Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 975

ตอนที่ 975

บทที่ 975 เบาะแส​

ฉินซีค่อยๆขมวดคิ้ว​

คำพูดของเหยาหมิ่นเหล่านี้​ ความหมายที่บอกเป็นนัย​ๆมันช่างลึกซึ้ง​เกินไป​แล้ว…………

ลู่เหวยก็ก้มหน้าลง “ขณะนั้นจู่ๆฉันก็ได้รับข่าวสารตั้งมากมาย​ และไม่ค่อยตื่นตัว​ด้วยแหละ เพราะฉะนั้น​จึงไม่พบความต้องการ​ของเธอ…….”

ฉินซีผายมือ “ไม่โทษ​ท่านหรอกคะ”

นับเวลาดู ตอนที่เหยาหมิ่นไปหา​ลู่เหวย น่าจะเป็นเวลาที่เธอเป็นไข้แล้วอยู่​ที่​บ้านตระกูล​ฉินตั้งหลายวัน ที่แท้ตอนนั้น เธอก็มีความคิดที่จะฆ่าตัวตาย​แล้ว

อาจจะ​เป็นตอนที่หลังจากลู่เหวยออกไป เธอถึงค่อยกลืนยานอนหลับ​ลงไป

ถ้าให้พูดจริงๆ ฉินซีที่หลบหนี​ความจริงมาตั้งหลายวัน ไม่ได้ไปเยี่ยมเยียน​เธอเลย ก็ใช่ว่าจะไม่มีความรับผิดชอบ​

แต่ว่ายัง​ดีนะหลังจากนั้นเธอรีบไปโรงแรมที่​เหยาหมิ่นพักอยู่ ช่วยเธอลงมา

เพียงแต่ว่าไม่ได้ช่วยแม่ไว้อย่างสิ้นเชิง​……..

ฉินซีส่ายหน้า​เบาๆ ไม่อยากให้ตัวเองจมอยู่ใน​อารมณ์​ที่​ติดลบ

ลู่เหวยก็ก้มหน้าดื่มกาแฟ กระแอมคอ “แต่ว่า ฉันมาหาหนู​ในวันนี้ ไม่ใช่เพื่อมาอธิบาย​กับหนูเรื่อง​พวกนี้ ฉัน……พบอะไรบางอย่าง​ จะบอกกับหนู”

ฉินซีเงยหน้า​ขึ้น​มา​มองเขา

สีหน้า​ลู่เหวยเข้มงวด​มาก​ เสียงก็กดให้ต่ำลงมากๆ “เหยาหมิ่นเคยพูดกับหนู ว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น​ ใช่รึเปล่า?”

ฉินซีพยักหน้า​ “ต่างจากที่แม่บอกกับท่านไม่มากนัก”

“เพราะฉะนั้น​” ลู่เหวยเม้มปาก” ทีแรกฉันก็สงสัย​มาก รูปถ่าย​ที่​เธอถูกจับได้ว่ามีชู้ซึ่งนอนอยู่​บนเตียงเหล่านั้น แค่ถูก​คนใส่ร้ายเท่านั้น”

ฉินซีพยักหน้า​ ความคิดของเขาแตกต่างจากตัวเองไม่มาก

ลู่เหวยพูดต่ออีกว่า” แม่หนู​พูด​ว่าไม่ให้ฉันสืบ แต่ว่าเป็นไปไม่ได้​ที่ฉันจะไม่สน​ใจ​เรื่อง​นี้​ เพราะฉะนั้น​ตามความคิดนี้สืบหาต่อไปเถอะ​ ถ้าหาก​สามารถ​สืบปัญหา​ของรูปถ่าย​พวกนี้ได้ ถ้าอย่างนั้น​มลทิน​ในตัวเหยาหมิ่นก็สามารถ​ลบล้าง​จนหมดสิ้นไป”

มีหน้า​ของฉินซีก็ค่อยๆเข้มงวด​ขึ้น​มา​ มือทั้งคู่​ประสานกัน​” ท่าน……..สืบหาเบาะแส​ได้หรือยัง? ”

ลู่เหวยส่ายหน้า​เบาๆ” หลังจาก​แม่ของหนูจากไป​ ฉันคิดหาวิธี​สืบคดีนี้มาโดยตลอด​ แต่ว่าสูหยิงจ้องจับตาฉันอย่างไม่ให้คลาด​สายตา​ เพราะฉะนั้น​การพัฒนา​จึงหยุดชะงัก​ไปนานมาก และฉันก็หาต้นตอ​ไม่เจอสักที”

ระหว่าง​คิ้ว​ของฉินซีมีความผิดหวัง​เล็กน้อย แต่ว่าลู่เหวยกลับไม่ได้หยุดนิ่ง” จนถึงเมื่อไม่นานมานี้ ข่าวการค้าขาย​ผิดกฎหมาย​ของบริษัทจ้าวซื่อที่ผลิต​ยาถูกรายงาน​ออกมา พูดถึง​เรื่อง​นี้​กับเพื่อนที่เคยตกปลาด้วยกันบ้างเป็นบางครั้ง ฉันถึงได้รู้ว่า เป็นโรงแรมเดียวกัน”

ฉินซีได้ยินเขาพูดถึง​บริษัทจ้าวซื่อ กลุ้มใจ​ทันที คิดว่าเขารู้เรื่อง​ที่ตัวเองทำ แต่ว่าได้ยินเขาเปลี่ยน​คำพูด เหมือนกับไม่เกี่ยว​ข้อง​กับตัวเอง ถึงฟังต่อไปอย่างสบายใจ​

” บังเอิญ​จัง เพื่อนฉันคนนั้นก่อนหน้านี้​ได้ไปมาหาสู่​กับเจ้าของโรงแรมบ้าง ก่อนที่จะเปลี่ย​นเจ้าของโรงแรมนั้นพอดี” ลู่เหวยเปิดมือถือ​ออกมา​หารูปถ่าย​ออกมานึงใบ วางไว้ตรงหน้า​ฉินซี “ฉันรู้สึก​ว่า​ ตัวเขาน่าจะสืบเรื่องอะไรได้บ้าง”

ฉินซีก้มหน้าดูรูปถ่าย​ไปด้วย และคิดไปด้วยอยู่หลายวินาที

จริงๆ​ ถ้าหาก​ตอนนั้นฉินซึ่งเทียนจะเล่นตุกติก​ เป็นไปไม่ได้​ที่จะอ้อมไปทางเจ้าของโรงแรม มีความเป็นไปได้สูง​มาก​ว่าเขาอาจจะถามได้เรื่อง​ได้ราวอะไรบ้าง…….

รูปถ่ายไม่มีอะไรพิเศษ​ ก็แค่รูปถ่าย​ธรรมดาหลังจากที่ประชุมธุรกิจ​เสร็จ​สิ้น นับถอยหลัง​แถวที่สองมีคนคนนึงถูกวงกลม​ไว้ คิดว่า​น่าจะเป็นเจ้าของ​โรงแรม​

น่าเสียดาย​รูปถ่าย​ที่เป็นรูปหมู่แบบนี้คุณ​ภาพ​ต่ำมาก คนคนนั้นก็ยืนอยู่แถวหลัง เพราะฉะนั้น​จึงเห็นได้ไม่ชัดเจน​

“แต่ว่าเพื่อนฉันคนนั้นเคยเจอกันที่ห้องประชุม​ครั้งเดียว​เท่านั้น​ นอกจากให้รูปถ่าย​ใบนี้กับ​ฉันก็ไม่ได้ให้เบาะแสที่สำคัญอะไรเลย” ลู่เหวยเอามือถือ​กลับมา แล้วก็เปิดเอกสารข้อความนึงออกมา​ และยื่นออกไป “แต่ว่าฉันตามรูปถ่าย​ใบนี้ ตรวจ​เอกสารที่ประชุม​ในตอนนั้น” หาข้อความของคนคนนี้ออกมาเรียบร้อย​แล้ว”

ฉินซีดูตัวหนังสือ​ที่ง่ายๆแค่ไม่กี่บรรทัด​ในเอกสาร​ข้อความ​

เห้อเสียง เพศชาย สี่สิบสองปี คนในประเทศ​ เจ้าของโรงแรมเก่าเหม่ยหลิน

หัวใจของเธอค่อยๆเต้น​แรง​มาก​ขึ้น​

……….. ไม่แน่ ในตัวเขา มีทางออกของปัญหา​ทุกอย่าง

เสียงของลู่เหวยมีความเสียใจเล็ก​น้อย” แต่ว่าฉันได้ทันสืบพบแค่นี้เอง เดิมที….. ฉันกะจะสืบหาให้ชัดเจน​ด้วยตนเอง ค่อยติดต่อ​หนู​ คิดไม่ถึง​เกิดเรื่อง​นี้​ขึ้น​มา​ ถึงแม้​พูดว่า​รูปถ่าย​ของ​ฉินซึ่งเทียนปลอม​ขึ้น​มา​เอง จุดนี้สูหยิงก็ได้เชื่อไปแล้ว แต่ว่าเรื่องที่ฉันไปเชงเม้งเรื่อง​นี้​ เป็นความจริง เพราะฉะนั้น​สูหยิงจึงยังสงสัย​ฉันอยู่ วันข้างหน้า​เธอจะต้องจับตา​ดูฉันให้เข้มงวด​กว่านี้แน่นอน​ เพราะฉะนั้น​ฉันไม่มีหนทางแล้ว ได้แต่บอกกับหนูล่วงหน้า​ก่อน หวังว่าหนู​จะ​สืบต่อไป แน่นอน​ ฉันก็จะไม่ล้มเลิก​อยู่​แล้ว มีข่าวคราว​แล้วก็ เราแจ้งให้ทราบ​ซึ่งกันและกัน​นะ ได้รึเปล่า​? ”

ฉินซีเงยหน้า​ขึ้น​มา​มองเขา น้ำเสียงจริงจัง​” ขอบคุณ​ท่าน”

ลู่เหวยส่ายหน้า​” ฉันไม่ได้​ทำตามที่เธอพูด ดูแลหนูเป็นอย่างดี ทำได้แค่เรื่องเหล่านี้”

ฉินซียิ้มแย้ม​” ไม่นะคะ ท่านสืบพบเหล่านี้​ออกมา​ ก็คือการดูแล​ที่ดีที่สุด​สำหรับหนูแล้วคะ”

ลู่เหวยก็ยิ้มแย้ม​ตาม เพียงแต่ว่าในรอยยิ้ม​ของ​เขาเหมือน​มีความหมาย​อื่นแฝงอยู่ แต่ว่าฉินซีไม่ได้​ถาม

บันทึก​ข่าวคราว​ที่ลู่เหวยให้มาเรียบร้อย​แล้ว ฉินซีถึงนึกขึ้น​ได้​ว่า “คุณ​นายลู่เธอ…… ​ให้อภัย​ท่านแล้วหรือยังคะ?”

ความจริงนับๆดู เธอไม่มีสิทธิ์​ถามคำถาม​นี้​แล้วนะ เพราะยังไง​ซะหลังจากหย่าขาด​กับลู่เซิ่นเรียบร้อย​ เธอกับตระกูล​ลู่ก็ไม่มีความสัมพันธ์​อะไรกันแล้ว

แต่ว่าลู่เหวยก็ยังตอบกลับ​อยู่​ดี​ เขาตอบกลับ​อย่างยิ้มแย้ม​ปนขมขื่น​ “วันแรกที่ฉันเข้าไปในห้องผู้​ป่วย เธอไม่แยกแยะ​ผิดชอบชั่ว​ดี​ก็ตีจนฉันออกมาทีเดียว​เลย​ วันที่สองฉันอธิบาย​ดีๆ เธอเหมือนจะหายโกรธ​แล้ว แต่ว่าก็ยังไม่ให้ฉันเข้าไป เช้าวันนี้ฉันเข้าไปทานอาหาร​เช้าในห้องผู้​ป่วย​ เธอไม่ได้ว่าอะไรแล้ว นิสัยสูหยิงดื้อรั้น​นัก รู้​ว่า​ตัวเอง​ถูก​ฉินซึ่งเทียนหลอก ก็ไม่ยอมก้มหน้า​ขอโทษ​ ฉันต้องปูทางดีๆ เกลี้ยกล่อม​สักหน่อย​ เธอถึงยอม​หายโกรธ​”

ฉินซีมองดูรอยยิ้ม​ของเขาถึงแม้​จะ​ขมขื่น​ แต่ว่าในสายตาไม่มีอะไรที่ไม่ยอมจำนน ก็เลยยิ้มแย้ม​ตาม” ถ้าอย่างนั้น​ท่านต้องลำบากสักหน่อย​แล้ว”

ต่างจากชะตาชีวิตที่น่าอนาถ​ของเหยาหมิ่น หรือว่าเรื่องราวตาลปัตร​ ตระกูล​ลู่ต้องการจัด​การให้ได้ ลู่เหวยจึงพลิกผัน​ได้มาพบกับสูหยิง และกลับ​เป็นคนที่เหมาะสม​กับ​เขาที่สุดคนนั้น

ลู่เหวยฟังออกว่าเป็นคำพูด​ที่ล้อเล่น ส่ายหน้า​พูดต่อว่า “ก็ไม่ได้ลำบากอะไร”

ฉินซีเห็นว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว จึงลุกขึ้น​มา​บอกลา

ลู่เหวยลุกขึ้น​มา​ส่งเธอ

“วันข้างหน้า….. ต่อให้ไม่ใช่คนในครอบครัว​เดียวกันแล้ว​ก็ตาม หนูก็เห็นฉันเป็นอาวุโส​ของหนูได้นะ มีเรื่องอะไร มาหาฉันได้ทุกเมื่อ” ลู่เหวยพูดเสียงเบา

ใบหน้า​ของเขาอบอุ่น​กว่าลู่เซิ่นเยอะ​เลย บวกกับสีหน้าที่ใจดี เป็นผู้อาวุโส​ที่หน้าตาใจดีทีเดียว​จริงๆ

ฉินซีไม่ปฏิเสธ​” แน่นอน​ค่ะ”

หลังจากพูดกันอย่างเปิดเผย​ ความรัก​อันซับซ้อนที่ฉินซี​มีต่อลู่เหวยนั้นได้กลายมาเป็นความซาบซึ้งใจ​ที่ง่ายๆเสียแล้ว

ขอบคุณ​เขาในยามที่เหยาหมิ่นต้องการความช่วยเหลือ​สุดๆเขาปรากฏ​ตัวอยู่​ข้างๆเธอ ขอบคุณเขาที่ให้เบาะแสสำคัญเช่นนี้ และขอบคุณ​เขาหลังจากที่​เหยาหมิ่นจากไปแล้ว…… ก็ไม่เคยลืมเธอ

ตอนที่ฉินซีหันหลังและ​กะจะเดินออกไปนั้น จู่ๆก็คิดออก​คำถาม​นึงขึ้น​มา​อย่างกะทันหัน​

“หลังจากที่แม่หนู​แต่งงาน ท่านก็เจอกับแม่แค่ไม่กี่ครั้ง ใช่ไหมคะ?”

ลู่เหวยไม่อาจเข้าใจ ได้แต่พยักหน้า​

ฉินซีสงสัย​เล็ก​น้อย “ถ้าอย่างนั้น​ท่านรู้ได้ยังไงคะ ว่าแม่ชอบที่สุดก็คือลูกบอลลายปัก?”

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท