Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน – ตอนที่ 999

ตอนที่ 999

บทที่ 999 รู้สึกผิด

ฉินซีตื่นขึ้นจากเสียงรบกวนของนาฬิกาปลุก

เมื่อเธอลืมตาขึ้น ภายในห้องมีเพียงแค่เธอ

แม้เธอตื่นขึ้นมาคนเดียวเป็นเรื่องปกติ แต่วันนี้เธอกลับไวต่อความรู้สึก ลู่เซิ่นไม่อยู่

ฉินซีถอนหายใจเบาๆ ก่อนลุกขึ้นนั่ง

หากเลือกได้ เธอไม่ต้องการให้ตนเป็นเหมือนวัยแรกรุ่นเพิ่งตกหลุมรัก อยู่กับเรื่องในใจของตน

แต่สถานการณ์ของเธอในตอนนี้ ไม่ใช่เธอที่สามารถตัดสินใจได้คนเดียว ฉินซีสะบัดหัว ให้ตนหลุดจากความคิด

วันนี้ เธอมีเรื่องสำคัญกว่านั้นต้องทำ

…..

เมื่อฉินซีมาถึงสำนักงานบริษัททนาย เธอมาก่อนเวลานัดกว่าสิบนาที

ดีที่ทนายจ้าวไม่ได้นัดลูกความอื่น จึงให้เธอเข้าไปเลย

“ทำไมดูเหนื่อยแบบนั้น? ช่วงนี้พักผ่อนน้อยหรือ?” ทนายจ้าวอาวุโสกว่ามากโข เห็นขอบตาที่ดำช้ำของฉินซี จึงหวังดีตักเตือน

ฉินซีชะงัก ลูบไล้ขอบตาตนเอง : “ชัดเจนขนาดนั้นเชียว?”

ทนายจ้าวยื่นแก้วน้ำให้กับเธอ : “เธอนี่สู้ตายจริงๆ”

ทั้งคู่คุยเล่นอยู่หลายประโยค ก่อนเข้าเรื่อง

ฉินซีไม่เหมือนกับเมื่อวันที่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในห้องประชุมให้เขาฟังยาวเหยียด เพียงเอ่ยสั้นๆ : “เมื่อวันฉันถ่ายเอกสารการซื้อขายหุ้นให้คุณ วันนี้ฉันมาคุยเรื่องนี้”

ทนายจ้าวเตรียมการเอาไว้เรียบร้อย เขาพยักหน้าให้กับฉินซี : “ผมรู้อยู่แล้วคุณต้องมาเพราะเรื่องนี้”

ฉินซียิ้มอ่อน : “สัญญาฉันเซ็นเรียบร้อยแล้ว วันนี้ ฉันจะมาถามเรื่องการดำเนินการโอนหุ้น ต้องทำยังไงดี”

ทนายจ้าวคิดครู่หนึ่ง : “เรื่องนี้…..ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยาก”

ช่วงที่ฉินซีครอบครองหุ้นนั้น เธอได้หุ้นจากฉินซึ่งเทียนโดยตรง จึงไม่ยุ่งยากนัก

แต่ครั้งนี้เป็นการโอนถ่าย ฉินซีต้องรอบคอบไว้ก่อน

ทนายจ้าวอธิบายอย่างละเอียด ฉินซีจดใจความสำคัญลงในโทรศัพท์ : “หมายความว่า สำคัญที่สุดตอนนี้ มีเพียงเอกสารการดำเนินการเท่านั้น?”

ทนายจ้าวพยักหน้า ลังเลชั่วครู่ก่อนเอ่ย : “ไม่อย่างนั้น ตอนโอนส่งหุ้น ให้ผมไปกับคุณไหม? ยังไงซะทางด้านฉินซึ่งเทียนไม่มีทางไม่มีทนายไปด้วย ผมไปกับคุณ ไม่ผิดปกติอะไร”

ฉินซีชะงักไป ตะลึงในข้อเสนอของทนายจ้าว

ทนายจ้าวเกรงว่าคำแนะนำของตนวู่วามเกินไป จึงเอ่ยเสริม : “แน่นอนส่วนที่ต้องระวังผมบอกไปแล้ว เธอเองก็สามารถจัดการได้ด้วยดี เพราะเรื่องของแม่เธอ ผมถึงได้กังวลเกินเหตุ”

ท้ายประโยค เขาเอ่ยเสียงแผ่ว

ฉินซีหลับตาลง

แม้ทนายจ้าวไม่เคยพูดมาก่อน แต่ฉินซีรับรู้มาโดยตลอด หนึ่งปีมานี้ เขารู้สึกผิดมาโดยตลอด

รู้สึกผิดที่ไม่ได้ช่วยเหยาหมิ่นตรวจเช็คเอกสารสัญญาการหย่าร้าง ไม่เช่นนั้นเหยาหมิ่นคงไม่ถูกฉินซึ่งเทียนบีบจนไร้หนทาง

เพราะความรู้สึกผิดของเขา ถึงได้ช่วยฉินซีหาวิธีสืบทอดหุ้นต่อ ในตอนที่ฉินซีต้องการคำแนะนำจากผู้อาวุโส เธอสามารถหาทนายจ้าวได้เป็นเวลาแรก

“แน่นอน…..ฉันดีใจที่สุด” ฉินซีปวดหัวนิดหน่อย เพราะยากนักที่จะเอ่ยประโยค “เพียงแต่ไม่อยากรบกวนคุณ”

ทนายจ้าวโบกมือ : “ไม่เป็นไรหลอก! สถานที่ดำเนินการ ไม่ไกลจากที่นี่ ไปกับคุณ ใช้เวลาไม่มากนักหลอก แถมยัง…..เพื่อความสบายใจ”

แม้เสียงแผ่วเบา ท้ายที่สุดเขาเอ่ยประโยคนั้นออกมา

ฉินซีแหงนหน้ามองเขา

ทนายจ้าวเป็นบุคคลมีชื่อเสียงของแวดวงทนาย น้อยนักที่เขาจะว่าความแพ้ คนอื่นขอให้เขาว่าความให้ คิดค่าใช้จ่ายเป็นนาที

แต่เมื่อพบกับปัญหาของฉินซี เขามักละเมิดกฎไม่ทำตามหน้าที่ เป็นห่วงเป็นใยเธอเสมอ

ทีท่าหลับตาลงของเขา ยิ่งไม่บ่อยครั้งที่จะได้เห็น

ฉินซีกัดริมฝีปากแน่น ก่อนเอ่ยอย่างตั้งใจ: “ทนายจ้าว ไม่ว่าฉัน หรือว่าแม่ของฉัน เรารู้สึกขอบคุณคุณมาก สำหรับความช่วยเหลือที่ท่านมีให้กับเรามานาน ฉันรู้ดี อุบัติเหตุของแม่ฉัน ทั้งหมดเป็นความผิดของฉินซึ่งเทียนคนเดียว คนอื่นไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด เพราะสิ่งนี้ ฉันไม่อยากให้คนดีอย่างคุณ ต้องแบกรับความรู้สึกผิด”

ทนายจ้าวสูดหายใจเข้าลึก แหงนหน้าขึ้นพร้อมหัวเราะ : “ต้องให้คุณปลอบใจผม เป็นความผิดพลาดของผู้อาวุโสอย่างผม”

ฉินซีหัวเราะตาม

ทนายจ้าวจ้องมองนาฬิกาบนผนัง ก่อนเอ่ยถาม : “คุณนัดฉินซึ่งเทียนไว้ตอนไหน?”

ฉินซีทบทวนสักครู : “สิบโมงครึ่ง”

ถ้างั้นเหลือเวลาอีกเพียงครึ่งชั่วโมง” ทนายจ้าวลุกขึ้นยืนเดินไปหยุดยืนข้างโต๊ะทำงาน หยิบซองเอกสารออกมา ก่อนยื่นให้กับเธอ “เรื่องที่คุณขอให้ผมช่วยสืบเมื่อครั้งก่อน ได้ความบ้างแล้วนิดหน่อย ทีแรกผมว่าจะรอให้ได้ข้อมูลมากกว่านี้ค่อยบอกคุณ แต่ในเมื่อเจอกันแล้ว ก็เอาให้คุณก่อนแล้วกัน”

ฉินซีรับซองเอกสารเปิดออกดู ถึงนึกขึ้นได้

หลายวันมานี้ยุ่งอยู่กับเรื่องการประชุม เธอจึงไม่มีเวลาสืบหาความจริงเกี่ยวกับเหยาหมิ่น เห็นซองเอกสารของทนายจ้าว ถึงนึกขึ้นได้

วันก่อนได้ฟังเรื่องของเจ้าของโรงแรมจากลู่เหวย เธอจึงยืมระบบข่าวกรองของอานหยันสืบหาคนที่ชื่อเห้อเสียง แต่ในระบบมีเพียงข้อมูลการจำคุก แต่กลับไม่มีข้อมูลโดยละเอียดของคดี

ตอนนี้ทนายจ้าวสืบได้แล้ว เป็นสาเหตุของการจำคุก

เอกสารไม่หนามาก ฉินซีอ่านจบในรวดเดียว

เธอขมวดคิ้ว แหงนหน้าขึ้นมองทนายจ้าว : “เพราะ…..เหตุนี้?”

ทนายจ้าวประหลาดใจเช่นเดียวกัน : “ใช่ ไม่มีเหตุอื่นอีก”

ฉินซีไม่อยากจะเชื่อ เธอก้มดูเอกสารอีกครั้ง

เห้อเสียง ปีก่อน ก่อคดีลักทรัพย์ ถูกตัดสินจำคุกสิบปี

ในเอกสารเขียนไว้เพียงไม่กี่ประโยค เห้อเสียงใช้บริษัทปลอมในการฉ้อโกง เป็นเงินจำนวนมาก ไร้ข้อมูลอื่นอีก

“บริษัทปลอม” ฉินซีเชยคาง ด้วยความสงสัย “บริษัทนี้ อาจเกี่ยวข้องกับฉินซึ่งเทียนหรือเปล่านะ?”

เมื่อได้เห็นความสกปรกของฉินซึ่งเทียน เธอไม่ลังเลที่จะใช้วิธีที่เลวร้ายที่สุดในการทดสอบเขา

ทนายจ้าวเพียงแค่ส่ายหน้า : “รายละเอียด ผมยังไม่ได้สืบ ยังสรุปไม่ได้ ตอนนี้ผมบอกได้เพียงว่า มีความเป็นไปได้ หลายวันมานี้ทนายที่ผมร่วมงานด้วย เกี่ยวข้องกับคดีเขาพอดี หากมีโอกาส ผมจะถามรายละเอียดห้มากกว่านี้”

ฉินซีพยักหน้ารับ : “รบกวนด้วยนะคะ”

ทนายจ้าวโบกไม้โบกมือ พร้อมลุกขึ้นยืน : “ได้เวลาแล้ว เราไปกันเถอะ”

ฉินซียันตัวลุกขึ้นตาม : “ได้”

ทั้งคู่เดินตามกัน ออกจากสำนักงาน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน

อ่านนิยาย เรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน ฟรี ได้ที่ novel-fast 


โดยเรื่อง Flash Marriage เธอต้องแต่งงานกับฉัน บางส่วนของนิยาย

บทนำ

เดิมทีคิดว่ามู่วี่สิงเป็นคนธรรมดา หลังแต่งงานจึงรู้ได้ว่า เมื่อก่อนเธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้อย่างรอบคอบสามีของตัวเองไม่เพียงแต่เป็นหมอ ยังมีฐานะที่เป็นผู้เชี่ยวชาญของสถาบันวิจัยทางการแพทย์ และทายาทของตระกูลใหญ่

เรื่องย่อ

“คุณเวิน คุณ25ปีแล้ว?”

“อีกเดือนนึงค่ะ”

“ก่อนหน้านี้คบกับผู้ชายมาแล้วกี่คน?”

“คนเดียวค่ะ”

“พัฒนากันไปถึงไหน?”

“พบครอบครัวกันแล้วค่ะ”

“เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งหรือยัง?”

เวินจิ้งสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มอย่างมีมารยาทในที่สุดก็หายไป พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“เกี่ยวอะไรกับคุณเหรอ!”

“คุณ……เราไม่ได้มานัดดูตัวกันเหรอครับ?ก็แค่รู้จักกันและกันมากขึ้น คุณจะโมโหอะไรเนี่ย!”ผู้ชายตรงข้ามขมวดคิ้วพร้อมตำหนิเวินจิ้ง

“ฉันขอปฏิเสธที่จะรู้จักคุณ ลาก่อน!”เวินจิ้งหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหมุนตัวออกไป

เธอหยุดลงแล้ววางเงิน500หยวนไปอย่างเท่ๆ

ชายคนนั้นรีบดึงเวินจิ้งไว้“หมายความว่าไงอ่ะ?คุณอายใช่ไหม คุณไม่ใช่สาวพรหมจรรย์เหรอ?”

เสียงที่เขาพูดไม่ดังเท่าไหร่แต่เพราะว่าในร้านกาแฟค่อนข้างเงียบ ลูกค้าที่นั่งโต๊ะใกล้ๆกันต่างได้ยินหมด

เวินจิ้งหรี่ตามองแล้วยกเท้าขึ้นมาเหยียบบนเท้าเขาแรงๆ จากนั้นยกกาแฟขึ้นมาสาดใส่หน้าเขาอย่างไม่ลังเล

พอถูกเธอเหยียบใส่ ชายคนนั้นก็ล้มลงไป ดังนั้นกาแฟในมือของเวินจิ้งก็สาดเป็นรูปโค้งใส่ผู้ชายชุดสูทที่กำลังจะออกจากร้าน

เวินจิ้งอึ้งไปแปปนึงกับฉากตรงหน้า

“ขอโทษค่ะ”เธอหยิบทิชชู่จากในกระเป๋าอย่างอึนๆ มองเสื้อเชิ้ตขาวที่โดนสาดใส่ของผู้ชายตรงหน้า พระเจ้า แค่มองก็รู้ว่าชุดราคาแพง

สีหน้าของมู่วี่สิงเย็นชา มองไปที่เวินจิ้งด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึกและไม่รับทิชช่าจากเธอ แต่หยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมา ตอนที่เช็ดกาแฟก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา

เวินจิ้งรู้สึกผิดสักพัก ตอนนี้เอง เท้าของหนุ่มนัดดูตัวที่อยู่ข้างล่างก็รีบคว้าเท้าเธอไว้“ยัยผู้หญิงคนนี้ เหยียบเท้าผม!”

“น่ารำคาญจะตายชัก”เวินจิ้งดึงเท้าออกมา จะวิ่งออกจากร้านกาแฟ

ตอนที่ผลักประตู เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายชุดสูทนั่น รูปร่างหน้าตาเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ กรอบหน้าชัดเจน ใบหน้าตรงนั่นเหมือนพระเจ้าค่อยๆวาดลงเพื่อทำให้คนที่เห็นแล้วตกตะลึง

พอเข้าไปในรถ เวินจิ้งที่ยังไม่ทันสตาร์ทรถก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา“ลูกรัก ดูตัวเป็นยังไงบ้าง?ผู้ชายคนนั้นโอเคใช่ไหม?”

“จบแล้ว”เวินจิ้งตอบไปสองคำ

ตอนนี้เองรถของเธอก็ออกไปไมได้ เวินจิ่งยิ่งรำคาญมากขึ้น

“อะไรกัน?นี่แม่สื่อแนะนำคนที่ปีนึงมีรายได้เป็นล้านๆให้ฉัน ลูกต้องไปมาหาสู่กับเขาดีๆ……จะหยุดไม่ได้นะ!”

เวินจิ้งไม่อยากฟัง เธอวางโทรศัพท์ลงทั้งที่แม่เธอกำลังบ่น

รถขยับออกไปไม่ได้ เวินจิ้งเลยดึงกุญแจออกมาแล้วลงจากรถ“วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทินแน่ๆ!ถึงได้โชคร้ายสุดๆแบบนี้!”

พอพูดจบแปปนึง ฝนก็ตกหนักลงมา

เวินจิ้งหลับจาลง เปียกไปทั้งตัว

พอได้สติเธอก็ว่าจะวิ่งไปหลบฝนในร้านกาแฟ แต่พอนึกถึงผู้ชายที่นัดดูตัวท่าทางน่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็เลยล้มเลิกไป

ตอนที่แกว่งไปมาซ้ายขวา ก็มีรถปอร์เช่สีดำก็มาจอดข้างๆเธอ หน้าต่างเปิดลงมาก็มีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยนั้นเข้ามา

คือผู้ชายที่โดนเธอสาดกาแฟใส่อย่างไม่ตั้งใจเมื่อกี้

“ขึ้นมา”น้ำเสียงและใบหน้าของเขาเย็นชาเหมือนเดิม

เวินจิ้งยิ้มไปอย่างเขินๆพร้อมส่ายหัว“ไม่เป็นไรค่ะ ลำบากคุณเปล่าๆ”

“ไม่ลำบาก”มู่วี่สิงยังคงเย็นชาใส่

เวินจิ้งยิ่งละอายเข้าไปใหญ่ จากนั้นเห็นว่าด้านหลังมีแท็กซี่อยู่ก็เลยคิดว่าจะไปเรียกรถ

แต่บังเอิญจริงๆ เธอดันเหยียบแอ่งน้ำที่ขังไว้ จนรองเท้าส้นสูงพัง

มู่วี่สิงมองเห็นหญิงสาวล้มลงไปจากกระจกมองหลัง เขาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แล้วเปิดรถลงมาอุ้มเวินจิ้งขึ้นไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก

 

เวินจิ้งอึ้งไป พอนั่งข้างคนขับปุ๊ปก็เริ่มได้สติ

“ขอบคุณค่ะ”เธอหันไปมองผู้ชายข้างๆ

ใบหน้าที่เย็นชาของมู่วี่สิงกลับยื่นผ้ามา

เวินจิ้งก้มลงเช็ดผมและใบหน้าที่เปียกถึงเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองเปียกไปหมด

ดีที่เธอสวมชุดคลุมอยู่ ไม่งั้นคงจะน่าอาย

“ที่อยู่”มู่วี่สิงถาม

“ถนนอันหนิง10”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รถปอร์เช่สีดำนั่นก็หยุดลงที่ใต้ตึกเก่าๆที่พักแถวนั้น

เดิมทีเวินจิ้งไม่อยากให้เขาเข้ามาที่ข้างใน แต่ว่าเขาไม่ฟังเธอเลย

“ขอบคุณที่มาส่งฉันค่ะ เรื่องวันนี้ต้องขอโทษมากจริงๆ”เวินจิ้งขอโทษเขาอีกรอบ

“เชิ้ตอขงคุณราคาเท่าไหร่คะ เดี๋ยวฉันจ่ายให้ค่ะ”เวินจิ้งพูดด้วยเสียงหวาดหวั่นเล็กน้อย

สายจาของมู่วี่สิงมองไปข้างหน้า พอได้ยินก็ขมวดคิ้ว แล้วก็เห็นเวินจิ้งเปิดกระเป๋าเงิน

เธอทายในใจน่าจะหลักสี่ แต่ว่าราคาจริงๆไม่รู้

“คุณชดใช้ไหวเหรอ?”เสียงทุ้มต่ำของมู่วี่สิงก็ดังขึ้น เชิ้ตของเขาตัดอย่างดี ทั้งโลกนี้มีแค่ตัวเดียว

“ฉันชดใช้ราคาไม่ไหวเหรอคะ?”ใบหน้าของเวินจิ้งดูหดไป

ตอนนี้เองก็มีเสียงของเจี่ยนอีดังๆจากด้านนอกเข้ามา“เวินจิ้ง กลับมาไวขนาดนี้ทำไมเนี่ย ไม่ได้บอกว่าให้อยู่กับเขานานๆหน่อยเหรอ……”

เวินจิ้งลำบากใจเล็กน้อย ชุมชนเล็กๆแบบนี้ ทุกตึกเกือบจะเป็นเพื่อนบ้านกัน เจี่ยนอีตะโกนแบบนี้จนเกือบจะได้ยินไปทั้งชุมชน

“ขอโทษค่ะ ฉันต้องกลับแล้ว นี่เบอร์ของฉัน ถ้าให้ฉันชดใช้อะไรติดต่อมานะคะ!”เวินจิ้งรีบเขียนเบอร์โทรตัวเองจากนั้นก็ลงรถ

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ที่ปลายนิ้วยังมีกระดาษที่มีไออุ่นของเวินจิ้งอยู่ ด้านบนมีเบอร์โทรอยู่ เขากำกระดาษแน่น

เจี่ยนอีเห็นลูกสาวลงมาจากรถก็ตะลึง แต่ก็ได้สติกลับมา“เวินจิ้ง ทำไมถึงบอกว่านัดดูตัวจบแล้วล่ะ?นี่ไม่ใช่ว่าสำเร็จแล้วเหรอ?”

“ไม่ใช่เขา”เวินจิ้งดึงแม่เข้าบ้าน แต่ว่าดึงไม่ได้

เจี่ยนอีจ้องรถนั่น ในใจก็นับว่ารถนี่น่าจะมีศูนย์กี่ตัว

ที่แท้ก็เป็นคนที่ที่มีรายได้ปีละล้าน รถนี่แค่ดูก็รู้แล้วว่าเกินล้าน!

“ลูกพูดอะไร?อย่าหลอกแม่สิ รีบไปให้เขาลงมาให้แม่ดูหน่อย”

เวินจิ้งนิ่งไป มองมู่วี่สิงแล้วรีบปิดประตูรถ จากนั้นก็ดึงแม่ออกมา

ในรถนั่น มู่วี่สิงมองแม่ลูกที่เดินออกไปไกล สายตาหม่นลงเล็กน้อย

ในแสงสว่างนั่น โทรศัพท์สีขาวก็ตกลงที่เบาะข้างคนขับ

เขาหยิบขึ้นมา โทรศัพท์สั่นเล็กน้อยแล้วก็มีแจ้งเตือนเข้ามาว่า:วันที่1000ที่คุณจากไป

เวินจิ้งกับแม่ที่เพิ่งเข้าบ้าน ออดประตูก็ดัง

เป็นเขา?

เวินจิ้งเปิดประตู ร่างสูงๆของมู่วี่สิงยืนอยู่หน้าประตู

“โทรศัพท์คุณ”น้ำเสียงของมู่วี่สิงมีความไม่พอใจแฝงอยู่

“อ้อ ขอบคุณค่ะ!”เวินจิ้งยิ้ม“เดี๋ยวฉันลงไปส่งคุณ”

พอพูดจบเสียงของเจี่ยนอีก็เข้ามา“เวินจิ้ง ทำไมให้เขายืนอยู่ข้างนอกล่ะ รีบเข้ามานั่งสิ!”

เวินจิ้ง:……

มู่วี่สิงขมวดคิ้ว ขายังไม่ขยับก็พูดอย่างเรียบๆว่า“ผมมีธุระ ไปก่อนนะ”

เวินจิ้งโล่งอกไป วันนี้เธอก็รบกวนชายคนนี้พอแล้วจะให้มีเรื่องอะไรอีกไม่ได้

แต่เจี่ยนอีก็ยังมองมา เวินจิ้งปิดประตูดัง“ปัง”

“แม่ หนูไม่รู้จักเขา”

“ไม่รู้จักเขาแล้วมาส่งลูกได้ไง?”

“เขาใจดี หนูเปียกไปทั้งตัวแบบนี้?”

“แม่ว่าลูกสองคนได้อยู่ ฮิฮิ ผู้ชายคนนี้ไม่เลว เวินจิ้ง ครั้งนี้ลูกสายตาไม่เลวจริงๆ!”

เวินจิ้งกลับเข้าห้อง ปิดประตู


และยังมี  นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์ อีกหลายเรื่องที่รอให้คุณอ่านที่ novel-fast.com

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท