บทที่ 785 ผู้หญิงที่ชอบผมเยอะขนาดนี้
มู่วี่สิงขมวดคิ้ว “เปล่า”
นิ่งไปสักพัก เขาเน้นย้ำ “เราไม่เคยคบกัน”
เธอประหลาดใจเล็กน้อย ไม่เคยคบกัน
แล้วตอนนั้นทำไมเขาพาผู้หญิงคนนั้นไปร้านขายสัตว์เลี้ยงล่ะ?
“ทำไมล่ะ ฉันคิดว่าเธอก็ดูดีนะ และชอบคุณขนาดนั้น”
“ผู้หญิงที่ชอบผมเยอะขนาดนี้ ผมต้องยอมรับพวกเธอหมดเลยเหรอ? ”
เวินจิ้งสำลักจนพูดไม่ออก
รถจอดที่หน้าประตูบ้านหลิน เวินจิ้งลงจากรถอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลใดๆ
แต่ตอนนี้จู่ๆ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอหยิบกระเป๋าเตรียมลงจากรถ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงที่มาจากลำโพงโทรศัพท์มู่วี่สิง “วี่สิง คืนนี้กลับมากินข้าวไหม? ”
มู่เฉิง เธอใช้เวลานานมากกว่าจะตอบสนอง
“วันนี้ลูกสาวลุงเฉินเพิ่งกลับมาจากประเทศ C คิดถึงแกตลอดเลย แกกลับมาเยี่ยมหน่อยเถอะ ถูกใจไม่ถูกใจค่อยว่ากัน คุณปู่ไม่บังคับแกหรอก”
บรรยากาศในรถเงียบมากขึ้น เวินจิ้งชะงักการลงจากรถ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ
“แกต้องแต่งงานมีลูกแล้วนะ……”
“อืม เดี๋ยวผมกลับไป” ขัดคำพูดมู่เฉิงอย่างไม่แยแส มู่วี่สิงรีบวางสายไป
มือเวินจิ้งดึงประตูรถ ดวงตาวาดโค้ง “ขอบคุณที่มาส่งฉันนะคะ”
ดวงตาสีดำออบซิเดียนมองเธออยู่นานสักพักก่อนชายคนนี้จะดึงริมฝีปาก เอ่ยพึมพำ “แล้วเจอกันครับ”
จนกระทั่งแผ่นหลังของผู้หญิงหายไปจากสายตาเขา เขาถึงได้กดโทรศัพท์ “สืบเจอหรือยัง?”
เกาเชียนพูดอย่างลำบากใจ “ประธานมู่ อำนาจตระกูลลู่มีมากเกินไปและต้องใช้เวลามากกว่านี้ และภูมิหลังของฉินซีก็ไม่ธรรมดา ตอนนี้สิ่งเดียวที่ผมสืบเจอก็คือหลังจากที่ลู่เซิ่นมาที่เมืองหนาน เขาติดต่อกับฉินซีอย่างใกล้ชิดมาก”
ติดต่ออย่างใกล้ชิด?
ผู้ชายคนนั้นมีสิทธิ์อะไรไปติดต่อกับคนอื่นเมื่อครอบครองคนที่เป็นของเขาอยู่
เขาแค่นหัวเราะ “ใกล้ชิดแค่ไหน? มีเซ็กซ์กันแล้ว? ”
เกาเชียนไม่รู้จะรายงานอย่างไร ทำได้เพียงรวบรวมความกล้าพูดขึ้น “ประธานมู่ ในเมื่อผู้ชายคนนั้นไม่……ซื่อสัตย์ต่อภรรยาอย่างคุณเวิน ไม่งั้นคุณให้คุณเวินรู้ดีไหมครับ ถ้าเรื่องนี้ถูกจับได้ และถ้าคุณเวินรู้เข้า คุณก็จะมีโอกาสไหม? ”
“ฉันไม่อยากให้รู้เรื่องนี้!” มู่วี่สิงพูดอย่างเย็นชา “ไปหาฉินซี ขับไล่เธอออกจากเมืองหนานตลอดไป”
เกาเชียนอดไม่ได้ที่จะโน้มน้าว “boss ทำไมคุณทำแบบนี้? ตอนนี้มันเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้กลับไปไม่ใช่เหรอครับ? ผู้หญิงที่ชอบควรจะสู้ ไม่ใช่อดกลั้นแบบตอนนี้เพื่อเธอ”
“ทำตามที่ฉันบอก”
มู่วี่สิงไม่ได้พูดอะไรอีก เนื่องจากเธอรู้สึกว่าไม่มีความเป็นไปได้ที่จะคบกับเขาแล้ว ถ้าอย่างนั้นเขาก็ปกป้องเธอดีกว่า
แบบนี้ก็ดีแล้ว
……
เวินจิ้งเพิ่งเข้ามาในคฤหาสน์ รู้สึกได้ถึงบรรยากาศหดหู่อย่างเห็นได้ชัด
ลู่เซิ่นนั่งโซฟา นิ้วยาวเคาะครั้งแล้วครั้งเล่า ทำท่าทางครุ่นคิด
เวลานี้เวินซินน่าจะหลับไปแล้ว เวินจิ้งเข้าไปในห้องเด็กอ่อนเป็นเพื่อนเวินซินสักพักหนึ่ง ตอนออกมาก็เห็นลู่เซิ่นยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับไปไหนเมื่อครู่นี้
เธอก็ไม่สนใจเขา ตอนหันตัวมาจู่ๆ ลู่เซิ่นก็พูดขึ้น
“เวินจิ้ง คุณคิดว่าบนโลกใบนี้มีคนหน้าตาเหมือนกันเป๊ะไหม?”
เวินจิ้งไม่ได้คิดเยอะ พูดขึ้นอย่างสบายๆ “มีสิ ก็คนเป็นแฝดไง”
เสียงลู่เซิ่นค่อนข้างสับสนและไม่แน่ใจ “ผมรู้สึกว่าเธอไม่ใช่ฉินซี”
“หมายความว่าไง?”
ผู้หญิงคนนั้นที่มาหาเธอไม่ใช่ฉินซี？
เวินจิ้งขมวดคิ้ว ถึงแม้จะรู้สึกว่านิสัยที่มีเสน่ห์พร้อมกับความก้าวร้าวนิดหน่อยของฉินซีมันดูเหมือนไม่เข้ากับเธอ แต่เธอเห็นเธอครั้งแรกก็ไม่สงสัยเลยว่าไม่ใช่ฉินซี
ดูท่าแล้ว……รู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงที่ลู่เซิ่นจะชอบ
และเธอท่าทางเธอมีเป้าหมายอย่างชัดเจนคือคุณนายลู่อย่างเธอคนนี้ แต่ก็ดูเหมือนปกป้องชื่อเสียงของนายลู่อย่างมาก
“ผมรู้สึกว่าเธอไม่ใช่ฉินซี”
ลู่เซิ่นขมวดคิ้ว “วันนี้ตอนผมจูบเธอ รู้สึกว่าทักษะเธอเหมือนถดถอยลง”
ชายคนนี้พูดอย่างจริงจัง
เวินจิ้งย่นหน้าผากทันที เขาจูบฉินซีมันเกี่ยวอะไรกับทักษะของฉินซีโดยตรงเหรอ?
“สงครามบนเตียงของพวกคุณรุนแรงขนาดนี้เชียว?”
“ตอนนั้นที่เธอจากไป เธอเกลียดผม”
เวินจิ้งย่นหน้าผากอีกครั้ง เธอรู้เรื่องของลู่เซิ่นและฉินซีแค่นิดเดียวจริงๆ คุณนายลู่อย่างเธอไร้ความสามารถมากเกินไปแล้วหรือเปล่า?
“งั้นเหรอ?” เวินจิ้งคิดอย่างตั้งใจ “ผมกลับมาไม่นานเธอก็มาหาผม แถมเตือนผมอย่างดุๆ แต่เธอก็ไม่คิดจะทำร้ายผม”
เห็นได้ชัดว่าฉินซีไม่ชอบเธอ แต่ก็ไม่ชอบเธอที่อยู่ในฐานะคุณนายลู่แล้วไปพัวพันกับผู้ชายคนอื่น
มันคือการแสดงให้เห็นว่าผู้หญิงคนหนึ่งรักผู้ชายคนหนึ่ง
นานสักพัก จู่ๆ ลู่เซิ่นก็เงยศีรษะขึ้น ดวงตาเต็มไปด้วยความมืดมัว “เวินจิ้ง คุณต้องช่วยผม”
……
ร้านอาหารตะวันตกบรรยากาศหรูหรา เพลงผ่อนคลายรินไหล ทำให้รู้สึกสบายใจและสงบมาก
“คุณเวิน” อวี๋เต๋อนั่งตรงข้ามมองเวินจิ้ง ยิ้มพูด “ผมนึกว่าคุณกับคุณหมอมู่จะแต่งงานกันใหม่แล้วอยู่ด้วยกันอีก”
เวินจิ้งมองเมนูอาหารอย่างไม่แยแส “ก็คุณชวนฉันกินข้าว”
ทันใดนั้นหน้าเธอก็เงยขึ้นจากเมนูอาหาร “ฉันสั่งอะไรก็ได้ใช่ไหมคะ? ต้องให้ฉันจ่ายบิลไหม?”
อวี๋เต๋อมองท่าทางใจกว้างของเธอ ยิ้มลึกซึ้งยิ่งขึ้น พูดติดตลก “มีผู้ชายคนไหนชวนคุณกินข้าวแล้วไม่ยอมให้คุณสั่งอาหารที่คุณชอบแล้วสุดท้ายให้คุณจ่ายเงินบ้าง? ”
เวินจิ้งยักไหล่ “ก็เคยเจอจริงๆ”
ไม่กี่เดือนก่อน พี่ชายเคยแนะนำผู้ชายคนหนึ่งให้กับเธอ แต่เขาแปลกมากจริงๆ จนทำให้เธอทนไม่ไหว
และไม่รู้ว่าพี่ชายไปรู้จักคนแปลกๆ แบบนี้ได้อย่างไร
เธอยกมือขึ้นเรียกบริกร “ฉันสั่งพวกนี้ค่ะ รีบเอามาให้เร็วที่สุดนะ ฉันหิวมาก”
อวี๋เต๋อยิ้มเรียบๆ พูดขึ้น “ผมเอาเหมือนคุณผู้หญิงท่านนี้ครับ”
บริกรตอบกลับอย่างรวดเร็วและออกไป
อวี๋เต๋อรินเหล้าให้เวินจิ้ง “ผมชวนคุณเวินกินข้าวเพื่อขอบคุณที่คุณไม่ได้ให้คุณมู่ตรวจสอบพฤติกรรมผมเมื่อคืนนี้”
“เหล้าแก้วนี้ ผมดื่มเพื่อให้เกียรติคุณ”
“ที่แท้คุณก็อยากขอบคุณฉันนี่เอง” เวินจิ้งยกแก้วขึ้น เขย่าของเหลวในแก้วใสช้าๆ พูดขึ้นเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “ฉันคิดว่าคุณนัดฉันออกมากินข้าวเพราะอยากจีบฉัน”
อวี๋เต๋ออึ้งไป อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ดวงตาสีฟ้าจ้องมองมาที่เธออยู่ตลอด อยากเห็นอะไรบางอย่างในดวงตาของเธอ
“อยากจีบคุณจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อคืนผมได้ยินว่ามู่วี่สิงไปพบกับลูกสาวตระกูลเฉิน ดูเหมือนจะพัฒนาไปอย่างราบรื่น”
สีหน้าเวินจิ้งเรียบเฉยอยู่ตลอด “งั้นเหรอ”
“น่าจะอย่างนั้นครับ” อวี๋เต๋อยิ้ม “ปีนี้มู่วี่สิงขึ้นชื่อเรื่องไม่เข้าใกล้ผู้หญิง แต่เมื่อคืนไปดูละครเป็นเพื่อนคุณเฉิน และขับรถไปส่งเธอกลับบ้านด้วยตัวเอง”
ทันใดนั้น ร่างที่ค่อนข้างคุณเคยตรงหน้าก็เดินผ่านไป เวินจิ้งเงยหน้าขึ้น รอยยิ้มดูเหมือนมึนเมานิดหน่อย “คุณจงใจถามว่าพวกเขาจะมากินข้างที่ไหน แล้วนัดฉันที่นี่ใช่ไหม?”
