Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 761

บทที่ 761 ประหลาดใจและคาดไม่ถึง

ทนายความของโจทก์ยื่นร้องขอเปิดคลิปวิดีโอ “ตอนนี้กล้องวงจรปิดจากที่เกิดเหตุ เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าหลิงฉิงผู้ตายนั้นถูกผู้ใดชนจนถึงแก่ชีวิต”

เวินจิ้งตกใจ คลิปวิดีโอนั้นถูกบ้านหลิงเอาไปแล้วไม่ใช่หรือ

ทำไมตอนนี้ถึง…..

เธอหันไปมองทางหลิงเหยา สีหน้าของเธอก็ดูตกใจไม่แพ้กัน

ไม่ทราบด้วยสาเหตุใด จิตใจเธอเริ่มรู้สึกกระวนกระวาย

หลังจากที่คลิปวิดีโอเริ่มเล่น ใบหน้าเวินจิ้งได้ขาวซีดไปหมด ลานจอดรถชั้นใต้ดินที่ปรากฏอยู่ในคลิปวิดีโอ มีเพียงคนสองคน

มีเพียงเธอกับหลิงฉิงเจ้าของรถคันเกิดเหตุ

ในใจเวินจิ้งยิ้มอย่างดูแคลน ผลลัพธ์ออกมาเป็นเช่นนี้ ช่างทำให้เธอประหลาดใจและคาดไม่ถึงจริงๆ

ถึงอย่างไรบ้านหลิงก็คงไม่ยอมให้มีอะไรเกิดขึ้นกับหลิงเหยา อีกทั้งคนที่เสียชีวิตในครั้งนี้ก็ยังเป็นหลิงฉิง

วิธีแบบนี้คงมีเพียงหลิงอี้ที่สามารถทำได้

เพื่อปกป้องหลิงเหยาแล้ว เขาสามารถทำได้ทุกอย่างจริงๆ

ในวิดีโอเป็นภาพที่เธอไม่ทันระวังถูกรถของหลิงฉิงชนจนล้มลง จากนั้นเธอก็ขึ้นรถปอร์เช่คันนั้น แล้วขับมุ่งไปที่หลิงฉิงที่ลงมาจากรถ เรื่องราวช่างปะติดปะต่ออย่างต่อเนื่องกันจริงๆ

ทันใดนั้นมีเสียงร้องดังจอแจขึ้นในศาลเล็กๆ จนเกิดความโกลาหล

แต่เวินจิ้งกลับยังคงนั่งเงียบๆอยู่ในนั้นอย่างไม่สะทกสะท้าน

หลิงเหยาที่ค่อยๆถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อมองไปทางเวินจิ้ง คิ้วของเธอจึงขมวดขึ้นเล็กน้อย

ทุกคนต่างทราบดีว่า เวินจิ้งในตอนนี้ไม่มีทางที่จะรอดพ้นจากความผิดไปได้

“พี่น้องครับ” ปฏิกิริยาลี่หนานเฉิงที่ตอบสนองเร็วมาก “นี่มันคืออะไรกัน เวินจิ้งเป็นคนฆ่าจริงเหรอ”

ทันใดนั้นเขาก็กระทืบเท้าด้วยความโกรธ “ถ้าหากเธอชนคนอื่นโดยไม่ตั้งใจจริงๆ เธอควรจะบอกพวกเราตั้งแต่แรกเพื่อที่จะได้หาทางรับมือถูก แต่ตอนนี้หลักฐานโทนโท่ซะขนาดนี้…..”

ใบหน้ารูปงามแต่เย็นชาของมู่วี่สิงไม่มีอาการใดๆ ทุกสายตาจดจ่ออยู่ที่หน้าจอคลิปวิดีโอที่เปิดวนซ้ำไปซ้ำมา

ทั้งหมดช่างต่างกับที่เวินจิ้งบอกกับเขา

แม้แต่ร่องรอยของอุบัติเหตุแบบไม่ตั้งใจก็ยังมองไม่เห็น เห็นแต่เวินจิ้งนั้นตั้งใจพุ่งชนเข้าไป

เวินจิ้งกับตระกูลหลิงก็ไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกัน หลิงเหยาเคยเป็นคู่หมั้นของมู่วี่สิงมาก่อน และหลิงฉิงก็เป็นหลายชายของคุณนายหลิงถ้าจะบอกว่าเวินจิ้งเกลียดบ้านหลิงนั้นก็มีความเป็นไปได้

ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นข้อสรุปไปแล้ว

กุญแจมือที่เย็นเฉียบล็อกข้อมือเวินจิ้ง และเธอก็ก้มลงมองเบาๆ

เสียงก้าวฝีเท้าดังขึ้นเป็นระยะๆ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่ลึกล้ำของผู้ชายจ้องมองเธอด้วยตาเป็นประกาย ทั้งคู่ต่างเงียบไปสักพัก

ลี่หนานเฉิงกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด “เวินจิ้ง ภาพจากกล้องวงจรปิดนั้นมันคืออะไรกัน!”

เขาเป็นคนปากไวใจตรง “เธอเป็นคนชนหลิงฉิงตายจริงๆเหรอ?”

เวินจิ้งๆไม่ได้ตอบ แต่กลับเป็นมู่วี่สิงที่ถามขึ้นด้วยโทนเสียงต่ำ “มีอะไรอยากบอกกับผมไหม”

ข้อมือเรียวบางของเวินจิ้งที่อยู่ในกุญแจมือได้ขยับขึ้น เงียบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยิ้มขึ้นเจื่อนๆ “คุณไม่เชื่อฉันใช่ไหม”

ในสถานการณ์เช่นนี้หากยังมีใครบอกว่าเชื่อเธอนั้น แทบจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้จริงๆ

แม้แต่ตัวเธอยังสงสัยว่าเป็นเธอเองที่จำผิดไปหรือเปล่า ภาพที่อยู่กล้องวงจรปิดนั้นต่างหากที่เป็นเรื่องจริง

แต่ว่าเธอไม่มีมูลเหตุจูงใจที่จะทำเช่นนั้น หลิงฉิงเกือบจะชนโดนเธอ เธอคงไม่ชนคนเสียชีวิตด้วยแค่เรื่องอุบัติเหตุเล็กๆเช่นนี้

แต่เมื่อสักครู่ตอนที่อยู่ในชั้นศาลถึงแม้จะเห็นว่าเธอนั้นไม่ได้ตั้งใจทำให้คนเสียชีวิต แต่ถึงอย่างไรก็คงหนีความผิดทางคดีไม่ได้

ความผิดนี้เธอจะต้องรับผิดแทนหลิงเหยา

และด้วยท่าทีของมู่วี่สิง ทำให้เธอรู้สึกเย็นวูบวาบในหัวใจ

ถึงอย่างไรก็ต้องเดินหน้าต่อไป จะเชื่อหรือไม่เชื่อ ก็ไม่ใช่เรื่องที่สำคัญ

เธอหรี่ตาลง “ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอตัวก่อนนะ”

ดวงตามู่วี่สิงที่ลึกล้ำ เธอเห็นถึงความผิดหวังอย่างมากในแววตาของเขาได้อย่างชัดเจน

ถ้าเขานั้นไม่เชื่อมั่นในตัวเธอ ผิดหวังกับเธอเพียงนี้ แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน

ต่อไประหว่างพวกเขาก็จะได้ไม่มีอะไรพัวพันกันอีก

มู่วี่สิงมองดูหญิงสาวถูกพาตัวออกไปต่อหน้าต่อตา เธอที่สันหลังตรงดูสุขุม ไม่มีอาการตื่นตระหนก ไม่มีท่าทีที่ทำให้คนรู้สึกถึงความสิ้นหวัง

ไม่มีใครสังเกตเห็นฝ่ายชายนั้นได้กำหมัดแน่น จนเสียงกระดูกดังขึ้น เสียงดังราวกับจะแตกหักออกมาให้ได้

มู่ซีตกใจจนเข้ามาใกล้ๆเขา ทั้งน้อยใจและข้องใจ “ทำไมเธอถึงทำแบบนี้ ก็เห็นอยู่ตำตาว่าเธอเป็นคนชน ยังจะปากแข็งอีก เธอคงต้องการให้พี่มาช่วยชี้แจงแก้ต่างให้เธอ…..”

เขาหันขวับไปมองเธอทันควันด้วยแววตาสุดเย็นชาดุจเข็มทิ่มแทงเข้าที่ตัวเธอ “มู่ซี หุบปาก ไม่ใช่ธุระกงการของคุณที่จะมาตัดสินเธอ”

มู่ซีตกใจจนตัวหด ยิ่งรู้สึกน้อยใจมากกว่าเดิม

มู่เฉิงถือไม้เท้ากำลังเดินเข้ามาแล้วได้ยินเข้าคำพูดเหล่านี้ จึงพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “วี่สิง แกดุมู่ซีทำไม เธอก็แค่เป็นห่วงแก…..แต่สำหรับเวินจิ้งแล้ว”

เขาถอนหายใจลึกๆ “มาถึงขั้นนี้ พวกเราคงทำอะไรไม่ได้แล้ว หาทนายความดีๆสักคน ดูว่าจะมีวิธีทำให้โทษของความผิดนั้นเบาบางลง”

เวลานี้หากพูดเรื่องความผิดของเวินจิ้งเหมือนยิ่งทวีความโกรธให้กับมู่วี่สิง ข้อนี้มู่เฉิงทราบดี

ใบหน้าหล่อเหลาของฝ่ายชายดูมืดมนหมองคล้ำดำคล้ายจะสามารถหยดออกมาเป็นน้ำหมึกดำ แล้วหันหลังจากไปโดยไม่แม้แต่จะเหลียวมองมู่เฉิงกับมู่ซี

บนรถ ลี่หนานเฉิงนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ มองผู้ชายนั่งหลับตาผ่านกระจกมองหลัง เดาไม่ออกถึงความคิดของเขาจริงๆ

เขาเกาศีรษะไปมา อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น “พี่น้องครับ ถึงแม้ว่าเวินจิ้งจะโกหกพวกเรา แต่ผมคิดว่าเธอนั้นไม่ได้ตั้งใจที่จะชน คน อาจจะด้วยสายตาพร่ามัว……นายคงไม่ปล่อยไปเฉยๆโดยไม่สนใจหรอกนะ”

เขาชอบเวินจิ้งขนาดนั้น แม้จะเกิดอุบัติเหตุรถยนต์จนสูญเสียความจำเขาก็ยังจำได้แต่เธอ…..ต่อให้จะโกรธเพียงไรเขาก็คงจะไม่เพิกเฉย

เวลานี้ที่เรือนจำ

เวินจิ้งนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงที่ยังจัดได้ว่าสะอาดเรียบร้อย

ผ้าพันแผลอยู่บนหน้าผากเธอ ที่ยังไม่ได้ดึงออก อากาศหนาวเย็น เธอเงยหน้ามองฝ้าเพดานที่มีรอยด่างด้วยสายตาที่หงอยเหงา

สักพักก็มีเสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ ตำรวจได้เปิดประตูอย่างรวดเร็ว กล่าวขึ้นอย่างเคารพ “คุณหลิงครับ คุณมีเวลาเพียงสิบห้านาทีนะครับ”

เธอได้ยินเสียงของหลิงเหยา “ฉันทราบแล้วค่ะ”

ริมฝีปากค่อยๆผุดรอยยิ้มขึ้น เธอเอนหลังพิงกำแพงที่แข็งและยิ้มอย่างแห้งๆ “ไม่คิดว่าคุณหลิงจะสามารถมาเยี่ยมฉันที่ห้องขังได้”

เธอยอมรับว่าตัวเองนั้นดูเหมือนจะไม่เคยรู้จักตัวตนจริงๆของผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่โหดร้ายและน่ากลัว

ความคิดจิตใจเธอนั้นลึกลับแค่ไหนกันแน่

“คุณหลิงยังมีเรื่องอะไรที่จะคุยกับฉันอีก” เวินจิ้งยิ้มจางๆ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจการมาของเธอด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับคำถามที่ทำให้น่าโมโห

เธอถอนสายตากลับอย่างรวดเร็ว เพียงแต่แววตาจางๆเชิงเหยียดหยามถากถางนั้นไม่สามารถซ่อนปกปิดได้

“ฉันอยากจะบอกว่า ไม่รู้มู่วี่สิงยังอยากจะช่วยเธอให้พ้นคดีอีกหรือเปล่า วันนี้เห็นได้ชัดว่าเขานั้นดูเหมือนจะผิดหวังกับเธอมาก” เธอมองดูหญิงสาวที่สุขุมเงียบสงบอย่างถือไพ่เหนือกว่า

เวินจิ้งยิ้มอย่างเยือกเย็น “เหรอ ฉันก็อยากจะรู้จริงๆว่าเธอที่ชนลูกพี่ลูกน้องของตัวเองจนตายนั้น เคยฝันเห็นเขามาทวงชีวิตจากเธอหรือเปล่า”