บทที่ 482 น่ากลัวมาก
ใบหน้าของมู่วี่สิงตึงเครียด สายตาที่มองโจวหย่านกำลังไหม้อยู่
ถือกำปั้นของเขาอย่างแน่น สมองของเขานึกภาพแก้วไวน์ที่บริกรส่งมาให้
“คุณปู่ให้คุณมาเหรอ” มู่วี่สิงไม่ได้ตอบเธอ แต่ถามอย่างเย็นเยือก
โจวหย่านตกใจกับออร่าเย็นของมู่วี่สิง กลัวเบาๆ
แต่เมื่อนึกว่าไหนๆก็มาถึงจุดนี้แล้ว จะให้ความพยายามทั้งหมดที่ทำไว้เสียไปเปล่าๆไม่ได้เด็ดขาด
“ฉันมาเองค่ะ วี่สิง ตอนนี้คุณเป็นประธานของบริษัทมู่ซือกรุ๊ปแล้ว ผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างคุณ ควรจะเป็นผู้หญิงที่คู่ควรกับคุณ”
“ทำไมคุณถึงคิดว่าคุณมีค่าคู่ควรกับฉันล่ะ” มู่วี่สิงขัดจังหวะเธอ
“ฉันเป็นคุณหนูของตระกูลโจว มีแต่ฉันเท่านั้นที่คู่ควรกับคุณ”
มู่วี่สิงงเยาะเย้ย บีบคางของโจวหย่าน ผลักเธอออกอย่างแรง ทั้งตัวของเธอล้มลงกับพื้นอย่างแรง
สายรัดของชุดนอนในตัวของเธอหลวมมาก ก็เลยลื่นไถลออกจากไหล่ของเธอในขณะนี้ ผิวขาวและเรียบเนียนนั้นมีเสน่ห์มาก
เพียงแต่ว่าสายตาของมู่วี่สิงไม่เคยตกอยู่ในตัวเธอ
เมื่อเห็นมู่วี่สิงกำลังเดินไปที่ระเบียง โจวหย่านรีบวิ่งไปและกอดเขาแน่นๆจากด้านหลังทันที
“วี่สิง … คุณไม่เชื่อฟังคำพูดของคุณปู่ของคุณแล้วเหรอ เขาก็หวังว่าฉันจะแต่งงานกับคุณได้”
เมื่อกี้เธอเห็นออกว่า มู่เฉิงค่อนข้างพอใจกับเธอมาก
ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าเขากับพี่ชายตกลงกันอะไรไว้ พาเธอมาและบอกให้เธอต้องนอนกับมู่วี่สิงให้ได้
แต่แค่คนนั้นเป็นมู่วี่สิงก็เพียงพอแล้ว
“นั่นเป็นความหวังของคุณปู่ ไม่ใช่ของฉัน” มู่วี่สิงสีหน้าเย็นชา
แม้ว่าเขาถูกวางยา แต่การควบคุมตัวเองของเขาก็ดีมาก
เขาผลักมือของโจวหย่านออกไปอย่างง่ายดาย ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นเยือก”โจวหย่าน ฉันจะพูดอีกครั้ง ออกไป”
นี่เป็นครั้งแรกที่โจวหย่านเห็นมู่วี่สิงโกรธขนาดนี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจที่มีต่อเธอ
แต่ … นี่เป็นโอกาสครั้งเดียวของเธอ
“ฉันไม่ไป มู่วี่สิง คืนนี้คุณต้องเป็นของฉัน”
พูดเสร็จ เธอก็กอดผู้ชายอีกครั้งอย่างไม่ท้อใจ และเขย่งเท้าอยากจะจูบเขา
แต่มู่วี่สิงงเหวี่ยงเธอทิ้งด้วยมือข้างเดียวอีกครั้ง หัวของโจวหย่านโดนเก้าอี้ เจ็บจนใบหน้าของเธอซีดไปด้วย
เมื่อเธอเงยหน้ามอง เห็นมู่วี่สิงเดินออกที่ระเบียงแล้ว
“วี่สิง——”
เธออยากวิ่งไป แต่เธอเวียนหัวมาก … หัวหนักเหลือเกิน …
ในเวลานี้ ห้องจัดเลี้ยง
อั้ยเถียนและเวินจิ้งจับแขนออกไปพร้อมกัน แต่เสี้ยงหงยังไม่ออกมา
อั้ยเถียนมีแต่เข้าไปหาเขา ในขณะนี้เสี้ยงหงออกมาสักที
“ทำไมนานจัง” อั้ยเถียนไม่พอใจเบาๆ
“หนานเฉิงกำลังหาวี่สิง แต่ยังหาไม่เจอเลย”
“มู่วี่สิงถูกคุณปู่เรียกขึ้นไปชั้นสองแล้วค่ะ” เวินจิ้งบอก
“จริงเหรอ แต่ฉันเพิ่งเห็นคุณปู่มู่กลับไปแล้วนี้… ” เสี้ยงหงขมวดคิ้ว
“วันนี้ โจวเซินพาโจวหย่านมานี่ด้วย วี่สิงให้ฉันเฝ้าเธอตลอด แต่ตอนนี้โจวหย่านก็หายไปแล้วด้วย” เสี้ยงหงหน้าเครียด
เวินจิ้งอึ้งไป เธอเชื่อมู่วี่สิง สองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันแน่นอน
แต่ในขณะนี้ เธอมีความรู้สึกที่ไม่ดีในใจ
“เราขึ้นชั้นสองไปดูกัน” เวินจิ้งดึงกระโปรงของเธอแล้วเดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงอีกครั้ง
อั้ยเถียนไปพร้อมกับเวินจิ้ง ชั้นสองมีห้องพักไม่เยอะ เลือกเปิดทุกห้อง มีแค่หนึ่งห้องที่อยู่ท้ายสุดเท่านั้นที่ถูกล็อค
“มีกุญแจหรือเปล่า” อั้ยเถียนถามเสี้ยงหงที่อยู่ข้างหลัง
“ฉันจะติดต่อผู้จัดการเดี๋ยวนี้”
ในขณะนี้ ในห้องนอน
มู่วี่สิงหยิบโทรศัพท์ออกมา แต่สัญญาณในห้องนี้ถูกบล็อก เขาเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตไม่ได้และโทรออกก็
ไม่ได้
คุณปู่โหดจริงๆ
หันกลับไปที่ห้อง แต่มีเสียงที่คุ้นเคยมาจากประตู
“มู่วี่สิง มู่วี่สิง คุณอยู่ข้างในหรือเปล่า”
เสียงของเวินจิ้ง
ความโกรธในดวงตาของมู่วี่สิงก็ลดลง เขาเดินไปที่ประตูและตอบว่า”จิ้งๆ ฉันถูกขังไว้ในห้อง ที่นี่ไม่มีสัญญาณ”
เมื่อได้ยินเสียงของมู่วี่สิง เวินจิ้งถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ห้องนี้จะถูกล็อคได้ยังไง…
เมื่อนึกถึงมู่เฉิงเป็นคนที่เรียกมู่วี่สิงขึ้นมา หรือว่ามู่เฉิงตั้งใจทำแบบนี้
“คุณรอแป๊บหนึ่ง เสี้ยงหงไปหาผู้จัดการมาเปิดประตูให้แล้ว”
มู่วี่สิงพยักหน้า แต่ในขณะนี้ไฟในร่างกายของเขาร้อนมาก ดวงตาของเขาอดมองโจวหย่านที่ล้มลงบนพื้นไม่ได้ เขาต้องควบคุมตัวเองให้ได้
เดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาเปิดฝักบัว และน้ำเย็นกระทบเขาค่อยรู้สึกดีขึ้น
เขากำกำปั้นแน่นๆ แล้วกระแทกกับผนัง ดวงตาของมู่วี่สิงเต็มไปด้วยความโกรธ
สิบนาทีผ่านไป เสี้ยงหงพาผู้จัดการมาสักที เวินจิ้งเกือบวิ่งเข้าไป ประตูห้องน้ำถูกปิดไว้ เธอมองเห็นแต่ โจวหย่านที่ล้มลงกับพื้น หน้าผากของเธอมีเลือดไหลอยู่ น่ากลัวมาก
“มู่วี่สิง…” เสียงเท้าหยุดที่ประตูห้องน้ำ และเวินจิ้งรู้สึกความเย็นกระจายจากฝ่าเท้าจนถึงแขนขาของเธอ
ชุดนอนของโจวหย่านไม่สามารถปกปิดร่างกายที่สวยงามของเธอได้ ในขณะนี้เสื้อลื่นไถลอย่างมาก เห็นร่างกายของเธอได้อย่างชัด
ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก มู่วี่สิงเดินออกมา ใบหน้าของเขาแดงไปหมดแล้ว
เมื่อเห็นเวินจิ้ง ไฟที่เพิ่งดับลงเล็กน้อย ก็เริ่มไหม้ขึ้นมาอีกครั้ง
วินาทีต่อมา มู่วี่สิงก็ดึงเธอเข้าไปในห้องน้ำแล้ว การจูบที่ร้อนแรงทำให้เวินจิ้งอึ้งไปทั้งตัว
หลังพิงกำแพงอยู่ เธอหนีไปไหนไม่ได้เลย เลยต้องทนการจูบที่รุนแรงเหมือนพายุของมู่วี่สิงอย่างเดียว
เกิดอะไรขึ้นกับเขา……
มือของเวินจิ้งสัมผัสกับผิวหนังของผู้ชาย เหมือนไฟไหม้เลย
ข้างนอก เสี้ยงหงและอั้ยเถียนเดินเข้ามา ห้องน้ำถูกปิดไว้ พวกเขาเห็นได้แต่โจวหย่านที่หมดสติไปแล้ว
“พาเธอออกไปก่อน” เสี้ยงหงดูเหมือนเข้าใจแล้ว
เขาอาจรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องน้ำ
เมื่อเห็นอั้ยเถียนยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เสี้ยงหงก็มากอดเธอ “เรากลับไปเถอะ”
“แต่ … เวินจิ้ง … ”
“อย่าไปรบกวนเรื่องดีๆของคนอื่นสิ”
อั้ยเถียนอึ้งไป ทำไมเธอไม่เข้าใจล่ะ…
หลังจากที่ผู้จัดการพาโจวหย่านออกมา เสี้ยงหงก็ฝากเธอกับคนของตระกูลโจวโดยตรง
และสั่งให้บอดี้การ์ดสองคนมาเฝ้าอยู่ที่นี่
“อย่าปล่อยให้ใครเข้าไป”
ในเวลานี้ คนในห้องน้ำได้ทำเรื่องนั้นไปแล้ว
การกระทำของมู่วี่สิงรุนแรงมาก จนเธอหนีไปไหนไม่ได้เลย และได้ยินเขาพูดเบาๆว่า “จิ้งๆ ขอโทษนะ ฉันถูกวางยา”
เวินจิ้งอึ้งไป เมื่อสติของเธอฟื้นขึ้นมา ก็ถูกกดที่ขอบของอ่างอาบน้ำไปแล้ว
เธอร้องออกมาทันที
เมื่อนึกถึงการแต่งตัวอย่างเซ็กซี่ของโจวหย่าน และมู่วี่สิงถูกวางยาด้วย ถ้ามู่วี่สิงควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาและโจวหย่านคงทำเรื่องนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว
นี่เป็นแผน
เป็นแผนที่มู่เฉิงสร้างขึ้นมาเหรอ
เมื่อเห็นว่าเวินจิ้งร้องไห้ มู่วี่สิงขมวดคิ้ว อดทนไฟร้อนและหยุดการกระทำ เขาอุ้มเธอขึ้นมาอย่างอ่อนโยน”จิ้งๆ ฉันจะไม่บังคับคุณนะ”
ทันทีที่เธอร้องไห้ เขาก็ใจอ่อนแล้ว จะทำอะไรอีกล่ะ
“มู่วี่สิง คุณกับโจวหย่าน … ”
“ฉันไม่ได้มีอะไรกับเธอ” มู่วี่สิงขัดจังหวะเวินจิ้ง
เขาจะไม่แตะต้องผู้หญิงคนอื่นเด็ดขาด
อารมณ์ของเวินจิ้งไม่ดีมากๆ อยู่ในอ้อมกอดของมู่วี่สิง เธอสั่นไปทั้งตัว
