บทที่ 1025 คำโกหกที่น่าขยะแขยง
เห้อเสียงเห็นฉินซีเดินเข้ามา แววตาก็เป็นประกายอย่างเห็นได้ชัด
จ้าวจิ้งรู้ว่านี่คือผลที่ตามมาของการที่ฉินซีหน้าตาสวย เลยยืนขึ้นอย่างไม่เกรงใจ บดบังสายตาที่ชัดเจนของเห้อเสียง
“เธอคือลูกค้าเหรอ?” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าของเห้อเสียงทำให้คนฟังรู้สึกอึดอัด
ฉินซีแค่ทำเป็นไม่รู้สึก พยักหน้า ตอบกลับเสียงทุ้ม “ฉันเอง”
“ทำไม……เธออยากสืบว่าฉินซึ่งเทียนทำอะไรในโรงแรมเมื่อตอนนั้น?” เห้อเสียงชะโงกศีรษะ “เธอกับฉินซึ่งเทียน……หรือว่า……”
เขาพูดแค่ครึ่งเดียว ในช่องว่างนั้นมักใช้สายตาที่น่าอึดอัดกวาดมองฉินซี
พอจ้าวจิ้งได้ยินก็รู้ว่าเห้อเสียงนึกว่าฉินซีเป็นหนึ่งในคนรักของฉินซึ่งเทียน
ช่างเป็นเรื่องน่าตลกและเป็นการดูถูกมากจริงๆ
หน้าจ้าวจิ้งแดงก่ำ อยากจะเอ่ยปากด่ากลับไป แต่ถูกฉินซีลูบหลังมือ ปลอบประโลม
“ฉันเป็นลูกสาวเขา” ฉินซีพูดอย่างสงบนิ่ง
เคยเห็นสารเลวอย่างฉินซึ่งเทียนมาก่อน พอมาเห็นคนอย่างเห้อเสียง จึงสามารถเมินได้โดยธรรมชาติ และจะไม่โดนยั่วโมโห
“ลูกสาว?” เห้อเสียงประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด เลิกคิ้วขึ้นและมองสำรวจฉินซีดีๆ “ในเมื่อเธอเป็นลูกสาวเขา แล้วสืบเรื่องนี้ไปทำไม?”
ฉินซีหัวเราะเบาๆ “แล้วคุณจะรู้ไปทำไม? มา เราอย่าพูดอ้อมค้อมกันเลย ตอนแรกฉินซึ่งเทียนทำอะไรที่โรงแรม เล่าให้ฉันฟังตั้งแต่ต้นจนจบก็พอ”
แต่เห้อเสียงกลับกอดอกอย่างเกียจคร้าน เอนพิงพนักเก้าอี้ “ถ้าตอนนี้ฉันเล่าให้เธอฟัง จะรับประกันได้ไงว่าเธอสามารถลดโทษให้ฉันออกไปได้?”
ฉินซีจ้องมองเขา สายตาเหมือนมองขยะกองหนึ่ง “เห้อเสียง ฉันจะพูดอีกรอบนะ คุณไม่มีตัวเลือก ถ้าตอนนี้คุณไม่เล่าให้ชัดเจน ข้อตกลงเราก็จะล้มเหลว คุณก็สนุกกับชีวิตในคุกต่อไป เป็นไง?”
เห้อเสียงเห็นสีหน้าท่าทางเธอไม่ได้ล้อเล่น แค่ลุกขึ้นมาอย่างเสียใจนิดๆ “โอเคๆ ฉันจะพูด แค่พูดไม่เป็นไรใช่ไหม?”
……
ฉินซึ่งเทียนและเห้อเสียงถือว่าเป็นคนรู้จักเก่ากัน ทั้งคู่เป็นเพื่อนร่วมชั้นตอนมหาวิทยาลัย จากนั้นก็ทำธุรกิจด้วยกัน
เห้อเสียงเปิดโรงแรม ฉินซึ่งเทียนมักเลือกโรงแรมเขาเพื่อจัดประชุมหรืองานเลี้ยงอาหารเย็น ก็ค่อยๆ สนิทกันขึ้นทีละเล็กทีละน้อย
เห้อเสียงถือว่าเป็นคนที่เริ่มต้นจากศูนย์ ภูมิหลังครอบครัวเขาธรรมดา หลายปีที่ผ่านมานี้เกิดจากการดิ้นรนของตัวเอง
ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องคบค้าสมาคมกับคนที่มีภูมิหลังครอบครัวแบบฉินซึ่งเทียน พาเขาเข้าสู่วงสังคมที่เรียกว่า “เพื่อนที่เหมือนครอบครัว”
ฉินซึ่งเทียนกระตือรือร้นมาก ถ้ามีงานเลี้ยง มักจะถามเขาเสมอว่าอยากไปร่วมงานด้วยกันไหม เป็นแบบนี้หลายครั้ง เห้อเสียงจึงคิดว่าพวกเขาสองคนกลายเป็นพี่น้องที่สนิทกัน
แต่ผ่านไปได้ไม่นาน เขาพบว่าฉินซึ่งเทียนขมวดคิ้วบ่อยๆ ถามว่าเขาเป็นอะไร ก็แค่ถอนหายใจ และพูดไม่ชัดเจน
เห้อเสียงเป็นห่วง อย่างไรแล้วฉินซึ่งเทียนก็เป็นก้าวเดียวของเขา เขายังยืนไม่มั่นคงในแวดวงสังคมเลย ดังนั้นฉินซึ่งเทียนจะเป็นอะไรไม่ได้
คิดแบบนี้แล้ว เขาจึงหาโอกาสมอมเหล้าฉินซึ่งเทียน
ตอนนี้คิดแล้ว สิ่งที่เรียกว่า “เมา” อาจจะเป็นละครที่ฉินซึ่งเทียนแสดงขึ้นมาเท่านั้น
แต่เห้อเสียงในตอนนั้น กลับเชื่ออย่างสนิทใจ
เขาฟังความขมขื่นของฉินซึ่งเทียนที่ค่อยๆ ไหลออกมา การแสดงออกค่อยๆ กลายเป็นค่อนข้างซับซ้อน
……
“คุณว่าไงนะ?” จ้าวจิ้งรู้สึกทนไม่ไหว เอ่ยถามออกไป
“เขาบอกว่า การแต่งงานของเขากับเหยาหมิ่นเป็นการบีบบังคับ จริงๆ แล้วในใจเขารักคนอื่น ถึงขั้น……มีลูกสาวอีกคน แต่เหยาหมิ่นพัวพันเขาแน่นเกินไป เขาไม่รู้ว่าควรกำจัดเหยาหมิ่นยังไง” เห้อเสียงตอบ
สีหน้าฉินซีดูแล้วไม่มีอะไรแปลก แต่มือเธอที่วางใต้โต๊ะ ได้กำหมัดแน่นอยู่เงียบๆ
จริงๆ ด้วย ฉินซึ่งเทียนพูดโกหกที่น่าขยะแขยงออกมาได้จริงๆ
……
ตอนนั้นเห้อเสียงคิดว่าตัวเองเป็นเพื่อนสนิทของฉินซึ่งเทียน ในฐานะผู้ชาย สำหรับความสับสนนี้เขาถือได้ว่าเข้าอกเข้าใจ แต่ก็ไม่มีทางอื่น ทำได้แค่พูดปลอบ “ต้องมีวิธีแน่นอน”
เขาคิดว่าฉินซึ่งเทียนพูดจบก็จบแล้ว ไม่คิดว่าหลังจากนั้นไม่กี่วัน ฉินซึ่งเทียนจะมาหาเขาที่ห้องทำงานเขาด้วยตัวเอง
“ครั้งที่แล้วที่ฉันเมาเหล้า เรื่องที่คุยกับนาย……นายยังจำได้ไหม?” ฉินซึ่งเทียนถาม
เห้อเสียงไม่รู้ว่าเขามีเจตนาอะไร แค่พยักหน้าพูดขึ้น “จำได้ ทำไมเหรอ?”
ฉินซึ่งเทียนเงียบไปสักพักหนึ่ง แล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “ฉันคิดวิธีให้เหยาหมิ่นเลิกกับฉันได้แล้ว”
เห้อเสียงค่อนข้างสงสัย “จริงเหรอ? วิธีอะไร?”
ฉินซึ่งเทียนไม่ได้ตอบทันที แต่จู่ๆ ก็หันศีรษะมามองเห้อเสียง “เห้อเสียง เราเป็นพี่น้องที่สนิทกัน นายจะช่วยฉันเก็บเป็นความลับ ใช่ไหม?”
เห้อเสียงรู้สึกมีบางอย่างแปลกๆ ด้วยสัญชาตญาณ แต่ฉินซึ่งเทียนพูดแบบนี้แล้ว เขาก็ทำได้เพียงพยักหน้ายอมรับ “แน่นอนอยู่แล้ว”
แล้วฉินซึ่งเทียนจึงเล่าเรื่องที่เขาได้ยินมา ทั้งหมดคือแผนร้ายบางอย่าง
“ฉันจะหาข้ออ้างให้เธอมาที่นี่ คิดวิธีทำให้เธอเดินเข้าไปในห้อง แผนกต้อนรับของโรงแรมเก็บบันทึกการเข้าห้องของเธอได้ก็พอ”
เห้อเสียงเข้าใจว่าฉินซึ่งเทียนมีเจตนาอะไรโดยทันที “นายอยากปลอมแปลงบันทึกการเปิดห้องเหรอ?”
จะเอาบันทึกการเปิดห้องไปทำอะไร?
แน่นอนว่ามันเป็นหลักฐานที่ดีที่สุดของการมีชู้ของเหยาหมิ่น
มีหลักฐานว่าเหยาหมิ่นมีชู้ ก็ไม่ต้องกลัวว่าเธอจะไม่เลิก
ฉินซึ่งเทียนส่ายศีรษะ “ไม่ได้ปลอมแปลง เธอเข้าห้องไปจริงๆ โอเคไหม?”
เห้อเสียงพูดไม่ออก ทำได้เพียงพยักหน้า
เขารู้สึกว่าแผนนี้แปลกไปหน่อย แต่ก็ไม่สามารถยับยั้งการบีบบังคับของฉินซึ่งเทียนได้ สุดท้ายก็พยักหน้าตอบตกลง ช่วยฉินซึ่งเทียนดำเนินการแผนนี้
แต่ไม่กี่วัน ฉินซึ่งเทียนก็มาหาอีกครั้ง
“แผนการไม่ราบรื่น” ฉินซึ่งเทียนถอนหายใจ “เหยาหมิ่นรู้ตัวเกินไป เธอไม่ยอมเดินเข้าห้อง”
เห้อเสียงรู้ดี ถ้าเหยาหมิ่นไม่เข้าไปในห้อง ก็ไม่จำเป็นต้องไปเช็คอินที่แผนกต้อนรับ กล้องวงจรปิดที่โถงทางเดินไม่สามารถถ่ายภาพเธอได้ ไม่มีสิ่งที่ฉินซึ่งเทียนต้องการโดยธรรมชาติ หลักฐานที่เหยาหมิ่น “มีชู้”
เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ไม่งั้น นายเปลี่ยนวิธีไหม?”
ตอนแรกเขาพูดไปตามมารยาท ไม่คิดว่าฉินซึ่งเทียนจะพยักหน้าจริงๆ
“ใช่ เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ดังนั้นฉันจะคิดวิธีอื่น”
……
พูดถึงตรงนี้ สีหน้าฉินซีก็ไม่สามารถสงบได้อีกต่อไป
เธอไม่ได้สังเกตตัวเองด้วยซ้ำ ว่าตัวเองกัดฟันแน่นมาก
ได้ยินคนอื่นพูดเรื่องราวในอดีตอีกครั้ง เธอถึงได้พบว่า เผชิญกับเรื่องของเหยาหมิ่น เธอมักจะไม่สามารถสงบนิ่งได้อย่างที่คิดไว้
เห้อเสียงก็พบว่าเธอแปลกๆ หยุดบรรยายชั่วคราว หันศีรษะไปมองเธอ “นี่เธอเป็นอะไร? ไม่สบายเหรอ?”
ฉินซีส่ายศีรษะ พูดเค้นไม่กี่คำออกมา “ฉันไม่เป็นไร คุณพูดต่อเลย”
“ไม่เป็นไรจริงๆ นะ? ฉันเห็นสีหน้าเธอแปลกๆ อ่ะ……” เห้อเสียงยังอยากถามอีก แต่ได้รับแววตาโหดเหี้ยมจากจ้าวจิ้ง
