Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 825

ตอนที่ 825

บทที่ 825 ฉันเลว คุณก็ยังแต่งงานกับฉันไม่ใช่เหรอ

มือของเธอสั่นไปทันที กล้องก็แทบหลุดจากมือ ผู้ชายคนนั้นคือสามีเลวของเธอลู่เซิ่น

และในขณะนี้ สองคนนั้นก็เห็นเธอแล้วเหมือนกัน

ร่างกายของผู้หญิงคนนี้แทบจะตกอยู่ในอ้อนแขนของลู่เซิ่น พิงอยู่หน้าอกของลู่เซิ่น เธอแทบจะจูบเขาเข้าไปแล้ว

ถึงแม้ว่าลู่เซิ่นจะผลักผู้หญิงออกไปในวินาทีถัดมา แต่ฉินซีก็ยังโกรธอย่างไม่มีเหตุผล สมองของเธอเต็มไปด้วยภาพการจูบของทั้งสองคน จ้องมองลู่เซิ่นอย่างหงุดหงิดเล็กน้อยและหันหลังจากไป

แต่ก็ยังมีอะไรติดค้างอยู่ในใจอยู่ดี เพราะผู้ชายคนนั้น เธอเคยใช้แล้ว ถ้าต้องถูกผู้หญิงคนอื่นเอาไปใช้ด้วย

คิดแล้วก็รู้สึกสกปรกเลย

ในขณะที่เพิ่งหันหลังไป เสียงที่เย็นชาก็ดังมาจากข้างหลัง “ลบรูปภาพออก”

ฉินซีหยุดเดิน ตอนนี้อารมณ์ของเธอสงบลงมากแล้ว เธอมองลู่เซิ่นอย่างสงบ “ฉันไม่ลบ”

ในวินาทีถัดมา ลู่เซิ่นเดินด้วยขายาวและผลักฉินซีติดกำแพงอย่างง่ายๆ

กลิ่นยาสูบจางๆ ผสมกับกลิ่นหอมใสๆของร่างกายเขา ก็ลอยมา เธอคุ้นเคยเหลือเกิน

แต่ในขณะนี้ ผสมกับน้ำหอมผู้หญิงเล็กน้อย ทำให้เธอรู้สึกขยะแขยง

เธอพยายามกดหน้าอกของชายหนุ่มไว้ แต่เธอสู้ลู่เซิ่นไม่ได้ แล้วถูกเขาคว้ากล้องไปจากมือด้วย

วินาทีต่อมา เขาผลักการ์ดหน่วยความจำของกล้องออกด้วยมือเดียวและทำให้มันแตก

กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาเพียงหนึ่งวินาที ฉินซีไม่ทันตอบโต้เลย

หลังจากตั้งสติขึ้นมา เธอก็รีบแย่งกล้องมาทันที รูปถ่ายหลายๆรูป ที่เธอเพิ่งถ่ายมายังไม่ได้อัปโหลดไปยังคอมพิวเตอร์เลย

” ลู่เซิ่น คุณ … คนเลว” ฉินซีโกรธ

เธอไม่ได้ตั้งใจจะถ่ายลู่เซิ่นสักหน่อย ใครจะไปรู้ว่าเขาจะมาหาผู้หญิงที่นี่ล่ะ

“อืม ฉันเลว แต่คุณก็ยังแต่งงานกับฉันไม่ใช่เหรอ “ผู้ชายยิ้มเยาะ

ฉินซีตกตะลึง เกิดความโศกเศร้าในดวงตาของเธอขึ้นมาทันที

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าต้องเอาสิ่งที่เป็นของคุณแม่คืน เธอจะไม่แต่งงานกับลู่เซิ่นอย่างแน่นอน

แต่เธอมีทางเลือกเพียงทางเดียว

“ฉินซี บอกฉันมา ทำไมถึงแต่งงานกับฉัน” ลู่เซิ่นจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ลึกๆ

ฉินซีกัดปาก เหตุผล … เธอไม่อยากลู่เซิ่นบอก จริงๆ

ถึงแม้ว่าเขาและเธอจะอ้อยอิ่งและทำเรื่องรักกันในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา แต่ความสัมพันธ์ระหว่างสองคนก็เพียงเท่านี้

เธอจะไม่ข้ามไปแม้แต่ก้าวเดียว

“ถ้าโกหกต่อหน้าฉันจะได้รับผลอะไร คุณก็รู้ “รู้ความคิดของเธอ ลู่เซิ่นเพิ่มเติม

สายตาของผู้ชายโหดจริงๆ …

ฉินซีมองเขาและยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “จะมีอะไรอีกล่ะ ใครๆก็รู้กันว่าคุณลู่มีค่าตัวสูงแค่ไหน ที่ฉันแต่งงานกับคุณ ก็ต้องอยากได้ชื่อเสียงและเงินทองอยู่แล้วสิ”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ลู่เซิ่นก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ก็ไม่รู้ว่าเขาจะเชื่อหรือเปล่า แต่ฉินซีมองไม่ออก

“คุณชอบตำแหน่งของนายหญิงลู่เหรอ” ลู่เซิ่นบีบคางของฉินซีและบังคับให้เธอมองหน้าตัวเอง

“แน่นอนอยู่แล้ว ชอบ” ฉินซีโกหก อยากหนีสายตาไปทางอื่น

คางของเธอถูกบีบอยู่ เธอขยับไม่ได้

“แล้วทำไมคุณถึงยืนยันที่จะคุมกำเนิดในหนึ่งที่ผ่านมา” ลู่เซิ่นถามอย่างตรงๆ

ถ้าฉินซีอยากได้ตำแหน่งของนายหญิงลู่จริงๆ เธอควรจะใช้ทุกวิถีทางให้ท้องลูกของเขา แทนที่จะยืนยันที่จะคุมกำเนิดทุกครั้ง

การแสดงออกของฉินซีดูแข็งกระด้างเล็กน้อย แต่เธอก็เก็บอารมณ์ดีได้อย่างรวดเร็ว “คลอดลูกมันเจ็บเหลือเกิน ฉันไม่เอาแหละ มันต้องเสียอะไรหลายอย่าง… ”

“จริงเหรอ”ลู่เซิ่นยิ้มเยาะ

ฉินซีไม่ได้มองเขา แล้วแต่จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม

“คุณลู่ คุณผู้หญิงลู่กำลังรอคุณอยู่ข้างนอกครับ” ในขณะนี้ เสียงของผู้ช่วยที่สั่นๆก็ดังขึ้น

ถ้าไม่ใช่เพราะคุณผู้หญิงลู่เร่งเร้าตลอดเวลา ต่อให้เขามีความกล้าหาญเต็มร้อยก็ไม่กล้ามารับหรอก

“เดี๋ยวกลับไปกับฉัน”ลู่เซิ่น ให้คำสั่ง แล้วค่อยปล่อยเธอและหันหลังจากไป

ฉินซีไม่เต็มใจ เธอจะไม่รอเขาแน่นอน

ทำการ์ดหน่วยความจำเธอพัง เธอกำลังโกรธอยู่

ก่อนที่ลู่เซิ่นรู้ตัว ฉินซีเดินตรงไปที่ประตู พยายามที่จะหลบหนี แต่เมื่อเธอเห็นชายหญิงคู่หนึ่งอยู่นอกประตู ก็หยุดเดินทันทีอีกครั้ง

วันนี้ก่อนที่จะออกมาเธอควรดูปูมหลังก่อน

ใบหน้าของชายหญิงที่ต่อหน้าก็ประหลาดใจเบาๆ และผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายกับฉินซีก็พูดอย่างอ่อนโยนว่า “เสี่ยวซี ไม่ได้เจอกันนานแล้วนะ”

ฉินซีหัวเราะเยาะ ก็ไม่ได้นานมาหรอก แค่หนึ่งเดือนก่อนเอง

“ฉันคิดว่าชาตินี้เราจะไม่ต้องเจอกันแล้วซะอีก”ฉินซีกล่าวอย่างเย็นชา

ใบหน้าของฉินหว่านดูไม่พอใจเล็กน้อย เธอเคยชินกับทัศนคติของฉินซีมานานแล้ว ตอนที่เธอย้ายเข้าไปตระกูลฉินแรกๆ ฉินซีก็ล้อเลียนเธอเสมอ แต่เธอไม่กล้าที่จะต่อต้านเลยสักนิด

เพราะฉินซีรู้สึกเสมอว่า แม่ของเธอเป็นเมียน้อยที่ทำลายครอบครัวของคนอื่น

แต่ตอนนี้แม่ของเธอเป็นนายหญิงฉินอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว และแฟนเก่าของฉินซี ตอนนี้เป็นแฟนของเธอแล้ว … ฉินซียังกล้าที่จะทำแบบนั้นไหม

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ฉินหว่านก็ยิ้มขึ้นมา ยกคางขึ้นอย่างภาคภูมิใจ “เรายังเป็นครอบครัวกันเนี่ย จะไม่ได้เจอกันได้ยังไงล่ะ”

ฉินซีไม่อยากจะคุยกับฉินหว่านต่อ น้ำเสียงยิ่งเย็นลงไปอีก “ตอนนี้พวกคุณเป็นครอบครัวเดียวกัน ฉันไม่ใช่”

“เสี่ยวซี คุณพูดอย่างนี้ได้ยังไง”ฉินหว่านทำเป็นหน้าบึ้งตึง “จริงๆแล้ว คุณพ่ออยากให้คุณกลับมาตลอด … สัปดาห์หน้าก็เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของท่านแล้ว คุณจะมาใช่มั้ย”

คุณพ่อ

ฉินซีพยายามอย่างมากถึงจะควบคุมความโกรธของเธอได้

นาทีที่พ่อของเธอใส่ร้ายภรรยาของตัวเองว่านอกใจเพราะว่าอยากหย่า เธอก็ไม่มีพ่อแล้ว

เธอมองฉินหว่านซึ่งใส่เสื้อผ้าแบรนด์ดังทั้งตัว ตอนนี้อาศัยอยู่ในตระกูลฉินอย่างเปิดเผยแล้วด้วย แม้กระทั่งนิสัยใจคอของเธอก็เปลี่ยนไปด้วย เมื่อก่อนต่อหน้าคนอื่นไม่กล้าทำอะไรทั้งนั้น ตอนนี้ก็ดูมีนิสัยคุณหนูแล้ว

ฉินซีพูดเบาๆว่า “คุณแน่ใจหรือว่าจะให้ฉันกลับไป ตอนนี้ชีวิตของคุณฉินก็สบายมากไม่ใช่เหรอ ใส่ของที่ฉันเหลือให้ ใช้ของที่ฉันไม่ได้ใช้แล้ว และอาศัยอยู่ในสถานที่ที่ฉันรังเกียจที่จะกลับไปอยู่แล้วด้วย ฉันก็ไม่ไปรบกวนคุณอีกดีกว่า”

สายตาของฉินซีมองหซู่หนานอย่างเย็นเยือก

หซู่หนานที่ยืนอยู่ข้างๆฉินหว่านรู้สึกถึงกลิ่นของดินปืนที่กำลังจะจุดไฟได้อย่างชัดเจน เมื่อเห็น ฉินหว่านถูกกระตุ้นจนหน้าซีด เขาก็พูดเบาๆว่า “หว่านหว่าน เธอเป็นน้องสาวของคุณเหรอ”

ฉินหว่านตั้งสติกลับมา “ใช่ค่ะ”

ตอนแรกที่เธอวิ่งจีบหซู่หนาน ก็เพราะรู้ว่าเขาเคยอยู่กับฉินซี เธอจะต้องแย่งทุกอย่างของเธอมาให้ได้

“กรุณาพูดให้ชัดเจน เราเป็นพี่น้องต่างแม่”ฉินซีแก้ไขอย่างเย็นชา

ฉินหว่านกัดริมฝีปากแน่น”ใช่ค่ะ เป็นน้องสาวต่างแม่”

สายตาของหซู่หนานมองฉินซีตลอด เธอขมวดคิ้ว สบตาเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ พูดอย่างไม่มีการแสดงออกใด ๆว่า”ดูเหมือนว่าหลังจากคุณหซู่เลิกกับฉัน ชีวิตก็มีความสุขดีเนอะ”

“หซู่หนานอยู่กับฉัน ต้องมีความสุขอยู่แล้ว”ฉินหว่านยิ้มอย่างท้าทาย

“จริงเหรอ”ฉินซียกคิ้ว

เธอรู้ว่าตระกูลของหซู่หนานไม่ค่อยดีนัก ตอนนี้ฉินหว่านกลายเป็นคุณหนูที่มีฐานะถูกต้องตามกฎหมายแล้ว และใช้เงินโดยไม่ต้องคิด หซู่หนานจะไหวหรือเปล่า

“กระเป๋าที่คุณถืออยู่เป็นแบบของปีที่แล้ว มันคล้ายของที่ฉันเอาคืนให้คุณหซู่เลยนะ”

ในวินาทีถัดมา ใบหน้าของฉินหว่านก็ซีดไปอย่างรอดเร็ว ลงกระเป๋าใบนี้..เป็นหซู่หนานส่งให้เธอจริงๆ

“ผู้ชายเป็นที่ฉีนไม่เอา และกระเป๋าก็เป็นที่ฉันไม่เอาเหมือนกัน ฉินหว่าน ความเหนือกว่าของคุณมาจากไหนไม่ทราบ”

“ตอนนี้ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลฉินฉันต้องมีความรู้สึกเหนือกว่าแน่นอนอยู่แล้ว ฉินหว่าน คุณไม่เหลืออะไรเลย”ฉินหว่านคำรามอย่างมโกรธ

“ฉินหว่าน ฉันจะบอกอะไรให้ ในเมื่อฉินซึ่งเทียนสามารถใส่ร้ายแม่ของฉันและไล่เธอออกจากตระกูลฉิน เดี๋ยวผ่านไปไม่กี่ปี ฉันกลัวว่าแม่ของคุณก็จะโดยแบบนี้เหมือนกัน”ดวงตาของฉินซีค่อยๆดุร้าย

ฉินซีไม่ได้อยู่ต่อ เรียกแท็กซี่จากไปอย่างสะใจ

สามวันต่อมา รีสอร์ทชิงหยวน

ฉินซีใส่ชุดเดรสคอวีสีขาวบริสุทธิ์มาถึงด้านนอกบ้านหลังใหม่ของตระกูลฉิน

จะไม่กลับมาได้ยังไง แม่ของเธอถูกใส่ร้ายขนาดนั้น ยังไงเธอก็ต้องเอาความยุติธรรมให้แม่ของเธอให้ได้

เมื่อมองไปที่สวนด้านหลังที่เต็มไปด้วยวัดหอม เห็นได้ชัดว่ามีการจัดวางอย่างพิถีพิถันและทุกสถานที่แสดงให้เห็นถึงความหรูหรามาก ผู้คนที่มาคือผู้นำที่มีชื่อเสียงในแวดวงการเมืองและธุรกิจทั้งนั้น งานเลี้ยงวันเกิดของฉินซึ่งเทียน หรูหราขึ้นทุกปี

เพราะเป็นงานเลี้ยงส่วนตัว จึงไม่เปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชม จึงฉินซีเพิ่งเดินเข้าไปก็ถูกห้ามไว้แล้ว แต่เมื่อเห็นเธอแต่งตัวหรูหราและสง่างาม พนักงานเสิร์ฟก็พูดอย่างสุภาพว่า”คุณครับ กรุณาแสดงจดหมายเชิญของท่านครับ”

“ฉันเป็นลูกสาวของฉินซึ่งเทียนค่ะ”

เธอจะมีจดหมายเชิญได้ยังไง แม้ฉินซึ่งเทียนก็ไม่อยากเจอหน้าเธอมั้ง

แต่หลังจากที่บริกรเข้าไปรายงาน และปล่อยให้ฉินซีเข้าไปเลย

ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงที่สวยงาม ฉินซีดึงดูดความสนใจอย่างมากทันที แม้ว่าชุดของเธอจะดูเซ็กซี่เล็กน้อยและการแต่งหน้าก็ดูสวยงาม แต่ก็ไม่ใช่ประเด็นที่คนสนใจอย่างแน่นอน

ใบหน้าของเธอ ฐานะของเธอ เป็นจุดสำคัญของการสนทนา

ห้องจัดเลี้ยงดูเงียบลงทันที แล้วก็มีแต่การสนทนาอย่างไม่ต่อเนื่อง

“เธอคือฉินซีเหรอ อดีตคุณหนูของตระกูลฉิน”

“ใช่ เป็นลูกสาวของภรรยาเก่าของฉินซึ่งเทียน… ”

“คงไม่ใช่คุณหนูอะไรตั้งนานแล้วมั้ง ฉันได้ยินมาว่าที่ฉินซึ่งเทียนหย่าร้างก็เพราะภรรยาเก่าคนนั้นนอกใจและผู้หญิงคนนี้จะเป็นสายเลือดตระกูลฉินไหมก็ไม่รู้ … ”

มันค่อนข้างสายเมื่อลู่เซิ่นมาที่งานเลี้ยง ถ้าไม่ใช่เพราะคุณหญิงลู่สั่งแล้วสั่งอีก เขาก็ไม่อยากมางานหรอก และตอนนี้เขาก็แค่มาปรากฏตัวเฉยๆ

กำลังคุยกับคนรู้จักที่อยู่รอบตัว แต่บริเวณรอบๆ ก็ค่อยๆเงียบลง

เมื่อเงยหน้าขึ้นเบาๆ ก็เห็นร่างที่ใส่ชุดสีขาวบริสุทธิ์ กำลังเหยียบรองเท้าส้นสูงกลวงอยู่และเข้ามาในงานการสนทนาและการจ้องมองไม่มีผลกับเธอเลย

ลู่เจิ้นที่อยู่ข้างๆเอนตัวไปและพูดว่า”นั่นไม่ใช่อดีตคุณหนูของตระกูลฉินเหรอ”

ลู่เซิ่นจิบไวน์และยกคิ้วเล็กน้อย “คุณรู้ไหมเหรอ”

“รู้สิ ธุรกิจของครอบครัวตระกูลฉินนั้นก็ไม่ได้เล็กเลย การหย่าร้างของฉินซึ่งเทียนเมื่อปีที่แล้วก็เป็นข่าวใหญ่อยู่ ได้ยินมาว่าอดีตภรรยาของเขานอกใจ และแม้แต่ลูกสาวของตระกูลฉินก็ถูกสงสัยว่าเป็นสายเลือดของตระกูลฉินหรือเปล่าด้วย แต่หลังจากนั้นผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้มีข่าวอะไรแล้ว ทำไมถึงมาปรากฏตัวในวันนี้ … แต่ดูมีเสน่ห์กว่าเมื่อก่อนเยอะเลย… ”

“แต่นึกชื่อเธอไม่ออกเลย”ลู่เจิ้นขมวดคิ้วและพยายามคิด

“ฉินซี”ลู่เซิ่น กล่าวด้วยเสียงต่ำ

“ใช่ๆ ผู้หญิงคนนี้สวยจริงๆ และเธอคือผู้หญิงที่อาเซิ่นแอบรักในเวลานั้น บอกว่าฉินซีเป็นเทพธิดาของเขาในทุกวัน”

ลู่เจิ้นเม้าว่า แต่ก็นึกขึ้นหนึ่งเรื่องอย่างรวดเร็ว”คุณรู้จักชื่อของเธอได้ยังไง”

ในความคิดของเขา ลู่เซิ่นและฉินซี ไม่น่าจะรู้จักกัน

เธอไม่ได้มีชื่อเสียงในวงการไฮโซของประเทศF ในปีนี้เธอเกือบจะหายไป ผู้หญิงที่สามารถเข้าใกล้ลู่เซิ่นได้ ยังไงก็ต้องเป็นลูกสาวที่มีฐานะตระกูลดี ผู้หญิงคนนี้สวยก็จริง แต่ไม่คู่ควร

ลู่เจิ้นจ้องมองเขาอย่างสงสัย ใบหน้าของลู่เซิ่นเฉยเย็น สายตาของเขาตกอยู่ตัวฉินซีตลอด

เพราะความประมาทในครั้งที่แล้ว ทำให้ผู้หญิงคนนี้หนีไปได้ วันนี้เขาต้องจับเธอให้ได้แน่นอน

ในเวลานี้ ฉินซีกำลังจะไปห้องหนังสือหาฉินซึ่งเทียน

เคาะประตูและรออยู่ข้างนอก จนกระทั่งเสียงทุ้มลึกของฉินซึ่งเทียนดังมาจากข้างใน”ใคร”

ฉินซีผลักประตูเข้าไปโดยตรง ในห้องหนังสือนอกจากฉินซึ่งเทียนแล้ว หลี่เหวยก็อยู่ด้วย

แม่ของฉินหว่าน ซึ่งใส่ชุดกี่เพ้าที่สีแซ่บ ดูแลได้อย่างดีมาก อายุสี่สิบเศษแต่ก็ดูเหมือนคุณหญิงในวัยสามสิบหน้าตาดีและสง่างาม

เมื่อเห็นฉินซีรอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่เหวยก็หยุดนิ่ง เปลี่ยนเป็นการประหลาดใจทันที”เสี่ยวซี คุณกลับบ้านสักที”

ฉินซีนั่งลงบนโซฟา ผมของเธอพาดอยู่บนไหล่ ผมบางของเธอก็ร่วงเป็นกระจุกเล็กน้อย ซึ่งดูน่ารักมาก

แต่สายตาของเธอเย็นชามาก

เธอขดปลายนิ้วเบาๆ มีรอยยิ้มเย้ยหยันบนใบหน้า”ถ้าฉันกลับบ้าน ชีวิตของคุณคงจะแย่มากใช่ไหม”

หลี่เหวยก็ยังถือว่าใจเย็น แต่ฉินซึ่งเทียนตบโต๊ะอย่างโกรธมาก และพูดอย่างไม่พอใจว่า”คุณพูดกับป้าหลี่แบบนี้ได้ยังไง”

ฉินซีปิดปากและหัวเราะว่า”คุณป้าเหรอ ควรเรียกว่าแม่น้อยไม่ใช่เหรอ แต่ดูเหมือนว่าเรียกพี่สาวจะเหมาะสมกว่าหรือเปล่า”

หลี่เหวยอายุน้อยกว่าฉินซึ่งเทียนตั้งสิบห้าปี และเธอดูยังสาวมาก บอกว่าเป็นพ่อลูกกัน ก็ไม่มีใครไม่เชื่อหรอก

สีหน้าของหลี่เหวยเปลี่ยนไป และพูดอย่างเย็นชาว่า”ฉันออกไปแล้วค่ะ”

ฉินซึ่งเทียนตึงหน้า มองฉินซีที่เหมือนเด็กที่ไม่เชื่อฟัง”คุณต้องทำให้พ่อโกรธใช่มั้ย”

“ฉันกล้าได้ยังไง”ฉินซียิ้มอย่างเฉยเมย”ที่ฉันมา ก็เพื่อถามอะไรคุณ”

“เรื่องอะไร”ฉินซึ่งเทียนขมวดคิ้ว

“ในมรดกของตระกูลฉิน มีรายชื่อของฉันใช่ไหม”

เมื่อพูดจบ ฉินซีเห็นได้ชัดเลยว่าอารมณ์การโกรธของฉินซึ่งเทียน เขาไม่ได้พูด แต่ในสายตาของฉินซี ถือว่าเขายอมรับ

“นั่นไง”

“นี่คือสิ่งที่คุณแม่บอกฉันก่อนที่เธอเสียชีวิต สิ่งที่เธอเหลือไว้ให้ฉันไม่มาก แต่เธอบอกฉันซ้ำๆแล้วซ้ำอีก บางสิ่งบางอย่างไม่ควรตกอยู่ในมือของคนที่ไม่หวังดี สิ่งที่ควรเป็นของตัวเอง ก็ต้องห้ามยอมเด็ดขาด”

ฉินซึ่งเทียนตึงหน้า แต่ก็ไม่พูดอะไร

แต่สีหน้าของเขามีอาการวูบเล็กน้อย

ฉินซีเอนกายอย่างเกียจคร้านบนโซฟา เล่นกับผมที่หลวมๆด้วยปลายนิ้ว พูดด้วยน้ำเสียงแซวๆ”เมื่อคุณแม่แต่งงานกับคุณ คุณปู่มอบหุ้นของบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปเป็นของขวัญ และยกหุ้นของบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป20เปอร์เซ็นต์ให้แม่ด้วย ตอนนี้คุณแม่เสียชีวิตแล้ว งั้นหุ้นเหล่านั้นก็ควรจะเป็นของฉันใช่ไหม”

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท