Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 891

บทที่ 891 ไม่ตายใจ

ผู้จัดการ​พูดไปแค่ครึ่งทาง​ หันหน้าไปมองฉินซีที่ยืนอยู่ข้างๆ รีบเก็บคำพูดกลับไปทันที มองหน้าหซู่เป่ยอย่างระมัดระวัง​ “พวกคุณ​สองคนอยู่ที่นี่ตามลำพังทำอะไรกันอ่ะ​”?

หซู่เป่ยยักไหล่​ “จะทำอะไรได้หล่ะ?”

คำพูดของเขาคำนี้พูดจนทำให้คนเข้าใจความหมาย​ผิดเพี้ยน​ไป สีหน้าของผู้จัดการเปลี่ยนไปทันที “หซู่เป่ย ปกติ​นายจะเล่นยังไง​ฉันไม่สน แต่ทำไมแม้แต่ตากล้อง​นายก็ยังไม่เว้น”

สายตาของผู้จัดการ​มองไปที่กล้องถ่ายรูป​ซึ่งอยู่​ใน​มือของฉินซี สีหน้ายิ่งดูแย่ไปใหญ่ “พวกนายคงไม่ได้ถ่ายรูป​อะไรอีกแล้ว​นะ? กล้องถ่ายรูป​เอามา ฉันขอดูสิ”

เดิมทีหซู่เป่ยแค่ล้อเล่น​กับ​ผู้จัดการ​เฉยๆ แต่ว่าเขาจะเอากล้อง​ถ่าย​รูป รูปภาพ​ที่​ฉินซีถ่ายเมื่อสักครู่ก็อาจจะ​ถูก​พบเห็น​สินะ

เห็นว่าเรื่องราว​ยุ่งยากและวุ่นวาย​ซะแล้ว เขาเก็บสายตาที่ไม่เอาถ่านเข้าไป กดไหล่ของผู้จัดการ​เอาไว้ “ได้โปรด​ เหล่าเฉิน เวลาแค่นี้ผมจะทำอะไรได้? ผมแค่ออกมา​สูบบุหรี่​และพบปะ​กับเธอพอดีก็แค่นั้น​เอง​ ผมรู้สึก​ว่าตากล้อง​คนนี้ถ่ายได้ดีมากเลยทีเดีย​ว อยากนัดเธอเพื่อร่วมงานกันครั้งหน้า ทำไมคุณ​ถึงคิดไม่ซื่อหล่ะฮ่ะ​”

เดิมทีฉินซีฟังคำพูดของผู้จัดการ​ ก็ตื่นเต้น​กับผลงานของตัวเองอยู่บ้าง แต่ว่ามองดูสีหน้า​ของ​หซู่เป่ยที่พูดจาเหลวไหล​อย่างสีหน้า​ไม่เปลี่ยนแปลง​เลยสักนิด​ สีหน้าก็เลยผ่อนคลาย​ขึ้น​มา​ พูดกับผู้จัดการ​ด้วยตนเองว่า “ใช่แล้ว ฉันออกมาสูดอากาศ​ พบปะ​กับ​คุณหซู่โดยบังเอิญ​และพูดว่าครั้งหน้า​มีโอกาส​สามารถ​ร่วมงานกันได้”

เห็น​ว่า​สีหน้า​ของ​ฉินซีและหซู่เป่ยต่างเปิดเผย​มาก สายตาของผู้จัดการ​ถึงแม้​จะมี​ความสงสัยอยู่​บ้างก็ตาม แต่ก็ไม่อยากถามอีกต่อไป ดึงกระชาก​หซู่เป่ย และลากเขาเข้าไป

ฉินซีตั้งใจสายสักพัก​แล้วค่อยเดินเข้าไปข้างใน​ หน้าจอมือถือ​สว่างแป๊บนึง​ ได้รับข้อความ​นึง

เธอเปิดออกมา​ดูปุ๊บ หซู่เป่ยเป็นคนส่งมาเอง “รูปถ่าย​คุณ​เก็บไว้เอง อย่าเผยแพร่ออกไปอีกนะครับ”

ฉินซียิ้มแย้ม​เล็กน้อย​ ตอบสีหน้าที่พยักหน้า​กลับไป

หซู่เป่ยแตกต่างจากหซู่หนานจริงๆ ตรงไปตรงมา​ แม้แต่ฉินซีอยู่​กับเขา ก็ยังรู้สึก​ผ่อนคลาย​มาก ไม่เหมือนตอนที่เธอคบกับลู่เซิ่นและตอนที่อยู่​ด้วยกัน​ ต้องเดาตลอดว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่……..

ฉินซีไม่รู้​ตัวว่าอารมณ์ความคิดของตัวเองกลับมาที่​ลู่เซิ่น ก้มหน้า​เดินไปที่กองถ่าย​ ยังถูก​อานหยันที่ปรากฏ​ตัวออกมา​อย่างกะทันหัน​ทำให้ตื่นตัว​อย่างตกใจ

“คุณ​ไม่เป็นไร​นะ​?” สีหน้าอานหยันเต็ม​ไปด้วยความเป็นห่วง​” ออกไปกับหซู่เป่ยตั้งนาน ฉันกลัวว่าคุณ​จะถูกหซู่เป่ยสั่งสอน”

ฉินซีหัวเราะ​ และรีบส่ายหน้า​ “ไม่เป็นไร​ หซู่เป่ยเป็นคนไม่เลวเลยทีเดียว​ เราคุย​กันถูกคอ”

อานหยันมองตั้งแต่หัวจรด​เท้า​ เห็นว่าเธอไม่มีอะไรแปลกๆก็เลยสบายใจ​ขึ้น​มา​

ฉินซีนึกถึง​กล้องถ่ายรูปที่อยู่​ในมือตัวเอง ผายมือให้กับอานหยัน “ฉันพกซิมส์​บันทึก​ข้อมูล​ไปได้ไหม? ”

อานหยันเชื่อใจฉินซีแน่นอน​อยู่แล้ว​ ผู้จัดการ​ของ​หซู่เป่ยได้เลือกรูปภาพ​ที่ใช้การได้เรียบร้อย​แล้ว​ รูปถ่ายที่เหลือก็ใช้การอะไรไม่ได้ เธอจึงพยักหน้า​และรับปากไป

แต่​ว่าเธอกำลังทำงานอยู่ ไม่มีเวลาคุย​กับฉินซี ทั้งสองคนคุยกันแค่ไม่กี่คำ เธอก็ถูกเรียกตัว​ไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น​ฉินซียังไม่ทันได้พูดด้วยซ้ำว่า​เรื่องที่ตัวเองได้ถ่ายรูป​ให้กับหซู่เป่ย

ฉินซีมองดูอานหยันที่งานยุ่งเหยิง​ ไม่ไปรบกวน​เธออีก วางกล้องถ่ายรูป​ไว้ดีๆ หยิบซิมส์​บันทึก​ข้อมูล​ จึงเดินออกไปที่ข้างนอก

เดิมทีเธอคิดว่า​ตัวเองคงต้องเสียแรงโบกรถซะแล้ว คิดไม่ถึง​รถยนต์​ของลู่เจิ้นจอดอยู่ข้างนอก คนขับรถยนต์​ก็รออยู่ข้างๆ

“ทำไมนายยังอยู่?” ฉินซีแปลกใจ​เล็กน้อย

“ประธาน​ลู่สั่งไว้ครับ ให้รับท่านกลับไป” คนขับรถ​ก้มหน้า อย่าง​มีมารยาท​

ฉินซีคิดถึงตอนที่เจอ​กับ​สีหน้าที่เย็น​ชาของลู่เซิ่นที่เมื่อหลายชั่วโมงก่อน จึงขมวดคิ้ว​

ทางกลับที่รีสอร์ทชิงหยวนนับว่าไม่ใช่ใกล้ๆเลย ท้องฟ้า​ข้างนอก​ค่อยๆมืดมน​ ฉินซีเหนื่อย​มาทั้งวัน พิงอยู่ที่เบาะหลัง มีความเห่าง่วงเกิดขึ้น​มา​

ขณะที่​เธอเกือบจะหลับไปแล้วนั้น คนขับรถ​ที่เป็นคนเงียบๆมาโดยตลอด​ได้เอ่ยปากขึ้น​มา​อย่างกะทันหัน​ น้ำเสียงฟังขึ้น​ไปมีความตื่นตระหนก​เล็กน้อย​ “คุณ​นายครับ เหมือนมีคนกำลังตามหลังเราอยู่นะครับ”

ฉินซีลืมตาขึ้น​มา​ สมองยังคงเบลอๆ ตอบไปคำนึง “มีคนสะกดรอย​ตาม?”

คนขับรถ​นั่งตัวตรง​ ดูขึ้น​ไปตื่นตระหนก​เล็กน้อย “ท่านนั่งดีๆนะครับ ผมขอทดลองฝ่ายตรงข้ามดูซะ​หน่อย”

ฉินซีเพิ่งเอ่ยปากตอบไปว่า”ดี” รถยนต์​ก็ได้วิ่งไปเร็วๆอย่างกะทันหันแล้ว​ ปากซอยถัดไป​เลี้ยวเข้าไปเร็วๆ

ดีนะตอนที่ฉินซีขึ้น​รถไป​ได้คาดเข็มขัด​นิรภัย​ไว้เรียบร้อย​แล้ว​ ไม่อย่างนั้น​คงกระเด็น​ออกไปแล้ว

เธอตกใจตะโกน​ไปนึงครั้ง ความเห่าง่วงก็ได้กระเด็น​ออกไปแล้วเช่นกัน

คนขับรถ​พูดอย่างเสียงเบา “ขอโทษ​ด้วย​นะ​ครับ”

แต่ว่ามือทั้งคู่​ของเขายังคงจับพวงมาลัย​ไว้อย่างแน่นหนา​ จ้องกระจกหลัง​หลายวินาที น้ำเสียงเข้มขรึมขึ้น​มา “รถยนต์​คันนั้นยังตามเราอยู่นะครับ”

ฉินซีเวียนหัว​เหลือเกิน​ “ถ้าอย่างนั้น​ก็มั่นใจ​เลยว่าถูกสะกดรอย​ตามแล้ว?”

คนขับรถยนต์​พยักหน้า​

ฉินซีกลุ้มใจ​ขึ้น​มา​ “สะบัดออกไปได้ไหม?”

คนขับรถยนต์​บ่นอยู่ในใจคนเดียว​ได้​สักพัก​ “ผมเต็มที่แล้วกันนะครับ” เขาเพิ่งพูดจบ วินาทีต่อไปก็เล็งโอกาส​ดีๆเลี้ยวไปทางซ้ายอย่างกะทันหัน​

ความเร็ว​รถยนต์​รวดเร็วอย่างมาก ล้อยางของรถยนต์​มีการเสียดสีจึงก่อให้เกิดเสียงที่แสบหูดังออกมา

ดีนะตอนที่ออกจากบ้านเมื่อคืนลู่เซิ่นได้เลือกรถยนต์​RANGE ROVER ไม่อย่างนั้น​รถยนต์​โดยทั่วไปไม่สามารถ​ทนทานขนาดนี้

ฉินซีถูกสะบัดไปมาจนเบลอๆ มันสมอง​เหลือ​สติแค่นิดเดียว​

สะกดรอย​ตาม?

ใครกันนะมาสะกดรอย​ตามตัวเองอย่างกะทันหัน?

สมองของเธอนึกถึง​เรื่องราว​เมื่อคืนที่ตัวเองเคยผ่านมา แล้วก็นึกถึง​คำพูดของหซู่หนานตอนที่ไปบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป

หรือว่าหซู่หนานยังไม่ตายใจ ตามรังควานตัวเองอยู่ใช่มั้ยเนี่ยะ?

เธอนึกย้อน​กลับไป คนขับรถ​พบว่าตอนที่มีคนสะกดรอย​ตามอยู่นั้น สถานที่​พวกเขาขับรถผ่าน เหมือนจะเป็นสถานที่​ที่​พบปะ​กับหซู่หนาน

เธอก็เลยจับราวจับไว้ เอ่ยปากอย่างยากลำบาก “รถยนต์​ที่สะกดรอย​ตามคือรถยนต์​Volkwagenสีดำใช่รึเปล่า? ”

คนขับรถ​ตั้งหน้าตั้งตา​ขับรถ​ยนต์​ หาเวลาว่าง​มองไปที่กระจกหลัง พยักหน้า​ “ใช่แล้วครับ”

ไฟโกรธ​แค้นของฉินซีลุก​ขึ้น​มา​อย่างกะทันหัน​

เธอรู้สึกว่าตัวเองได้พูดคำพูดที่ควรจะ​พูดให้กับหซู่หนานไปอย่างชัดเจนแล้ว คิดไม่ถึง​หซู่หนานเป็นคนที่ดื้อรั้น​เช่นนี้

” จอดรถ” ฉินซีตะโกนออกมา

ในเมื่อเป็นหซู่หนานเอง ถ้าอย่างนั้น​หนีไปก็ไร้​ความหมาย​ ครั้งนี้เธอจะต้องทำให้​หซู่หนานตื่นขึ้นมาสักที​

คนขับรถ​อึ้ง “คุณ​นายครับ?”

ฉินซีหันหน้าไปดูข้างหลัง แต่ว่าฟ้ามืดมิด​ รถข้างหลังเปิดไฟสูง ทำให้เธอมองป้ายรถยนต์​ได้ไม่ชัดเจน

เธอสะดุดอย่างกระทัน​หัน​

Volkswagenสีดำ…….. ไม่ใช่รถยนต์​พิเศษ ยิ่งไปกว่านั้น​มีอยู่เต็ม​ถนนใหญ่ด้วยซ้ำ​

ถ้าหาก​ไม่ใช่หซู่หนานหล่ะ？

เธอไม่พูดจาอีก คนขับรถ​ก็ตัดสินใจ​ไม่ได้ ขับรถช้าๆหันหน้าไปมองเธอ “คุณ​นายครับ?”

ระยะห่างระหว่าง​รถยนต์​ทั้งสองคันถือว่าไม่ไกลมากนัก เขาขับช้าๆ ทำให้ระยะห่าง​ของ​รถยนต์​คันหลังใกล้เข้ามาแล้ว

แต่ว่ารถยนต์​คันนั้นไม่มีท่าทีลดความเร็วลง​ เหมือนจะชนเข้ามาทีเดียว​

ระหว่าง​แสงไฟกระพริบ​ ฉินซีนึกถึง​คำถามนึงขึ้น​มา​อย่างกะทันหัน​

รถยนต์​ที่เธอนั่งอยู่ในตอนนี้​ไม่ใช่คันที่ตัวเองขับอยู่เป็น​ประจำ เป็นไปไม่ได้​ที่หซู่หนานเลือกสะกดรอย​ตามรถยนต์​คันนี้

——ถ้าอย่างนั้น​ก็หมายความ​ว่า​ รถยนต์​ที่สะกดรอย​ตามข้างหลัง ไม่ใช่หซู่หนาน

แผ่นหลังของเธอมีเหงื่อไหลออกมา​เล็กน้อย​ รีบสั่งการอย่างด่วน​ “เร็ว รีบขับเร็ว​ๆ”