บทที่ 540 พยายามเต็มที่แล้ว
มู่ซือซือมองเธอ ลองคิดว่าถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับเธอเอง ก็คงไม่สามารถใจกว้างได้หรอก
“ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับหลิงเหยา คงไม่ดีขึ้นได้อีกแล้ว”นี่คือสิ่งที่เวินจิ้งเสียใจที่สุด
ทั้งๆที่ความสัมพันธ์ของพวกเธอเคยดีมากเลย
ในเวลานี้ ในห้องทำงานหลังเวที ส้งวี่เดินมาทางมู่วี่สิงอย่างรีบร้อน”เนื้อหาของPPTถูกเปลี่ยนไปแล้ว”
ส้งวี่เพิ่งพบเจอในเมื่อกี้ ทุกอย่างพร้อมแล้ว แต่เพราะมู่วี่สิงสั่งให้เขาต้องระวางอย่างมาก เขาจึงกลับไปตรวจสอบอีกครั้ง
ตอนนี้เนื้อหาถูกเปลี่ยนไป และไฟล์ที่มู่วี่สิงจะปราศรัยก็ถูกลบไปด้วย
และสิ่งที่แย่ที่สุดก็คือ ตอนนี้คอมพิวเตอร์ที่อยู่หลังเวทีถูกล็อคอยู่ คงถูกโปรแกรมเมอร์แฮ็ก และจะแสดงเฉพาะเนื้อหาที่ถูกเปลี่ยนไปแล้วเท่านั้น
วิธีที่แก้ปัญหาในตอนนี้ ก็มีแต่เลื่อนการประชุมโปรโมตไป แต่ตอนนี้ผู้เข้าร่วมก็เกือบมาถึงนี้หมดแล้ว
“ให้โปรแกรมเมอร์เข้ามาแก้ไขก่อน”มู่วี่สิงไม่ได้ใจร้อนเลย นั่งอยู่ข้างๆอย่างชิว”ให้ฉันดูเนื้อหาที่หลังจากถูกเปลี่ยนหน่อย”
ส้งวี่หน้าบึ้งตึง แต่ส่ายหัว”มันเป็นเรื่องอดีตของซือซือ เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับฉีเซิน”
ถ้าพูดแบบนี้ มู่วี่สิงก็เข้าใจ
มองไปที่ส้งวี่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
เรื่องเคยเกิดขึ้นกับมู่ซือซือ มันเป็นการกระทบที่ร้ายแรงที่สุดสำหรับตระกูลมู่
ถึงแม้ว่ามู่ซือซือจะเป็นคนที่ถูกทำร้าย แต่ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผยขึ้นมา มู่ซือซือต้องทนไม่ไหวแน่นอน
โชคดีที่เขาพบล่วงหน้า
ใบหน้าของมู่วี่สิงมืดมนมาก ดูเวลาไป”ฉันต้องเริ่มการประชุมโปรโมตภายในหนึ่งชั่วโมง”
“ได้ครับ”ส้งวี่ตอบ
คำสั่งของมู่วี่สิง ไม่สามารถขัดได้เสมอไป
ในสถานที่การประชุม เวินจิ้งเห็นแขกมีความไม่พอใจเบาๆแล้ว เวลาเริ่มประชุมโปรโมตผ่านครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังไม่เริ่มเลย
“พี่ชายไม่เคยไม่ตรงเวลาแบบนี้เลย”มู่ซือซือพูดอย่างเป็นห่วง
ใบหน้าของเวินจิ้งซีดไป ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวเลยจะไปหลังเวที ตอนแรกอยากพามู่ซือซือไปด้วย แต่เธอโบกมือว่า”คุณไปดูพี่ชายก็พอ”
เวินจิ้งพยักหน้าและเดินไปอย่างรวดเร็ว
ในทางเดินที่เงียบสงบ ถึงแม้ว่าโจวหย่านเสียงเบามาก แต่เวินจิ้งก็ได้ยินคำพูดที่ไม่ต่อเนื่องของเธออย่างชัดเจน
“เปลี่ยนไปแล้ว แต่ก็ถูกค้นพบ … ฉันพยายามเต็มที่แล้ว… ”
เวินจิ้งไม่ได้ซ่อนตัว เมื่อโจวหย่านวางสายเห็นเวินจิ้ง ใบหน้าของเธอซีดไปทันที
“คุณมานี่ตั้งแต่เมื่อไหร่”โจวหย่านจ้องมองเธออย่างโกรธ
“คุณทำอะไรกับการประชุมประชาสัมพันธ์” เวินจิ้งถามอย่างเย็นชา
“ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่”โจวหย่านหันตัวออกไปเลย
เวินจิ้งขมวดคิ้ว ห้ามเธอไม่ไหว เธอเดินไปที่หลังเวทีอย่างรวดเร็ว ม่วี่สิงยืนอยู่หน้าหน้าต่าง หลังยาวมาก
“เกิดอะไรขึ้น”เวินจิ้งขมวดคิ้ว
เมื่อได้ยินแบบนี้ มู่วี่สิงก็หันมากอดเวินจิ้งไว้แน่น
แรงของเขา แน่นจนเหมือนบีบเธอเข้าไปในไขกระดูก
ในขณะนี้ เวินจิ้งได้รู้สึกถึงความกลัวของเขาอย่างชัดเจน
เรื่องอะไรที่จะทำให้มู่วี่สิงกลัวขนาดนี้
“เนื้อหาของการฉายภาพเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย ตอนนี้ใกล้จะแก้ไขได้แล้ว”มู่วี่สิงพูดเบาๆ
มีทีมเทคนิคของบริษัทมู่ซือกรุ๊ปในเป่ยเฉิง ซึ่งมีประสิทธิภาพมาก
“เป็นฝีมือของโจวหย่านเหรอ”เวินจิ้งโพล่งพูดออกไป
“โจวหย่าน”มู่วี่สิงหรี่ตา “คุณรู้อะไรบ้าง”
“เมื่อกี้ฉันบังเอิญเจอเธอคุยโทรศัพท์อยู่ ประมาณว่าเนื้อหาของการประชุมโปรโมตถูกเปลี่ยนแล้ว… ”
“ฉันรู้ว่าต้องทำยังไงแล้ว”มู่วี่สิงยิ้มเบาๆ แต่ดวงตาของเขาลึกล้ำมาก
เธอรู้ว่าที่มู่วี่สิงไม่ลงมือกับโจวหย่าน ต้องมีเหตุผลแน่นอน
แต่ถ้ามันแตะต้องจุดห้ามของเขา ก็จะไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
แค่ว่าโจวหย่านชอบมู่วี่สิงมากขนาดนี้ ยังใส่ร้ายเขาแบบนี้ได้ยังไงล่ะ
คิดไม่ออกว่าทำไม เวินจิ้งก็เลยไม่ได้คิดต่อเลย เธอเชื่อว่ามู่วี่สิงต้องรับมือได้แน่นอน
เนื้อหาของโปรเจคเตอร์ก็กลับมาเป็นปกติสักที มู่วี่สิงงตัดเนื้อหาในการปราศรัยของเขาให้สั่นลง เวินจิ้งกลับไปนั่งที่เดิม แค่พบว่ามู่ซือซือไม่อยู่ที่นั่น
เธอไม่มีเบอร์ของเธอ เลยติดต่อเธอไม่ได้ มีแต่รอให้มู่วี่สองปราศรัยเสร็จก่อน
สามชั่วโมงผ่านไปเร็วมาก เวินจิ้งก็มึนเมาในการปราศรัย ผู้ชายที่อยู่บนเวทีเคร่งขรึมและเย็นชาในตลอดเวลา ตอบทุกคำถามอย่างจริงจัง โดยไม่มีความหมดความอดทนเลย
ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นศาสตราจารย์ที่เก่งกาจและมีอำนาจ แต่ทัศนคติของเขาอ่อนโยนมากเมื่อเผชิญหน้ากับทุกคน
ดวงตาของเวินจิ้งเต็มไปด้วยความหลงใหล จนถึงมู่วี่สิงเสร็จการปราศรัย เธอถึงฟื้นสติขึ้นมา
โจวหย่านรีบขึ้นเวทีเอาขวดน้ำมาให้เขา แต่มู่วี่สิงไม่ได้รับ พูดตามตรงว่า”โจวหย่าน กลับไปหนานเฉิง”
“คุณพูดอะไรนะ”โจวหย่านตัวแข็งไป
“ในการเดินทางครั้งนี้ ฉันลบชื่อของคุณออกเรียบร้อยแล้ว”
“ทำไม……”
ในวินาทีต่อมา มู่วี่สิงยังไม่ทันพูดส้งวี่ก็เดินมาแล้ว
สีหน้าของเขาผิดปกติเบาๆ
“คุณมู่ ให้โจวหย่านมาทำงานให้ฉันเถอะ เลขาของฉันลางานพอดี กำลังขาดคนหนึ่งเลย”
มู่วี่สิงมองส้งวี่ด้วยสายตาที่มีความหมาย เมื่อเห็นเขาแน่ใจมาก ถึงค่อยๆพยักหน้า
เห็นได้ชัดเลยว่าใบหน้าของโจวหย่านมีความไม่เต็มใจนัก เธอมานี่ก็เพื่ออยู่เคียงข้างมู่วี่สิง
แต่ตอนนี้……
“คุณโจว คุณไม่มีทางเลือก”มองออกความลังเลของโจวหย่าน น้ำเสียงของส้งวี่ก็เย็นชามาก
มู่วี่สิงเดินลงจากเวที เนื่องจากมีนักข่าวจำนวนมากที่จะสัมภาษณ์ เวินจิ้งถูกกลุ่มคนอยู่ตรงกลางปิดกั้นไว้
เข้าใกล้มู่วี่สิงไม่ได้
เธอมีแต่เข้าไปรอที่หลังเวที เมื่อเห็นส้งวี่ เธอก็ถามว่า”เมื่อกี้ซือซืออยู่กับฉันตลอด แต่เธอไม่เคยปรากฏตัว
เลยตั้งแต่การประชุมโปรโมตเริ่มถึงตอนนี้ ส้งวี่ คุณโทรหาซือซือหน่อย”
ตอนแรกเวินจิ้งไม่กังวลมาก แต่นี่ก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว แม้วเธอจะไปห้องน้ำก็ควรจะกลับมาแล้ว
แต่ไม่เห็นมู่ซือซือเลย
ส้งวี่หน้าตึก”เธอบอกว่าเหนื่อยเกินไปจะพักผ่อนในโรงแรม ไม่ต้องเป็นห่วง”
“เป็นอย่างนี้เอง”เวินจิ้งถอนหายใจอย่างโล่งอก
แต่นึกถึงได้ว่า ตอนที่มู่ซือซืออยู่เคียงข้างเธอ ก็ดูมีพลังมากนะ ทำไมจู่ๆ …
“เธอไม่สบายเหรอ”
“อืม เดี๋ยวฉันจะกลับดูเธอ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”ส้งวี่ปลอบเธอ
แต่เวินจิ้งรู้สึกว่าแปลกๆเล็กน้อย
มู่วี่สิงกลับมาสักที เธอยังไม่ทันได้คุยกับมู่วี่สิงเลย ส้งวี่ก็มาคุยเรื่องงานแล้ว จนถึงครึ่งชั่วโมงผ่านไป ส้งวี่และมู่วี่สิงถึงออกมาจากห้องประชุม
“บ่ายนี้คุณไม่คิดจะกลับโรงแรมเหรอ”เวินจิ้งมองเขา
ตอนบ่ายมู่วี่สิงไม่มีงาน แต่จะไปทานอาหารค่ำในตอนเย็น
“ส้งวี่จะกลับไปหนานเฉิง ฉันต้องอยู่สถานที่จัดประชุดต่อ คุณกลับไปนอนพักสักพักนะ”มู่วี่สิงพูดอย่างอ่อนโยน
เวินจิ้งขมวดคิ้ว มีความไม่พอใจเบาๆ
เธอไม่อยากห่างจากมู่วี่สิง
