บทที่ 1026 ปลอดภัยแน่นอน
“คุณพูดต่อเลย” ฉินซีมองเห้อเสียง พูดซ้ำอีกครั้ง
สีหน้าเธอแย่จริงๆ แววตามืดมน เห้อเสียงตัวสั่นอย่างอธิบายไม่ถูก ไม่กล้าพูดอะไรไร้สาระ เขาพูดต่อไป
……
หลังจากที่ฉินซึ่งเทียนพูดประโยคนี้ออกมา เห้อเสียงก็รู้สึกมีบางอย่างผิดปกติ
เพราะแววตาฉินซึ่งเทียนตื่นเต้นมากเกินไป มันเหมือนกับ……หมาป่าหิวโหยที่เห็นเนื้อ
ความตื่นเต้นที่ผิดปกตินี้ทำให้เห้อเสียงระแวดระวังในใจ “วิธีอื่นเหรอ?”
ฉินซึ่งเทียนพยักหน้า เขาไม่สามารถระงับรอยยิ้มที่ผิดปกติบนใบหน้าได้บางส่วน “เธอไม่เข้าไปเอง ฉันหาวิธีอื่นให้เธอเข้าไปก็ได้!”
เห้อเสียงนึกถึงเรื่องเลวร้ายมากมาย สีหน้าเปลี่ยนไปมาก ถอยไปด้านหลัง โบกมือปฏิเสธอย่างต่อเนื่อง “ประธานฉิน เราทำธุรกิจด้วยกัน ไม่กล้าแตะเรื่องแบบนี้……”
ฉินซึ่งเทียนกดไหล่เขาไว้ “นายคิดจะไปไหน! ไม่ต้องห่วง ไม่ถึงตายหรอก!”
เห้อเสียงไม่ได้เชื่อเขาง่ายๆ ยังคงนั่งอยู่ห่างจากเขาไกลมากเหมือนเดิม ใบหน้าเต็มไปด้วยความระแวดระวัง “งั้นประธานฉินมีแผนยังไง?”
ฉินซึ่งเทียนยิ้มอย่างคาดการณ์ไม่ได้ “ประธานเห้อนายช่วยฉันเรื่องเดียวก็พอแล้ว ที่เหลือ ให้มันเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ”
“เรื่องอะไร?” เห้อเสียงไม่ได้ตกลงในทันที
“อีกไม่กี่วันเหยาหมิ่นจะมาอีก นายให้แผนกต้อนรับยื่นแก้วน้ำแก้วหนึ่งให้เธอก็พอ” ฉินซึ่งเทียนพูด
เห้อเสียงยังคงไม่วางใจ “น้ำแก้วหนึ่ง?”
ฉินซึ่งเทียนโบกมือปฏิเสธอย่างต่อเนื่อง “จริงๆ นะ แค่น้ำแก้วเดียว ฉันรับประกัน ปลอดภัยแน่นอน”
เห้อเสียงยังอยากจะเลี่ยง ก็ได้ยินฉินซึ่งเทียนพูดขึ้นอย่างยืดเยื้อ “ประธานเห้ออ่า สัปดาห์หน้ามีงานเลี้ยง ตอนแรกฉันว่าจะพานายไป ตอนนี้ดูเหมือนว่านายอาจจะไม่มีเวลาไปเข้าร่วมแล้วใช่ไหม?”
คำพูดปฏิเสธของเห้อเสียงสำลักในลำคอ
“งานเลี้ยง” เหล่านี้ มันเป็นโอกาสที่ดีที่เขาจะติดต่อ “เพื่อนที่เหมือนครอบครัว” เหล่านั้น
ถ้าไม่ใช่ฉินซึ่งเทียน เขาไม่สามารถรับจดหมายเชิญสำหรับงานเลี้ยงแบบนี้ได้เลย
เห็นได้ชัดว่า ความหมายของฉินซึ่งเทียนชัดเจนมาก ถ้าเขาปฏิเสธ ต่อไปมันก็เป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะได้รับโอกาสแบบนี้จากฉินซึ่งเทียน
เห้อเสียงลังเลหลายวินาที แล้วถามอีกครั้ง “ไม่มีปัญหาจริงๆ ใช่ไหม?”
ฉินซึ่งเทียนพยักหน้าอย่างมั่นใจ “น้ำไม่มีปัญหาแน่นอน สืบยังไงก็ไม่โดนเรา นายวางใจได้เลย”
……
ได้ยินเยอะแบบนี้ สีหน้าฉินซีค่อยๆ สงบลงอีกครั้ง
แต่ความสงบนี้ ใครๆ ก็มองออกว่ามันคือความสงบก่อนเกิดพายุฝน
“ต่อมาเขาก็เอาน้ำให้คุณ?” ฉินซีถามเรียบๆ
เห้อเสียงส่ายศีรษะ “เขาไม่ได้ให้ฉันทันที พอเห็นฉันตอบตกลงก็บอกว่าจะติดต่อฉันคราวหน้า”
มือฉินซีค่อยๆ บีบที่วางแขนเก้าอี้อย่างแน่น
แน่นอนเธอรู้ว่า “คราวหน้า” ที่ฉินซึ่งเทียนพูดมันคือตอนไหน
มันคือช่วงบ่ายที่ฝนตกอย่างหนัก
……
หลังจากที่เห้อเสียงตอบตกลงฉินซึ่งเทียนแล้วก็กังวลอยู่หลายวัน แต่ฉินซึ่งเทียนก็ไม่ได้รีบร้อนติดต่อเขา
เขายังไม่ทันไปหาฉินซึ่งเทียนเพื่อสอบถาม ก็ได้ยินข่าวลือบางอย่าง
ล้วนเป็นคนที่อยู่ในแวดวงธุรกิจ ข่าวลือมันมารวดเร็วโดยธรรมชาติ ทุกคนล้วนพูดกันว่าช่วงนี้ฉินซึ่งเทียนทำธุรกิจได้ไม่ดี ติดหนี้จำนวนมาก บางคนรู้ว่าความสัมพันธ์ของเขาและฉินซึ่งเทียนดี เลยแอบมาถามเขาอย่างเลี่ยงๆ
เห้อเสียงกล่าวโดยธรรมชาติว่าเขาไม่รู้ ในใจก็แอบคิด หรือบางทีฉินซึ่งเทียนติดกับดักเพราะเรื่องธุรกิจ เลยไม่มีเวลาว่างที่จะจัดการปัญหาเรื่องความรักของตัวเอง
เขาเลยแอบใจชื้นขึ้นมา
ไม่คิดว่าในวันรุ่งขึ้น ฉินซึ่งเทียนก็มาหา
เขาไม่พูดร่ำไร กล่าวประโยคเดียว “ยังจำที่ตกลงเรื่องนั้นของฉันเมื่อคราวที่แล้วได้ไหม? ฉันวางแผนว่าจะทำมันในวันพรุ่งนี้”
เห้อเสียงค่อนข้างสงสัย
ธุรกิจอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแบบนี้ ยังมีอารมณ์สนใจเรื่องชู้อีกเหรอ?
แต่เขาตอบตกลงไปก่อนหน้านี้แล้ว กลับคำพูดไม่ได้โดยธรรมชาติ ทำได้เพียงพยักหน้าตอบรับ “ฉันแค่ต้องบอกแผนกต้อนรับให้ยื่นน้ำให้เธอแค่นั้นใช่ไหม?”
ฉินซึ่งเทียนหรี่ตามองสำรวจเขาสักพักหนึ่ง พยักหน้าพูดขึ้น “ถูกต้อง นายแค่ทำเรื่องเดียวก็พอแล้ว”
พูดจบเขาก็หยิบขวดยาเล็กๆ ขวดหนึ่งออกมาจากกระเป๋า “แต่……ก่อนที่จะเอาไปให้เธอ ใส่นี่ลงไปก่อน”
เห้อเสียงรับมา มองสำรวจข้อความบนขวดอย่างรอบคอบ เงยศีรษะขึ้นมองเขาอย่างสงสัย “นี่มัน……ยานอนหลับ?”
ฉินซึ่งเทียนพยักหน้า “ถูกต้อง มันคือชนิดเดียวกับที่เหยาหมิ่นกินเป็นปกติ”
ดังนั้นเห้อเสียงจึงรับยานั้นมา
ฉินซึ่งเทียนมองสำรวจเขาขึ้นๆ ลงๆ หลายที “พรุ่งนี้ ฉันจะโทรติดต่อนาย มีอะไรจะให้ทำ ฉันจะบอกนายทันที” เห้อเสียงตอบตกลง
ฉินซึ่งเทียนกำชับอีกสองสามประโยค แล้วก็ออกมา
……
“แปลว่าตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่ได้บอกแผนการทั้งหมดกับคุณเหรอ?” จ้าวจิ้งถามอย่างสงสัย
เห้อเสียงพยักหน้า “ใช่”
จ้าวจิ้งมองสำรวจตรวจสอบเขาอยู่หลายที “ฉันจะเชื่อใจคุณได้ยังไง?”
เห้อเสียงหัวเราะเบาๆ “มันเป็นหมาป่ากันหมด ฉันก็ไม่ได้เกลือกกลั้วเล่นๆ หรอกนะ หลายครั้งที่เขามาหาฉัน ฉันบันทึกเสียงเอาไว้หมด”
ฉินซีเบิกตากว้างทันที “คุณมีบันทึกเสียงเหรอ?”
เห้อเสียงยังคงมีรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้า “สิ่งที่ฉันมี มันมีมากกว่านั้น”
……
แม้ว่าฉินซึ่งเทียนไม่ได้เปิดเผยแผนการทั้งหมดแก่เห้อเสียง แต่เขาก็เดาอะไรบางอย่างได้
แค่เขานึกถึงสิ่งที่ตนได้รับผลประโยชน์จากฉินซึ่งเทียน เลยไม่ได้ใส่ใจถึงผลที่อาจจะตามมาจากแผนการนี้
วันรุ่งขึ้น ฉินซึ่งเทียนก็โทรหาเขาตามที่คาดไว้
“ยังเป็นข้ออ้างเหมือนก่อนหน้านี้” ฉินซึ่งเทียนพูด “ฉันจะให้เธอเอาของไปวางที่แผนกต้อนรับ ถึงตอนนั้นนายก็ให้แผนกต้อนรับเอาน้ำให้เธอดื่ม และให้เธอรอที่ล็อบบี้ก็พอ”
เห้อเสียงถาม “แล้วยา……ใส่เท่าไร?”
แต่เขารู้ดี ถึงจะเป็นยานอนหลับ กินเยอะมากๆ มันก็เป็นอันตรายเหมือนกัน
ทางฉินซึ่งเทียนหยุดชะงักสองสามวินาที ถึงตอบกลับมาว่า “นายทำตามปริมาณที่มันแนะนำข้างขวดก็พอ ฉันเคยเห็นเธอกินยานี้ ฤทธิ์มันออกเร็วมาก ไม่ต้องใส่เยอะ”
เห้อเสียงตอบตกลง
“เดี๋ยวเธอน่าจะถึงแล้ว นายไปเตรียมตัวเถอะ” ฉินซึ่งเทียนพูดจบก็วางสายไป
……
“แล้วยานั้นเป็นแค่ยานอนหลับจริงๆ ใช่ไหม?” จ้าวจิ้งขัดเห้อเสียงอีกครั้ง
เห้อเสียงหรี่ตาและยิ้ม “สาวน้อย นี่เธอทนไม่ไหวอีกแล้วเหรอ?”
จ้าวจิ้งทำหน้าเย็นชา “คุณก็แค่ตอบคำถามฉัน”
เห้อเสียงก็ไม่ทำให้เธอระคายเคือง พยักหน้าอย่างไม่ไยดี “แน่นอน ฉันมั่นใจมาก”
“คุณเอายาไปตรวจเหรอ?” ฉินซีที่เงียบอยู่ตลอดจู่ๆ ก็พูดขึ้น
เห้อเสียงหันศีรษะไปมองเธอ ดวงตาเต็มไปด้วยความชมเชย “ถูกต้อง เป็นคนฉลาดนะ ของที่ฉินซึ่งเทียนมันให้ฉัน ฉันก็ไม่กล้าใช้มั่วๆ หรอก ถ้ามันเอายาพิษอะไรมาให้ แล้วทำให้คนตายขึ้นมา บอกว่าฉันเป็นคนทำ ฉันจะทำไงล่ะ? คืนนั้นที่มันให้ยาฉันมา ฉันก็ให้คนของฉันเอายาไปทดสอบ สุดท้ายก็ไม่มีปัญหาอะไร เป็นแค่ยานอนหลับธรรมดา”
ฉินซีและจ้าวจิ้งมองหน้ากัน ทั้งสองคนเข้าใจความหมายในดวงตาของกันและกัน
