บทที่ 788 ช่วยคุณกำจัดศัตรูหัวใจ
ลู่เซิ่นยืนพิงข้างประตู มองผู้หญิงที่นั่งเก้าอี้นอนอ่านหนังสือไปด้วยอาบแดดไปด้วยที่ระเบียง “เธอว่างจริงๆ ไม่ออกไปเดทเหรอ?”
เวินจิ้งหาวอย่างสบายใจ สายตายังคงอ่านหนังสืออยู่ “เดทมันน่าเบื่อจริงๆ ฉันไปเดทถี่มาก ทำไมผู้หญิงของคุณไม่เคลื่อนไหวเลยสักนิด”
“ผู้ชายของคุณเคลื่อนไหวแล้วไม่ใช่เหรอ? ”
ลู่เซิ่นเห็นเวินจิ้งที่ทำท่าเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับฉัน ใบหน้าหล่อไม่พอใจมาก “เขาติดตามเบาะแสของฉินซีอยู่ตลอดเลย”
เวินจิ้งอึ้งไป เอ่ยถามอย่างสงสัย “ทำไม? ฉินซีไปทำให้เขาไม่พอใจเหรอ?”
นอกจากครั้งนั้นที่เจอเขาในร้านอาหาร เธอก็ไม่เจอเธอตั้งนานเลย หรือเพราะเธอจูบกับมู่วี่สิง และมาตรการที่ยิ่งใหญ่ที่สุดกับผู้ชายอื่นคือการกอด ฉินซีก็เลยอยากลงมือกับมู่วี่สิง?
สีหน้าเธออึมครึม จริงๆ แล้วเธอปฏิเสธผู้ชายทุกคนยกเว้นมู่วี่สิง กอดเป็นสิ่งที่มากที่สุดแล้วจริงๆ
สายตาลู่เซิ่นมีความหมายอย่างมาก “เขากำลังช่วยคุณกำจัดศัตรูหัวใจ”
เขาพบแล้วว่าตัวเองมองเวินจิ้งผู้หญิงคนนี้ไม่ออก “ยังไงคุณก็ชอบมู่วี่สิง เขายังไม่ลืมความรู้สึกเก่าๆ กับคุณพอดี ใช้โอกาสนี้ในการคืนนี้ไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ? เขาก็ทุ่มเทให้กับคุณมาก ตอนนี้คุณแต่งงานแล้วแต่เขาก็ปกป้องคุณอย่างลึกซึ้งขนาดนี้”
“ถ้ามันเป็นการแสดง ไปหาเขาไม่ใช่ว่าเหมาะสมที่สุดแล้วเหรอ? คุณกำลังหลีกเลี่ยงอะไร”
เวินจิ้งชะงักการอ่านหนังสือ สายตามองนอกระเบียง นานสักพักก่อนพูดขึ้น “คุณบอกไม่ใช่เหรอว่าฉินซีอาจจะไม่ใช่ฉินซีของคุณ? ภูมิหลังเธอซับซ้อนและอันตรายขนาดนั้น ที่ฉันช่วยคุณแสดงก็เพราะคุณเคยช่วยพี่ชายฉันและเป็นเพื่อนสนิทพี่ชายฉัน จะเอามู่วี่สิงมาเกี่ยวข้องทำไม”
ลู่เซิ่นหลุดหัวเราะ “ผมคิดว่าคุณรู้สึกว่าผู้ชายคุณปกป้องคุณเป็นเรื่องที่สมควรแล้ว”
สำหรับเวินจิ้ง เธอแบ่งกลุ่มความสัมพันธ์อย่างชัดเจนอยู่เสมอ
พลิกกระดาษ แสงแดดอันอบอุ่นทำให้เกิดเงาขนาดใหญ่บนใบหน้าเธอ ข้อนิ้วเธอค่อยๆ กระชับ “ฉันกลับมาเมืองหนาน ต้องยอมรับเขาอีกครั้งเหรอ?”
“คุณชอบเขา เขาก็รักคุณ” ลู่เซิ่นระบุข้อเท็จจริงนี้
เวินจิ้งแค่ยิ้ม แม้แต่ลู่เซิ่นก็พูดแบบนี้ ผู้หญิงที่ทานอาหารกับมู่วี่สิงในวันนั้นก็คิดว่าเธอกับมู่วี่สิงควรคืนดีกัน
แต่เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยจริงๆ
ทันใดนั้นเธอพูดขึ้น “คนของตระกูลมู่ไม่ชอบฉัน ฉันก็ไม่พอใจมากด้วย”
เธอยืดตัวนั่งตรงขึ้นมาจากเก้าอี้ “ฉันรู้สึกว่าแค่ฉันปรากฏตัวขึ้นในตระกูลมู่ ปู่เขาจะนึกถึงลูกที่ถูกฉันฆ่า”
“ตอนนี้ฉันไม่อยากทรมานตัวเองอีกแล้ว”
เหมือนจู่ๆ เธอนึกขึ้นได้เลยพูดแบบนี้ออกมา แม้แต่ตัวเองก็ประหลาดใจมาก
เธอนอนลงอีกครั้ง วางหนังสือปิดใบหน้า ดวงอาทิตย์กระทบร่างเธออย่างอบอุ่น สบายอย่างมาก “ในเมื่อฉันทิ้งเขาไป ก็ไม่เคยคิดจะย้อนกลับไป”
ในส่วนลึกสุดของหัวใจ บาดแผลบางอย่างยิ่งซ่อนก็ยิ่งรู้สึกเจ็บ แต่ถ้าเผยมันออกมา มันจะเตือนคุณถึงความเจ็บปวดที่เคยประสบมาก่อน
ลู่เซิ่นเลิกคิ้ว มองลงไปผู้หญิงที่เงียบสงบ “ผมรู้ว่าพี่ชายคุณไม่เห็น ด้วยที่จะคบเขาอีกครั้ง แต่เขาก็มองออกว่าคุณชอบมู่วี่สิงมาก”
เขาคิดว่าจะหันตัวแล้วเดินออกไปแล้ว “คุณควรจะมีความกล้ามากกว่านี้ต่อหน้าเขา”
……
บาร์เมืองหนาน
บนโซฟาที่มีแสงสลัว เวินจิ้งนั่งคนเดียวที่โซฟาหัวมุม ของเหลวใสไหลออกมาจากแก้ว
ตรงข้ามเธอมีเด็กผู้ชายสุภาพคนหนึ่งนั่งอยู่ ขี้อายเล็กน้อย “คุณผู้หญิง ผมดื่มเป็นเพื่อนคุณได้ไหม?”
ได้ยินดังนั้น เวินจิ้งจึงละสายตากลับมา ก้มศีรษะจิบเหล้า กลิ่นรุนแรงกระจายไปทั่วลำคอ แต่ใบหน้าเธอแค่ยิ้มและพูดขึ้น “อืม แล้วแต่เธอ”
ก่อนหน้านี้บรรดาผู้ที่ลู่เซิ่นนัดเดทให้เธอล้วนเป็นลูกเศรษฐี นิสัยแย่ไม่น้อย เธอทนมามากพอแล้ว วันนี้เธอไม่มีอารมณ์ ผู้ชายหล่อเหลาและอ่อนโยนตรงหน้านี้ทำให้รู้สึกสบายใจมาก
เหล้าที่เธอสั่งเผ็ดร้อนมาก ถึงจะแค่ดื่มจิบเล็กๆ แต่เด็กผู้ชายก็อดไม่ได้ที่จะโน้มน้าว “คุณผู้หญิง เหล้ามันทำร้ายร่างกายนะครับ”
เขาตามสายตาเธอ แวบเดียวก็เห็นหนุ่มหล่อที่นั่งอยู่แถวแรกของเวที
ผู้คนรอบๆ ส่งเสียงดังมาก แต่ดูเหมือนเขาจะจมอยู่กับโลกของตัวเอง เย็นชาและเงียบสงบ
ชายคนนั้นอาจจะดื่มเหล้าเพราะเหตุผลหลายข้อ แต่ผู้หญิงเมาส่วนมากก็เป็นเพราะผู้ชาย นี่คือความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลง
“ทะเลาะกับแฟนเหรอครับ? ”
เวินจิ้งกะพริบตา ก็ถือว่าทะเลาะมั้ง แต่แค่ไม่ใช่แฟน
คราวที่แล้วในร้านอาหารตอนที่เขาจากเธอไป เธอคิดว่าต่อไปเขาอาจจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าเธออีก ถึงจะรู้สึกค่อนข้างจิตตก แต่จริงๆ แล้วก็ผ่อนคลาย
ดื่มเหล้าไปไม่น้อย เธอยืนขึ้นโซเซ เด็กผู้ชายรีบไปประคองเธอทันที
เวินจิ้งโบกมือ “ฉันไม่เป็นไร แค่ไปห้องน้ำ”
นิสัยมาเที่ยวบาร์เพิ่งมีตอนที่เธอแต่งงานกับลู่เซิ่น พอเขาว่างก็จะไปสถานที่ที่ค่อนข้างเสียงดัง ที่นี่ผู้คนแทบไม่คิดฟุ้งซ่าน
และยิ่งง่ายที่จะเข้าใจสิ่งที่ตัวเองต้องการมากที่สุดในใจ
เดินเข้าไปในห้องน้ำ แทบจะทันที เวินจิ้งรู้สึกถึงความแปลกประหลาดอย่างชัดเจน ความเมาหายไปไม่น้อย เธออยากออกไปทันที
แต่ยังไม่ทันเปิดประตู มันก็ถูกปิดอย่างแรงอีกครั้ง
ลมหายใจเย็นยะเยือกแทรกเข้ามา ใบหน้าสวยน่าหลงใหลตราตรึงอยู่ในดวงตา พร้อมด้วยภัยคุกคาม “เธอเป็นอะไรกับลู่เซิ่น?”
เวินจิ้งหรี่ตามองสำรวจเธอ ยิ้ม “เธอเป็นห่วงเขาขนาดนี้ ก็น่าจะชัดเจนมากไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันไม่รู้” ฉินซีก็ยิ้มพูดขึ้น “เธอเลยต้องบอกฉัน เพื่อความปลอดภัยของเธอ”
เวินจิ้งถอยหลังโดยไม่รู้ตัว ความหวาดระแวงในดวงตาแพร่กระจาย “หมายความว่าไง? เธอกำลังหึงเหรอ? ถ้าชอบลู่เซิ่นขนาดนี้ จะซ่อนตลอดเวลาทำไม?”
“มู่วี่สิงก็ชอบเธอ เธอเดทกับผู้ชายคนอื่นไปด้วยแอบตามเขาไปด้วย ถ้าจะบอกว่าหึงเธอนั่นแหละที่หึง!” ฉินซีพูดอย่างเย็นชา “ฉันเห็นแก่ที่เธอเป็นน้องสาวของหลินยี่ และหลินยี่เป็นพี่ชายที่ดีที่สุดของลู่เซิ่น ฉันเตือนเธอไว้เลย ตอนนี้เธอออกไปหามู่วี่สิงลดไฟให้ตัวเองคือทางเลือกที่ดีที่สุด ไม่งั้นถ้าผู้ชายคนอื่นมาแตะเธอ เธออย่ามาโทษฉัน”
เวินจิ้งเบิกตากว้างทันที น้ำเสียงแหลมขึ้น “เธอว่าไงนะ?”
เธอตอบสนองทันที “เธอวางยาฉัน?”
ฉินซียักไหล่ “เธอคิดอย่างนี้ก็ได้”
เวินจิ้งสีหน้าซีดลงแล้ว “ลู่เซิ่นส่งคนมาปกป้องฉันตลอด เธอไม่สามารถ……”
ฉินซีเหลือบมองเธอเรียบๆ “ฉันพอจะรู้ว่าคนของลู่เซิ่นอยู่ระดับไหน และที่ฉันเข้าใกล้เธอไม่ได้ก็เพราะคนของมู่วี่สิงอยู่ข้างๆ เธอตลอดเวลา แต่วันนี้แก๊งนั้นจะโจมตีเธอ เลยให้โอกาสฉันพอดี ไม่ต้องเป็นห่วง เธอจะต้องขอบคุณฉัน”
เวินจิ้งขมวดคิ้ว ไม่นานก็สังเกตเห็นแก๊งนั้นที่ฉินซีพูดถึง ลู่เซิ่นก็เคยนึกถึงเหตุผลนี้เช่นกัน
