรงนี้
“เจอแล้ว”
วางแก้วไวน์ลง จากนั้นมู่วี่สิงเดินตรงไปที่เวินจิ้ง
เสี้ยงหงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง จากนั้นไม่นานก็เห็นเขาทั้งสองคน
แม้ว่าอั้ยเถียนจะหันหลังให้กับเขา แต่เขาก็จำได้ทันที
เวินจิ้งมองไปเห็นผู้ชายที่กำลังเดินมา จากนั้นใบหน้าเริ่มแดง
“จิ้งจิ้ง คืนนี้เธอจะไม่ทิ้งฉันใช่ไหม” อั้ยเถียนจับแขนของเธออย่างใกล้ชิด
เวินจิ้งหยุดนิ่งไป พลางทำหน้าบึ้งตึง
หมายถึง ยากที่จะพูดมัน
อั้ยเถียนพูดอย่างอารมณ์ไม่ดี “น่าเบื่อที่สุด”
“โอเค คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนเธอแน่นอน ฉันก็ยังกลัวว่าเธอจะทิ้งฉันไว้อยู่คนเดียว” เวินจิ้งแกล้งทำเป็นบ่น
ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น มู่วี่สิงได้ลงไปที่สระออนเซ็นแล้ว
ตอนนี้เธอดีใจที่แสงสว่างรอบตัวมืดมาก เพราะเป็นร่างของมู่วี่สิงจริงๆ สมบูรณ์แบบที่สุด!
ทั้งหมดดูแล้วเปรียบได้กับทองคำ กล้ามเนื้อแต่ละส่วนงดงามเพอร์เฟคเหมือนเต้าหู้ ขาอันเรียวยาวครึ่งหนึ่งแช่อยู่ในสระน้ำ ใบหน้าอันหล่อเหลาอย่างไร้ที่ติ
อั้ยเถียนถึงกับกระพริบตาเช่นกัน “จิ้งจิ้ง หมอมู่ดูเป็นเทพบุตรจริงๆ…..”
ทันใดนั้นที่เพิ่งพูดจบ ข้อมือของอั้ยเถียนก็ได้ถูกเสี้ยงหงจับเอาไว้ ทั้งตัวได้ถูกเขาทำให้หยุดชะงัก “พูดใหม่อีกรอบ”
เขาโกรธมาก
อั้ยเถียนยิ้มอย่างแห้งๆ อยู่ในอ้อมแขนของเสี้ยงหง จะไปกล้ามองอีกได้อย่างไร
เสี้ยงหงลงโทษด้วยการหยิกผิวอันเรียบเนียนของเธอ และพาออกไป!
“โอ๊ย! คุณทำไมอะไร…..”
เสียงของอั้ยเถียนที่ดังอยู่ข้างหูค่อยๆไกลออกไป เวินจิ้งได้ขมวดคิ้ว ดังนั้นตอนนั้นเธอได้ถูกทิ้งไว้คนเดียวแล้วงั้นเหรอ”
นั้นคางก็ถูกบีบ มู่วี่สิงได้มายืนอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว อายความร้อนจากสระน้ำคละคลุ้งอยู่รอบๆของทั้งสอง เวินจิ้งรู้สึกร้อนขึ้น
“มาแล้วทำไมไม่บอกผม” เสียงของเขาต่ำมาก แฝงไปด้วยความหงุดหงิด
เวินจิ้งกัดริมฝีปากของเธอ และพูดพึมพำ “คุณมาแล้วก็ไม่ได้บอกฉันนิ”
“ผมผิดเอง”
ไม่คาดคิดว่ามู่วี่สิงจะขอโทษด้วยซ้ำ
เวินจิ้งแปลกใจ และไม่ได้พูดอะไรอยู่สักพักหนึ่ง
“คราวหลังผมจะไปไหน ก็จะรายงานคุณให้หมด อื้ม” เขาก้มลงมองดูเธอ
สายตาของเวินจิ้งไม่สามารถหลบซ่อนได้
“โอ้” ยังคงตอบสนองอย่างงุนงง
“คุณเดินทางมาทำงานเหรอ” น้ำเสียงของเวินจิ้งเริ่มนิ่งขึ้น
“อืม มาทำธุระกับเสี้ยงหง”
“งั้นการที่มาบ่อน้ำร้อนก็คืองานด้วยเหรอ”
“ธุระส่วนตัว” มู่วี่สิงตอบกลับ
“คุณรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่……”
“เสี้ยงหงบอก”
สายตาของเวินจิ้งมองลงต่ำ ได้เห็นกางเกงว่ายน้ำลายดอกที่ช่วงล่างของมู่วี่สิง เธอหยุดจ้อมมองอยู่พักหนึ่ง
ทันใดนั้นข้อมือก็ถูกจับ มู่วี่สิงเข้ามาใกล้กว่าเดิม
“ไม่มีทางเลือก” เขาอธิบาย
เวินจิ้งอดไม่ได้ “อุ๊ฟ” จึงหัวเราะออกมา กางเกงว่ายน้ำตัวนี้ที่อยู่บนเรือนร่างของมู่วี่สิง วู้ว แต่จะอย่างไรคนที่ดูดีใส่อะไรก็ดูดีไปหมด
“ฉันไม่รังเกียจ” เธอกอดมู่วี่สิง แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
มู่วี่สิงกอดเธอ เวินจิ้งขยับไปมาอยู่ในอ้อมแขนของเขา ทั้งสองเปียกโชก ง่ายมากที่ไฟจะลุกโชคช่วงขึ้นมา
ดวงตาของผู้ชายคนนี้ยิ่งอันตรายขึ้นเรื่อยๆ
เวินจิ้งยังไม่ค่อยเข้าใจ และถามเบาๆว่า “อย่างนั้น คุณมาหาฉันจริงๆเหรอ”
“อืม”
“ฉันสัญญากับอั้ยเถียนไว้แล้วว่าคืนนี้จะอยู่เป็นเพื่อนเขา” เวินจิ้งกล่าว
ได้ยินดังนั้น สายตาของมู่วี่สิงก็นิ่งลึกลงไป
ยกใบหน้าของเวินจิ้งขึ้น ตอนนี้ เธอได้เห็นสายตาที่ลุกโชนเหมือนไฟของมู่วี่สิงได้อย่างชัดเจน
มือของเธอจับที่หน้าอกของเขา มันร้อนมาก
คิดถึงอะไรอยู่ เธอเกือบที่จะต้องการออกไปจากสระน้ำร้อนนี้ทันที
แต่จะไปเป็นคู่ต่อสู้ของมู่วี่สิงได้ที่ไหน ถูกเขาจับเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนได้อย่างง่ายดาย กดเธอลงไปข้างสระและจูบเธออย่างลึกซึ้ง
