Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 583

บทที่ 583 ต้องเป็นคุณเท่านั้น ถึงจะรักษาผมได้

“พี่คะ พี่อย่ารังแกเหยาเหยา”มู่ซือซือกล่าวอย่างโกรธเคือง

มู่วี่สิงยิ้มเยาะ ดวงตาสีดำของเขาค่อยๆ หรี่ลง“มู่ซือซือ เธอแทรกแซงเรื่องนี้เหรอ？”

ตระกูลมู่ ซึ่งแน่นอนว่ามีอิทธิพลในมหาวิทยาลัยหลินไห่ เมื่อเร็วๆ นี้ มู่ซือซือได้ติดต่อกับ นายทุนของมหาวิทยาลัยอย่างกะทันหัน และมันก็ได้ยินถึงหูของมู่วี่สิง

“หนูได้เข้าไปแทรกแซง แล้วยังไงล่ะ？”มู่ซือซือพูดอย่างหยิ่งผยอง

“มู่ซือซือ”มู่วี่สิงที่อยู่ในอารมณ์โกรธอยู่แล้ว

เรื่องของเขา ไม่เคยต้องการให้ใครมาแทรกแซง

“พวกเธอค่อยๆ ทานนะ”มู่วี่สิงมักจะเก็บซ่อนความรู้สึกมาตลอด นอกจากในเวลานี้

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขายอมมู่ซือซือมาโดยตลอด แต่ถ้าหากยังยอมเช่นนี้ต่อไป จะทำให้เธอมีลักษณะนิสัยเอาแต่ใจมากขึ้น เขาจึงต้องเอาการยอมนี้กลับคืนมา

“วี่สิง ซือซือแค่ล้อคุณเล่นนะ……”ส้งวี่ ต้องการที่จะทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย แต่มู่วี่สิงได้เดินจากไป โดยไม่หันกลับมามอง

หลิงเหยาไม่สามารถหยุดกลั้น การร้องไห้ได้มาตั้งแต่ต้น มู่ซือซือเข้าไปปลอบเธอ แต่หลิงเหยากลับร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ

“เกลียด พี่ชายฉันอยู่ด้วยกันกับเวินจิ้ง ทำให้เปลี่ยนทัศนคติของเขาที่มีต่อฉัน”มู่ซือซือก็โกรธมากเช่นกัน

พี่ชายของเธอไม่เคยทำแบบนี้กับเธอมาก่อน

“ส้งวี่ คุณคิดว่า พี่ชายของฉันเปลี่ยนไปไหมคะ？”มู่ซือซือมองไปที่ ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธอ

ส้งวี่เม้มริมฝีปาก และไม่พูดอะไร

เขามองไปที่มู่ซือซือ แล้วก็นึกถึงสิ่งที่เธอเพิ่งพูดเมื่อกี้ได้ สีหน้าเขาก็มืดมนลง

เขากับมู่วี่สิง ก็ถือได้ว่าเป็นเพื่อนที่เติบโตมาด้วยกัน และรู้นิสัยใจคอของเขาเป็นอย่างดี

ถ้ามู่ซือซือกับหลิงเหยา ต้องการที่จะจัดวางตัวเขา นั่นจะเป็นเรื่องหาเหาใส่หัว อย่างไม่ต้องสงสัย

“หลิงเหยา คุณได้ยื่นประวัติส่วนตัวในการสัมภาษณ์ ด้วยตัวคุณเองมู่วี่สิงจริงเหรอ？”ส้งวี่ถามหลิงเหยาแทน

เมื่อได้ยิน หลิงเหยาก็เบิกตาขึ้นอย่างไร้เดียงสา ยังไม่ทันได้พูดอะไร มู่ซือซือก็ตอบแทนเธอก่อนแล้ว“แน่นอนสิ เป็นอย่างอื่นได้ยังไง？”

มู่ซือซือตอบแบบนี้ ยิ่งทำให้ส้งวี่สงสัย

เมื่อมู่ซือซือพูดโกหก สายตาจะไม่กล้ามองมาที่เขา และตอนนี้ก็เป็นแบบนั้น

“ฉันสอบเข้ามาเอง ส้งวี่ ซือซือไม่เกี่ยว เป็นฉันที่อยากจะเป็นผู้ช่วยข้างๆ กายของมู่วี่สิง”หลิงเหยาเงยหน้าขึ้น และพูดอย่างใจเย็นในแต่ละคำ

อย่างไรก็ตาม ภายในดวงตาก็ยังไม่สามารถปกปิดอารมณ์เศร้าได้

ส้งวี่ขมวดคิ้ว โอบแขนของมู่ซือซือ“หลิงเหยา ในเมื่อวี่สิงไม่เต็มใจ งั้นก็อย่าไปฝืนเลย”

“ส้งวี่ คุณหมายความว่ายังไง？ฝืนเหรอ？ข้างๆ พี่ชายฉันไม่มีผู้ช่วยมาแต่แรก หลิงเหยาทำไมถึงฝืนล่ะ？”

ส้งวี่หมดหนทาง แล้วมองลึกเข้าไปในดวงตาของหลิงเหยา เขาพบว่าอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ของหลิงเหยา นั้นค่อนข้างมีมากเลย

กลางคืน หลิงเหยาออกงานเลี้ยง อยู่ข้างๆพี่ชาย

เดิมที ตามสถานการณ์ตอนนี้ เธอไม่ต้องการที่จะมา แต่ว่า เธอต้องการที่จะเจอมู่วี่สิงให้มากขึ้น

ทันทีที่เข้ามาในสถานที่จัดงาน สายตาของหลิงเหยาก็สังเกตเห็นมู่วี่สิงเข้า

เขาน่าจะมาจากร้านอาหารเลย เขาทั้งหล่อเหลา และสง่างามในเสื้อเชิ้ตสีขาว และกางเกงขายาวสีดำ ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเขา ดึงดูดความสนใจสายตาของผู้หญิงจำนวนมาก แต่ในแวดวง ทุกคนรู้ดีว่ามู่วี่สิงไม่ได้โสด ดังนั้นจึงลังเลที่จะก้าวเข้าไป เพื่อเริ่มต้นบทสนทนา

“มู่วี่สิงน่าจะรู้แล้วว่า ฉันได้ขยายเวลาการประชุมให้นานขึ้น การประชุมในวันพรุ่งนี้ เขาถึงได้ยกเลิกมันไปด้วยตัวเขาเอง”หลิงอี้พูดอย่างเคร่งขึม

มู่วี่สิงทำแบบนี้ จะทำให้ผู้เข้าร่วมหลายคน ขุ่นเคืองอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ทุกคนต่างก็กลัวเขา จึงไม่มีใครกล้านินทาลับหลังเขา

“วันนี้เขาบอกว่า เขาไม่ต้องการผู้ช่วย เขาอาจจะ……”หลิงเหยาถามอย่างกังวล

“ไม่หรอก เว้นแต่ว่า เขาไม่ต้องการอยู่ที่มหาวิทยาลัยFแล้ว”หลิงอี้ยิ้มอย่างเย็นชา

อิทธิพลของมหาวิทยาลัยF ไม่ใช่ทั้งหมด ที่ถูกควบคุมโดยมู่วี่สิง

หลิงเหยาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว แต่ถูกหลิงอี้ที่ไวกว่ากันไว้

“อย่าลืมเรื่องสุขภาพของตัวเองล่ะ”

“อือ”หลิงเหยาตอบเสียงต่ำ

เนื่องจากมู่ซือซือทะเลาะกับพี่ชายของเธอ จึงไม่มีอารมณ์ที่จะมาร่วมงาน ส้งวี่มางานคนเดียว เขาอยู่ข้างๆ กับมู่วี่สิง

“นิสัยของน้องสาวคุณก็เป็นแบบนี้ มิตรภาพที่ยาวนานระหว่างเธอกับหลิงเหยา ยังไงก็ต้องปกป้องเธอ”ส้งวี่ไม่ต้องการให้มู่ซือซือและมู่วี่สิง ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมา

“อืม ผมไม่ได้ตำหนิเธอ”มู่วี่สิงจิบไวน์ น้ำเสียงของเขาแผ่วเบา

เขาแค่ไม่ต้องการให้น้องสาวถูกใช้ประโยชน์

แผนการของหลิงเหยา เขาได้รู้อย่างชัดเจน ตั้งแต่ปีที่เขาอายุได้สิบแปดปีแล้ว

“คุณจะกลับมาพรุ่งนี้เช้าจริงๆ ใช่ไหม？”ส้งวี่ก็เพิ่งได้ทราบข่าว มู่วี่สิงได้ปฏิเสธที่จะกล่าวสุนทรพจน์ในครั้งต่อไปเรียบร้อยแล้ว และจะไม่ปรากฏตัวอีก

แต่เขาคือ คนสำคัญที่สุดในการประชุมครั้งนี้

การไม่อยู่ของเขา ความกระตือรือร้นของทุกคน ก็ลดลงอย่างมาก

มู่วี่สิงพยักหน้า แล้วพูดว่า“ช่วงนี้คาดว่า น่าจะมีความเคลื่อนไหวในบริษัทหลิงซื่อ ยังไงก็จับตาดูให้หน่อยนะ”

“บริษัทหลิงซื่อสามารถเคลื่อนไหวอะไรได้ ระบบโมเมนตัมของตระกูลโจว ก็ถูกพวกเราบีบลงไปแล้ว？”ส้งวี่เหล่ตามอง

“ตระกูลโจวยังไม่อาจเพิกเฉยได้”มู่วี่สิงขมวดคิ้ว

……

เมืองหนาน

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ หลินเวยไปทำธุระ เวินจิ้งไม่ได้กลับไปบ้านใหญ่ตระกูลหลิน แต่กลับมาที่การ์เด้นมูเจียวาน

ที่นี่มีลมหายใจของมู่วี่สิง ที่ทำให้เธอรู้สึกสบายใจ

ในตอนกลางคืน หลังจากอ่านหนังสือได้เล็กน้อย เธออยากจะโทรไปหามู่วี่สิง แต่รู้ว่าวันนี้เขามีงานเลี้ยง และจะกลับมาในตอนดึก และไม่สะดวกที่จะรับสาย เธอจึงตัดสินใจไม่โทรไปหาเขา

ในตอนที่เธอกำลังนอน ครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่นั้น

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เธอก็แทบจะลืมตาตื่นขึ้นมาในทันที

เมื่อมีเงาตกลงมาที่หน้าเธอ เธอคิดว่าเป็นขโมย จึงยกเท้าขึ้นเตะทันที ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนที่คุ้นเคย การเคลื่อนไหวของเวินจิ้งก็หยุดนิ่งลง

มู่……มู่วี่สิง？

เธอรีบไปปิดไฟทันที และเห็นว่ามู่วี่สิงที่ถูกเธอเตะ ลงไปนอนอยู่บนพื้น ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาซีดเขียวขึ้นเล็กน้อย

เวินจิ้งรีบลงจากเตียง เพื่อไปพยุงเขา“ฉันไม่ได้ตั้งใจ……ฉันคิดว่า……”

วินาทีต่อมา เวินจิ้งที่เข้าไปใกล้มู่วี่สิง เขาก็จับเธอเข้ามาในอ้อมแขนทันที

ลมหายใจของการจูบที่คุ้นเคย ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงขึ้น

“ขาของคุณ ทำให้ผมทนไม่ไหวแล้ว”ดวงตาที่ลึกล้ำของมู่วี่สิงล็อคเธอไว้

จากนั้นเวินจิ้งถึงพบว่า เธอกำลังกดไปที่ตรงนั้นของเขา แล้วมือของเธอก็วุ่นวายอลวนอยู่ที่ตรงนั้นของมู่วี่สิง

ทันใดนั้น สีหน้าก็ลุกขึ้นเป็นไฟ

อุณหภูมิบนมือเธอ เปลี่ยนเป็นร้อนขึ้นมาทันที เธอไม่รู้จะเอาวางไว้ตรงไหน

เธออยากจะยืนขึ้น แต่ก็ถูกมู่วี่สิงจับที่เอวไว้แน่น ริมฝีปากของเธอเกือบจะชนเข้ากับ ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาแล้ว

“มู่วี่สิง……คุณปล่อยฉันนะ”

“ไม่อยากปล่อย ช่วยผมอาบน้ำหน่อยนะ หืม？”เสียงทุ้มต่ำของเขา ดังอยู่ข้างหูเธอ

ทั้งกรอบ ทั้งชา

เวินจิ้งไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว ร่างกายของเธออ่อนปวกเปียก

มู่วี่สิงรู้วิธีแกล้งเธอมาโดยตลอด

“คุณได้รับบาดเจ็บไหมคะ ฉันก็คิดว่ามีขโมยเข้ามา”เวินจิ้งกลับกังวลเรื่องนี้

เธอน่าจะเตะเข้าที่เอวของมู่วี่สิง และเขาก็ล้มลงเมื่อถูกเตะ

“มีสิ เจ็บหนักด้วย ต้องเป็นคุณเท่านั้น ถึงจะรักษาผมได้”เมื่อพูดจบ เขาก็อุ้มเวินจิ้งขึ้นมาอย่างคล่องแคล่ว และก็ไม่เห็นจะมีวี่แววของอาการบาดเจ็บ……

เวินจิ้งอิงแอบอยู่ในอ้อมแขนของมู่วี่สิง และรู้ว่าเขาตั้งใจจะโกหกเธอ！

“มู่วี่สิง คุณนี่มันขี้โกหกมากเลยนะ！”

เมื่อได้ยิน，มู่วี่สิงก็หัวเราะออกมาเบาๆ“อืม คนขี้โกหกคนนี้ นั่งเครื่องบินส่วนตัวข้ามคืน เพื่อกลับมาโกหกคุณ”

เวินจิ้ง：……