Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 806

ตอนที่ 806

บทที่ 806 รักเธอรักมากจนจะตาย

วันรุ่งขึ้น โรงพยาบาลหนานเฉิง

เกาเชียนยืนอย่างประหม่าอยู่นอกห้องทำงาน ข้างๆ เขาคือคนที่จะเตรียมตัวรายงานหน้าที่งานของแพทย์ให้กับเขา

เพียงแต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปในตอนนี้ และหลายๆ คนก็ถูกดุไปแล้ว

เพียงไม่นานลี่หนานเฉิงก็เข้ามา เกาเชียนหยุดเขาไว้ ราวกับเขาได้เป็นผู้ช่วยชีวิต

“คุณชายลี่……ตอนนี้ประธานมู่กำลังโกรธอยู่……”

“จิ๊ ฉันก็คิดว่าเขาตื่นตัวมาทำงาน ที่แท้ก็มาเพื่อระบายอารมณ์”ลี่หนานเฉิงคิดอย่างปวดหัว

เขาโบกมือให้หมดคนอื่นๆ ออกไปก่อน แล้วรอให้เขารู้สึกดีขึ้นก่อน ค่อยให้กลับมาในอีกไม่กี่วัน

เขาเคาะประตู และไม่รอให้มู่วี่สิงได้พูด ก็เข้าไป

ด้านหน้าเขามีเวชระเบียนและเอกสารต่างๆ หนาแน่น มีวิดีโอการผ่าตัดปรากฏขึ้นบนหน้าจอขนาดใหญ่ เขามามองดูภาพมีดผ่าตัด กรีดผิวหนัง ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง……

ลี่หนานเฉิงรู้สึกหวาดกลัวไปชั่วขณะ

มู่วี่สิงนั่งอยู่บนโซฟา ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ กับการที่ลี่หนานเฉิงเข้ามา แต่สีหน้าของที่ไม่พอใจของเขานั้น เห็นได้อย่างชัดเจน

“ฉันจะบอกนายให้ ว่าตอนนี้หน้าตานายเป็นยังไง!”

ลี่หนานเฉิงพูดอย่างไม่พอใจ“นายไม่ใช่รอเธอมาตั้งหลายปีเหรอ?ตอนนี้เธอกำลังตามหานายอยู่ ทำไมยังทำให้เธอเสียใจ ถ้าหากเธอหนีไปกับลู่เซิ่นอีกครั้ง จะทำยังไง?”

“ถ้านายยังเสียงดังอีก ก็ออกไป”ในมือของผู้ชายมีแก้วกาแฟอยู่ ซึ่งด้านในเป็นกาแฟสีดำเข้ม

มันน่าจะขมมาก

ลี่หนานเฉิงขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ ตัวเขาเองเป็นจักรพรรดิที่ไม่รีบร้อนเลยจริงๆ

แต่มันก็เกิดขึ้น โดยที่ไม่คิดว่าพี่น้องตัวดีของตัวเขาเอง จะน่าอึดอัดขนาดนี้

“นายคิดว่าสถานการณ์ในตอนนี้ นายยังทำงานได้ไหม?แค่อย่าทำร้ายเพื่อนร่วมงานในโรงพยาบาล ฉันจะบอกนายให้ นายไม่ใช่บอกว่ารักเธอรักมากจนจะตาย แต่ตอนนี้นายมีโอกาสแล้ว ก็อย่าทิ้งโอกาสของตัวเอง……”

รักเธอรักมากจนจะตาย

และทุกคนก็รู้ทั้งหมด

หรือเป็นเพราะแบบนี้ เธอจึงกล้าใช้ความรู้สึกของเขา อย่างไร้ยางอาย

เพียงเพราะแน่ใจว่าเขารักเธอมาก จึงสามารถเดทและจูบเขาได้ในตอนกลางวัน และปีนขึ้นไปบนเตียงกับผู้ชายอีกคนในตอนกลางคืน?

เพียงเพราะแน่ใจในความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ เธอรู้สึกว่าตราบใดที่เขาจับได้ และเล้าโลมเขาไปเรื่อยๆ เขาก็จะไม่รังเกียจ ไม่เป็นกังวลใจ?

มู่วี่สิงดูวิดีโอการทำงานบนหน้าจอ ด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่า ดวงตาที่ลึกล้ำคู่หนึ่งสงบ และลึกล้ำ เปล่งประกายที่ไม่แยแส แล้วแยกตัวออกจากโลกของตัวเองอย่างสิ้นเชิง

ลี่หนานเฉิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนแรก และไม่สามารถเดาได้ จึงทำได้เพียงแค่เกลี้ยกล่อม“ฉันไม่รู้ว่าท้ายที่สุดนายโกรธอะไร แต่ไม่ว่ายังไงนายต้องรู้อยู่ดี ถ้านายตั้งใจที่จะปล่อยวางอย่างสิ้นเชิง ไม่อย่างนั้นนายก็ต้องเพิกเฉยต่อเธอ แล้วเธอก็อาจจะหันกลับไปเป็นคุณนายลู่ต่ออีกครั้ง”

เขาไม่เข้าใจจริงๆ ทั้งสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ท้ายที่สุดไม่ง่ายที่จะพบกันอีกครั้ง แต่งงานก็แต่งแล้ว จนถึงตอนนี้ทุกอย่างดูเหมือนจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม

มู่วี่สิงเม้มริมฝีปากบาง ยกมือขึ้นดื่มกาแฟในแก้ว รสขมกระจายจากลำคอไปทั่วร่างกาย

เธอก็อาจจะหันกลับไปเป็นคุณนายลู่ต่ออีกครั้ง

ดวงตาที่เย็นชาฉายแววขึ้น และริมฝีปากบางของผู้ชายก็โค้งงออย่างแดกดัน และเนื่องจากกาแฟที่ขมเกินไป และไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน เสียงของผู้ชายก็แหบแห้งเล็กน้อย และทุกคำพูดดูเหมือนจะโผล่ออกมาจากลำคอ พร้อมกับความเย็นชาเล็กน้อย“อยากจะเป็นคุณนายลู่ต่อ เป็นไปไม่ได้”

คำพูดของลี่หนานเฉิงดูเหมือนจะปลุกตัวเขา เธอไล่เขาออกมากลางดึก และโทรหาเขาตลอด พยายามที่จะอธิบายให้เขา เพียงเพราะเพื่อวิดีโอนั้นที่เขาถ่าย

เขาประเมินทักษะการแสดงของเธอต่ำไปมาก

มันเป็นไปได้ที่จะทำแบบนี้ ได้อย่างอิสระ ระหว่างผู้ชายสองคน

ลี่หนานเฉิงคิดว่าสิ่งต่างๆ มักจะตรงไปตรงมาเสมอ“หรือนายจะหาคนตามดูเวินจิ้งล่ะ”

เขาเป็นคนตรงไปตรงมา และหยาบคายกับผู้หญิงมาโดยตลอด นอกจาก……นอกจากโจวหย่าน

มู่วี่สิงพูดอย่างเคร่งขรึม“เธอจะหย่า”

เธอระมัดระวังเกี่ยวกับวิดีโอในมือของเขา และไม่กล้าที่จะหย่าร้าง วิดีโอนั้นอาจทำลายความสัมพันธ์ของเธอกับลู่เซิ่นอย่างสิ้นเชิง และยิ่งไปกว่านั้นเธอจะไม่มีวันได้รับ การยอมรับจากตระกูลลู่

ลี่หนานเฉิงขมวดคิ้ว ด้วยความกังวลว่าเธอจะหนีไป และไม่สนใจเธอ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น……

ขณะเดียวกัน การ์เด้นมูเจียวาน

เวินจิ้งทำความสะอาดเฟอร์นิเจอร์ ที่ถูกมู่วี่สิงทุบทิ้งไปหมด เธอเช็ดเหงื่อ และทำหน้าบูดบึ้ง หาชายคนนั้นกล้าทุบบางสิ่งบางอย่างอีกครั้ง ต่อไปเธอจะให้เขาทำความสะอาด!

อารมณ์ร้อนอะไร……ถึงแม้ว่าเฟอร์นิเจอร์เหล่านี้ ไม่ใช่เงินของเธอ แต่ก็รู้สึกปวดใจ

อันที่จริงที่นี่……ก็เคยเป็นบ้านของพวกเขา

“คุณนาย ให้ฉันช่วยเถอะค่ะ คุณอย่าทำเรื่องแบบนี้เลย”ป้าหลี่เข้ามาขวางไม่ให้เธอทำ แต่เวินจิ้งยังยืนยันที่จะทำความสะอาดด้วยตัวเอง โดยไม่ให้ใครช่วย

เธอพูดเรียบๆ ว่า“ไม่เป็นไรค่ะป้าหลี่ คุณไปซื้ออาหารมาเก็บไว้ในตู้เย็นก็ได้ค่ะ แล้วตอนบ่ายพาฉันไปดูร้านเฟอร์นิเจอร์ด้วยค่ะ”

เธอวางไม้กวาดลง ทันใดนั้นก็นึกถึงเรื่องสำคัญได้ แล้วพูดด้วยดวงตาที่โค้งงอว่า“ฉันหย่ากับเขาเมื่อปีที่แล้ว ดังนั้นตอนนี้ฉันไม่ใช่คุณนายมู่ แล้วก็ไม่ใช่คุณผู้หญิงของที่นี่”

ป้าหลี่ตกตะลึง“แต่ว่า……คุณไม่ใช่กลับมาแล้วเหรอ……”

ความหมายของการกลับมา คือการคืนดีเหรอ?แต่งงานใหม่เหรอ?

เวินจิ้งยักไหล่อย่างแผ่วเบา“คุณก็เห็นแล้ว ว่ามู่วี่สิงไม่สนใจฉัน”

เวินจิ้งต้องใช้เวลาช่วงเช้าในการทำความสะอาด ของความยุ่งเหยิงในห้องนั่งเล่น ป้าหลี่ที่เพิ่งจะทำอาหารกลางวันร้อนๆ เสร็จ เพียงไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“พี่คะ”เธอจิบซุปร้อนๆ แล้วถามอย่างเหนื่อยๆ“พี่ว่างเหรอถึงได้โทรหาฉัน?”

อีกด้านเป็นเสียงต่ำของหลินยี่ “คนรับใช้บอกว่าเมื่อคืนจนถึงตอนนี้ไม่อยู่บ้าน ลู่เซิ่นก็ไม่รับโทรศัพท์ เกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันจัดการเองได้”

หลินยี่เดาได้อย่างเป็นธรรมชาติ ว่ามันมีอะไรเกี่ยวข้องกับมู่วี่สิง แต่ก็ไม่ได้ถามเธอ“คิดจะแต่งงานใหม่กับเขาเหรอ?”

เวินจิ้งถอนหายใจ และบอกกับพี่ชายของเธออย่างรวบรัดและกระชับ ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แล้วพูดด้วยความรำคาญเล็กน้อยว่า“พี่ดูสิ ทำไมเขาถึงดุขนาดนี้ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แม้แต่โอกาสก็ไม่ให้ฉันได้อธิบาย”

หลินยี่นิ่งเงียบ และค่อยๆ เปิดปากพูด“ถ้าเป็นฉัน ฉันอาจจะชกลู่เซิ่น ด้วยกำปั้นของฉันไปแล้วก็ได้”

ดูเหมือนเรื่องแบบนี้ ผู้ชายส่วนมากแทบจะทนไม่ได้ นับประสาอะไรกับมู่วี่สิงที่รักเวินจิ้งอย่างสุดซึ้ง

เวินจิ้ง:……

ดูเหมือนว่าจะมีสัญญาณเช่นนั้นจริงๆ แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะอ่อนโยนมาโดยตลอด แต่เขาก็สามารถทำอะไรก็ได้เมื่อเขาโกรธ

“ไม่เป็นไร ฉันจะอธิบายให้ชัดเจนได้”

หลินยี่ขมวดคิ้ว“ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะแสดงความอบอุ่นต่อเขา เขาก็จะแสดงด้านเย็นชาต่อเธอ เขาไม่สนใจเธอ รอจนเธอไม่สนใจเขา เมื่อนั้นเขาก็จะมาตอแยเธอ แล้วพอถึงตอนนั้นเธอจะอธิบายอะไรก็ได้”

เวินจิ้งยืนอยู่หน้าหน้าต่างสูง ที่สูงจากพื้นจรดเพดาน แสงแดดอันอบอุ่นสาดส่องมาที่เธอ เธอเงยหน้าขึ้น“อืม นั่นไม่ได้ ตอนนี้เขาโกรธมาก ยังไงก็อยากให้ฉันไปง้อเขา”

ในความสัมพันธ์ หากมีเพียงคนเดียวที่ต้องรักษาไว้ มันจะเหนื่อยมาก เว้นแต่ว่าหากเธอไม่อยากอยู่กับเขาอีกต่อไป ถ้าเธอตัดสินใจที่จะอยู่กับเขา เธอต้องรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ให้ดี

ตอนนี้เธอกำลังง้อเขา และหลังจากนี้เขาก็จะง้อเธอ เมื่อเธออารมณ์เสียเหมือนกัน ไม่เช่นนั้น เขาจะคิดริเริ่มเมื่อคนสองคนอยู่ด้วยกัน วันหนึ่งเขาจะรู้สึกเหนื่อยและอยากที่จะยอมแพ้

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ ไม่ใช่

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท