บทที่ 859 ตอนนี้พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแล้ว
หซู่หนานหัวเราะ“โทษทีครับ ผมลืมไปหมดแล้ว ผมทิ้งเบอร์โทรศัพท์ให้คุณแล้วกันครับ”
ฉินหว่านยิ้มตาม“ได้ค่ะ ฉันจะไปเอาโทรศัพท์มาก”
ทั้งสองคนแลกเปลี่ยนข้อมูลการติดต่อกัน และหซู่หนานก็จากไปจริงๆ แล้ว
“รบกวนหน่อยนะครับ”หซู่หนานและฉินหว่านพยักหน้าให้กัน และทั้งสองคนก็กล่าวคำอำลาไม่กี่ประโยค แล้วเขาก็ออกจากตระกูลฉิน
ฉินหว่านส่งคนแค่ที่ประตู เมื่อหันกลับมาก็พบเข้ากับหลี่เหวย
ใบหน้าของหลี่เหวยเต็มไปด้วยการล้อเลียน“ใครกันน้า？”
ฉินหว่านลดสายตาลง ใบหน้าเต็มไปด้วยอาการเขินอาย“ไม่มีใครค่ะ……”
ด้วยอาการท่าทางของเธอ ใครยังจะดูไม่ออก
หลี่เหวยยิ้มและตบไหล่ของเธอ แล้วก็หมุนตัวเดินกลับไป ทิ้งให้ฉินหว่านอยู่ที่เดิมคนเดียว แล้วรอยยิ้มบนใบหน้าก็ค่อยๆ หุบลง
หซู่หนาน……เป็นแฟนของฉินซี
เนื่องจากเป็นของๆ ฉินซี เธอจะคว้ามันไว้ และจะไม่ยอมปล่อย！
เธอยังจะทำให้ฉินซีไม่เหลือรสชาติอะไรเลย！
ถึงแม้ว่าจะได้รับข้อมูลการติดต่อกับหซู่หนาน แต่ฉินหว่านดูเหมือนจะไม่รีบร้อนที่จะติดต่อเขา
เธอรอ
ในที่สุด หลังจากสามวัน หซู่หนานก็ส่งข้อความมาหาเธอ
“คุณฉิน ช่วงนี้ฉินซีได้ติดต่อพวกคุณไหมครับ？”
ฉินหว่านเมื่อเห็นข้อความ ก็ยิ้มออกมา แล้วตอบกลับว่า“ฉินซีแค่ส่งอีเมลมาให้ฉัน บอกว่าหลังจากออกนอกประเทศแล้ว ก็ได้เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ทั้งหมด หลังจากนั้นก็ยุ่ง มีเวลาแล้วจะติดต่อกลับ”
หซู่หนานตอบกลับมาแทบจะทันที“แล้วเธอได้บอกไหมครับ ว่าเบอร์โทรศัพท์ใหม่ของเธอคืออะไร？”
ฉินหว่านใช้เวลาสองสามนาที ถึงจะตอบกลับไป“ยังไม่ได้บอกค่ะ”
หซู่หนานที่ดูเหมือนจะรีบร้อนมาก ก็ส่งกลับมาอีกครั้ง“ถ้าอย่างนั้น คุณช่วยส่งกล่องอีเมลของฉินซีที่ส่งให้ แล้วส่งมาให้ผมได้ไหมครับ？”
ฉินหว่านยิ้มเบาๆ และส่งที่อยู่อีเมลไปให้
แน่นอนว่านี่เป็นของปลอม ฉินซีเลิกติดต่อกับครอบครัว และย้ายออกไป ทั้งฉินหว่านและหลี่เหวยไม่แม้แต่จะสนใจค้นหาว่าเธออยู่ที่ไหน เป็นไปไม่ได้ที่ฉินซีจะติดต่อกับตระกูลฉิน และเป็นไปไม่ได้ที่ฉินหว่าน จะส่งที่อยู่อีเมลของฉินซีให้กับหซู่หนาน
นี่คืออีเมลของตัวเธอเอง
หซู่หนานก็ตอบสั้นๆ ว่า“ขอบคุณครับ”แล้วก็ไม่ตอบกลับอีกเลย
ฉินหว่านที่กำลังจิบน้ำชายามบ่าย แน่นอนว่า หลังจากนั้นไม่นาน โทรศัพท์มือถือของเธอก็มีเสียง“ติง”ดังขึ้น เตือนว่าเธอได้รับอีเมลใหม่
เธอปลดล็อคหน้าจอ และเปิดอ่านมันดูอย่างช้าๆ
เป็นของหซู่หนานจริงๆ
“ฉินซี ผมได้ยินจากครอบครัวของคุณ ว่าคุณไปต่างประเทศ ทำไมคุณไม่คุยกับผมก่อน แล้วค่อยไปล่ะ？อย่างน้อยตอนที่คุณจะไปก็บอกผมสักหน่อย？ผมไม่สามารถติดต่อคุณได้ คุณรู้ว่าผมกังวลมากแค่ไหนไหม？เห็นอีเมลแล้ว รีบติดต่อผมกลับมา——หซู่หนาน”
ฉินหว่านยิ้ม แล้วยกนิ้วขึ้น กดลบอีเมล
เธอคือฉินซี จะไม่ติดต่อคุณอีกแล้ว
……
ตั้งแต่วันนั้น ในทุกๆ วันฉินหว่านจะได้รับอีเมลหลายฉบับจากหซู่หนาน แต่เมื่อเธอเห็นก็จะลบทันที
หลังจากที่หซู่หนานยังยืนกราน ผ่านไปหลายวันยังไม่ได้รับอีเมลตอบกลับ ในที่สุดเขาก็สงสัย
แล้วเขาก็ติดต่อฉินหว่านอีกครั้ง
“ฉินหว่าน ผมส่งข้อความไปที่อีเมลของฉินซี แต่เธอไม่เคยตอบกลับมาเลย เป็นเพราะที่อยู่อีเมลผิดปกติหรือเปล่าครับ？”
ฉินหว่านเปิดอีเมล และส่งภาพหน้าจอที่เขียนว่า“ฉินซีอีเมลตอบกลับ”ซึ่งถูกปลอมแปลงเมื่อไม่นานมานี้ และส่งให้หซู่หนาน“ไม่ใช่วันนั้นฉันรีบส่ง แล้วพิมพ์ผิดไปคะ？ที่อยู่อีเมลคืออันนี้ คุณดูสิ”
หซู่หนานขอบคุณเธอ และดูที่ภาพหน้าจออย่างระมัดระวัง
ที่อยู่อีเมลนั้นถูกต้อง ตรงกับภาพหน้าจอที่ได้บันทึกไว้ และเขาเองก็ส่งอีเมลไปแล้ว
มีเพียงเหตุผลเดียว ที่สามารถอธิบายเรื่องนี้ได้
——ฉินซีปฏิเสธที่จะตอบกลับเขา
ถึงแม้ว่าหซู่หนานและฉินซีจะใช้เวลาร่วมกัน ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ แต่เขาก็คิดว่าเขารู้จักฉินซีดี
เดิมทีเขาไม่อยากจะเชื่อว่าฉินซีจะไปต่างประเทศ แล้วไม่พูดอะไรกับเขาเลย เพียงแค่อยากฟังคำอธิบายจากปากของฉินซีเท่านั้น
แต่สถานการณ์ในปัจจุบัน ทำให้เขาต้องเชื่อ
เขาเองถูกฉินซีทิ้งแล้วจริงๆ
หซู่หนานก้มหัวลงอย่างหดหู่
เขารู้ว่าฉินซีเป็นลูกสาวของตระกูลฉิน มีพื้นฐานของครอบครัวที่โดดเด่น และเขาเองก็ไม่ได้มีภูมิฐานแบบนั้น และในช่วงแรกเขามักจะรู้สึกด้อยค่า และไม่คู่ควรกับเธอ
แต่ฉินซีมักจะพูด ว่าหนึ่งในเหตุผลที่เธอชอบเขา ก็คือหซู่หนานไม่ฟุ่มเฟือย เหมือนกับลูกท่านหลานเธอที่อยู่รายรอบตัวเธอ
แต่ฉินซีมักที่จะพูดว่าชอบของถูก มันถูกมาก จนเธอไม่รู้สึกรำคาญ ที่จะบอกกับเขาสักคำ ว่าจะทิ้งเขาไปแล้ว
หซู่หนานเต็มไปด้วยความคิดที่ผิดหวังอยู่พักหนึ่ง แล้วจึงขอลากับบริษัท นั่งอยู่คนเดียวบนโซฟาในห้องรับแขกจนกระทั่งมืดค่ำ
ท้องฟ้าค่อยๆ มืด ห้องนั่งเล่นไม่ได้เปิดไฟ ในความมืดนั่งคนเดียวอยู่ในห้องนั่งเล่น ก็ดูเหงามากขึ้นเรื่อยๆ
ทันใดนั้น ก็มีคนมากดออด
ในเวลานี้ จะมีใครมาที่บ้านนะ？
เมื่อเปิดประตู กลับมีฉินหว่าน ที่ยืนยิ้มหวานอยู่
เธอเขย่าถุงร้านสะดวกซื้อที่อยู่ในมือ“คุณโอเคไหมคะ？”
หซู่หนานยิ้ม แล้วอนุญาตให้เธอเข้ามา“คุณมาได้ยังไง”
ฉินหว่านก้มลงเพื่อวางของในมือ แล้วก็พูดกับหซู่หนาน ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า“ฉันก็แค่คิดว่า……ต้องมาดูคุณหน่อย อย่างไรก็ตาม……ฉินซีเป็นน้องสาวของฉัน เรื่องของเธอ ฉันก็ควรจะจัดการเรื่องยุ่งยากให้เธอด้วย”
น้ำเสียงของเธอนุ่มนวล การแสดงออกก็อ่อนโยน หซู่หนานไม่รู้สึกถึงความขุ่นเคือง เพียงแค่ยิ้มอย่างขมขื่น“คุณไม่ต้องสงสารผมเป็นพิเศษหรอกครับ”
ฉินหว่านหยิบเบียร์ในถุงออกมา“ฉันไม่ได้มาเพื่อสงสารคุณ”
เธอเขย่ากระป๋องเบียร์ไปทางหซู่หนาน“ฉันแค่มาชวนคุณดื่ม”
พูดอย่างเป็นกลาง ฉินหว่านกับฉินซีเป็นพี่สาวคนละแม่ ทั้งสอนคนดูคล้ายกันมาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อฉินหว่านหันด้านข้าง ภายใต้แสงไฟที่ไม่สลัวๆ ภายในห้องนั่งเล่น มีเพียงใบหน้าครึ่งเดียวเท่านั้น ที่หซู่หนานรู้สึกได้ว่า เขากำลังเผชิญหน้ากับฉินซี
แน่นอนว่าเขาไม่อาจปฏิเสธได้
“ได้ครับ งั้นเชิญนั่งครับ”
……
พวกเขาสองคนพูดไม่ออกจริงๆ ว่าคุ้นเคยกันแค่ไหน แต่แค่เพียงเบียร์ไม่กี่กระป๋อง ก็มีคนหนึ่งหยิบยกหัวข้อขึ้นมาทีละเรื่อง ความขมขื่นและความกระตือรือร้นที่อยากจะระบาย เมื่อมาถึงแล้ว ไม่มีงานกร่อยอย่างแน่นอน
“ตอนที่ผมได้พบกับฉินซี เป็นตอนที่อยู่ในชมรม……”หซู่หนานดื่มไม่เก่ง และตอนนี้ก็เหมือนเมาเล็กน้อย“ในตอนนั้นพวกเราจัดกิจกรรมด้วยกัน ชมรมพาเธอมาแนะนำ ให้กับผมรู้จัก เมื่อผมเงยหน้าขึ้นไปเห็นหน้าเธอ หัวใจของผมก็หยุดเต้นไปชั่วขณะ”
ฉินหว่านลดสายตาลง เพื่อปกปิดความขุ่นเคืองในดวงตาของเธอเอง แล้วถามเบาๆ ว่า“หลังจากนั้นล่ะ？”
“ในตอนนั้นผมไม่กล้าตามเธอ”หซู่หนานดื่มเบียร์อีกกระป๋อง แล้วบีบกระป๋อง พร้อมกับโยนทิ้ง“จนถึงวันงานเลี้ยง ผมที่ในตอนนั้นดื่มมากจนเกินไป ก็ตามฉินซีให้ออกไป แล้วสารภาพรักกับเธอ ต่อหน้าทุกคน”
“หลังจากนั้นพวกคุณก็อยู่ด้วยกัน？”ฉินหว่านเปิดเบียร์อีกกระป๋อง แล้วยื่นให้เขา
หซู่หนานยิ้มและส่ายหัว“ฉินซีบอกว่าเธอต้องการเป็นเพื่อนกับผมก่อน เพื่อทำความรู้จักกันก่อน ในตอนนั้นความคิดของผมยังไม่ชัดเจน ไม่รู้ว่านี่เป็นการปฏิเสธความรักจากเธอ แต่ก็ตอบตกลงไปแล้ว แล้วก็ตะโกนออกมาเหมือนคนโง่ว่า‘ฉินซี ตามที่คุณพูด ตอนนี้พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแล้ว！’”
ฉินหว่านก็ยิ้มออกมา
“วันรุ่งขึ้นที่ตื่นขึ้นมาจากแอลกอฮอล์ และผมก็ได้รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป ก็ไปหาฉินซีเพื่อขอโทษ แต่สุดท้ายเธอกลับยิ้มและส่ายหัว แล้วบันทึกเสียงในโทรศัพท์มือถือให้ผม”
